คุยกัน

..."มิโอะคิดว่าไง?"...

..."หนูขอปฏิเสธค่ะ"...

..."ป่านนี้มันรู้ใจตัวเองแล้วล่ะ มันไม่ทำแย่ๆใส่หรอกนะๆๆ"...

..."เอางี้มั้ย แค่2ปี"...

..."ถ้ายังไม่รักกันป้าจะให้หย่ากันเลย"...

..."ทำไมต้องหนูล่ะคะ ไว้ใจหนูขนาดนั้นเลยหรอคะ"...

..."เพราะป้าคิดว่าหนูจะต้องควบคุมเฮนรี่ได้แน่ๆเลยน่ะสิ"...

..."และถ้าเป็นหนู จะมาเพื่อปอกลอกก็มาเถอะ ขอแค่อยู่เป็นความสุขของเฮนรี่ก็พอ"...

..."ความสุข? หมายถึงเรื่องนั้นหรอคะ?"...

..."จะใช่ได้ไง คนเราแก่ตัวไปมันก็ไม่สวยแล้วป่ะ"...

..."แต่ป้าคิดว่าเค้ารักหนูจริงๆ ป้าเอาทรัพย์สินทั้งหมดที่มีเป็นประกันเลย"...

..."คือ....ถ้าพี่เค้าฟื้น หนูขอพูดคุยกับเค้าเองได้มั้ยคะ?"...

..."หนูอยากดูท่าทีของเค้าก่อนน่ะค่ะ"...

..."ได้สิ ยังไงเฮนรี่ต้องฟื้นแน่ๆล่ะ"...

..."หมอมาแล้วค่ะ"...

..."ลูกชายผมเป็นยังไงบ้างครับ"...

..."ลูกคุณพ้นขีดอันตรายแล้วครับ"...

..."โชคดีที่เลือดเป็นกรุ๊ปหาง่าย เลยทำการให้เลือดได้ทันครับ"...

..."ขอบคุณค่ะ"...

..."ขอบคุณครับ"...

..."เป็นห่วงจะแย่ ได้ยินแบบนั้นค่อยสบายใจหน่อยนะครับ"...

..."งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะครับ"...

..."เดี๋ยวสิ มิเอะ"...

..."พวกเราขอตัวหนูก่อนได้มั้ย?"...

..."ป้าอยากให้เฮนรี่ตื่นมาเจอหนูเป็นคนแรกน่ะ"...

..."ก็ได้ค่ะ ไหนๆหนูก็อยากลองคุยกับพี่เค้าดูอยู่แล้วหนิคะ"...

..."ขอบใจมาก"...

..."ป้าฝากด้วยนะ"...

...แล้วทั้งคู่ก็พามิเอะมาที่ห้องพักฟื้น...

..."พวกเรากลับก่อนนนะ"...

..."ต้องการอะไรมั้ย เดี๋ยวเอามาให้"...

..."ไม่หรอกค่ะ?"...

...หลังจากที่มิโอะพูดประโยคนั้นไปทั้งคู่ก็ออกไปกันหมด เหลือก็แต่มิโอะและอีก1ร่างที่ยังไม่ฟื้น...

..."รีบๆฟื้นขึ้นมานะคะ"...

..."อย่าเพิ่งตายค่ะ"...

..."หนูยัง...."...

..."หนูยังไม่ได้แก้แค้นเลยนะคะ หึ"...

..."คิดว่าหนูเป็นเด็กแล้วจะให้ใครมาเอาเปรียบยังไงก็ได้หรอ?"...

..."เห็นแก่ตัวเกินไปแล้วนะคะ"...

..."ยิ่งพ่อแม่พี่บอกอยากให้ชั้นแต่งงานกับพี่ อยากได้อะไรจะให้"...

..."ชั้นยิ่งเกลียดพี่มากขึ้นไปอีกเลยแหละค่ะ"...

..."อย่ามาเอาเงินฟาดหัวนะ"...

..."ชั้นไม่ยกโทษให้พี่หรอก หึ"...

...(มิโอะ)...

...หลังจากที่ชั้นพูดกับร่างที่ยังไม่ได้สติจบ ชั้นก็ลุกออกไปด้วยอารมณ์หงุดหงิดทันที ...

...ถึงชั้นจะโกรธแค้นเค้าก็ไม่ได้หมายความว่าอยากให้เค้าตายนะ คนแบบเค้า ชั้นต้องเอาเรื่องให้ถึงที่สุด ชั้นแน่ใจมากกกว่าพ่อแม่ของชั้น ไม่ปล่อยเรื่องนี้เอาไว้แน่ ถ้าชั้นเอ่ยปากแม้แต่นิดเดียวพวกท่านต้องจัดการให้ชั้นแน่ๆ...

...บ้านมิโอะ...

..."พ่อคะ แม่คะ"...

..."หนูคิดได้แล้วค่ะ" ...

..."ว่าไงลูก"...

..."หนูไม่ให้อภัยเค้าหรอกค่ะ หนูขอเอาเรื่องให้ถึงที่สุดค่ะ"...

..."เอางั้นหรอลูก เดี๋ยวพ่อจัดการให้นะ"...

..."หนูห้ามคิดมากนะ ทำตัวตามสบาย"...

..."ลืมเรื่องร้ายๆไปซะนะ"...

..."ค่ะ หนูจะไม่คิดมาก หนูจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ค่ะ"...

..."พรุ่งนี้หนูจะกลับแล้วค่ะ"...

..."จะไม่รอให้เค้าฟื้นก่อนหรอ?"...

..."ไม่ค่ะ หนูไม่ได้อยากเจอเค้าเลยค่ะ"...

..."พรุ่งนี้หนูจะกลับไปไร่ชาแล้วค่ะ"...

..."ช่วยทำเรื่องย้ายโรงเรียนให้หนูด้วยค่ะ"...

..."เอางั้นก็ได้ ถ้ามันจะทำให้หนูสบายใจอ่านะ"...

...3ปีต่อมา...

...(มิโอะ)...

...ตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้ ชั้นก็ไม่ได้เจอเค้าอีกเลย ชั้นเปรี่ยนเบอร์ เปลี่ยนช่องทางการติดต่อใหม่ทั้งหมด และมาเรียนอยู่ที่เชียงราย...

..."มิโอะ เสร็จรึยัง~~(ตะโกน)"...

..."แป๊บนึงดิ๊ อย่าเร่ง"...

..."แต่นี่มันสายแล้วนะ" ...

..."อีก5นาที" ...

...5นาทีต่อมา...

..."ป่ะ ไปเรียนกันเถอะ"...

..."ทำไรอยู่เนี้ยะ?"...

..."แต่งตัวอยู่สิ เมื่อคืนลืมรีดผ้าด้วยเลยนาน"...

..."แต่งหน้าด้วยป๊ะ?"...

..."ก็ต้องใช่สิ"...

..."อย่างเธอไม่ต้องแต่งก็น่ารักอยู่แล้วนะ"...

..."ชิ อย่ามาจีบ ไม่ให้จีบ"...

..."ยอเฉยๆป๊ะล่ะ"...

..."เออ รีบไปได้แล้ว"...

...โรงเรียน...

..."น้อนๆ สนใจเป็นดรัมเมเยอร์ป๊ะ?"...

..."เอ่อ ขอผ่านค่ะ"...

..."ถือป้ายก็ได้"...

..."เอ่อ...."...

..."เอาเลยสิ แค่ถือป้ายเอง ปีนี้ได้ถือคู่รุ่นพี่ที่ฮอตๆด้วยนะ"...

..."นะๆ เพื่อสีเรา"...

..."ก็ได้ค่ะ"...

..."เย่ (จดชื่อ)ขอบใจนะ)"...

...แล้วรุ่นพี่คนนั้นก็เดินออกไปอย่างร่าเริง...

...กลับบ้าน...

...ชั้นเดินออกมารอรถหน้าโรงเรียนที่ทีกำลังไปเอาและขับออกมาอยู่ๆ ก็มีรถเก๋งขับมาจอดตรงหน้าชั้น แล้วมีคนใส่เสื้อผ้ามิดชิดตรงดิ่งมาทางชั้น แล้วเอาผ้าโป๊ะที่จมูกของชั้น แล้วสติของชั้นก็หายไป...

.......

.......

.......

...ณ ห้องนอนห้องหนึ่ง ที่ดูหรูหรา...

...(มิโอะ)...

...ชั้นตื่นขึ้นมาอยู่ในห้องที่ไม่คุ้นเคย แต่ก็ต้องตกใจที่มีใครก็ไม่รู้นั่งหันหลังให้ชั้นอยู่...

..."0()0"!...

...(มิโอะ)...

