Love Sick [ม่านหมอก x ไพนต์] | ตอนที่ 1

Morning cafe & Cuisine 

"สวัสดีค่ะ" เสียงพนักงานในร้านกล่าวต้อนรับลูกค้าที่เดินเข้ามากันเป็นคู่

คาเฟ่กึ่งร้านอาหารใจกลางเมืองใหญ่เป็นสถานที่ทำงานของฉัน ฉันชื่อ 'ม่านหมอก' ทำงานในตำแหน่งบาริสต้าของร้าน ฐานะของฉันค่อนข้างที่จะขัดสนพอสมควร เพราะดันเกิดมามีต้นทุนน้อย เรียนจบมัธยมปลายก็ต้องออกมาหางานทำเลี้ยงตัวเองและครอบครัว แต่กว่าจะเจองานที่ถูกใจฉันก็ผ่านอะไรมาเยอะเหมือนกัน

"มึง คนนั้นหล่อมาก!!"

นีน เพื่อนสนิทที่ฉันเพิ่งชวนมาทำงานด้วยไม่นานหันมาเรียกให้หันไปมองผู้ชายที่กำลังจะเดินเข้ามา

ผู้ชายร่างสูงที่ออร่าพุ่งมาแต่ไกล ผิวที่ขาวเนียนเกินผู้หญิงท่าทางนิ่งสุขุมดูน่าเข้าหา ใบหน้าของเขาดูหล่อคมมากๆ 

"อื้อหือ งานดีเวอร์!" หันไปมองตาค้าง

"คนนี้ของกู!" 

"ยอม ถือว่ามึงเห็นก่อน กูถอยให้ก็ได้"

"ดีมาก คนนี้แหละพ่อของลูกกูในอนาคตแน่นอน!"

"รอเชียร์เลย เดี๋ยวกูจะซัพพอร์ตมึงเอง!!" 

เชียร์เพื่อนเต็มที่ค่ะ

"สวัสดีค่ะ" นีนกล่าวทักทายคนรูปหล่อที่เดินมายังเคาน์เตอร์

"สวัสดีครับ เอาอเมริกาโน่เย็นครับ"

"ได้ค่ะ สักครู่นะคะ"

จบคำนั้นเขาก็เดินไปนั่งรอที่โต๊ะฉันเลยรีบเดินเข้าหานีน

"เป็นไง หล่อกระชากเลยดิ"

"โคตรหล่อเลย" นีนพูดพร้อมทำท่ากรี๊ดกร้าด

หลังจากปล่อยนีนชื่นชมความหล่อของลูกค้าคนนั้นไปพักฉันเลยให้โอกาสเธอเดินไปเสิร์ฟกาแฟ ท่าทางดูตื่นเต้นแถมนีนยังยืนอยู่ตรงนั้นนานอีกด้วย 

อย่าบอกนะว่าไปขอคอนแท็กต์เขาน่ะ

"หมอก!!!" นีนเดินมาหาสีหน้าเหมือนคนจะกรีดร้องให้ได้

"อะไร!?"

"เขาขอเฟซฉันนนนน!!"

นีนพูดไปก็เอามือปิดปากกรี๊ดไป ใบหน้าเนียนขึ้นสีแดงระเรื่อเพราะความเขิน

"สุดยอด! ต้องได้แล้วป้ะ"

ชงเพื่อนเต็มที่ค่ะจังหวะนี้ 

"เขาต้องชอบกูแน่ๆเลยหมอก!"

สมที่เป็นนีน ยังคงหลงตัวเองเช่นเคย

"ต้องชอบสิ ไม่งั้นเขาจะขอเฟซมึงทำไม"

"ใช่มั้ยวะ!"

