ตอนที่ 4 ต้องแห่ขันหมากไปรับผิดชอบไหมเนี่ย

06.53

บนเตียงนุ่มผ้าปูสีขาวนวล

มีร่างสูงโปร่งนอนกอดร่างบาง

อยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนาสีขาว

ลมหายใจเพียงเบาบางของซูม

ถูกพ่นไปลูบไล้ซอกคอขาวเนียน

จนคนที่ถูกสวมกอดอยู่ด้านหน้า

นั้นรู้สึกอุ่นจนเกือบจะร้อน

ไม่นานสักพักร่างกายที่บางพริ้ว

ก็ขยับตัวหมุนม้วนไปมาตามประสา

ของคนที่ผ่านการดื่มหนักมาแล้ว

ขี้เกียดไม่มีอารมณ์อยากจะลุกออก

จากที่นอนนุ่มนิ่ม

"โอ๊ะโอ้ยยย...หนักหัวชะมดเลยอ่ะ

สงสัยเป็นเพราะเมื่อคืนดื่มหลาย

กษัตริย์เกินไปเลยตีกันจนหัวจะ

ระเบิด...นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วล่ะ

เนี่ย...วันนี้ยิ่งมีนัดกับหมอผิวซะ

ด้วยสิเนี่ย...สายแล้วอน่เลยอ่ะนี้!!"

ยู่ยี้บ่นพึมพำเสียงเล็กเสียงน้อย

อยู่คนเดียวโดยที่เจ้าตัวก็ยังไม่ทัน

ได้สังเกตว่ามีใครบางคนนอนอยู่

เคียงข้างกายเธอบนเตียงนั่น

"อุ๊!!!!...นั่นเท้าใครทำไมใหญ่จัง

หรือว่าจะเป็นอีหนึ่งในสามนั่น

มานอนเป็นเพื่อนฉัน...ไม่สิ

เท้าใหญ่ยาวขนาดนี้ไม่น่าจะใช่"

ยู่ยี้ค่อยๆเอื้อมมือไปดึงผ้าห่มออก

จนได้พบว่าคนที่นอนอยู่ข้างๆเธอ

เป็นผู้ชายไม่ใช่เพื่อนสาวของเธอ

"เชี่ยยยย!!!!...ที่นอนอยู่นี่

คงไม่ใช่ไอ้เคนหรอกนะเว้ยอียู่ยี้

ไม่งั้นมึงได้ยับยู่ยี้สมชื่อแน่มึง

แม่งใครวะเนี่ย!!!...ใครมานอน

บนเตียงกับกูวะเนี่ย"

นู๋นี้ถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆก่อนจะ

ดึงผ้าห่มนวมออกเพื่อดูว่าคนที่เธอ

มี somethingด้วยเมื่อคืนคือใคร

"อ๊ายยยยยยยย!!!!...น้อง..น้อง

น้องซูมมมมมมมมม...มาๆ..มา

มานอนอยู่นี่ได้ไงวะเนี่ย..อย่าบอก

นะว่าาา....มะคืนเราแหกกฎเหล็ก

ของตัวเองกินเด็กไปแล้วเนี่ย..อึ๊ย!!

แย่แล้วฉัน...ซวยอะไรขนาดนี้เนี่ย

กูต้องหอบเงินแห่ขันหมากว่าไปสู่ขอ

น้องเขามั้ยล่ะเนี่ย...โอ๊ยอียี้เอ้ยย"

ยู่ยี้เกาหัวหูยุ่งกันอีรุงตุงนังไปหมด

เธอแหกปากร้องพร้อมกับใช้มือบาง

หยิกไปที่ท่อนแขนของตัวเองจนช้ำ

ไปหลายจุด ขณะที่ยู่ยี้นั่งบ่นให้กับ

ตัวเองอยู่อย่างโมโหอยู่จู่ๆก็มีอีก

เสียงหนึ่งดังขึ้น

"ไม่ต้องให้ถึงขนาดนั้นหรอกครับ

พี่ก็แค่ต้องรับผิดชอบเรื่องหัวใจ

ของผมก็พอ ส่วนเรื่องขันหมาก

อะไรนั่นที่จริงแล้วมันต้องเป็นผม

มากกว่านะที่จะต้องแห่ขันหมาก

ไปสู่ขอพี่กับที่บ้านพี่"

