ตอนที่ 4 nc20+ครั้งแรก

คุณนมเบิกดวงตากว้างเมื่อเห็นสภาพ​

ของเด็กผู้หญิง​คนนึงที่กำลังถูกเจ้านาย

ตัวเองอุ้มลงจากรถแบบหมดสติและไม่

สวมใส่เสื้อผ้าเลยสักชิ้น​ จะมีเพียงชุดชั้นใน

ตัวเล็กจิ๋วที่ปกปิดอวัยวะ​สำคัญ​เอาไว้กับผ้า

ห่มผืนบางที่ถูกใช้พันเพื่อห่อห้มร่างกายอัน

เปลือยเปล่า​ 

"ว้ายตาเถร​  นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะคุณ​หนู​

ทำไมเธอถึงมาในสภาพ​แบบนี้ล่ะคะ

เสื้อผ้าอาภรณ์​ของเธอไปไหนคะ​ คุณ​หนู" 

สาวใช้ในบ้านพร้อมกับคุณ​นมวิ่งกรูเข้า

มาหาอลันอย่างตื่นตาตื่นใจ​  

"ไม่มีอะไรครับนม​  เกิดปัญหา​ระหว่างทาง

มานิดหน่อย​  อย่าห่วงไปเลยครับ​ เธอยัง

สบายดียังมีชีวิต​อยู่ครับ"

อลันวางร่างที่ไร้สติของอังซินลงเตียง

แล้วสั่งให้สาวใช้ช่วยสวม​เสื้อผ้า​ให้กับเธอ

***

ห้องอลัน

คุณ​นมเดินเข้ามาถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้นอีก

ครั้งและหวังว่าครั้งนี้จะได้คำตอบจริงๆ

​​​​​​" บอกนมมาดีๆนะคะ​  ไปทำอะไรอิท่าไหน

เธอถึงได้ตัวเปล่าเล่าเปลือยเข้าบ้านมา

แบบนั้น​ แน่ใจนะคะว่าไม่ได้ทำอะไรไม่

ดีใส่เขา​" 

"ผมไม่ได้ทำอะไรจริงๆครับนม​ ผมก็แค่

สั่งสอนเธอที่เธอไม่ยอมฟังคำสั่งผม

ก็เท่านั้นเอง" 

"สั่งสอน!!!  แล้วสั่งสอนกันอิท่าไหนคะ

เสื้อผ้าถึงได้ขาดหมดตัวขนาดนั้น"

​​​​​​" ก็.... สั่งสอนในแบบวิธีของผมไงครับ"

​​​​​​" นี่อย่าบอกนะคะ​  ว่าไปคุณ​หนู​ไปขืนใจ

เธอบนรถตอนไปรับมาที่นี่"

​​​​​​" โธ่ววว​  นมครับ​   นี่นมเห็นผมเป็นอะไร

ผมไม่เคยทำแบบนมก็รู้   เชื่อผมสิครับ

เธองอแงไม่ยอมขึ้นรถ​ พอขึ้นรถมาก็โวยวาย

เอาแต่กรี๊ด​ๆๆ​ ผมก็เลยทำการขู่ให้เงียบ

ก็เท่านั้นเอง"

​​​​​​" ขู่คนโดยการฉีกเสื้อผ้า​เขาเนี่ยนะคะ

แล้วเขาเงียบหรอคะ" 

"ก็เป็นตามที่นมเห็นอะครับ​  นั่งเงียบจน

หลับเลยล่ะครับ​  ฮ่าๆๆ"

อลันหัวเราะกับความสะใจที่ได้ทำแบบนั้น

กับผู้หญิงที่เขาชิงชังตั้งแต่แรกพบสบตา

อังซินได้ตื่นขึ้นมากลางดึก​ พร้อมกับอาการ

งวยงงไม่รู้ว่าตัวเองนั้นอยู่ที่ไหน

" โอ๊ะโอ้ย  เจ็บปวดไปหมดทั้งตัวเลยอะ

เป็นเพราะไอ้บ้านั่นแท้ๆเชียว​"

อังซินนั่งอยู่บนเตียงในความมืด​ เธอจึงไม่ทัน

สังเกตุ​ว่ามีใครอีกคนอยู่ในห้องนั้นด้วย

"ไอ้บ้า​ที่ว่า​ มันหน้าตาเหมือนฉันรึเปล่าล่ะ" 

