สู่เอิร์ลเกรย์

อิมเมจ พระเอกนายเอก

(ทรงผมนายเอกจะประมาณนี้ น้องจะทำผมทรงนี้ตลอด)

______________________________________________

"ที่รักอีกเดี๋ยวเดียวก็จะถึงแล้ว ทนหน่อยนะ"

'เจค' เอ่ยบอกกับคนรักที่พึ่งเลื่อนขั้นเป็นภรรยาหมาดๆ ทั้งคู่ตัดสินใจย้ายมาใช้ชีวิตด้วยกันที่เมืองเล็ก ๆ ที่ห่างไกลจากเมืองอื่น อยู่ในป่าในเขาเสียด้วยซ้ำ หากไม่ใช่คนในเมืองหรือคนส่งของ ก็สามารถหลงได้ง่าย ๆ

เจคเป็นคนเสนอเรื่องที่ให้ย้ายมาอยู่ที่นี่ 'อันนา' ก็ไม่ขัดสามีอะไร ด้วยความที่เขาเป็นคนง่าย ๆ และเบื่อชีวิตในเมืองที่มีแต่ 'เรื่อง' แล้วจึงตามมาอยู่ด้วยง่าย ๆ แม้เรื่องแต่งงานก็จะต้องย้ายมาจัดที่นี่ก็ตาม

เมืองเอิร์ลเกร์ย เป็นเมืองที่สงบสุข รอบ ๆ เป็นป่าเขาธรรมชาติ มีการค้าที่สำคัญ คือ การส่งออกผลไม้และใบชา หรือก็คือชาเอิร์ลเกร์ย ชาที่ไม่มีที่ไหนทำเหมือนเมืองแห่งนี้ได้ ด้วยความหอมที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว เมืองแห่งนี้จึงได้ชื่อว่า เอิร์ลเกรย์ ซึ่งใช้ชื่อนี้มาหลายทศวรรษแล้ว แต่ถึงแม้จะมีชาที่ขึ้นชื่อไม่เหมือนใคร แต่กลับไม่มีคนมาเที่ยวเลย อาจจะเป็นเพราะสามารถหลงทางได้ง่าย ๆ กับข่าวที่พึ่งมีคนเสียชีวิตไปเพียงเพราะขับรถตกเขา เนื่องจากไม่ชินทาง

ซึ่งนั่นก็ดีเหมือนกัน เจคบอกไว้ว่าคนในเมืองไม่ค่อยชอบคนนอกสักเท่าไหร่ หรือก็คือพวกเขาไม่เป็นมิตรนั่นแหละ ออกจะสันโดษ คนนอกเข้ายาก เว้นเสียแต่รถเย็นที่จะเข้ามารับผลผลิตไปขาย กับรถที่จะมาส่งสินค้าในเมืองเท่านั้น

คิดไปได้ไม่เท่าไหร่เขาก็เริ่มเมืองเล็ก ๆ เข้ามาในสายตา และใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ

"ถึงแล้วครับที่รัก ตื่นเต้นไหมนี่จะเป็นบ้านใหม่ของเรา" ว่าแล้วก็ละมือข้างหนึ่งจากพวงมาลัย มากุมมือของเขา

"อื้อ ตื่นเต้นสิ" ผมกุมมือกลับเพื่อคลายความกังวลที่เกาะในจิตใจ

"อ่าา คนที่นี่อาจจะแปลก ๆ ไปหน่อย ไม่ต้องกังวลนะพอดีพวกเขาไม่ค่อยชอบคนนอกเท่าไหร่น่ะ"

"....."

"แต่ฉันใช้นามสกุลผมแล้ว แต่งงานกับผมแล้ว ใช้เวลาไม่นานก็คงต้อนรับที่รักอย่างอบอุ่นแน่" เจคยิ้มอ่อน

"ผมไม่กังวลหรอกครับ มีเจคอยู่ด้วยทั้งที" ผมยิ้มกลับ อ่ารักรอยยิ้มของเจคจัง มันทำให้ผมอุ่นไปทั่วอก

รถขับเข้ามาด้านในแล้ว มันไม่ได้เหมือนที่ผมคิดในหัวสักเท่าไหร่ บ้านเรือนดูเป็นยุคสมัยใหม่ เพียงแค่น้อยนักที่จะเป็นบ้านอิฐหรือปูน ไฟฟ้ามีใช้แต่ก็ไม่ได้ครอบคลุมทุกพื้นที่ ดังนั้นถ้ามีคนใช้ตะเกียงก็ไม่เป็นที่แปลกตา

มีร้านขายของชำ

ปั้มน้ำมัน

แล้วก็.....

ร้านขายอาวุธ..

"?" ผมแปลกใจเพราะไม่ค่อยจะเจอร้านแบบนี้บ่อยเท่าไหร่ เจคเห็นผมสนใจปนสงสัย จึงเอ่ยเพื่อคลายความสงสัยของผมออกมา

"ผมลืมบอกที่รักไปเลยสิครับ นอกจากเมืองของเราจะส่งออกใบชาและผลไม้แล้ว ยังมีโรงเรือนเลี้ยงสัตว์ด้วยครับ" เจค

"ก็มีส่งเนื้อออกบ้าง แต่เป็นส่วนน้อยน่ะครับ ส่วนมากเราเลี้ยงไว้กินเองมากกว่า แถมเมืองก็ติดกับป่าด้วยพวกสัตว์มันชอบเข้ามาหาอาหารน่ะครับ เลยต้องมีการป้องกันไว้" เจคระบายยิ้มให้ผม

"อ๋อออ ผมชอบจังที่นี่ดูสงบ ถูกใจสุด ๆ เลย" ผมยิ้มกว้าง

"หึ ชอบก็ดีแล้วครับ"

"เพราะเราจะอยู่ที่นี่ด้วยกันตลอดไปเลย:)"

TBC นะจ๊ะ เปิดเรื่องใหม่อีกแล้ว ขอบมากเลย แต่แต่งไม่จบสักเรื่อง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***