– 3 –

เรือนร่างเพรียวบางของชายหนุ่มผู้หนึ่งที่กำลังถูกกักขัง ดั่งนกน้อยที่ถูกกักขังไว้ภายในกรง ให้ผู้คนได้เชยชม ปลอยผมสีบุษราคัมดุจดั่ง ดอกทานตะวันที่บานสะพรั่งท่ามกลางแสงจากสุริยันต์ นัยน์ตาสีเพชรสีเหลืองทองเด่นเป็นสง่าราศรี ผิวพรรณขาวเปรียบเสมือนหิมะในยามฤดูหนาว

หากแต่ใด ชายหนุ่มร่างบางนั้นกลับมาอยู่ภายในห้องอันแสนจะมืดมิด ไร้ซึ่งแสงจากสุริยันต์สาดส่งให้เห็นถึงความงดงาม

– ปัง ! ?

เสียงของการเปิดประตูเข้ามาอย่างรุนแรงได้ดังขึ้นมาภายใต้ความเงียบสงัด จึงทำให้เรือนร่างเพรียวบางของชายหนุ่มนั้นถึงกับจะต้อง สะดุ้งโหยงด้วยความตกใจยิ่งนัก

เผยให้เห็นเรือนกายของบุรุษหนุ่มท่านหนึ่งที่ได้ย่างกายเข้ามาภายในห้องนี้ เมื่อยามใดที่ได้ก้าวเดินเข้ามา ทำให้เรือนร่างของชายหนุ่มนั้นจะต้องสั่นเทา ใบหน้ารีบที่จะก้มลงจ้องมองบนพื้นที่เย็นยะเยือก

“ ( ขอร้องล่ะ.. ) ”

ชายหนุ่มทำได้เพียงแค่ภาวนาอยู่ภายในใจ ในขณะเดียวกันเสียงของการฟาดบางอย่างบนอากาศ จนเกิดเสียงดังขึ้นมาจนน่าหวั่นเกรง ใบหน้าของชายหนุ่มซีดเผือกคล้ายคลึงว่าเจอวิญญาณหรือ สิ่งที่ไม่ดีใกล้เข้ามา

เรือนร่างเพรียวบางค่อยๆ ขยับถอยหนีออกให้ห่างจากเสียงฝีเท้า ที่ดังใกล้เข้ามาทุกที พร้อมทั้งนั้นก็เกิดเสียงโซ่ที่ถูกสวมใส่ไว้ที่ข้อเท้าของชายหนุ่มไว้ เสียงโซ่ดังกระทบลงบนพื้นห้องตามแรงขยับหนี

– หมับ !

ขาเรียวเล็กถูกจับไว้เสียก่อน แล้วจึงถูกดึงกระชากให้กลับเข้ามาใกล้กับ บุรุษหนุ่มที่กำลังย่อตัวลงมาอยู่ในระดับเดียวกันกับ ชายหนุ่มร่างบาง แรงกระชากนั้นทำให้ชายหนุ่มในตอนแรกที่นั่งอยู่บนพื้นนั้น ล้มลงไปนอนบนพื้นห้องที่เย็นยะเยือกจากการที่ไม่ได้รับแสงตะวัน

“ ขอร้องล่ะ ! แผลเมื่อวานยังไม่หายเลยน– ”

“ *ึงเป็นใคร กล้ามาสั่ง*ู หัดดูสถานะของตัวเองบ้างเถอะ ไอ้ควา* ”

สิ้นเสียงของบุรุษหนุ่มที่ได้เอ่ยปากพูดวาจาด้วยถ้อยคำหยาบคาย ไม่คิดแม้แต่จะโต้ตอบด้วยกิริยาที่ดี

ในขณะเดียวกันปลายหางตาคู่คมกริบของบุรุษหนุ่มก็เหลือบไปเห็นถาดอาหารที่ถูกวางไว้อยู่ โดยที่มีเหล่าเศษอาหารเล็กๆ น้อยๆ ที่เน่าบูดจนมีสภาพที่เละเทะ

ฝ่ามือหนารีบที่จะยื่นออกไปดึงถาดอาหารมาวางไว้ตรงหน้าของชายหนุ่มร่างบาง แล้วจึงได้เอ่ยปากพูดขึ้นมา

“ เห็นว่า*ึงยังไม่ได้แ*กเ*ี้ยอะไร ถือว่า*ูสมเพช*ึงก็แล้วกัน ”

ไม่ทันที่ชายหนุ่มร่างบางจะได้โต้ตอบ ศีรษะก็ถูกฝ่ามือหนาจับกดลงไปให้ใบหน้าฟุบลงไปกับเหล่า เศษอาหารพวกนั้น เปลือกตาของชายหนุ่มรีบที่จะปิดลงในทันที รับแรงกระแทกที่ถูกกดลงบนถาดอาหาร

ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยเศษอาหารเน่าบูดมากมาย มือเรียวบางยกขึ้นมาจับแขนแกร่งของบุรุษหนุ่มไว้ ฉุดรั้งไม่ให้ทำไปมากกว่านี้

