บทที่1 ชายชรา

หยวนหยวน หญิงสาวอายุ 22 ปี เป็นผู้หญิงที่มี

ดวงตากลมโต นัยน์ตาสีน้ำตาล ผมสีน้ำตาลยาวสลวยเธอทำงานอยู่ในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำแห่งหนึ่ง(เป็นนางเงือกนักแสดงโชว์)

......ณ อควาเรียม......

...|...

หลังเลิกงาน

"หยวนหยวน วันนี้ก็ลำบากแล้วนะพยายามได้ดีมาก" ชิน(ผู้ชาย) เพื่อนร่วมงานของถามหยวนหยวนที่กำลังถอดหางนางเงือกอยู่

"ไม่ลำบากเลยค่ะ มันเป็นสิ่งที่ฉันควรทำอยู่แล้ว การที่ได้มาทำงานที่นี่ทำให้ฉันรู้สึกดีมากเลยค่ะ" หยวนหยวนตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

"แล้วจะกลับบ้านเลยเหรอ? ไปทานข้าวเย็นด้วยกันกับทุกคนไหมวันนี้เรามีเลี้ยงฉลองกันด้วยนะ? " ชินถามอีกครั้ง

"ขอบคุณมากนะคะที่ชวน, พอดีฉันไม่ว่างนะค่ะ มีงานต้องไปทำต่อ" หยวนหยวนตอบ

" ขยันจังเลยนะ ไว้โอกาสหน้าไปด้วยกันให้ได้ล่ะ" ชินตอบพร้อมยิ้ม

...|...

...เวลาประมาณ 17:00น...

...บนทางเดิน...

...|...

ท่ามกลางผู้คนที่กำลังยุ่งอยู่กับการเดินทางกลับบ้านในตอนเย็น แต่มีผู้หญิงคนนึงที่กำลังเดินสวนทางกับทุกคน หยวนหยวนในตอนนี้เธอกำลังจะไปหาแม่ที่โรงพยาบาล แม่ของเธอเป็นเนื้องอกต่อมใต้สมองซึ่งต้องได้รับการผ่าตัด และ ต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากในการรักษาและเปอร์เซ็นต์ที่จะผ่าตัดสำเร็จนั้นก็มีไม่มาก

ระหว่างทางเธอได้พบกับชายชราคนนึง ที่กำลังเดินถือกระเป๋าใบใหญ่กำลังจะเดินข้ามทางม้าลาย พอเห็นแบบนั้นเธอก็ไม่รอช้าที่จะเข้าไปช่วย

"คุณตาให้หนูช่วยนะคะ" หยวนหยวนพูดด้วยรอยยิ้ม

"ขอบคุณมากนะสาวน้อย" ชายชราพูด

หลังจากข้ามไปถึงอีกฟากของถนนแล้วชายชราคนนั้นก็ยื่นห่ออะไรบางอย่างให้กับหยวนหยวน

ชายชรา: "นี่เป็นของตอบแทนน้ำใจเล็กๆน้อยๆนะรับไปเถอะ"

หยวนหยวน: "ไม่เป็นไรค่ะคุณตาหนูรับไว้ไม่ได้ค่ะ" หยวนหยวนปฏิเสธด้วยน้ำเสียงที่เกรงใจ

ชายชรา: "รับไปเถอะ ไม่ต้องเกรงใจมันเป็นแค่ของธรรมดา"

หยวนหยวน: "ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณคุณตามากเลยนะคะ"

ชายชรา: "โชคชะตาจะทำให้หนูพบกับเหตุการณ์มากมาย, แต่จำไว้ว่าคำตอบที่ถูกต้องนั้นมีเพียงแค่หนึ่งเดียว" ชายชราพูด

หยวนหยวน: "คะ?" "หมายความว่ายังไงคะคุณตา" หยวนหยวนถามไปด้วยสิหน้าที่มึนงง

ชายชราหัวเราะและพูด:" งั้นเหรอเอาเถอะ แล้วหนูก็จะเข้าใจไปเถอะเดี๋ยวไม่ทันนะ"

หยวนหยวน:"ตายแล้ว! นี่สายแล้วจริงๆค่ะ" หยวนหยวนพูดด้วยความตื่นตระหนก "ลาก่อนนะคะคุณตา" เธอวิ่งไปและหันกลับมาพูดกับคุณตาด้วยรอยยิ้ม.