

ขายข้าวมันไก่ในโลกผู้ฝึกตน

 

ขายข้าวมันไก่ในโลกผู้ฝึกตน

บทนำ

เฮ้อออ..นี้ก็ 16ปีแล้วสินะที่เรามาเกิด ในโลกของผู้ฝึกตน

ตระกูลของเรา ก็เริ่มตกต่ำลง เนื่องจากเกิดปัญหาภัยพิบัติทางทะล ทำให้เรือขนส่งสิ้นค้าของตระกูลเรา ล่มลงไป

สิ้นค้าจำนวนมากเสียหาย ทำให้เกิดเป็นหนี้ หลังจากขายของในบ้านไปจนหมด ตอนนี้บ้านเราแทบไม่มีเงินเหลือเลย

พ่อ:ลูกเอ่ย เจ้าอยู่ไหนมาหาพ่อหน่อยสิ

ฟงเว่ย:ครับพ่อ ข้ามาแล้ว

พ่อ:เจ้าอ้วนน้อยของพ่อ ข้าได้ตัดสินใจจะกลับไปทำงาน ที่เมืองเกิดของคุณยาย กับแม่เจ้า ข้าเลย จะส่งเจ้าไปที่ตระกูลของเพื่อนพ่อ แต่ก่อนได้เคยสัญญาว่าเมื่อเจ้าทั้งสองอายุได้ครบ 20ปี จะให้แต่งงานกัน

ฟงเว่ย:แต่งงาน!! เจ้าอ้วนอย่างข้าจะมีสาวยอมแต่งด้วยรึ

ท่านพ่อขอรับ ข้าว่าข้า อยู่เป็นโสดดีกว่า ข้าชอบอาหาร

ชอบดนตรี และการแสดง และศิลปะ ช้าจะออกเดินทาง

เพื่อทำตามความฝันขอรับ!

พ่อ:ลูกเอ่ย..คนเราไม่มีใครสามารถอยู่คนเดียวไปได้ทั้งชีวิตหรอกหน่า เชื่อพ่อสิ

ฟงเว่ย:แต่ว่า..ก็ได้ครับ ข้าจะทำตามที่ท่าน กล่าว

งั้นข้าขอตัวไปร่ำลา ท่านแม่ก่อนนะครับ

พ่อ:ตอนนี้แม่เจ้าอยู่ห้องครัว ไปหานางสิ

ฟงเว่ย:ครับท่านพ่อ

ฟงเว่ย:ท่านแม่ ขอรับ ข้าน้อยฟงเว่ย มาแล้วขอรับ

แม่:ว่าไงจ๊ะลูกรักของแม่ ข้ากำลังทำอาหารที่เจ้าชอบ

ฟงเว่ย:ข้าวมันไก่ของโปรดข้าเย้~ ข้าวมันไก่ที่แม่ทำอร่อยที่สุดในโลกเลย ข้าวที่หอม เนื้อไก่ ที่นุ่ม และน้ำซุปกระดูกไก่ ข้าชอบมากๆเลยขอรับ

แม่:เจ้าลูกคนนี้ปากหวานเสียจริงเจ้าลูกคนนี้

ฟงเว่ย:แต่ข้าคงจะไม่ได้กินข้าวฝีมือท่านแม่อีกแล้ว

เพราะเดี้ยวข้าจะต้องออกเดินทาง เพื่อไปทำเรื่องสัญญาหมั่นหมาย แต่ว่าท่านแม่ ข้าหาได้รู้จักผู้หญิงมากนัก

ในชีวิตข้ามีรู้จักแค่ ท่านแม่ ท่านยาย ท่านย่า พี่สาวใช้แค่นั้นเองขอรับ ข้าไม่มั่นใจ ว่าข้าจะทำให้ผู้หญิงที่จะแต่งงานกับข้า ประทับใจ หรือรักข้าได้หรือไม่..

