การเดีนทางที่ไร้จุดหมาย
ในกลางสงครามที่พึ่งจบลง มีชายผู้หนื่งรูปร่างสูง หน้าตาหล่อเหลา ผมดำยาวลงมาถึงเอว เขาเดีนหาขิงมีค่าในกองศพเหล่านั้น ในตอนที่เขาหาของอยู่นั้น หลีเหยาได้เจอเด็กน้อย อายุ12ปีคนหนื่งนอนอยู่ในกองศพนั้น
หลีเหยา:นี่มันอะไรวะเนี่ยมีเด็กมาอยู่นี่ได้ไงวะ เฮ้อไหนๆก็ไหนๆละ เธอมาเป็นลูสาวของฉันนะเด็กน้อย
เขาได้อุ้มเด็กสาวเข้าไปในเมือง เข้าไปในห้องเล็กๆของเขา ในวันต่อมาเด็กสาวได้ตื่นขื้นมาจากการหลับ
เด็กสาว:ที่นี่ที่ไหนนะฉันน่าจะตายไปแล้วนี่นา
หลีเหยา:โอนี่เธอตื่นแล้ว กินน้ำก่อนสิเธอจำอะไรได้มั้ย
เด็กสาว:หนูจำอะไรไม่ได้เลยค่ะขอบคุณนะพี่ชายมี่พี่ช่วยหนูเอาไว้(เตียงมีเตียงเดียวงั้นก็แปลว่าเขานอนพื้นแล้วให้เรานอนเตียงหรอ)
หลีเหยา:ถ้าเธอจำไม่ได้งั้ชั้นจะรับเลี้ยงเธอเองนะ
เด็กสาว:ได้ค่ะพ่อ
ในห้องที่พวกเขาอยู่นั้นเป็นห้องเล็กๆมี1เตียงเล็กมี่1ห้องน้ำไม่มีห้องครัวด้วยช้ำ
หลีเหยา:อืมงั้นเธอชื่อหลีเชี่ยว นะเธอชอบมั้ย
หลีเชียว:หนูชอบมากเลยค่ะพ่อ
หลีเชียว: เธอน่าจะอายุ12ปี เธอมีรูปร่างผมกระด้างแต่ใบหน้าของเธอนั้น สวยมาก
หลีเหยาอายุ25ปี มีรูปร่างสูงผอม เขามีใบหน้าที่หล่อเหลา
หลีเหยา:นี่เชียวๆน้อยเธอต้องได้กินอาหารนะเอานี่ให้เธอกิน
เขายื่นขนมปังให้เธอ เขารักเธอมากแม้ว่าตัวเองจะหิวแต่เขาก็ให้เธอกินก่อน
หลี่เชียว:นี่ดูแล้วพ่อก็ต้องหิวแน่ๆเลยงั้นเรามากินด้วยกันนะ
หลีเหยา:นี่เชียวๆ เฝ้าบ้านระว่างที่พ่อไปทำงานได้มั้ยลูก
หลีเชียว:ได้ค่ะพ่อหนูจะทำอย่างเต็มที่
หลีเหยาได้เข้าไปในสงครามอีกครั้ง เขาคุ้ยหาศพที่ลูกค้าบอกให้หาและเขาก็เก็บ ของมีค่าทั้งหมดที่เห็น ไม่ว่าจะเป็นดาบ หอก โล หรือ อะไรก็ตาม ในตอนเย็นเขาเดียเข้าเมืองพร้อมแบกศพบนบ่า เขาไปยังจุดขื้นเงิน
หลีเหยา:นี่พนักงานขื้นเงิน หาศพด้วยครับ และขายของ
พนักงาน:ออได้ค่ะคุณวางของไว้ตรงนี้ แล้วนั่งรอได้เลยคะ
30นาทีต่อมา
พนักงาน:นี่คุณหลีเชียวมารับเงินเป็น25ทองค่ะ
หลีเชียว:ออขอบคุณคับ
กลังจากนั้นเขาก็เดีนกลับบ้าน แต่พอเปีดประตูเข้าไปแต่ดันไม่มีคนชักคนอยู่ในห้อง.
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
Comments