1วันกับงานใหม่

บ้านจินเบ

"คุณหนูคะ ถึงเวลากินข้าวแล้วนะคะ" ถือจานข้าวมาวาง

ชั้นเป็นพี่เลี้ยงแต่พวกสาวใช้ไม่ช่วยทำอาหารให้เลยแฮะ พวกเธอให้เหตุผลว่า ชั้นมาทำงานที่นี่ได้เพราะคุณจินเบให้ทำ เพราะงั้นอาหารก็ต้องทำเอง เพราะคุณจินเบไม่กินอาหารที่คนอื่นทำนอกจากพี่เลี้ยงที่เค้าเลือกเอง

วันนี้วันแรกก็ได้ทำนอกเหนือจากงานเลยแฮะ นึกว่าจะมีคนทำอาหารให้ซะอีก

"ผมไม่ชอบกินข้าวคนเดียว" ทำหน้านิ่ง

"แต่ว่าพี่ทำมาให้แค่ของคุณหนูนะคะ"

"ตั้งเยอะ ผมกินไม่หมดหรอก"

"เอ่อ ก็ได้ค่ะ พี่จะกินด้วย" ยิ้มเจื่อนๆ

"จริงนะ" ยิ้มหน้าบาน

"จริงสิคะ"

เพราะเค้าเป็นลูกผู้ดีรึเปล่านะ เค้าจึงมีหน้าตาผิวพรรณที่สวยงามอย่างกับผู้หญิงอย่างนี้น่ะ เวลายิ้มนี่น่ารักเชียว เอ่อ ชั้นกำลังคิดอารัยอยู่กันเนี้ยะ!

20นาทีต่อมา

"ผมอิ่มแล้ว" เช็ดปากแบบผู้ดี

"แต่ข้าวยังเหลืออยู่นะคะ"

"พี่พายน่ะ ผอมเกินไปแล้วนะ พี่กินให้หมดสิ"

"ก็ได้ค่ะ " รีบกินให้หมดในไม่กี่คำ

"พี่กินหมดแล้ว พี่เอาจานไปเก็บก่อนนะคะ"

"นั่นมันหน้าที่คนใช้ไม่ใช่หรอ เอาออกไปวางหน้าห้องให้เค้ามาเก็บสิ" "แล้วพี่ก็มาเล่นกับผม" (:

"ค่ะ"

เฮ้ออ ไม่กล้าเถียงเลยแฮะ

"เรามาเล่นซ่อนแอบกันเถอะ ให้พี่ซ่อนผมจะแอบ เอ๊ย ผมจะหานะ"

"คิกๆๆๆๆ นี่คุณหนูเล่นมุกหรอคะ?"

"พี่ยิ้มด้วยล่ะ น่ารักจัง"

เค้าพูดแค่นั้นแต่มันทำให้หน้าของชั้นขึ้นสีนิดๆ

"ทำไมถึงหน้าแดงล่ะ ในนี้เปิดแอนะ หรือว่า...." ลากเสียงเหมือนจับผิด

"พี่กำลังเขินผมอยู่" จ้องจับผิด

"เปล่า จะบ้าหรอ อาการเมื่อกี้มีพลิก พี่รีบกินไปหน่อยเผลอกินพริกลงไปเป็นเม็ดเลย มันเลยยังเผ็ดอยู่ต่างหาก" หลบตา

"อ๋อ แล้วไป" "มาเล่นกันเถอะๆๆๆๆ" วิ่งไปวิ่งมาเหมือนสุนัขได้ของเล่นใหม่

"ค่ะ พี่ไปแอบก่อนน๊าาาา" รีบเดินไปแอบ

"ผมจะเริ่มนับแล้วนะ 1 2 3"

"8 9 10" หันหน้าออกจากกำแพง

"ผมจะหาแล้วน๊าาาา"