ในที่สุดเราทั้งสองก็รู้ชื่อของเขา เขาชื่อ 'องศา' นักพัฒนารถของบริษัทแห่งหนึ่ง พ่วงด้วยตำแหน่งนักแข่งรถมือสมัครเล่น ดีกรีการศึกษาสุดยอด แถมยังหล่อมากอีกด้วย เท่สุดๆ

"นีน วันนี้กูจะไปให้ข้าวแมวที่สวน มึงไปด้วยป้ะ" 

"ไม่เอาอะ วันนี้จะสตรีมเกม มึงไปเหอะ"

"โอเคๆ งั้นเจอกันพรุ่งนี้"

หลังเลิกงานตามปกติฉันก็รีบไปยังสวนสาธารณะบริเวณริมแม่น้ำใกล้ตลาดที่ฉันไปอยู่บ่อยๆ ที่นั่นมีแมวอยู่สองตัว น่ารักมากจนฉันต้องคอยเอาอาหารไปให้อยู่บ่อยๆ 

"มาแล้วๆ รอนานหรือเปล่า"

แง๊วววว~~

เสียงเจ้าเหมียววิ่งออกจากโพรงหญ้าเข้ามาดมอาหารแมวที่ฉันกำลังเทให้

"กินเยอะๆล่ะ จะได้โตไวๆ นี่ถ้ามีคนมารับพวกแกไปเลี้ยงก็คงจะดีสิ พวกแกจะได้นอนสบายๆ" ฉันบ่นพึมพำพร้อมลูบขนเจ้าแมวส้มกับแมวสามสีที่กำลังก้มหน้าก้มตากินอาหาร

ฟิ้ววๆๆ

"ว๊ายยย!!" 

วงแตกสิคะ เพราะจู่ๆสปริงเกอร์ที่ไม่เคยเปิดกลับถูกเปิดออกพร้อมกับน้ำที่กระเด็นอาบรดฉันจนเปียกชุ่มในทีเดียว แต่ด้วยความไวฉันรีบอุ้มเจ้าเหมียวสองตัวลุกออกมาจากตรงนั้นด้วย

ตุบ

เสียงฉันชนเข้ากับใครบางคนที่เดินอยู่ตรงนั้น สภาพฉันตอนนี้คือเลอะเทอะไปหมดเพราะทั้งเปียกน้ำและเปื้อนดินจากเจ้าเหมียวสองตัว

"ขอโทษค่ะๆ" ฉันที่อุ้มแมวอยู่ได้แต่ก้มตัวขอโทษเขา

"เธอ..!!" เขาดูตกใจนิดหน่อยก่อนจะพูดต่อ "เสื้อเธอ.."

"เฮ้ย!! นี่ อย่ามองนะ คุณเป็นโรคจิตเหรอ!!" ฉันชี้หน้าเขาที่จ้องมองมาที่เสื้อสีขาวของฉันก่อนจะตั้งท่าเตรียมจะวิ่ง

"ดะ.."

ไม่รอช้าฉันรีบอุ้มเจ้าเหมียววิ่งออกจากตรงนั้นทันทีโดยไม่รอให้เขาพูดต่อ

หน้าตาก็ดี แต่ทำไมถึงโรคจิตแบบนี้นะ!!

ฉันบ่นพึมพำก่อนจะส่งเจ้าเหมียวไว้อีกมุมของสวน 

หลังจากเมื่อคืนเปียกน้ำทำเอาวันนี้ฉันปวดหัวจนไม่อยากจะมาทำงาน แต่ฉันก็ต้องมาเพราะฉันต้องการเงิน เงินเท่านั้นค่ะ!

กรุ๊งกริ๊ง~

เสียงกระดิ่งประตูร้านในตอนเที่ยงดังขึ้น เวลานี้พนักงานบางส่วนไปพักกินข้าว ทำให้เหลือแค่ฉันกับนีนที่อยู่ตรงบาร์

"สวัสดีค่ะ" นีนพูดทัก

"คุณ!!" ฉันยกนิ้วชี้เขา ผู้ชายร่างสูงเจ้าของเรือนผมสีทอง ใบหน้าหล่อกระตุกยิ้มออกมาทันทีที่เห็นฉัน

"แหม บังเอิญจังเลยนะ"

"ทำไมถึง.."