น่าแปลกที่บุรุษหนุ่มกลับยิมยอมที่จะปล่อยฝ่ามือหนาออกจากศีรษะของชายหนุ่ม ชายหนุ่มรีบที่จะนำใบหน้าขึ้นมาจากถาดอาหาร พร้อมทั้งพ่นลมหายใจหอบอย่างระรัว

“ เป็นไง แ*กอาหารอร่อยมั้ยล่ะ ? ”

“ ม ไม่เลยซักนิด.. แฮ่ก แฮ่ก ”

กระตุกยิ้มมุมปากขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของบุรุษหนุ่ม แล้วจึงได้ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง และหันเรือนกายเดินไปทางของบางสิ่งที่ถูกวางไว้บนพื้นห้อง

ในตอนแรกนั้น ชายหนุ่มคืดว่าตนนั้นจะรอดเสียแล้ว แต่กลับกัน มันเป็นสิ่งที่เขาไม่คาดว่าบุรุษหนุ่มจะกล้าทำถึงขนาดนี้เลย เพราะภายในมือหนาของบุรุษหนุ่มตอนนี้ มีม้วนแส้อยู่หนึ่งม้วน

“ พร้อมจะลิ้มรสความเจ็บปวดรึยังล่ะ ? ถึง*ึงไม่พร้อม ก็ต้องพร้อมแล้วล่ะ ”

ไม่ทันที่จะให้ชายหนุ่มได้เอ่ยปากตอบคำถามไป ม้วนแส้นั้นก็ถูกคายม้วนแส้ออก เป็นแส้สีดำเข้ม ด้ามจับสีน้ำตาลสวยงาม ลวดลายสีขาวบริสุทธิ์

แส้ที่ถูกคายม้วนออกนั้น ก็ถูกยกขึ้นมา แล้วจึงได้ฟาดลงไปที่ลำตัวเรือนร่างของชายหนุ่มร่างบางอย่างแรง เสียงแส้ที่ตกกระทบลงสู่ผิวหนังนั้นดังขึ้นมาไม่หยุดหย่อน

ไร้ซึ่งความปรานี.. ไร้ซึ่งความบริสุทธิ์ใจ หรือความรักทั้งสิ้น นี้เป็นเพียงการเล่นสนุกของคน คนหนึ่งเท่านั้น

โลหิตที่สาดกระเซ็นไปตามจุดต่างๆ ในบริเวณใกล้เคียงกับ ชายร่างบางผู้ที่ถูกกระทำ เขาทำได้แค่เพียงนั่งกุมศีรษะของตนเอง ที่เคยได้รับบาดเจ็บมาก่อนหน้านี้ไว้

“ จิ๊ ! น่าเบื่อ*ิบหาย ไอ้*ัสแ*่งเอ้ย ! ไม่สะใจเลยว่ะ แ*่ง.. ”

ในครั้งสุดท้ายที่แส้นั้นได้ฟาดลงไปที่กลางแผ่นหลังของชายหนุ่มอย่างเต็มแรง ทำให้ทนพิษบาดแผลไม่ไหว เลยสลบลงไปทั้งๆ ที่อยู่ในสภาพที่เนื้อตัวมีแต่รอยบาดแผล โลหิตที่เลอะไปทั่วจากการถูกฟาดซ้ำๆ

“ *ำออย*ิบ แค่นี้ทำจะเป็นจะตายแหละ ”

หาไม่บุรุษหนุ่มจะสนใจใยดีต่อชายหนุ่มที่สลบลงไปเสียแล้ว แส้นั้นค่อยๆ ถูกมัดม้วนเข้ากลับเหมือนเดิม แล้วจึงได้หันหลังก้าวเดินออกไปจากห้องอันแสนจะมืดมิด ปล่อยให้ชายหนุ่มนอนจมกองโลหิตที่ไหลนองอยู่เช่นนั้นต่อไป

– ปึ้ง !

เสียงปิดประตูดังขึ้นมาบ่งบอกให้รู้ว่าบุรุษหนุ่มได้ออกไปจากห้องเสียแล้ว แต่กลับกันภายนอกประตูบานนั้น กลับได้มีหญิงสาวผู้ที่ใส่ชุดรัดรูป เห็นสัดส่วนอย่างชัดเจนได้ย่างกายเดินเข้ามาหาทางบุรุษหนุ่มที่พึ่งจะเดินออกมา

“ พี่เมฆคะ ให้ฉันช่วย.. ทำแบบนั้นให้อีกมั้ยคะ ? ”

“ ในเมื่อเวน่าเป็นคนทำ พี่ก็ไม่มีปัญหาหรอกนะคะ ”

เสียงเอ่ยปากพูดจาด้วยถ้อยคำหวานชื่น แตกต่างจากเมื่อครู่ที่ได้ทำกับ ชายหนุ่มร่างบางไป หญิงสาวค่อยๆ ขยับเรือนร่างเข้าไปประชิดตัวของบุรุษหนุ่ม พร้อมกับแขนที่ถูกยกขึ้นมาคล้องคอของบุรุษหนุ่มไว้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***