นางบำเรอในทะเบียน
นี่คือบ้านศุดีวิวัตร
คฤหาสน์สุดหรูของตระกูลนักธุรกิจพันล้าน
ลูกครึ่งไทยฮ่องกงที่พึ่งย้ายถิ่นฐานรกราก
มาจากฮ่องกง ได้ไม่นานเพื่อมาต่อยอด
ธุรกิจใหม่ในไทย ธุรกิจที่กำลังรุ่งเรือง
ของพวกเขาคือธุรกิจทางด้านนำเข้าและ
ส่งออก อย่างเช่นธุรกิจนำเข้าเรือ รถยนต์
อาหารและยาเวชภัณฑ์ต่างๆมากมาย
และที่โด่งดังมากคือธุรกิจอสังหาริมทรัพย์
และที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลยคือธุรกิจในด้านมืด
ศุดีวิวัตรเป็นตระกูลมาเฟียมาหลายชั่วอายุ
คน ถือได้ว่าพวกเขาคือตระกูลมาเฟียที่เก่า
แก่และทรงอิทธิพลมากๆ อำนาจและ
ชื่อเสียงมีมาช้านานมากสำหรับตระกูลนี้
คนเด่นคนดังในแวดวงสังคมไฮโซต่าง
รู้จักว่าพวกเขาเล่านี้สามารถทำอะไรได้
บ้าง ขนาดคนที่ว่ายิ่งใหญ่ในบ้านเมือง
ส่วนมากยังต้องก้มหัวและขออาศัยใน
บารมีของคนตระกูลนี้
*****
"โธ่!!! พ่อครับ พ่อเคยคุยกันกับผมน่ะไว้แล้ว
นะครับพ่อ ไหนพ่อบอกจะพอแล้วไงครับ
ไหงมาวันนี้พ่อบอกจะเอามาอีกคน ถ้าจับ
ผู้หญิงพวกนั้นมาต่อกันเป็นบันได ผมว่า
พ่อไปถึงดวงดาวนอกโลกแล้วมั้งครับ"
อลันลูกชายคนโตของนักธุรกิจใหญ่
อย่างหวังหม่า ถกเถียงกันกับพ่อเรื่อง
ผู้หญิงที่พ่อหอบมาเลี้ยงไว้ตั้งหลายสิบ
อลันเกลียดชังผู้หญิงจำพวกนี้มากเข้าไส้
เป็นเพราะพ่อมีเมียเล็กเมียน้อยไปทั่ว
แม่ของอลันจึงตรอมใจตายคนเดียวลำพัง
" ฮ่าฮ่าฮ่า"
เสียงหัวเราะดังมาจากปลายสาย
ทำให้อลันนั้นต้องถึงกับเอามือยกขึ้นมากุม
ขมับอย่างปวดหัว
"พ่อสนใจผมบ้างเถอะครับ นี่ผมซีเรียส
จริงๆนะเนี่ย แค่งานทุกวันนี้ผมก็ไม่มี
เวลาจะพักเลย พ่ออย่าเที่ยวเอาใครต่อใคร
มาให้ผมหาเงินให้ใช้อีกเลยนะครับ ผมขอ"
อลันเอ่ยปากขอร้องพ่อพลางพูด
กระแหนะกระแหนพ่ออย่างหมั่นไส้
หวังหม่า พ่อของอลันในตอนนี้เขาอายุ
ได้64ปีแล้ว แต่เพราะความชอบสนุกไป
เรื่อยของเขา ในตอนนี้เขาจึงมีเด็กที่รับเลี้ยง
ไว้ถึง29คน ถ้านับรวมคนที่จะมาใหม่ก็30คน
พอดี นี่คือสาเหตุนึงที่อลันมักจะห้ามพ่อของ
เขาอยู่เสมอ
"ได้ ฉันจะยอมปล่อยเด็กคนนี้ไป แต่มีข้อแม้
แกต้องแต่งงานและรีบมีหลานให้ฉัน ภายใน
ปีนี้ ถ้าแกทำได้ ฉันจะไม่เอาใครอีกเลย"
อลันถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพูด
ออกไปสั้นๆด้วยน้ำเสียงที่เอื่อมระอา
"พ่อมีไปอีก100คนเลยนะครับ พ่ออย่าคิด
หาทางให้ผมแต่งงานเลย เชิญพ่อมีเผื่อผม
ไปด้วยเลยนะครับ ผมจะวางแล้วนะครับ"
อลันทำหน้าเซ็งกับการกระทำอันซ้ำซาก
ของพ่อที่มีต่อเขา ก่อนหน้านี้สองสามปี