ชั้นไม่รู้จะไปซ่อนที่ไหน ชั้นเลยไปซ่อนในตู้เสื้อผ้า

"ผมรู้นะว่าพี่ซ่อนในนี้ ไม่ได้ออกไปข้างนอกน่ะ เอ๊ะในห้องน้ำรึเปล่า" เปิดประตู

"ไม่มีนี่นา ว๊าาา ถ้าผมหาเจอถือว่าพี่แพ้ แล้วผมจะลงโทษด้วยการหอมแก้มน๊าาา"

จะบ้าหรอไอ้คุณหนูนี่หนิ มัดมือชกชัดๆเลย

"ผมหาทั่วห้องแล้วนะ เหลือแต่ตู้เสื้อผ้าอันนี้"

"ผมจะเปิดแล้วนะ"

แอ๊ดดดด

"ข้างนี้ไม่มี"

แอ๊ดดดด

"ข้างนี้ก็ไม่มี เหลือประตูสุดท้าย"

แอ๊ดดด

เค้าเปิดประตูสุดท้ายออกทันทีเมื่อรู้ว่าไม่เจอ และนั่นคือที่ที่ชั้นซ่อนอยู่

"0()0" ตกใจอย่างแรง

"ฮั่นแน่ ออกมาเลย ให้ผมมุมุซะดีๆนะ"

"อารัยกันคุณหนู นี่ไม่ได้ตกลงกันไว้ซะหน่อย" มุดออกมาจากตู้เสื้อผ้า

"ไม่รู้แหละ พี่แพ้ ผมจะทำยังไงก็ได้นี่นา"

"พี่เป็นผู้หญิงนะ คุณหนูจะทำแบบนี้กับคนอื่นไม่ได้"

"ไม่เอาๆๆๆๆ ผมไม่ยอมๆๆๆ" ลงไปดิ้นกับพื้น"

เฮ้ออ เป็นเด็กก็ว่าไปอย่าง แต่มันก็น่ารักแปลกๆแฮะ เอ๊ย คิดไรเนี้ยะ

"ผมไม่ยอมๆๆๆ"

"ไม่ได้ค่ะ ยังไงก็ไม่ได้"

"ผมจะฟ้องแม่นะ"

"ฟ้องไปเลย พี่ก็ไม่ชอบงานที่ดูเปลืองตัวแบบนี้หรอกนะ แค่วันนี้วันแรกพี่ก็เปลืองตัวขนาดนี้แล้วอ่า นานๆไปจะขนาดไหนเนี้ยะ" "เธอน่ะผิดปรกติจริงป่ะ ไม่ใช่ว่าแกล้วทำแล้วมาแต๊ะอั๋งพี่เลี้ยงไม่ก็สาวใช้นะ"

จากที่ดิ้นไปมา เค้าก็หยุดทันที

"ผมยอมก็ได้ฮะ แต่พี่อย่าลาออกเลยนะ"

"ผมสัญญาว่าผมจะเป็นเด็กดี" ทำท่าทางหงอยๆ

"เหอะ อยู่ๆก็ยอมเฉยเลย เพราะชั้นรู้ทันใช่มั้ยล่ะ"

"ไม่ใช่นะครับ"

"แน่หรอ?"

"ก็บอกว่าไม่ใช่ไง!!! แง๊~~~พี่แกล้งผมอ่า" น้ำตาไหลพราก

"0_0" "เอ่อ คือว่า..พี่ขอโทษ~~"

"ok พี่เชื่อแล้ว พี่ไม่ออกแล้วก็ได้ พี่สัญญาจะดูแลอย่างดีเสมือนน้องในไส้เลยอ่า หยุดร้องได้ยัง?"

"หยุดก็ได้ครับ" เสียงปรกติแต่มือเช็ดน้ำตา

ตายแล้ว ไอ้หน้าขาวๆ ตาแดงๆแล้วกำลังยิ้มให้ชั้นที่รู้ว่าชั้นไม่ไปนี่ทำไมมันน่ารักอย่างนี้น๊าาา >_<

"พี่หน้าแดงอีกแล้วนะฮะ" (: