การจากลาที่เจ็บปวด..

องค์หญิงซีโม่:ข้าอิ่มแล้ว ข้าวปลาย่างอร่อยมาก

เลยท่านสามี~

ฟงเว่ย:แค่เจ้าชอบ ข้าก็มีความสุขแล้ว

ฟงเว่ย:ว่าแต่ท่านภรรยา จะทำอะไรต่อไปงั้นรึ

องค์หญิงซีโม่:ข้าหนีการมั่นหมายมา จนสุดท้าย

ก็มาลงเอยกับท่าน ชีวิตนี้ข้าขอติดตามท่านไป

พร้อมเดินเข้าไปส่วมกอดฟงเว่ย

ฟงเว่ย:ส่วนข้าออกมาจากบ้านเพื่อมามั่นหมาย

แต่เพราะ ฟ้าลิขิตทำให้ข้าไม่ได้ไป จนไปไปมามา

ก็ได้ มาลงเอยกับเจ้า ชีวิตนี้ข้าไม่ได้ต้องการนางผู้ใดแล้ว

**ยืนมือไปสัมผัสที่แก้ม พร้อมโน้มตัวลงไปจูบที่หน้าผากของซีโม่ พร้อมกล่าวว่าหลังจากนี้ ข้าจะมีแค่เจ้า..

องค์ซีโม่:ถ้าท่านมีคนที่สองข้าจะทุบตีท่านแน่!

ฟงเว่ย:แล้วถ้ามีคนที่สองล่ะ

องค์หญิงซีโม่:อย่าให้มีคนที่สาม!

ฟงเว่ย:แล้วถ้ามีคนที่สามล่ะ

องค์หญิงซีโม่:อย่าให้มีคนที่สี่!!

ฟงเว่ย:แล้ว..

องค์หญิง:ท่านสามี!!! นี้ท่านจะเปิดทีมฟุตบอลหรอ

จะเอาภรรยามากมาย อะไรนักนะ ฮึ!!!

ฟงเว่ย:โอ๋ โอ๋ ที่รักข้าหยอกเจ้าเล่นเอง อย่าโกรธไปเลยหน่า เดินเข้าไปโอบเอวแล้วส่วมกอด

ข้าน่ะจะรักแค่เจ้า เมื่อตั้งตัวได้ข้าจะพาเจ้าไปเจอท่านพ่อ

กับท่านแม่ เราจะมีลูกกันหลายๆคน ทั้งลูกชาย และลูกสาว

จะเป็นครอบครัวที่มีความสุขอย่างแท้จริง

องค์หญิงซีโม่:อืม..ข้าหายโกรธแล้ว แต่เรื่องลูกหลายๆคน

ข้าจะพยายาม งั้นเรามาเริ่มกันตอนนี้เลยไหม

ฟงเว่ย:!!!!!!!!!!!!!

องค์หญิงซีโม่:ไม่ต้องมาตกใจเลยมานี้ เมื่อวานก่อน

เจ้ายังเป็นเหมือนสัตว์ ที่กระหายอยู่เลย

วันนี้เจ้าจะมาทำเป็น เล่นตัวข้าไม่ยอกหรอกนะ!!

พร้อมผลักฟงเว่ยลงไปนอน ทั้งสองต่างมีช่วงเวลาที่ดุเดือด

จากที่องค์หญิงซีโม่ เป็นฝ่ายคลุมเกม แต่ไม่ทันไร

ก็กลายเป็นฟงเว่ยที่คลุมแทน

ฟงเว่ย:แฮ่ก แฮ่ก ข้า..ข้า จะไม่อ่อนโยนแล้วนะ

ในเมื่อเจ้าเริ่ม อย่าคิด ว่าจะจบง่ายๆนะ!

องค์หญิงซีโม่:อึก!อื้อ~..

เวลาผ่านไป~

องค์หญิงซีโม่:ท่านสามีลุกขึ้นมากินแอปเปิ้ลก่อนสิ

ฟงเว่ย:กินเพียงแอปเปิ้ลอย่างเดียวเองรึ

ข้าอยากกลืนกินเจ้าต่ออีกครา

องคืหญิงซีโม่:ท่านสามี!!!ให้ข้าได้พักหน่อยเถอะ!!