"พอดีผ่านมาเลยมาแวะ ไม่คิดเลยนะว่าจะเจอเธอ"

"ใครอะ" นีนขยับมากระซิบถาม

"ไว้เล่าให้ฟัง" 

"ผมเอาลองแบล็คที่หนึ่งครับ" เขาสั่งก่อนจะเดินไปนั่ง

"แกไปเสิร์ฟเลยนะ ฉันจะไปเอาของ" นีนหันมาบอก

"ทำไมต้องเป็นฉันล่ะ!!"

"แกนั่นแหละ เขาดูสนใจแกนะ ดูสายตาสิ" 

"ไม่!!"

"ไปล่ะ!"

เพื่อนตัวดีดันทิ้งฉันเอาไว้เพียงลำพังด้วยความจำใจก่อนจะไปเสิร์ฟเครื่องดื่มให้กับเขา

"ลองแบล็คค่ะ"

"ขอบคุณ" เขาหันมายิ้มให้ "แล้วแมวไปไหนแล้วล่ะ"

"ก็อยู่ที่สวนนั่นแหละค่ะ"

"ไม่ใช่แมวเธอหรอกเหรอ?"

"เปล่าค่ะ ฉันแค่เอาอาหารไปให้แมวจร"

"ฉันอยากรู้จักเธอ..ฉันต้องทำยังไง?" นัยน์ตาคู่สวยเป็นประกายพร้อมกับรอยยิ้มมุมปากที่ดูมีเลศนัยอย่างบอกไม่ถูก

"เอ่อ.."

"ฉันชื่อ ทิศเหนือ  เรียกเหนือก็ได้"

"ม่านหมอกค่ะ" 

"ไว้ฉันจะมาทำความรู้จักบ่อยๆนะ" 

"เอ่อ..ค่ะ"

ฉันได้แต่ยิ้มเจือนตอบรับเขาพร้อมกับความคิดแปลกๆที่แวบเข้ามาในหัว

เขาคงจะไม่ได้มาจีบฉันใช่มั้ย

"ขอไลน์ได้มั้ย"

"คะ? เอาไปทำไมคะ?"

"พอดีฉันเลี้ยงแมวอยู่ เผื่อฉันอยากคุยกับเธอ..เรื่องแมว"

สายตาเจ้าเล่ห์จ้องมาที่ฉันพร้อมกับมือถือราคาแพงที่ยื่นมา

"ขอโทษนะคะ ฉันยังไม่สะดวกจริงๆค่ะ" ฉันรีบเดินเลี่ยงออกมา

"เขาคุยอะไรกับมึง!" นีนรีบเข้าชาร์จ

"ขอไลน์น่ะ"

"แล้วมึงให้ป้ะ?"

"ไม่อะ น่ากลัว"

"แต่เขาดูดีมากเลยนะ แถมยังรวยมากอีกด้วย ดูจากรถที่ขับสิ"

นีนพูดไปถึงรถสปอร์ตสีแดงคันหรูของเขาที่จอดอยู่ในโรงรถของร้าน

"มึงรู้ได้ไงว่ารถเขา"

"ก็กูเห็น"

"คนรวยๆ มีแต่คนแปลกๆหรือไง"

"ก็อาจจะไม่หรอกมั้ง"

"แล้วพี่องศากับมึงล่ะ ถึงไหนแล้ว"

"ไม่รู้สิ..บอกอะไรยังไม่ได้"

"ก็ดีนะ คุยนานๆไปก่อน จะได้รู้นิสัยใจคอกัน" 

จังหวะที่คุยกับนีนเป็นจังหวะเดียวกับที่คุณเหนือเดินมายังเคาน์เตอร์ 

เขาทำฉันเกร็งจนทำตัวไม่ถูก คนบ้าอะไรสายตาอย่างกับจะเขมือบฉันงั้นแหละ

"เธออาจจะยังไม่สนิทใจกับฉัน งั้นหลังจากนี้ฉันจะมาจีบเธอทุกวันเลย"

รอยยิ้มมุมปากของเขาผุดขึ้นมาพร้อมกับสายตาที่ดูเจ้าเล่ห์ก่อนที่เขาจะเดินออกไป

ทำไมหลังๆมานี้เจอแต่คนแปลกๆ

"แรงเวอร์!!"

