บทที่ 5 เผ่าจิ้งจอกทมิฬ

...ณ ห้องนอน เซี่ย หวู่หยียน...

...มู่ฉิน:" ท่านหมอวิเศษ ท่านเทพจิ้งจอกเป็นยังไงบ้าง" ...

...หมอวิเศษ:" บาดแผลบาดแผลภายนอกพวกนี้รักษาไม่กี่วันก็หายดีแล้ว แต่พิษของจิ้งจอกทมิฬ(เผ่ามารอสูร) ที่อยู่ในกายท่านนั้นตอนนี้ยังไม่มียาที่จะรักษาได้ " ...

...มู่ฉิน:" ถ้าเช่นนั้นแล้วท่านเทพจิ้งจอกจะเป็นยังไง"...

...หมอวิเศษ:" พูดยาก ถ้าพิษกำเริบขึ้นมาจะทำให้ท่านเทพจิ้งจอกไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ และ ท่านก็จะบ้าคลั่งทำร้ายคนไม่เลือกหน้า เพราะฉะนั้นเราต้องรีบหาทางถอนพิษนี้ให้เร็วที่สุด เพราะถ้าหากว่าช้าเกินไปจะทำให้ท่านเทพจิ้งจอก ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ตลอดไป และ จะกลายเป็นสัตว์เดรัจฉานที่ชั่วร้าย "...

...มู่ฉิน:" แล้วตอนนี้เรื่องการปรุงยาถอนพิษไปถึงไหนแล้ว " ...

...หมอวิเศษ:" ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหาวิธีรักษาให้ได้เร็วที่สุด ช่วงนี้ก็พยายามอย่าให้มีสิ่งกระตุ้นท่านเกินไปล่ะ"...

...|...

...ณ วังของเผ่าจิ้งจอกทมิฬ(เผ่ามารอสูร)...

..." ขอโทษด้วยขอรับนายท่านเราปล่อยให้มันหนีไปได้" ทหารรับใช้ของเผ่าจิ้งจอกทมิฬพูด...

..." ไม่เป็นไรถึงแม้ว่ามันจะรอดไปได้ในครั้งนี้ แต่อีกไม่นานของขวัญที่ข้าฝากไว้ให้มัน จะฆ่าตัวมันเองในไม่ช้าไม่ต้องรีบร้อน" ไป๋เย่(ท่านเจ้าแห่งเผ่าจิ้งจอกทมิฬ)พูดกับทหารรับใช้...

...(***ไป๋เย่ ผู้นำเผ่าจิ้งจอกทมิฬ อายุราวๆ 10,000 ปี เป็นชายร่างใหญ่ที่มีหูจิ้งจอกและผมยาวสีดำ ชุดที่ใส่ก็เป็นสีดำด้วย เขามีดวงตาสีแดงที่ดุร้าย และเป็นศัตรูกับ เซี่ย หวู่เหยียน เทพจิ้งจอกขาว )...

...ไป๋เย่:" อีกไม่นานเจ้าก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับข้า เจ้าจิ้งจอกขาว ข้ารอผ้าพันคอคนจิ้งจอกขาวของเจ้าอยู่นะ" เขาพูดและหัวเราะด้วยเสียงที่ชั่วร้าย......

..."ท่านไป๋เย่" เด็กผู้หญิงอายุราวๆ 9 ขวบเรียกชายร่างใหญ่ด้วยน้ำเสียงที่น่ารักสดใส วิ่งเข้ามาหาเขาด้วยรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตรมาก ...

...ไป๋เย่:" หยูเอ๋อ ?" ชายหนุ่มหันไปดูสาวน้อยด้วยความสงสัย "ที่มือของเจ้าถืออะไรอยู่งั้นรึ?"...

...หยูเอ๋อ: " นี่คือแมลงเต่าทองที่หยูเอ๋อจับมาได้ที่ข้างลำธารในป่าเจ้าค่ะ" สาวน้อยตอบชายร่างใหญ่ไปด้วยน้ำเสียงที่สดใส...

...ไป๋เย่:" .... " เขาทำหน้าเย็นชาไม่สนใจสิ่งที่สาวน้อยถืออยู่ในมือเลย...

...ไป๋เย่:" ถ้าเจ้าไม่มีอะไรทำแล้วเจ้าก็ไปให้พ้นหน้าข้าเถอะนะ" เขาไล่สาวน้อยไปด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา...

...หยูเอ๋อ:" ใครบอกว่าข้าไม่มีอะไรทำล่ะข้าจะต้องไปหาดอกไม้ใบหญ้ามาเยอะๆ เพื่อทำรังให้มัน ตอนนี้ข้ายุ่งมากเลยข้าต้องไปก่อนแล้ว" สาวน้อยพูดจบแล้วก็วิ่งออกไปและก็หันมาพูดกับชายร่างใหญ่ ...

..." ลาก่อนเจ้าค่ะท่านไป๋เย่ " ยิ้ม...

...ถึงแม้สาวน้อยจะสดใสแค่ไหนแต่ไป๋เย่ก็ยังคงทำหน้าเย็นชาอยู่ดี...

...............

...©~©...

...ผู้เขียน: สาวน้อยคนนี้เป็นใครกันนะทำไมถึงมาอยู่กับอสูรที่เย็นชาแบบนี้ได้? ...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บทที่ 4 ข้ามมิติสู่โลกอสูร(2)

บทต่อไป