ความจริงเปิดเผย

1อาทิตย์ต่อมา

(พาย)

ตอนนี้ชั้นและคุณหนูก็สนิทกันมากขึ้น และสิ่งที่เค้าบอกจะไปตามทางของตัวเองคือเค้าทำแบบนั้นจริงๆ

คือเค้าแอบมีสวนผลไม้ไว้ไม่ให้ใครรู้น่ะสิ เค้าพาชั้นไปดูมาแล้วด้วย ดูๆไปแล้วเค้าไม่เหมือนคนไม่ปรกติอารัยเลยอ่า เหมือนแกล้งมากกว่า

20:00น.

"ทำไมถึงไว้ใจพี่ขนาดนี้ล่ะ ไม่กลัวพี่หักหลังหรอ?"

"คนแบบพี่ไม่ทำงั้นหรอกครับ"

"เอ๋ ทำไมพูดเหมือนรู้จักกันดีจังล่ะ?"

"อ๋อ เปล่าหรอก ผมก็พูดไปงั้นแหละ" จากหน้านิ่งๆก็กลับมาทำหน้าร่าเริงเหมือนเดิม

" หรอ? แล้วไป"

"ตอนนี้ทุกคนพักผ่อนกันหมดแล้วอ่า ผมอยากลองทำอาหารเองมั่งจัง" 

"แต่คุณหนูกินข้าวเย็นแล้วนะคะ"

"ก็แค่อยากลองทำอ่า ไม่ได้จะกินซะหน่อย"

"หน่าานะๆๆ สอนผมหน่อย" อ้อน

"ก็ได้ค่ะ" (: 

ในครัว

"คุณหนูต้องเตรียมวัตถุดิบก่อน แล้วค่อยติดแก๊ส เข้าใจมั้ย?" 

"คร๊าาาบผม"

"อย่างคุณหนูต้องเมนูง่ายๆก่อน ไข่น้ำเป็นไง?"

"แต่ผมอยากทำไข่เจียวอ่า"

"พี่กลัวมันไหม้น่ะสิ ไข่น้ำนี่แหละจะได้หลีกเลี่ยงการไหม้ด้วย"

"ก็ได้ครับ" ทำหน้าหงอย

"ยิ่งเราสนิทกัน คุณหนูยิ่งเหมือนผู้ใหญ่ปรกตินะคะ"

"เพราะผมเป็นเด็กดีแค่กับพี่คนเดียวไง ผมเชื่อฟังพี่คนเดียวด้วย"

"อ๋อ เตรียมวัตถุดิบสิ เอ๊ะเครื่องปรุงอยู่ไหน?"

"น่าจะบนชั้นลอยมั้งครับ"

ชั้นได้ค้นหาบนชั้นลอยตามที่เค้าบอก แต่ชั้นมันสูงจังนะ หรือเราแค่เตี้ย

"อยู่ไหนน๊าาาา" ค้นๆๆ

"ทำไมมันสูงจังน๊าาา" พยายามเอื้อม

"ผมหยิบให้ดีกว่านะ" 

จังหวะที่เค้าบอกจะหยิบให้ เค้าก็มายืนซ้อนข้างหลังชั้น ชั้นก็กำลังจะหันหน้าเดินออกไปจากตรงนี้พอดีได้หันหน้ามาเผชิญหน้ากับเค้าอย่างจัง

แววตา ใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มเหมือนผู้หญิง ปากอันอวบอิ่มทำให้ชั้นเหมือนต้องมนต์สะกดจากเค้า

ไม่ทันที่ชั้นจะสะลัดความคิดนั้นออกไปจากหัว ใบหน้าของเค้าก็เลื่อนเข้ามาใกล้ชั้น จนปากของเค้าประกบเข้ากับปากของชั้น

"0//////0" 

"อื้ออออ " ผลักออกอย่างแรง

"เฮ้ออ เฮ้อๆๆ" หายใจหอบ

"นี่นายทำอารัยเนี้ย!" ตะคอกเสียงดัง

"ก็จูบไง" พูดด้วยหน้าตาเฉย

"ชั้นไม่ทนแล้ว ชั้นจะออก" "ชั้นอุตส่าคิดว่านายเป็นเด็กดีจริงๆ แต่ไม่ใช่"  "นายมันโกหกหลอกลวง สิ่งที่นายเป็นก็ไม่ได้เป็นจริงๆใช่มั้ย? นายแกล้งป่วยแน่ๆจินเบ"

"เฮ้อ จับได้แล้วสินะ" จากสีหน้าที่น่ารักเป็นมิตรหน้าตาก็ดูเย็นชาขึ้นทันที

"ใช่ ผมปรกติดี ผมไม่ได้ป่วย"

"นายทำแบบนี้ทำไม?" ถอยหนี

"เพราะแม่มีแต่สนใจพี่ไง ทุกคนสนใจแต่พี่กันหมด" พูดไปก็เดินเข้าไปใกล้พายเรื่อยๆ

"ถ้าผมไม่ทำแบบนี้ทุกคนก็ไม่สนใจผม"

"ตะ แต่นายเรียกร้องความสนใจผิดวิธีนะ" ก็ยังถอยหนีเหมือนเดิม

"กลัวผมหรอ? ผมไม่ทำอารัยพี่หรอก ผมรักพี่จะตาย" เดินตาม

หยุดเดิน"รักหรอ? นายเคยแสดงออกว่ารักด้วยหรอ?"

