โคชาร์ตบอสชิม่อนมาแล้ว

ฮูก ฮูก พอโครมถึงโต๊ะเจ้านกฮูกที่หลับมาตลอดก็ตื่นขึ้นและบินไปเกาะไหล่ฟรานทันทีทางด้านฟรานเองก็คงตกใจไม่น้อยแต่ฟรานคงไม่ปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอยไปจับเจ้านกฮูกมาอยู่ในอ้อมกอดโครมเองก็ตกใจไม่น้อยเช่นกันก่อนที่ฟรานจะถาม

"ท่านอาจารย์มีอะไรรึป่าวครับ"ฟรานถามนกฮูกนามว่ามุคูโร่ก่อนเจ้านกฮูกจะร้องขึ้น

ฮูก ฮูก เจ้านกฮูกร้องออกมาฟรานอ่านใจเจ้านกฮูกก่อนจะพยักหน้าตาม

"เอ๋..ทำไม่เป็น me ล่ะครับ"ฟรานพูดขึ้นมาก่อนจะโดนมุคุโร่ใช้ปีกตีหน้าฟรานไปหลายที

ฟึบ ฟึบ

"โอ้ย!!..ไม่เอาแล้วครับท่านอาจารย์เดี๋ยวผมพาไปก็ได้ครับ"ฟรานบบอกอย่างกวนโอ้ยสุดๆ

ฮูก ฮูก มุคุโร่ที่ได้ยินแบบนั้นก็ดิ้นออกจากอ้อมกอดของฟรานก่อนจะบินกลับไปหาโครมทันทีพอถึงอ้อมกอดโครมแล้วก็หลับไปแทบจะทันที

เวลาทานอาหารอันแสนสงบสุขที่ดูเหมือนจะไม่สงบสุขอีกต่อไปเมื่อนกฮูกนามว่ามุคุโร่บินไปหาฟราและบินกลับมาหาโครมอละหลับลงไปทำเอาเหล่าพรีโม่นึกสงสัยในนกฮูกตัวนี้ซะเหลือเกิน

"แล้วริคาโด้ไปไหนซะแล้วล่ะ"จีอ็อตโต้ถามผู้พิทักษ์ของตนทันทีที่ล่ะความสนใจมาจากเจ้านกฮูกได้

"อ๋อ..ถ้าเป็นเจ้านั้นพาผู้พิทักษ์ไปฝึกอยู่ที่ป่าที่ไหนสักแห่งก็ไม่รู้สิครับน่าจะกลับมาอาทิตย์หน้านะน่ะ"จีตอบคำถามของพรีโม่ก่อนจะกินอาหารแบบมีมารยาท

"อย่างงั้นหรอ"จีอ็อตโต้พยักหน้าเข้าใจกับลูกพี่ลูกน้องของตนที่ตอนนี้เป็นลูกศิษย์ของเขา

"พวกเจ้ารอหน่อยได้มั้ยดูเหมือนคนดูแลควบคุมพวกเจ้าจะมาช้านิดหน่อยอย่างมากก็อาทิตย์หน้านะน่ะ"จีอ็อตโต้หันไปถาพวกซันซัสที่ตอนนี้กินอาหารอย่างเรียบร้อยและมีบางคนที่กินอย่างมูมมาม

"เหอะ..รอได้รึไม่ได้เดี๋ยวไปตัดสินใจกันเองและอีกอย่างตอนทานอาหารเขาห้ามพูด"ซันซัสพูดอย่างไม่สนใจพี่เลี้ยงตนสักเท่าไหร่นัก

"ฮะๆ นั้นสินะขอรับ"อุเก็ตสึว่าพลางปล่อยรังสีอำมหิตออกมา

"เอ่อ"พวกพรีโม่แต่ล่ะคนก็หันหน้าเข้าหากันอย่างลนลานกันสุดๆ

กินข้าวกันเถอะนะ"พรีโม่กระแอมไเล็กน้อยก่อนจะทำการยัดข้าวเข้าปากไป

พอเหล่าผู้พิทักษ์เห็นแบบนั้นก็หันไปมองนาฬิกาก่อนที่พวกเขาจะสะดุ้งเพราะเหลือเวลาอีก 5 นาทีในการกินข้าวเพราะต่อจากนี้พวกเขาต้องไปทำงานกันพวกเขาบางคนแทบจะกรีดร้องในใจในขณะยัดอาหารตรงหน้าเข้าปากไป

ก่อนที่มื้ออาหารอันแสนสงบสุขจะต้องกลายเป็นความวุ่นวายเมื่อมีใครบางคนเปิดประตูเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

"พรีโม่สหายรัก!!!"คนที่เปิดประตูห้องอาหารเข้ามาเข้ามากอดพรีโม่พรีโม่เองก็ตกใจไม่น้อยและงงหน่อยๆด้วยส่วนเหล่าผู้พิทักษ์ก็ตกใจจนลืมเคี้ยวข้าวที่อยู่ในปากเลย

"โคชาร์ต!!!"พรีโม่ตกใจจนอุทานชื่ออีกฝ่ายออกมาทำให้อีกฝ่ายเงยหน้ามองพรีโม่ที่ตกใจ

ก่อนโคชาร์ตจะหันมองรอบได้เห็นเหล่าผู้พิทักษ์อ้าปากค้างในปากยังมีเศษอาหารที่ยัดเข้าไปอยู่และเด็กๆที่หน้าเหมือนพวกพรีโม่

แต่เดี๋ยวก่อนนะเด็กๆที่หน้าเหมือนพวกพรีโม่งั้นหรอโคชาร์ตตกใจจนต้องผลักอีกฝ่ายออกก่อนจะจ้องเด็กๆที่หน้าเหมือนพวกพรีโม่สลับกับมองพวกพรีโม่ด้วยสายตาเบิกกว้าง

"นี้พวกนาย..ค..แค่อาทิตย์เดียวไปมีลูกกันตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วมีตั้งแต่ตอนไหนกัน"โคชาร์ตมองพวกพรีโม่ด้วยสายตาเบิกกว้างและถามเสียงสั่นๆก่อนจะชี้นิ้วไปที่พวกพรีโม่ที่ตอนนี้เอ๋อไปแล้ว

ส่วนเหล่าเด็กๆที่ได้ยินคำไม่เข้าหูก็ลุกขึ้นออกจากเก้าอี้ทันทีที่กินเสร็จก่อนจะออกจากห้องไปบางคนหันมาโวยวายเล็กน้อย

"ถ้าฉันเป็นลูกมันฉันขอลงแดงตายตั้งแต่ฉันเกิดดีกว่า!!!"โกคุเดระนั้นเองที่โวยวายออกไป

"ผมด้วยครับกับเด็กที่ไม่รู้จักโตแบบนั้นถ้าได้เป็นพ่อคงต้องลำบากมากแน่นอนครับ"แรมโบ้เองก็ไม่น้อยหน้าหาคำมาด่าซ้ำเติมกันเข้าไปก่อนจะออกจากห้องให้พวกผู้ใหญ่อธิบายกันเอง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***