ยู่ยี้สะดุ้งตกใจเมื่อรู้ว่าเด็กน้อยที่

นอนอยู่ข้างๆเธอตื่นแล้ว เธอรีบ

หันขวับไปมองคนที่นอนอยู่พร้อม

กับใช้ฝ่ามือเรียวๆตีเข้าไปที่ตรง

ท่อนแขนของเขาไปหนึ่งป๊าด

"โอ๊ะโอ้ยยย..ธัญญ่าผมเจ็บนะพี่!!!

พี่มาตีผมทำไมครับเนี่ย...หู้ยย

เป็นรอยมือแดงช้ำเลยเนี่ย"

ซูมทำท่าทำทางแสดงสีหน้าราว

กับว่าเขานั้นเจ็บปวดมากไปและ

แกล้งหน้างออ้อนอยากให้สาวเจ้า

นั้นง้องอนตน

"ธัญญ่า!!!....ธัญญ่าไหน

ฉันชื่อยู่ยี้"

"ก็..ก็เมื่อคืนผมถามพี่..พี่บอกผม

ว่าพี่ชื่อธัญญ่าไม่ใช่หรอ..พี่เป็นคน

พูดเองนะว่าพี่ชื่อธัญญ่าอ่ะ"

"อ้อ..หรอ ..ธัญญ่าเป็นชื่อเก่าน่ะ

ช่างเหอะเรื่องชื่อเอาไว้ทีหลังก่อน

ทีี่มาก่อนชื่อคือเรื่องเรา...เรามานอน

อยู่บนเตียงกับพี่ได้ไง...แล้วมะคืน

เรา..เราสองคนคงไม่ได้...แบบว่า

กันหรอกใช่มั้ย"

ซูมอมยิ้มให้กับสีหน้าที่ออกจะ

ค่อนข้างเลิ่กลั่กของอีกฝ่ายที่ป่านนี้

ในใจคงจะคิดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

"สถานการณ์แบบนี้ผมว่าพี่น่าจะมี

ประสบการณ์มากกว่าผมนะครับพี่

พี่ลองคิดดูสิครับว่าชายหญิงอยู่

ด้วยกันสองคนบนเตียง...แถม...

เสื้อผ้าก็เปลือยเปล่ากันทั้งคู่อีก

พี่คงไม่ต้องการให้ผมอธิบายให้ฟัง

หรอกมั้งว่ามะคืนเกิดอะไรขึ้น

ถามว่าเราต่อกันกี่ยกจะดูเหมาะ

กว่านะครับพี่...เพราะมะคืนจนถึง

ตอนนี้ผมยังรู้สึกเหนื่อยๆอยู่เลย"

"ห๊าาาาาาาา...ต่อ...ต่อกัน..

หลายยกเลยหรอ"

"เอวผมแทบขาดเลยล่ะครับพี่

พูดแล้วก็รู้สึกปวดเอวอีกแล้วเนี่ย"

ซูมพูดไปก็ยิ้มไปเพราะรู้สึกว่ายู่ยี้

แสดงสีหน้าได้หดหู่มากๆ เธอทำ

ท่าทำทางราวกับเด็กโดนรุ่นพี่อำ

สีหน้าเหลืองซี้ดๆพร้อมกับอาการ

คอตกของยู่ยี้ทำให้ซูมรู้สึกชอบใจ

และเอ็นดูสาวเจ้ามากขึ้นไปอีก

(คิดในใจ)

"อึ้ยยยย...นี่ฉันตะบะแตกแดกเด็ก

เป็นอาหารแล้วหรอนี่อียี้เอ้ยยย

ถ้าอีพวกนั้นรู้เข้ามีหวังโดนพวกมัน

ล้อจนไปถึงวันตายแน่เลย...หึ๊ยยย

อีแม่ชีมึงศิลแตกแล้วเพื่อนเอ๋ย

อ๊ายยยกูอยากจะบ้าตายรายวัน

โอ้ยทีนี้จะทำไงดีเนี่ยยยย"

.

.

.

.

.

โปรดติดตามตอนต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***