แนะนำตัวและการพามาปราสาท

และแล้วช่วงเวลาที่พวกโกคุเดระไม่อยากให้มาถึงก็มาถึงจนได้เมื่อเวลาที่พวกเขาออกจากโรงพยาบาลแน่นอนว่ารวมถึงเรียวเฮที่ตอนนี้ฟื้นตัวได้ปกติเหมือนเดิมแล้วด้วย

สึนะไม่ค่อยสบายใจกับคำของลางสังหรณ์สุดยอดของเขาที่บอกเขาว่าให้หนีไปเลยแต่เขาก็ไม่ยอมบอกพวกโกคุเดระเพราะเกรงว่าจะทำให้อีกฝ่ายเครียดจนเกินไป

สึนะมองสีหน้าแต่ละคนที่ดูไม่สบอารมณ์อย่างแรงอย่างบอกไม่ถูกเพราะแต่ละคนก็เล่นใหญ่ซะเหลือเกินบางคนถึงกับร้องไห้ออกมาเลยก็ว่าได้อย่างแรมโบ้และฟราน(มันตอแหลคะลูก)

"ฮึก พี่ฮายาโตะเราต้องแยกกันจริงๆหรอครับ"แรมโบ้กล่าวพร้อมน้ำตา

"ไม่เป็นไรแรมโบ้ถ้าเจ้าพวกนั้นจับเราแยกออกจากกันพ่อจะบึ้มไม่เลี้ยงแน่"โกคุเดระที่ตอนนี้ทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่พอเห็นแรมโบ้ร้องไห้ความรักเด็กที่ติดตัวมาตั้งแต่อยู่ในยุคของพวกเขาก็เริ่มทำงานทันทีแล้วก็ควักไดนาไมม์ออกมาให้ดูว่าถ้าเจ้าพวกนั้นจับแยกพวกเขาเขาจะระเบิดบ้านพวกมันไม่ยั้ง

"รุ่นพี่เบล ผมกลัวจังเลยครับ ฮึก"ฟรานกล่าวพร้อมกับน้ำตาที่รื้นขึ้นมาอยู่ที่ขอบตาแล้ว(ตอแหล)

"ชิชิชิ ไม่ต้องห่วงเจ้ากบเจ้าชายจะปกป้องเจ้ากบเอง"เบลเฟกอลก็เล่นตามน้ำเป็นพิธีก็แค่นั้น

"ก่อนที่จะไปบ้านของพวกเรา คราวนี้อยากให้ทุกคนแนะนำตัวเพื่อทำความรู้จักกันก่อนนะ"จีอ็อตโต้กล่าวบอกทุกคนที่ตอนนี้รวมตัวอยู่ในห้องพักหื้นผู้ป่วยที่พวกร่างบางพักอยู่ก่อนหน้านี้

ซึ่งตอนนี้พวกร่างบางก็ได้เปลี่ยนชุดตามที่พวกร่างสูงซื้อมาให้ใหม่แล้วแน่นอนว่ารวมไปถึงพวกร่างสูงที่อยู่ในชุดสบายๆเช่นกัน

"จะไม่ยืดยื้อล่ะฉันจะแนะนำให้ตลอดเองฉันชื่อ จี และเรียงไปจนสุดนี้ อาซาริ อุเก็ตสึ แรมโพ นัคเคิล เดม่อน อลาวดิ ส่วนคนที่บอกไปเมื่อครู่นี้ชื่อ จีอ็อตโต้"จีออกตัวแนะนำชื่อทุกคน

"เอ่อ...ถ้างั้นผมขอแนะนำเองครับผมชื่อ ซาวาดะ สึนะโยชิ ครับเป็นพี่ชายคนที่ 16 และเรียงไปจนสุดพี่ ทิเมเทโอ ซันซัส พี่ชายคนโตพี่ สเปลบี สคอลโล่ พี่ชายคนรองพี่ เลวี่ อาแทน พี่ชายคนที่ 3 พี่ มิลฟิโอเล่ ลูซซูเรีย พี่ชายคนที่ 4 พี่ คาบัคโลเน่ ดีโน่ พี่ชายคนที่ 5 พี่ เจซโซ่ เบียคุรัน พี่ชายคนที่ 6 พี่ ฮิบาริ เคียวยะ พี่ชายคนที่ 7 พี่ โรคุโด มุคุโร่ พี่ชายคนที่ 8 พี่ ซาซางาวะ เรียวเฮ พี่ชายคนที่ 9 พี่ เจ้าชาย เบลเฟกอล พี่ชายคนที่ 10 พี่ ไวเปอร์ มาม่อน พี่ชายคนที่ 11 พี่ โกคุเดระ ฮายาโตะ พี่ชายคนที่ 12 พี่ ยามาโมโตะ ทาเคชิ พี่ชายคนที่ 13 พี่ วาเรีย ฟราน พี่ชายคนที่ 14 พี่ โคซาโตะ เอ็มมะ พี่ชายคนที่ 15 น้อง โครม โดคุโร่ น้องสาวเพียงคนเดียวของพวกเรา และน้องคนสุดท้อง โบวีโน่ แรมโบ้ น้องชายของพวกเราครับ"สึนะมองหน้า(ลูกน้อง)พี่ชายแต่ล่ะคนที่ทำหน้าบูดหน้าบึ้งกันอยู่จึงเป็นคนอาศาแนะนำให้เอง