"ก็แสดงออกมาตลอด ทั้งที่พี่ได้ทำงานที่นี่ก็เพราะผมทั้งนั้น เพื่อนพี่นั่นก็พวกเดียวกันกับผม ผมทำทุกอย่างให้พี่ได้มาอยู่ใกล้ผมไง"

"ห๊ะ! ยัยพิมพ์น่ะหรอ?"

"ใช่"

"แม้แต่พ่อพี่ที่ตกงานก็ฝีมือผม แต่ขอโทษที่ผมมันขี้ขลาดไม่กล้าจีบนะ แต่ตอนนี้้ พี่มาอยู่ตรงหน้าผมแล้วผมไม่มีทางปล่อยพี่ไปไหนหรอกนะ" เดินเข้าหาอย่างไว

ที่ชั้นไม่วิ่งหนีไปเพราะข้างนอกตอนกลางคืนจะมียามคอยปิดและล็อคประตูให้ ทำให้ชั้นหนีออกไปข้างนอกตอนนี้ไม่ได้ เลยได้แต่เดินหนีไงล่ะ

"อย่าเข้ามานะ ไอ้โรคจิต" วิ่งหนี

"พี่หนีผมไม่พ้นหรอก ไปกับผมเงียบๆก่อนที่คนในบ้านจะลงมาดูดีกว่าหน่า " วิ่งตาม

"ไม่! ชั้นไม่ไป!" วิ่งๆๆๆ

"เอะอะเสียงดังไรกาาานนคนจานอน" เสียงงัวเงีย

"ขะ คุณนาย" หยุดวิ่งและเอามือทั้งสองมากุมไว้หน้าขาให้ดูเรียบร้อย

"ดึกๆดื่นๆ เล่นไรกันเนี้ยะน้องจิน"

"แง๊~~~ก็ดูพี่เค้าสิ ผมอยากให้เล่นตาพ่อแม่ลูก แต่ไม่มีพ่อ ผมเลยจะเล่นเป็นพ่อ ให้หุ่นยนต์เป็นลูก พี่เค้าก็ไม่ยอมอ่า" ทำท่างอแงดิ้นไปมา

โอ้โห รางวัลตุ๊กตาทองต้องเข้าแล้วล่ะ แสดงเก่งขนาดนี้

"แต่น้องจินต้องนอนแล้วนะคะ เริ่มดึกแล้วค่ะ"

"นั่นสินะครับ ผมเชื่อฟังพี่เลี้ยงม๊าาากมากเลยนะครับ เพราะงั้นผมจะไปนอน แต่พี่ต้องนอนกับผมด้วยนะ" ทำหน้ายิ้มกรุ้มกริ่ม

"แค่นอนเอง คิดซะว่านอนกับเด็ก4ขวบแล้วกันนะ ชั้นง่วงละ จะกลับไปนอน" พูดจบก็เดินกลับไปนอน

"ไปกันเถอะ อย่างอแงนะ ไม่งั้นคนต่อไปอาจเป็นคุณพ่อ คุณพ่อดุนะครับ" ยิ้มมุมปาก

"เฮ้ออ ไปก็ได้ แต่ไปนอนห้องชั้นเองนะ นายห้ามตามมาด้วย ไม่งั้นชั้นจะออก"

"พี่ไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะมาต่อรองกับผมนะ"

"ทุกคนรู้ว่าผมแกล้งแล้วไง ผมไม่แคร์หรอก"

"o_o'" 

"ไปได้แล้ว ผมง่วงนะ"

แล้วชั้นก็เกินตามไปอย่างว่าง่าย ก็คนมันทำอารัยไม่ได้แล้วหนิ โดนบังคับแบบนี้รู้สึกจั๊กจี้แปลกๆแฮะ

ห้องพาย

"นอนกันเถอะครับ เร็วๆด้วย" นอนลงและตบที่นอนข้างๆ

"อืออ" นอนลง

"พูดเพราะๆด้วยครับ" กอดแน่น

"ค่ะ คุณหนูววววว"  พูดด้วยน้ำเสียงประชด

"แน่นเกินไปแล้วค่ะ"

"ขอโทษ~~" กอดหลวมๆ

หลังจากที่เค้ากอดชั้นหลวมๆ อยู่ๆมือของเค้าก็เลื้อยเข้ามาในเสื้อของชั้น ทำให้ชั้นตกใจมาก

"นี่นายจะทำอารัยอ่า" พยายามดึงมือ

"อ้าว ไม่ได้หรอ? นึกว่าได้ซะอีก" ทำหน้าเซ็ง

"ผมอยากได้ตัวของพี่ แต่ผมก็อยากได้ใจของพี่ด้วย เพราะงั้นผมจะยังไม่บังคับพี่ ถ้าพี่ไม่ทำอารัยให้ผมโกรธหรือคิดมากเรื่องมือที่สาม"

"แต่เราไม่ได้เป็นอารัยกันซะหน่อย"

"งั้นก็เป็นสิ สัญญาจะเลี้ยงดูอย่างดีเลย" 

"เรียนให้จบก่อนนะคะค่อยมาเลี้ยงชั้น"

"ยังเรียนไม่จบผมก็มีเงินเก็บมากพอที่จะเลี้ยงพี่ได้ทั้งชาติแหละ"

"ค่ะ พี่ง่วงแล้ว นอนนะคะคุณหนู"

"ครับ ฝันดีนะครับ"

"ฝันดีค่ะ"

เฮ้อออ เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ ครั้งแรกของชั้นเกือบจะเสียไปกับคนที่ไม่ได้รักซะแล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***