ฟงเว่ย:ฮ่าฮ่า ข้าหยอกเล่นหน่า คริ คริ

องค์หญิงซีโม่:ฮึ!!

ซีโม่:นี้ท่านสามี..

ฟงเว่ย:ว่ายังไงรึขอรับท่านภรรยา

ซีโม่:หลังจากนี้เราจะออกเดินทางไปไหนกันดี

ฟงเว่ย:ข้าว่าจะเดินทาง ไปเมืองเซียนน่าน เห็นคุณชายที่รู้จักบอกว่าที่นั้นเหมาะแก การค้าขายน่ะขอรับ

ซีโม่:งั้นเราไปเปิดร้านขายของที่นั้นกันเถอะ~

หลังจากพูดคุยกัน ทั้งสองต่างช่วยกันเก็บ สำภาระ เพื่อออกเดินทาง แต่ระหว่างทางที่เดินมานั้น อยู่ๆก็มีทหาร

มารายล้อม เสียงกล่าวขึ้น ทหาร!!จับกุมตัวชายคนนี้

และพาองค์หญิงซีโม่ มาซะ!!

ฟงเว่ย:อะไรนะ องค์หญิงงั้นรึขอรับ

ซีโม่:หยุดนะ อย่าทำร้ายเขา!!

ฟงเว่ย:อ๊ากก ถูกทำให้สลบ

ฟงเว่ย:ซีโม่......

ณ คุก ใต้ดินที่อาณาจักร หิมะ

ฟงเว่ยที่รู้สึกตัว ก็ได้ยินเสียง คนกำลังสนทนากัน

ถึงเรื่ององค์หญิง ซีโม่

นี้เจ้าได้ยินหรือไม่ เรื่องที่องค์หญิงซีโม่ หนีการมั่นหมาย

กับองค์ชาย แล้วไป เกิดการร่วมรักกับชายธรรมดาคนหนึ่ง

ที่ตอนนี้ถูกจับอยู่(กล่าวถึงฟงเว่ย) เมื่อองค์ราชินีทราบทรงกริ้วเป็นอย่างมาก ถึงกับตบหน้าองค์หญิง ต่อหน้า

ข้าราชบริวารทั้งหลายเลย อีกทั้งองค์หญิงซีโม่ นั่งคุกเข่าขอร้องให้ยอมปล่อยตัวชายคนนั้นทั้งวันทั้งคืน

จนถึงกับกินยาพิษเพื่อทรมาณตัวเอง

ราชา ทรงตกพระทัยเป็นอย่างมาก รีบสั่งหมอหลวง

ให้รักษาองค์หญิงเป็นการด่วนเลย

ฟงเว่ย:ร้องไห้ น้ำตาได้ไหลอาบแก้มทั่งสองข้าง

ซีโม่เจ้า ต้องทรมาณขนาดนี้เพราะคนอย่างข้าเชียวรึ..

เห็นว่าเซียนหญืง เดินทางมาช่วยรักษา ด้วยตัวเองเลยนะ

เซียนหญิงที่ว่าคือ!!

นางไง นางคือเจ้าสำนัก กระบี่ดอกทานตะวัน

เห็นว่านางคุยกับราชาและราชินี อยากจะขอตัวองค์หญิงไปเป็นศิษฐ์ด้วยล่ะ

อย่างนี้ก็ดีไปเลยไม่ใช่หรอ

แต่ว่านะ นางจะยอมไปหรอ คนรักของนางกำลังถูกขังอยู่นิ

เจ้าอ้วนนั้นไม่เห็นจะดีตรงไหนเลย เป็นแค่คนธรรมดา

มีคนที่คู่ควร กับ องค์หญิงมากกว่า มันมากมาย

อืม ข้าเห็นด้วย

เปิดประตู!!!พระราชาทรงสเด็จ

ราชา:เจ้าคือคนรักของลูกข้างั้นรึ

ฟงเว่ย:พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น ขอรับ!!