"รู้จักกันแล้วสินะ"จีอ็อตโต้อึ้งกับชื่อแต่ล่ะคนที่ไม่เหมือนกันแต่กลับเป็นพี่ชายน้องชายกันได้ถึงกับกระแอมไอเล็กน้อยเพื่อดึงสติกลับมา

"เอาล่ะถ้างั้นก็ออกเดินทางกันเลยมั้ย"พูดจบจีอ็อตโต้ก็ออกเดินไปที่รถลีมูซีนคันยาวทันทีก่อนที่พวกจีจะเดินตามไปตามด้วยเด็กๆทั้ง 17 คนและอีก 1 ตัว

พอพวกเขามาถึงบ้าน(ปราสาท)แล้วพวกเด็กๆแทบจะเบิกตากว้างเป็นไข่ไดโนเสาร์ทันทีกับบ้านที่คนพวกนี้บอกพวกเขาก็คิดว่ามันเป็นบ้านทั่วไปมีโครงสร้างบ้านและหลังคาแต่มันดันเป็นปราสาทขนาดใหญ่โตมโหฬารนี้สิพวกเขาถึงกับทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว

"เอาล่ะที่นี้ก็แยกย้ายกันได้"จีอ็อตโต้กล่าวด้วยรอยยิ้มก่อนรวมแขนร่างบางของสึนะให้เดินตามตนไปด้านในปราสาท

"เดี๋ยวสิแกจะพารุ่นที่ 10 ไปไหน"โกคุเดระที่เห็นสึนะถูกพาตัวไปร้องถามออกมาอย่างไม่สบอารมณ์นักด้วยความเป็นห่วง(เจ้านาย)น้องชายของตน และคิดจะเดินไปห้ามแต่ทว่า

หมับ!!

"เธอต้องไปกับฉัน"จีเข้ามาคว้าแขนของโกคุเดระไม่ให้ตามจีอ็อตโต้และสึนะไปได้

"ห๋า!?"โกคุเดระถึงกับชะงักไปและหันไปมองผู้ร่วมชะตากรรมคนอื่นๆภาพในตอนนี้ทำเอาอึ้งไปเล็กน้อยที่พวกร่างสูงเอาจริงที่จะรับพวกเขาไว้

"ฝากตัวด้วยนะขอรับ"อุเก็ตสึว่าด้วยรอยยิ้พร้อมคว้าข้อมือของยามาโมโตะไปด้วย

"อ่า..ครับ"ยามาโมโตะที่ยังไม่กังวลอะไรโค้งทักทายไปหนึ่งทีก่อนจะถูกลากเข้าปราสาทไปอีกคน

"ปล่อยฉัน!!!"เคียวยะตะคอกใส่ร่างสูงอีกคนที่ตอนนี้จับข้อมือเขาอยู่

"อยู่นิ่งๆจะได้มั้ยฉันชักจะรำคาญแล้วนะ"อลาวดิเองก็โมโหของขึ้นไม่พอกันก่อนจะงัดไม้เด็ดออกมา

กริ๊ก!!..