อลันลุกไปเปิดไฟจึงเผยให้เห็นสีหน้าเหวอ

ของใครบางคนที่พึ่งนินทาว่าร้ายคนอื่นอยู่

" ​​​​​​เอ้า!!  เงียบทำไมล่ะ​  ทำไมไม่พูดต่อ

ทำไม​ เห็นหน้าฉันแล้วถึงกับใบ้กินเลยหรอ

พูดต่ออีกสิ​ ฉันอยากจะฟัง" 

​​​

​​​​​​" ที่นี่คือที่ไหน​"

​​​​​​" บ้าน!!! "

"บ้าน​  แล้วมันบ้านใครล่ะ" 

"ก็บ้านคนที่เธอต้องมาทำงานให้ไง

ทำไมอยากเจอเขาแล้วหรอ​ ใจร้อนจริง

แม่ผู้หญิง​พวกนี้​  ตื่นมาก็ถามหาที่รีดไถ​เงิน

เลยนะ​   พ่อนี่เลือกผู้หญิงได้แย่มากๆ"

​​​​​​" เมื่อกี้นายว่าไงนะ​  พ่อ.... พ่ออะไร"

​​​​​​" ก็พ่อฉัน​  คนที่เธอจะต้องมารับใช้เขาไง

มาบำเรอกามอะ "

​​​​​​" บำเรออะไรมิทราบ​ ฉันมาที่นี่เพื่อทำงาน

ต่างหาก"

​​​​​​" ทำงาน!!!  ทำงานอะไร"

​​​​​​" ป๊าม๊าบอกว่าทำงานเป็นเลขา"

"ฮ่าๆๆๆ​  เป็นเลขา​  อย่างเธอก็ทำได้แค่

งานระหว่างขาเท่านั้นแหละ​  รับรู้ไว้ตรงนี้

เลยนะว่าถ้าคิดจะอยู่ที่นี่​  เธออยู่ไม่เป็นสุข

หรอก​  จำไว้ว่าที่นี่คือนรกขั้นแรกของเธอ"

"คิดว่าฉันจะอยากมามากเลยงั้นสิ  ฉันไม่ได้

มีใจหรือดีใจสักนิดที่จะต้องมาที่นี่​  บ้านที่

​​​​​​เต็ม​ไปด้วยไอ้พวกคนป่าเถื่อน​ ใช้แต่กำลัง

บ้าอำนาจ​  นิสัยแบบนายพ่อแม่คงไม่มีเวลา

สั่งสอนล่ะสิ​ ถึงได้ทำตัวกล่างใส่แม้กระทั่ง

ผู้หญิง​ซึ่งเขาเรียกว่าเพศแม่อะ​  ใช่มะ

ไม่มีใครสั่งสอนหรือเอาใจใส่จนโตมา

กลายเป็นเด็กมีปัญหา​แบบเนี๊ยะ​"

​​

อลันเมื่อได้ฟังเช่นนั้นก็ของขึ้นเลยทีเดียว

เขาคว้าตัวอังซินที่ยืนด่าเขาฉอดๆมา

แล้วทุ่มเธอลงบนเตียงสุดแรงจนร่างเล็กที่

ตกถึงเตียงนั้นกระเด็นไปตกลงที่พื้นอีกที

เพราะแรงทุ่มอันมหาศาล​

อลันโมโหจนตอนนี้เลือดขึ้นหน้าตามืดมัว

เขาจับอังซินขึ้นมานอนที่เตียงอีกครั้ง

พร้อมกับกระชากเสื้อผ้าที่แสนบางของ

อังซินขาดจนไม่เหลือชิ้นดี​  เสียงกรีดร้อง

ของอังซินทำให้คนในบ้านและนอกตัวบ้าน

นั้นถึงกับสะดุ้งกันเป็นแถว

"อ๊ายยย!!!  ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้บ้า

ปล่อยสิ​  ปล่อยฉัน​  ช่วยด้วยยยย" 

"ร้องดังๆ​ ถึงเธอร้องให้ตายก็ไม่มีใคร

ช่วยเธอได้หรอก​  ร้องให้ปากฉีกไปเลย" 