...หลังจากที่ชั้นขยับตัวตื่นเมื่อกี้เหมือนอีกคนจะรู้ตัวและหันหลังกลับมา ชั้นจึงแกล้งหลับ...

..."-_-"...

..."เธอตื่นแล้วสินะ"...

..."อย่ามาทำเป็นหลับเลย"...

..."o_o"...

..."ขะ คุณเป็นใครคะ?" ...

..."นี่จำชั้นไม่ได้จริงๆหรอ?"...

..."(ส่ายหน้าๆ)"...

..."ชั้นก็คือพี่เฮนรี่ของเธอไง"...

..."จำไม่ได้จริงดิ"...

..."นี่พี่เฮนรี่จริงๆหรอ?"...

..."ทำไมเปลี่ยนไปอย่างนี้ล่ะ?"...

..."อยากมีเมียเด็กก็ต้องดูแลตัวเองสิ"...

..."????"...

..."อ่อ ยังไม่ลืมชั้นหรอ?"...

..."เวลามันก็ผ่านมาตั้ง3ปีแล้วนะ"...

..."ทำไมต้องลืมคนแบบเธอด้วยล่ะ"...

..."คนแบบชั้นแล้วมันยังไง!"...

..."ก็ เป็นคนที่เอาหัวใจของชั้นไปไง"...

..."ทำไมต้องเป็นชั้นล่ะ?"...

..."คนอื่นมีเยอะแยะนี่นา?"...

..."คนอื่นมีเยอะแยะ แต่เธอมีคนเดียวไง"...

..."(: หึ เลี่ยนจังเลยนะคะ"...

...ติ๊ง! ...

..."ของใครอ่า?"...

..."ของเธอรึเปล่า?"...

..."อ๋อ จริงด้วย"...

...แชท...

มิเอะ : แม่รู้เรื่องแล้วนะ

มิเอะ : คุยกันให้รู้เรื่องซะนะ

มิเอะ : ถ้าคุยกันแล้วยังไม่ลงรอยกัน

มิเอะ : แม่จะปกป้องหนูเอง เข้าใจมั้ย?

^^^มิโอะ : ห๊ะ! ทำไมแม่รู้ล่ะ^^^

มิเอะ : ก็พี่เฮนรี่เค้าออกจากคุก

มิเอะ : สภาพเค้าดูแย่ เค้าเลย

ไม่ให้แม่บอกหนู

มิเอะ : เค้ารอให้ตัวเองดูดีขึ้นมาก่อน

เดี๋ยวจะให้คนพาหนูมาเจอเองนี่นา

มิเอะ : แม่เลยเงียบรอดูไปก่อนน่ะสิ

มิเอะ : ยังไงก็คุยกันดีๆนะ

...จบแชท...

..."เข้าใจแล้วใช่มั้ย?"...

..."แม่น่ะ เข้าใจ"...

..."แต่ไม่เข้าใจพี่เลยอ่า"...

..."ทำแบบนี้ทำไม?"...

..."ถ้าไม่ทำแบบนี้พี่กลัวว่าเธอจะไม่ยอมมาเจอน่ะสิ"...

..."เฮ้ออ คุยก็คุย มีไร?'...

..."หางเสียงไปไหนแล้ว"...

..."ชั้นก็โตแล้วมั้ยล่ะ คำพูดก็ต้องเปลี่ยนสิ"...

..."และกับคนแบบคุณชั้นยิ่งไม่อยากพูดด้วยเลยด้วยซ้ำไป"...

..."ok ตอนนั้นเธอมีแฟนหนิ"...

..."พี่เลยหึง เลยทำอะไรแย่ๆลงไป"...

..."ขอโทษ จะไม่ทำอีกแล้ว"...

..."ให้โอกาสกันหน่อยได้มั้ย?"...

..."แค่ครั้งเดียว"...

..."ทำไมชั้นต้องให้โอกาสคุณ"...

..."ในเมื่อชั้นไม่ได้ชอบคุณซะหน่อย"...

..."เราต่างคนต่างอยู่น่ะดีแล้ว"...

..."แล้วตอนนั้นน่ะ ที่ว่าชั้นมีแฟน ชั้นไม่ได้มีแฟน"...

..."แฟนเป็นชื่อเพื่อนของชั้น คุณเข้าใจผิดไปเอง"...

..."แล้วทำไมไม่อธิบายล่ะ?"...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***