"ห้ะ!!!"เคียวยะถึงกับพูดไม่ออกเมื่อข้อมือของตนถูกกุญแจมือล็อคเข้ากับอีกข้อมือของร่างสูงเมื่อทำการล็อคตัวไปเป็นที่เรียบร้อยก็ถูกรวบตัวไปอีกราย

"ฉันล่ะเกลียดเด็กจริงๆอะนะ"แรมโพบ่นกระปอดกระแปดขณะจับมือแรมโบ้อยู่

"งั้นก็อย่ามายุ่งกับผมสิครับ"แรมโบ้บอกกับชูข้อมือที่โดนอีกฝ่ายจับไว้แน่น

"ไม่ได้หรอกพรีโม่สั่งไว้อะนะ"ว่าจบก็ทำการลากไปอีกคน

"เอาล่ะไปกันเถอะ!!"นัคเคิลเอ่ยพร้อมเอามือโอบคล้องคอเรียวเฮ

"ไปไหน"เรียวเฮเอ่ยออกมาด้วยความงงๆก็แน่ล่ะเขาค่อนข้างจำเหตุการณ์อะไรไม่ได้เลยนี้นะ

"อืมนั้นสินะไปพักก่อนก็ดีนะ"นัคเคิลเอ่ยออกมาอย่างกับคนอารมณ์ดีและแล้วก็หายไปอีกคู่

"หึหึหึ ช่วยมาดีๆหน่อยได้มั้ยครับ?"เดม่อนบอกร่างบางที่ออกแรงขืนตัวเต็มที่

"ปล่อยเถอะคะฉันเจ็บ"โครมบอกเดม่อนก็เพราะว่าเธอเป็นผู้หญิง

ฮูก ฮูก เจ้านกฮูกผู้รู้งานเมื่อเห็นโครมเจ็บก็จัดการบินเฉียวหน้าเดม่อนไปหลายครั้งก่อนจะมาเกาะไหล่โครมพร้อมหันหน้าไปหาโครมโครมที่รู้หน้าที่จึงได้ทำการอ่านใจ

"ท่านมุคุโร่บอกว่าใครไปด้วยก็โง่และคะ"โครมทำหน้าที่เป็นสื่อกลางในการสื่อสารกับมุคุโร่ได้เป็นอย่างดีมุคุโร่ไม่ไว้ใจผู้ชายคนนี้เลยบอกโครมให้สวนกลับอย่างไม่นึกไว้ใจ

"แต่ตอนนี้พวกเธอเป็นของพวกผมนะครับ"เดม่อนตอกย้ำถึงความจริงที่ทำเอาอีกฝ่ายเจ็บไม่น้อย

ฮูก ฮูก มุคุโร่บอกกับโครให้อ่านใจเขาอีกรอบซึ่งโครมก็ทำตามแต่โดยดี

"ท่านมุคุโร่บอกว่าถึงอย่างนั้นผมก็ไม่นึกไว้ใจคุณหรอก!!คะ"โครมว่าเสียงดังเล็กน้อยให้เหมือนเสียงมุคูโร่ที่กำลังตวาดอยู่และเริ่มขึ้นเสียง

"เฮ้อ"เดม่อนถึงกับถอนหายใจออกมาที่จะเถียงอีกฝ่ายต่อจึงรวบตัวร่างบางขึ้นและรีบตางดิ่งเข้าปราสาททันทีโดยมีเสียงมุคุโร่โวยวายของมุคุโร่ร้องเป็นระยะไม่สิต้องบอกว่าร้องลั่นเลยต่างหาก

ฮูก ฮูก เสียงมุคุโร่ร้องลั่นเมื่อเดม่อนรวบตัวโครมไปก็รีบบินตามอย่างเร่งรีบทันที

"ที่นี้คงเข้าใจสินะ"จีเอ่ยขึ้นทำเอาโกคุเดระหันไปมองหน้าร่างสูงทันที

จียิ้มก่อนจะลากอีกฝ่ายเข้าปราสาทไปในทันทีที่โกคุเดระกำลังจะอ้าปากโวยวาย

ส่วนคนอื่นไปยังยืนนิ่งอยู่กับที่ก่อนจะมีพ่อบ้านชุดขาวออกมาต้อนรับพวกเขา

"เด็กที่คุณพรีโม่รับมารึป่าวครับ"พ่อบ้านชุดขาวเอ่ยออกมาแต่คำเอ่ยเหล่านั้นทำเอาพวกเด็กๆสดุ้ง

"อะ..เอ่อ..ครับ"ฟรานเป็นคนแรกที่เอ่ยออกมาด้วยความสุภาพที่น่ากวนบาทาสำหรับเบลเฟกอล

"งั้นตามกระผมมาได้เลยครับกระผมจะพาทุกท่านไปยังห้องเองนะครับ"พ่อบ้านชุดขาวเอ่ยก่อนจะพาพวกเขาเดินเข้าไปราสาทไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***