ตอนที่ 4

"เดี๋ยวกลับกันก่อนเลยนะพีชจะไปธุระ" พีชเดินออกมาจากโกดังเก็บของ "ครับคุณพีช" คมกับรันก้มหัวและพูดพร้อมกันพีชเดินไปขึ้นรถอีกคันและขับออกไปบ้านมีรักไม่นานนักก็ถึงเมื่อรถหยุดลงสายตาของทุกคนก็จับจ้องมาที่เธอจนมีหญิงอายุ 50 ปีเดินมาที่เธอ "หนูพีชมาทำไมไม่บอกแม่ล่ะ" นุชเจ้าของบ้านมีรักและเป็นคนที่เลี้ยงดูเธอตั้งแต่แบเบาะถามเธอขึ้น "สวัสดีค่ะแม่นุชพีชผ่านมาทางนี้ก็เลยแวะเข้ามาค่ะ" พีชมองเข้ามาก็รู้ได้ทันทีว่าน่าจะมีคนใจบุญมาแจกของให้น้องๆอีกแล้ว "วันนี้มีแขกหรอคะแม่" นุชมองเข้าไปในบ้านมีรักก่อนพยักหน้า "ใช่จ้ะหนูเข้ามาก่อนสิ" ทั้งคู่เดินเข้าไปข้างในเด็กๆในบ้านมีรักก็หันมามอง "พี่พีช" ทุกคนพูดขึ้นก่อนวิ่งเข้ามากอดเธอ "สบายดีกันมั้ย" หนูมิ้นเด็กน้อยที่กอดเธออยู่ก็พูดขึ้น "สบายดีค่ะพวกเราสบายดี...หนูมิ้นคิดถึงพี่พีชนะคะ" พีชมองเด็กสาวตรงหน้าก่อนนั่งยองๆลง "พี่พีชก็คิดถึงเหมือนกันค่ะ" พีชนั่งโอบกอดเด็กๆโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่นึงจ้องมองเธออยู่จนแม่นุชพูดขึ้น "หนูพีชจ๊ะ...นี่คุณแทนคุณจ้ะ" พีชได้ยินแบบนั้นก็ลุกขึ้นก่อนหันไปมองและทักทายเขา "ไม่คิดเลยนะคะว่าจะเจอคุณที่นี่" พีชยิ้ม "ผมก็ไม่คิดเลยว่าจะเจอคุณที่นี่เหมือนกัน" แทนยิ้มให้พีช "ก็ฉันโตที่นี่จะไม่ให้มาที่นี่ได้ไงคะ" แทนมองนิ่งก่อนที่แม่นุชจะเดินเอาน้ำมาให้พีช "หนูพีชน้ำจ้ะแม่เอามาให้" พีชรับน้ำก่อนที่จะขอบคุณแม่ของเธอ "แม่คะเดี๋ยวพีชไปหยิบของที่รถก่อนนะ" แม่นุชพยักหน้าก่อนที่พีชจะเดินออกไป "โทษนะครับคุณนุชคุณพีชเธอโตที่นี่หรอครับ" แม่นุชหันมามองแทนก่อนยิ้มและพยักหน้า "ใช่ค่ะเธอถูกเอามาทิ้งไว้ที่หน้าบ้านมีรักค่ะฉันก็เลยเลี้ยงเธอมาจนเธอออกไปทำงานและสร้างบริษัทของตัวเองได้เห็นหนูพีชเข้มแข็งแบบนี้ แต่ลึกๆข้างในเธออ่อนแอและต้องแบกรับ...." พูดไม่ทันจบพีชก็เดินเข้ามาจนทำให้การสนทนาหยุดลง "แม่นุชคะนี่เงินไว้เลี้ยงดูน้องๆนะคะ" พีชยื่นถุงเงินจำนวนนึงให้กับแม่ของเธอก่อนจะหันมามองแทนคุณ "เมื่อกี่คุยกันอยู่หรอคะพีชเข้ามาขัดหรือเปล่าคะแม่" แม่นุชส่ายหน้าก่อนที่แทนจะพูดขึ้น "เปล่าหรอกครับ" แทนมองนิ่งพีชก็เลยหันไปหาเด็กๆ "เด็กๆพี่พีชกลับก่อนนะเดี๋ยวว่างๆพี่พีชจะมาหาใหม่" เด็กๆที่นั่งกินขนมอยู่ก็หันมาตอบพร้อมกัน "ค่ะ/ครับ" พีชหันมาบอกลาแม่นุชก่อนเดินออกไปที่รถ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่ 3

บทต่อไป

ตอนที่ 5

