ความโกรธแค้น

และแล้วเวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงเวลาอาหารเย็นจนได้สึนะมองสีหน้าแต่ล่ะคนที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่รวมถึงตัวเขาเองก็เช่นกันเพราะสีหน้าของเขาในตอนนี้จะโกรธก็ไม่ใช่จะเศร้าก็ไม่เชิงยังไงล่ะ

เขายังไม่ลืมนะว่าร่างสูงทำอะไรกับเขาในตอนเที่ยงของวันนี้น่ะนั่นทำให้สีหน้าของสึนะดูแปลกๆจนพี่น้อง(ปลอมๆ)รู้สึกเป็นห่วงขึ้นมาโดยแสดงสีหน้าตามนี้

โกคุเดระแสดงสีหน้าด้วยความโกรธเกรี้ยว ยามาโมโตะยังคงมีรอยยิ้มแต่ไม่ใช่รอยยิ้มสดใสร่าเริงฉบับนักกีฬาของเจ้าตัวเป็นรอยยิ้มที่เย็นจนรู้สึกเหมือนอุณภูมิจะติดลบยังไงยังงั้น

เรียวเฮกำหมัดแน่นด้วยความโมโห แรมโบ้ถึงกับตามืดบอดไปชั่วขณะ โครมกอดมุคุโร่แน่นด้วยความหวาดกลัวจับจิตจับใจ ฮิบาริมองทุกคนแต่ในใจเต็มไปด้วยความโกรธแค้นเหลือเกิน

ซันซัสแสดงความเกลียดชังออกมาโดยไม่ปิดบังเลยสักนิด สคอลโล่คงอยากจะโวยวายแต่ทำไม่ได้เพราะถ้าทำซันซัสที่อยู่ตรงนี้คงไม่วายเอาปืนขึ้นมายิงเพลิงพิโรธมาทางเขาแน่ๆ

เลวี่แสดงท่าทางอันน่าเกรงขามออกมาโดยไม่ปิดบัง ส่วนเอ็มมะนั้นเจ้าตัวปล่อยอ่อร่ามาคุออกมาจนคนไม่กล้าเข้าใกล้อย่าว่าแต่เข้าใกล้เลยตอนนี้คงไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เอ็มมะหรอกถ้าไม่อยากโดนฆ่านะน่ะ

ตอนนี้คนที่ยังทำตัวเป็นปกติอยู่มีแค่ ลูซซูเรีย เบล ฟราน มาม่อน เบียคุรัน ดีโน่ และด้วยเหตุที่ว่าลูซซูเรียต้องไปทำอาหารเย็นให้ทุกคนกินทำให้อยู่แค่ตอนเรียกอาวุธกับตอนรักษาเลวี่เท่านั้นหลังจากนั้นก็ออกมาจากห้องโถงประชุมชั่วคราวเพื่อมาทำอาหารเย็นให้ทุกคนกิน

และในที่สุดเวลาอาหารเย็นที่ไม่อยากให้มาถึงก็มาถึงโดยการมีคนมากินเพิ่มซึ้งไม่ต้องบอกว่าใคร โคชาร์ต คารัม ดันเต้ ผู้โชคดีที่โดนลูซซูเรียหรอกให้มากินอาหารนั้นเอง

ซึ้งอาหารเย็นวันนี้บรรยากาศช่างมาคุซะเหลือเกินจนลูซซูเรียอดไม่ได้ที่จะต้องเอ่ยคำพูดใดออกมาก็ได้เพื่อให้บรรยากาศมาคุนี้หายไป

"เออ..กินกันเถอะนะฮ้า..สเต็กของวันนี้เดี้ยนตั้งใจทำสุดฝีมือเพื่อทุกคนเลยนะฮ้า"ลูซซูเรียเอ่ยออกมาเพื่ทำลายบรรยากาศชวนอึดอัดนี้

เก๊ง เก๊ง

เสียงมีดกับซ่อมปะทะกันทำให้ทุกคนบนโต๊ะอาหารหันไปมองซึ้งนั้นก็คือแรมโบ้นั้นเอง

"อาหารของพี่ลูซยังอร่อยเหมือนเดิมเลยนะครับ"แรมโบ้เอ่ยปากชมด้วยเสียงที่กดต่ำพร้อมชูมีดขู่แรมโพที่เข้ามาใกล้ทำให้แรมโพต้องถอยทัพหนีไปนั่งกินอาหารของตัวเองดีๆก่อน

"เออ"พรีโม่เหมือนพยายามจะพูดอะไรบ้างอย่างเพื่อไม่ให้บรรยากาศดีๆเสียไปหมดแต่พอทุกคนหันหน้าไปหาพรีโม่พร้อมสายตาเหมือนอยากฆ่าพรีโม่เต็มแก่(เฉพาะเด็กๆเท่านั้น)กันทำเอาพรีโม่สดุ้งเฮือกด้วยควาตกใจทันที

"ฉันบอกแกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าทำอะไรที่มันเกินเลยนะเห็นมั้ยบรรยากาศในโต๊ะอาหารวันนี้เสียหมดเพราะนายเลยพรีโม่"โคชาร์ตที่นั่งใกล้ๆพรีโม่กระซิบบอกพรีโม่เพราะตนพึ่งรู้เรื่องราวแถมยังรู้ด้วยว่าพรีโม่ทำอะไรสึนะแล้วด้วยจึงหันไปห้ามปรามหน่อย

"มีอะไร"โกคุเดระถามด้วยเสียงห้วนสั้นทำเอาพวกผู้ใหญ่ทำตัวไม่ถูกกันเลยทีเดียว

"เออ..พรีโม่แค่จะบกว่ากินให้เรียบร้อยหน่อยเลอะปากหมดแล้วนั้นนะ"จีแก้ตัวแทนพี่โม่ด้วยเสียงขุ่นๆนิดหน่อย

โกคุเดระที่ได้ยินเช่นนั้นก็หยิบผ้าเช็ดปากมาเช็ดดูปรากฏว่ามีซอสมะเขือเทศเลอะปากเขาจริงๆนั้นทำเอาโกคุเดระหน้าแดงด้วยความอายก่อนจะหันไปกินดีๆเรียบร้อยๆตามที่จีสั่ง

"เหอะ"จีที่เห็นแบบนั้นก็ลอบยิ้มขึ้นมาในใจก่อนจะหันไปสนใจอาหารตรงหน้าของตัวเองต่อ

"กินดีๆสิขอรับ"อุเก็ตสึที่เห็นข้าวเลอะปากยามาโมโตะก็หยิบผ้าเช็ดปากเช็ดปากให้ยามาโมโตะนั้นทำให้ยามาโมโตะเขินหน้าแดงใหญ่

"ขอบคุณครับ"ยามาโมโตะกล่าวขอบคุณด้วยน้ำเสียงอ้อมแอ้ม

"เรียวเฮข้าให้เนื้อน่ะ"นัคเคิลที่ไม่กินเนื้อเพราะเข้าทางศาสนาทำให้เนื้อส่วนมากจะไปตกกับเรียวเฮเด็กน้อยในปกครอง

"ขอบคุณอย่างสุดขั้วครับ"เรียวเฮขอบคุณกลับไปคำพูดติดปากเริ่มปรากฏให้เห็นเพราะว่าตนเริ่มเชื่อใจนัคเคิลนิดหน่อยแล้ว

"เธอจะไม่กินอีกหน่อยหรอครับ"เดม่อนถามโครมที่ตอนนี้เริ่มกินข้าวแล้วแต่ถึงแม้จะกินแต่ก็กินน้อยมากถ้าเทียบกับเด็กปกติทั่วไป

"คะ"โครมตอบกลับเสียงใสก่อนจะอุ้มมุคุโร่ที่นั่งอยู่ข้างๆกันขึ้นมากอดโดยหวังว่าเธอจะอบอุ่นขึ้นมาบ้าง

"กินเข้าไปซะ"อลาวดี้ที่เห็นเคียวยะเขี่ยผักก็บอกพร้อมยัดผักเข้าปากเคียวยะ

"อึก"พอเคียวยะที่เห็นแบบนั้นมองผักในจานของตนเองพร้อมมองหน้าอลาวดี้ก่อนจะส่ายหน้าก่อนจะโดนอลาวดี้บังคับกินผักด้วยการยัดผักเข้าปาก

"เธอจะไม่กินหน่อยหรอ"โคชาร์ตหันไปถามเอ็มมะเด็กที่หน้าเหมือนตนราวกับฝาแฝดก่อนจะได้รับคำตอบเป็นการส่ายหัวกลับมาแทน

เพราะตอนนี้เอ็มมะอิ่มอิ่มจนไม่รู้ว่าจะอิ่มไปไหนแล้วความโกรธแค้นของเขาทำให้เขาอิ่มจนกินอะไรไม่ลงเลยสักนิด

"หื้ม..อย่าตระกระนักสิหกหมดเลยเห็นมั้ย"ดันเต้หันไปหาดีโน่เด็กที่หน้าเหมือนตนที่นั่งข้างๆตนที่ตอนนี้ทำข้าวหกเลอะโต๊ะไปแล้ว

"ครับ"ดีโน่ขานรับสั้นก่อนจะลงมือกินข้าว(ทำเลอะโต๊ะ)ต่อไปโดยไม่สนใจอีกฝ่ายอีกเลย

"เธอกินน้อยจังนะ"คารัมหันไปถามเบียคุรันเด็กที่หน้าเหมือนตนที่กินสเต็กไปแค่ครึ่งเดียวเท่านั้นก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องอาหาร

"ครับ"เบียคุรันที่ตอนนี้เดินมาถึงประตูห้องอาหารถ้าออกนอกประตูนี้ได้เขาก็จะออกจากห้องอาหารได้ได้ขานตอบรับอีกฝ่ายที่ถามเขาและเดินอเกจากห้องอาหารไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***