แม่:ลูกชายสุดที่รักของแม่ ผู้หญิงอย่างเรานั้น หาใช่เพียงหนังสือ หนึ่งเล่ม ที่พออ่านจบเจ้าจะรู้ทุกอย่าง

แต่เจ้าต้องใช้เวลา ทั้งชีวิต เพื่อศึกษานาง ทั้งชายหญิง

ล้วนมีขาวดำปะปนกันไป ลูกเอ่ย หากเมื่อเจ้าลองศึกษา

นางแล้วพบว่า นางอาจจะไม่ใช่คนคนนั้นสำหรับเจ้า

ก่อนถึง20ถ้าเจ้าอยากจะยกเลิกสัญญาหมั่น ให้เจ้า ทำเรื่องถอนหมั่น อย่างซื่อตรง และจริงใจ แก่พวกเขา หลังจากนั้นเจ้าจะทำอะไรเจ้าสามารถเลือกได้เลย แต่ถ้าจ้าอยากกลับ

มาอยู่กับแม่และพ่อที่บ้านเกิดคุณยาย เจ้ามาได้เสมอ..

ฟงเว่ย:ข้าเข้าใจแล้วขอรับท่านแม่ ข้าจะพยายามให้ดี

ท่านแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะขอรับ

หลังจากนั้นหนึ่งวัน ฟงเว่ยก็ออกเดินทาง เพื่อไปอย่างตระกูลของเพื่อนพ่อ เพื่อทำตามสัญญาหมั่น กับลุงมู่คนใช้

ที่เป็นพี่เลี้ยงเข้ามาตั้งแต่ตอน 5ขวบ..

ไม่รู้บังเอิญหรือสวรรค์กำหนด

ทางแยกที่ มีป้ายชี้เมือง กับถูกลมพัด ทำให้ป้ายหันสลับ

ทางกันซะได้ ทำให้เมื่อคนขับรถม้าของ ฟงเว่ย มาถึง

ก็อ่านป้าย เข้าใจผิด เลยมุ่งหน้าไปทาง ขวา แทนทางซ้าย

เมืองซ้าย คือ เมือง ที่ตระกูลของ คู่หมั่นฟงเว่ยอยู่

ส่วนเมืองขวา คือเมือง ที่ปกครอง โดยมีผู้หญิงเป็นใหญ่

ปกครองโดยจักรพรรดินี

อำนาจของผู้ชายในที่นี้ มีหน้าที่เป็นเพียงแค่สนม และภรรยาเพียงเพียงเท่านั้น เรียกว่างานของสตรี เป็นของผู้ชาย ส่วนงานของบุรุษและผู้นำของครอบครัว ตกเป็นของผู้หญิงเพียงเท่านั้น ช่วงเวลาที่ว่าที่เขยอย่างฟงเว่ย มานั้น

เป็นช่วง เวลา ที่กำลังมีการเลือกสามีแต่งเข้าพอดี

โดยที่ดาวเด่นของงานนี้คือองค์หญิง 3 ที่เป็นถึงวีรสตรี ผู้นำทัพสยบสงครามปราบปรามข้าศึกจนได้รับชัยชนะ

ฉายานางพยัคฆ์หิมะ มีผมสีขาว มีคิ้วดั่งคันสร ดวงตาประการสีเงิน ปากสีออกลูกพีช ใบหน้าเรียวสวย

ผิวพรรณขาวนวลชมพู รูปร่างมีน้ำมีนวล มีกล้ามท้องที่สวยงามน่าหลงไหล มีอาวุธคือ ดาบคู่

...

องค์หญิงสาม...