ราชา:ข้าขอให้เจ้า เลิกคิดและปล่อยนางไปเสียเถอะ

ข้าตั้งใจจะให้นางไปเป็นลูกศิษฐ์ท่านเซียน เพื่อให้นาง

มีอนาคตที่ดี อนาคตที่อยู่กับเจ้ามันไปไม่รอดหรอก

จากนั้นองค์ราชาก็เดินจากไป

ฟงเว่ย:ข้ารักนาง ข้ารักนาง อย่าผลักใสข้าเลยขอรับ

จากนั้นองค์ราชินีก็ปรากฎตัว

ข้าไม่น่าเสียตัวลูกสาวให้คนอย่างเจ้าเลย เจ้าสามัญชน!!

ทหาร ลงโทษ ทรมาณมัน ที่บังอาจมาล่วงเกินองค์หญิง

และก็นะ หลังจากนี้นางตื่นนางจะจำเจ้าไม่ได้ เพราะข้าได้ขอให้ท่านเซียน ช่วย ปรับเปลื่ยนความทรงจำ

ว่านางถูกเจ้าจับตัวไปทรมาณ ย่ำยี และเมื่อนางเจอเจ้า

นางจะโกรธเกลียดและอยากจะฆ่าเจ้า ฮ่า ฮ่าๆ

ฟงเว่ย:ท่านมันไม่ใช่คน!!

องค์ราชินี:บังอาจ สามห้าว ยิ่งนัก!! ทหาร โบยมัน!!

จากนั้นฟงเว่ยก็ ถูกทุบตี จนบาดเจ็บสาหัส

และถูกป้อนยาหัวใจปีศาจตัญหา

 ยานี้จะทำให้คนที่กิน ทุกๆวัน จะรู้สึกร้อนลุ้ม มีความกระหาย ในนารี และตัญหา และ ทุกๆ1เดือน จะเกิดอาการคลุ้มคลั่ง..

ฟงเว่ยที่อยู่ในสภาพที่ร่อแร่ ได้ถูกเหล่าทหารจับตัว ออกไปโยนทิ้งที่ป่าปีศาจ

แขนขาต่างถูกล่ามด้วยโซ่ตรวน แม้จะรอดไปได้แต่ก็ถูกตั้งหมายจับ

ฟงเว่ย:

เสียงหายใจที่แผ่วเบา ท่ามกลางอากาศที่หนาว

พร้อมถึงกล่าวชื่อของหญิงอันเป็นที่รัก

ซีโม่..ซีโม่... เจ้าอยู่ไหน...

หลังจากนั้นก็สลบลงอีกคราหลังจากทนความเจ็บปวดและความหนาวเหน็บไม่ไหว

ขณะนั้นได้มีเซียนที่มาเก็บสมุนไพรผ่านมา

เสียงคำรามของเสือ เหมี๊ยววววว...

เยว่เล่อ:นี้เจ้าเสือน้อย เจ้าเจออะไรรึ ทำไมส่งเสียงดังแบบ

นั้นขึ้นมาล่ะต่างจากปกติเลยนะ หรือจะมีศัตรู!?

เมื่อแหงนมองไป ตรงที่เจ้าเสือน้อยอยู่ ก็พบเจอ ชายคนหนึ่งนอนบาดเจ็บ ที่แขน และขา ต่างมีโซ่ตรวน

เซียนสาว ได้ใช้กระจกส่องกรรม เพื่อตรวจว่าคนนั้น

เป็นคนดีหรือชั่ว ถ้าคนดี จะส่องแสงที่ทอง

ถ้าเป็นคนชั่ว จะมีควันไอสีดำขึ้นมา

เมื่อส่องไปยังร่างของฟงเว่ย ก็ปรากฎ แสงสีทอง

จึงได้ตรวจเช็คร่างกายของ ฟงเว่ยที่นอนไม่ได้สติ

คนคนนี้ชีพจรเต้นอ่อนมาก

ตามร่างกายก็มีบาดแผลที่สาหัสเหลือเกิน

เจ้าเสือน้อยแบกเขาตามข้า!

เราจะกลับไปที่บ้าน ข้าจะรีบรักษาเขาก่อนจะสายไปกว่านี้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***