หวังหม่าก็พยามลบเล้าเจ้าลูกชายคนโต
ให้รีบแต่งงานมีลูกมีหลานให้พ่อได้อุ้ม
ซะที แต่อลันไม่เคยทำตามใจของคน
เป็นพ่อเลยสักครั้ง อลันปฎิเสธการไปดูตัว
ปฎิเสธการแต่งงานมาโดยตลอด และเช่น
เคยครั้งนี้เขาก็ยังปฎิเสธเสียงแข็งว่าจะ
ไม่ยอมให้ผู้หญิงมาเป็นภาระและตัวถ่วง
ในการใช้ชีวิตของเขาอย่างแน่นอน
สาเหตุที่อลันไม่เคยคิดที่จะแต่งงาน
ก็เพราะเขาเห็นตัวอย่างจากคนเป็นพ่อ
มาเยอะแล้ว เขาคิดว่าผู้หญิงสมัยนี้มีแต่
จะคิดจับคนรวยทำผัวแล้วไม่ทำมาหากิน
อะไร รู้จักแต่ผลาญเงิน กิน เล่น เที่ยว
ไปวันๆ มิหนำซ้ำยังเอาแต่ใจ งี่เง่าไม่เข้าเรื่อง
ชอบทำตัวไร้สาระ วันๆถ้าไม่ไปช็อปปิ้ง
ของแบรนด์เนมก็ไปเที่ยวลั้ลลากับกลุ่มแก๊ง
"จะแต่งไปทำไม ผู้หญิงเป็นสัตว์สองเท้าที่
น่าเบื่อจะตาย อยู่ด้วยก็คงจะมีแต่เรื่องมา
ให้ปวดหัวทั้งวัน อยู่คนเดียวดีกว่าเยอะ"
อลันปฎิญาณกับตัวเอง และที่ผ่านมา
อลันมีแฟนแค่ครั้งเดียวในชีวิต เขาแทบ
จะไม่ยอมให้ผู้หญิงเข้าใกล้และสัมผัสตัว
เขาได้ง่ายๆ จะมีเพียงคุณนมและลูกน้องคน
สนิทมากๆเท่านั้นที่สามารถเข้าใกล้และ
เข้าถึงตัวเขาได้ อลันกับอลอนเติบโตที่
ฮ่องก่งก็จริงแต่ตอนเด็กๆสองพี่น้องเคย
อาศัยและใช้ชีวิตอยู่กับคุณแม่ที่ไทย
แต่เพราะคุณแม่ของพวกเขาเสีย ทั้งหมดจึง
ต้องย้ายไปอยู่กับพ่อที่ต่างประเทศ และ
เมื่อสองปีที่ผ่านมาทั้งครอบครัวพึ่งจะย้าย
กลับมาอยู่ไทยเป็นการถาวร อลันถูกสั่ง
ถูกสอนให้ใช้ชีวิตแบบมาเฟียเต็มตัวมาตั้ง
แต่เด็กๆ อายุแปดขวบเขาได้เรียนการยิงปืน
ศิลปะป้องกันตัว และสิบขวบเขาได้ฆ่าคน
เป็นครั้งแรก นิสัยของอลันจึงเป็นคนค่อน
ข้างที่จะระวังตัว ไม่ให้ใครเข้าถึงประชิดตัว
ได้ง่ายๆ เป็นคนเนี๊ยบเจ้าระเบียบสุดๆ
ขนาดห้องนอนของเขาถ้าใครไม่ใช่คนที่
เขาอนุญาตหรือไว้ใจจะไม่สามารถเข้าได้
เลย แต่ส่วนอลอนน้องชายกลับเป็นคน
ละคนกับพี่ชาย อลอนเป็นเด็กหนุ่มที่ร่าเริง
ยิ้มง่ายนั่นซึ่งต่างจากคนพี่ที่ไม่ยิ้มเลย อลอน
พูดเก่งคุยเก่งเข้าสังคมง่ายและไม่ถือตัว มี
เพื่อน ชอบออกไปเที่ยวกับเพื่อนอยู่ตลอด
ไม่ชอบเข้าบ้านเพราะเขามักจะโดนพี่ชาย
เทศนาอยู่บ่อยๆ อลอนเป็นสายชิลๆง่ายๆ
สบายๆ ผิดกันกับพี่ทุกอย่างแต่ทั้งคู่ก็ไม่เคย
ทะเลาะกันเลยสักครั้งเพราะอลอนนั้นกลัวพี่
ชายมาก เขาบอกว่าพี่ชายของเขาเป็น
ซาตานในร่างมนุษย์ที่หล่อเหลา เป็นผีดิบ
ในร่างเทพบุตรเลือดเย็น เป็นคนโรคจิตใน
ร่างของหนุ่มนักธุรกิจใจบุญ
.
.
.
.
.
โปรดติดตามตอนต่อไป
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 40
Comments