อลันจับแขนสองข้างของอังซินตรึงไว้แน่น

เขาให้ปากกดจูบลงไปที่ซอกคอขาวของ

อังซินอย่างดุร้าย​ จากนั้นก็เลื่อนขึ้นมาจูบ

อัดปากของเธอไว้​ เขาจูบเม้มเน้นบดขยี้

สุดแรงทำให้อีกฝ่ายนั้นดิ้นผล่าน​ เสียงอู้อี้

ในลำคอเพียงเล็กน้อยมันทำให้อลันนั้นยิ่ง

ย้ำเน้นหนักลงไปอีกเป็นเท่าตัว

"วันนี้เธอจะได้เห็นนรกที่แท้จริง​  ใช่!!! 

ฉันเป็นเด็กมีปัญหา​ และเด็กมีปัญหา​คนนี้

จะกลายร่างเป็นปีศาจร้าย​จัดการฉีกเนื้อ

เธอออกให้เป็นชิ้นๆให้อีกากิน" 

ด้วยอารมณ์​ที่โกรธ​จัดอลันไม่รอช้า

จับแท่งเนื้ออันบิ๊กเบิ้ม​ของเขาที่กำลังตั้ง

ผงาดเสียบแทงเข้าสู่ช่องแคบที่ยังสดใหม่

อย่างกับอสูรกายที่หิวโหยมานานแสนนาน

​​​​​​" อื้อออออ!!  ไม่นะ  อย่า​  อย่าทำแบบนี้

โอ้ยเจ็บบบบ   อ๊ายยยหยุด... หยุด!!!" 

​​​​​​ความรู้​สึกแรกที่อลันได้สัมพัสคือเด็กสาวคน

นี้ยังบริสุทธิ์​อยู่​  นั่นจึงทำให้อินซินแหกปาก

จนแสบหูเมื่ออลันพยามยัดเยียดเจ้าโลกของ

เขาเข้าไปในตัวของอังซิน​  เสียงซู๊ดค่อยๆดัง

ออกมาจากปากอลัน​ แต่เสียงกรีดร้องนั้น

ยังดังกว่า​ เขาก้มลงใช้ลิ้นตวัดไปมาที่จุก

สีชมพูอ่อนนั่น​ แล้วดูดสลับกับกวาดลิ้นไป

มารอบๆอย่างเชี่ยวชาญ​และช่ำชอง​ 

"จะบอกอะไรให้นะ​ ถ้าเธอยิ่งดิ้นมากเท่าไหร่

ฉันก็ยิ่งมีอารมณ์​มากเท่านั้น​ อ้าาา!!

รู้สึกดีสุดๆ"

​​​​เขาจับขาเธอยกขึ้นสูงเหนือหัวแล้วโน้มตัว

ลงแล้วใช้มือใหญ่สองข้างจับหัวเธอไว้แล้ว

โก่งตัวขยับในจังหวะที่เร็วขึ้น​  

"ฉันเจ็บ​  ปล่อย​ เจ็บจนจะตายอยู่

ขอร้องปล่อยฉันไปเถอะ​  อย่าทำแบบนี้เลย

ฉันกลัวแล้ววว​  ฉันจะไม่ว่านายอีกแล้ว

ฉันจะเป็นเด็กดี​  จะเชื่อฟังคำที่นายสั่ง"

อังซินตะโกนขอร้องและอ้อนวอนอลัน

แต่ในวินาทีนี้อลันนั้นหยุดการกระทำนั้น

ไม่ได้แล้ว​ อลันขยี้เอวที่กำลังดันแท่งเนื้อ

บิ๊กเบิ้มเข้าออกอย่างเป็นจังหวะที่เร่าร้อน

เม็ดเหงื่อถูกรีดออกมาทางผิวหนังอย่าง

ต่อเนื่อง​ ถึงแม้นในห้องนี้จะถูกเปิดแอร์​ไว้

ในระดับที่เย็นชุ่มฉ่ำ​ แต่เพราะกิจกรรม​ที่ทำ

อยู่อุณหภูมิ​แอร์​แค่นั้นไม่สามารถ​หยุดเม็ด

เหงื่อที่กำลังทะลัก​ออกมาเพราะข้างใน

กายตอนนี้มันเร่าร้อนยิ่งกว่าลาวาซะอีก

"อ้าาา​  สยิวไปจนถึงตับไตใส่พุงเลย" 