"น่ากลัวชะมัด!"

"มึงนี่เสน่ห์แรงนะเนี่ย" นีนสะกิดยกนิ้วให้ฉันที่ยังคงเจือนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่หาย

"อย่าพูดดิ ขนลุก"

วันต่อมา

จากสิ่งที่เขาพูดสำหรับฉันเขาคงจะพูดหยอกเล่นๆ แต่ไม่ เพราะวันนี้เขาดันถือดอกไม้ช่อโตเข้ามาในร้านด้วยน่ะสิ

อย่าบอกนะว่า..

"สวัสดีครับคนสวย ดอกไม้ครับ" เขายื่นให้ฉันพร้อมกับรอยยิ้มที่เห็นทีไรก็รู้สึกกลัวทุกที

"เอ่อ..ให้ฉันจริงเหรอคะ?"

"ก็จะได้สนิทกันเร็วๆไง"

จะรับหรือไม่รับดีนะ!

เพราะฉันเป็นคนที่ชอบดอกไม้มากๆ แต่การมีคนเอามาให้แบบนี้ ฉันกลับทำตัวไม่ถูกจริงๆ 

"ยินดีที่ได้รู้จักครับ รับเอาไว้ด้วยนะ" เขาว่าแล้วก็จับยัดใส่มือฉันทันทีก่อนจะเดินออกไป

"นี่มันอะไรกันเนี่ย" นีนเข้ามาแซว

"กูต้องทำยังไง?" 

"เขาก็ดูดีเลยนะ แถมยังหล่อด้วย แต่ท่าทางดูไม่น่าไว้ใจเลย เหมือนพวกเสือผู้หญิง"

"ใช่มั้ยล่ะ กูก็คิดแบบนั้น" ฉันว่าแล้วก็วางดอกไม้ลงบนเก้าอี้ด้านหลัง

กรุ๊งกริ๊ง~

"อ้าว พี่องศา สวัสดีค่ะ"

นีนทักทายองศาที่เดินถือสเก็ตบอร์ดเข้ามา สายตาของเขาเหลือบมามองฉันที่กำลังยืนอยู่ก่อนจะหันกลับไปทางนีน

"เอาเหมือนเดิมครับ"

"ได้ค่ะ สักครู่นะคะ" 

"แหม คุยกันถึงไหนแล้ว"

"ก็นิดหน่อย"

"พอมีลุ้นบ้างป้ะ"

พอถามแบบนั้นนีนก็หุบยิ้มไปพักก่อนจะยิ้มให้อีกครั้ง

"ก็มีนะ"

"ดีแล้วล่ะ มึงจะได้มีแฟนสักที"

หลังเลิกงานฉันก็รีบนั่งรถมายังตลาดแถวทางกลับบ้านเพื่อซื้อของกินตามปกติ แต่ว่าวันนี้ฉันดันเจอพี่องศาเข้าน่ะสิ

"อ้าว..สวัสดีครับ" องศายกมือทัก

จริงอยู่ที่คนเราเวลามีเพื่อนจะร่าเริงกล้าแสดงออกเอามากๆ แต่พออยู่คนเดียวด้วยความที่ฉันค่อนข้างที่จะจำหน้าใครไม่ค่อยได้ ฉันเลยค่อนข้างที่จะเงียบและไม่ทักใครก่อน 

"สวัสดีค่ะ มาซื้อกับข้าวเหมือนกันเหรอคะ"

"ครับ แล้วนี่มาคนเดียวเหรอ"

"ใช่ค่ะ พอดีกลับคนละทางกับนีน"

"งั้นพี่เดินเป็นเพื่อนมั้ย"

"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันก็กลับแล้วค่ะ"

"พอดีพี่อยากปรึกษาเรื่องนีนด้วยน่ะ"

"ปรึกษา?" 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***