ว่ากันว่าในชีวิตชองนางตั้งแต่เกิดมาหาได้มองชายใดไม่

ยังไม่มีผู้ใดเลยที่สามารถละลายน้ำแข็งที่สูงที่ก่อขึ้นภายในจิตใจขององค์หญิง องค์นี้ได้แม้แต่น้อย

ตอนนี้นางอายุได้18 ถึงวัยหาคู่ครองแล้ว จักรพรรดินี

จึงจัดงานแข่งขั้นขึ้น เพื่อหา ชายผู้ที่จะพิชิตใจขององค์หญิงสามได้

( องค์หญิงสามผู้เย็นชาเธอยังไม่รู้เลยตัวเลยว่าในอนาคตอันใกล้นี้จะมีชาย ที่จะเข้ามาสั่นคลอนหัวใจของเธอได้

ความสัมพันธ์ของพวกเขา จะเป็นอย่างไรกัน!?)

ตัดมาปัจจุบัน

ฟงเว่ย:ลุงมู่ใกล้ถึงหรือยังขอรับ ข้าร้อนมากเลย

ลุงมู่:เมืองอยู่ข้างหน้าแล้วขอรับนายน้อย

เมื่อมาถึงเมืองฟงเว่ย และลุงมู่ ลงจากรถม้า เตรียมตัวเดินทางเข้าเมือง ภาพบรรยากาศ ของงานเทศกาลช่างสวยงาม

รื่นเริ่งอลังกาลตาเสียจริง ข้าไม่คิดเลยว่า จะมีสถานที่สวยๆ

แบบนี้อยู่ด้วย ช่างเปิดหูเปิดตาเสียจริง ระหว่างเดินทางไปหาตระกูลเพื่อนพ่อ ฟงเว่ยเลยเดินเข้าไปถามทางผู้หญิงคนหนึ่ง

ฟงเว่ย:แม่นางข้ามีเรื่องจะถาม ท่านรู้จักบ้านตระกูลจูบ้างไหม พอดีข้ามาทำเรื่องสัญญาหมั่นหมาย ข้าพึ่งมาเมืองนี้ครั้งแรก เลยไม่รู้จักเส้นทางสักเท่าไร โปรดแม่นางชี้แนะด้วยเถิด

แม่นาง(องค์หญิงสามที่กำลังปลอมตัวมาชมเมือง)

:ตระกูลจู..เมืองนี้ไม่มีตระกูลชื่อนี้นะ ข้าว่าเจ้ามาผิดเมืองแล้วล่ะ

ฟงเว่ย:อะไรนะ แต่ว่าจดหมายบอกที่นี้..

แม่นาง:ขอข้าดูจดหมายหน่อย..อืมใช่จริงๆถ้าเจ้าขะไปเมืองนี้ตรงป้ายชี้ทางเจ้าต้องไปทางซ้าย น่ะนะ

ฟงเว่ย:ทรุดลงโอ๊ยพร้อมพึมพร่ำ ตัวข้าเห็นที่คงไม่ได้แต่งงานแล้วล่ะ สัญญาหมั่นจะหมดลงในพรุ่งนี้

ถ้าจะเดินทางไปอีกเมืองคงไม่ทันการ..

แม่นาง:ไหนๆเจ้าก็มาแล้ว คงเป็นชะตาลิขิต เจ้าไม่ลองไปร่วมงานแข่งขันล่ะ

ฟงเว่ย:งานแข่งขันรึ

แม่นาง:ช่าย ไหนๆเจ้าก็มาแล้ว จะมาเสียเที่ยวหรือก็กะไรอยู่ มาเข้าร่วมงานแข่งขันทำอาหารไหมล่ะ

ฟงเว่ย:ข้าชอบทำอาหาร ข้าตกลงพร้อมกับร่ำลาแม่นาง

ลุงมู่เดี้ยวข้าไปลงทะเบียนสมัครให้นะขอรับ นายน้อยไปพักที่โรงเตี๊ยมข้างหน้าก่อน

ฟงเว่ย:ได้ครับ งั้นข้าไปรอที่โรงเตี๊ยมเดี้ยวข้าจะสั่งอาหารไว้รอท่านลุงมู่