เสียงกระเซ่ากับลมหายใจที่ร้อนแรง

นั้นแสดงให้รู้​ว่า​ เขาพึงพอใจมากกับการ

สัมพันธ์​ในครั้งนี้​  เอวคอดถูกจับแน่นเขา

โยกตัวบิดเอวไปมาดั่งใจ​ เพราะอีกฝ่าย

ในตอนนี้หมดเรี่ยวแรงดิ้นหนีแล้ว

เขาจับเธอพลิกตัวให้นอนในท่าคว่ำ​หน้า

เขานอนทับบนร่างเล็กแล้วสอดใส่แท่งเนื้อ

เข้าไปจนสุด​ พร้อมกันกระเด้งเอวตามใจ

ขยี้ย้ำๆตำๆจนสาแก่ใจ​ เสียงครางเริ่มแรง

ขึ้นเลื่อยๆตามแรงโยกของเอว​ เขาล้วงมือ

ใหญ่ลงไปขย้ำที่เนินเนื้อขาวที่อวบอั๋น​

แล้วก้มหน้าลงมาใช้ลิ้นสากวาดลากไปตาม

แผ่นหลังเล็กที่ขาวนวลเนียน

"พอเถอะนะขอร้อง​ ฮื้อฮื้ออออ

ฉันจะทำทุกอย่างที่นายสั่ง​  ขอแค่อย่าทำ

แบบนี้อีก​  นะ​   จะให้ฉันกราบนายก็ได้อะ" 

"ฉันไม่ใช่พระเจ้า​ เธอไม่ต้องอยากมากราบ

ฉัน​  วันนี้ที่เธอเจอ​ เธอเป็​นค​นเลือกเองทั้ง

หมด​ ฉันก็เป็นแค่คนสนองนีสให้เธอเท่านั้น 

อย่าปฎิเส​ธ​มันจากฉันสิ​ เธอควรจะดีใจนะ

เพราะคนอย่างฉัน​ ไม่ได้ทำกับใครง่ายๆ

เธอโชคดีมากนะรู้ไว้ด้วย"

อลันเลื่อนปากจากแผ่นหลังขึ้นมาหาใบหู

แล้วงับไปที่ใบหูของอังซินอย่างดูดดื่ม

​​​​​​​" ฮื้ออออออ​  ไม่!!!  หยุดดดฉันบอกให้หยุด"

​​​​​​" ถ้าไม่หยุดแล้วจะทำไมล่ะ​ ก็ฉันยังไม่

เสร็จ​เลย​  เสร็จ​ก่อนค่อยหยุด​ ไม่ต้องบอก

อีกไม่นานก็จะเสร็จ​แล้ว​กำลังเร่งอยู่​  อื้มอ้า"

อลันเกร็งส่วนเนื้อกล้ามท้องที่แน่นปึ้ก​

พร้อมใช้มือจับอังซินลุกขึ้นนั่งตักแล้ว

ขยับส่วนเอวและบั้นท้ายกระเด้งไปมาสุดแรง

​​​​​​" ฮึ่   ฮื้อออออ​ ฉันจะตายแล้ว​ ฉันจะตายจริงๆ

นะ​  หยุดเถอะขอร้องง!!! "

ไม่นานนักน้ำสีขุ่นเหนียวหนึบ​ก็ไหลทะลัก

พุ่งเข้าไปในร่างกายอังซินอย่างเต็มที่

เสียงสูดลมหายใจเฮือกใหญ่​พร้อมกับการ

ทรุดตัวทิ้งน้ำหนักตัวลงมาทับร่างบาง

อย่างหมดแรง​ เขายังโอบกอดเธอจากข้าง

หลังไว้แน่น​ เขาจัดร่างเธอให้นอนท่าสบาย

ให้หัวเธอมาหนุนท่อนแขนใหญ่อย่างเบามือ

ดวงตาสองคู่ถูกปิดลงพร้อมๆกันเพราะความ

เหน็บเหนื่อย​ทั้งคู่จึงหลับไปอย่างรวดเร็ว

*

*

*

*

*

โปรดติดตาม​ตอน​ต่อไป​

​​

​​​​

​​​​​

​​

​​​​​​

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***