อาถรรพ์ป่า

ลุงบุญ

'ลุงบุญ' เป็นคนทางภาคอีสาน ท่านมาอยู่ทางใต้ตั้งแต่อายุ 13 ปี ตอนแรกที่ทำงานก็อาศัยอาชีพรับจ้างโดยอาศัยอยู่กับคนที่รู้จักที่เพื่อนแนะนำ แต่ต่อมาลุงบุญได้เข้าบวชเรียนอยู่ที่วัดแห่งหนึ่ง ในช่วงที่บวช ท่านก็ได้ศึกษาทั้งธรรมและด้านไสยศาสตร์ จนมีวิชากล้าแกร่งพอตัวโดยมีฉายาว่า 'อนุตตโร ภิกขุ'

ภายหลังลุงบุญได้ลาสิกขาบทออกมา แล้วก็มีครอบครัว และพากันโยกย้ายถิ่นฐานไปที่อื่นแต่ก็ยังประกอบอาชีพรับจ้างเหมือนเดิมคือรับจ้างสานแข่งไสถ่าน ซึ่งขณะนั้นเขงถ่านเป็นที่ต้องการของตลาดมากแต่เมื่อถึงเวลาลูกๆจะเข้าโรงเรียนค่าใช้จ่ายในบ้านก็เพิ่มสูงขึ้นการสานเข่งอย่างเดียวยังไม่พอค่าใช้จ่ายตอนนั้นลุงบุญมีลูกชาย 4 คนอายุระหว่าง 15 - 18 ปีลุงบุญเล่าว่า ตอนนั้นอยากจะทำอะไรก็ได้เพื่อให้บรรดาลูกๆได้มีโอกาสมีการศึกษาเล่าเรียน แต่ก็จนปัญญา เพราะตัวเราไม่มีความรู้จึงได้ถามบุตรชายคนที่ 3 ว่าพ่อจะไปตัดหวายจะไปกับพ่อไหม "ผมลืมบอกไปว่าบุตรชายคนที่ 3 ของลุงบุญมีชื่อว่า อัมพร เป็นคนที่เก่งที่สุดในครอบครัวของลุงบุญ"

อัมพรได้ตอบพ่อของเขาว่า ผมจะไปตัดหวายกับพ่อครับ ซึ่งตอนนั้นหนทางทั้งหลายไม่ได้สะดวกสบายเหมือนทุกวันนี้ แต่ละคนที่เข้าไปจะต้องเตรียมเสบียงที่สามารถอยู่ได้หลายวัน เพราะไว้ที่ลุงบุญแกจะไปตัดนั้นจะอยู่ในป่าใหญ่หนทางไปก็ลำบากฉะนั้นไปครั้งนึงจึงใช้เวลาหลายวันและสิ่งหนึ่งที่ลงบุญย้ำนักย้ำหนาก็คือ "เข้าป่าต้องเคารพเจ้าป่าเจ้าเขาอย่าไปลบหลู่ดูหมิ่นเป็นอันขาด"

เมื่อคณะของลุงบุญเดินทางเพื่อขึ้นเขาไปหาหวายก็ได้หยุดพักแรมที่เชิงเขาโดยแวะหุงหาอาหารพวกหนึ่งอีกพวกหนึ่งไปหาปลาในลำธารช่วงสมัยนั้นปลาชุกชุมมาก อัมพรที่ยังเป็นเด็กวัยรุ่นจึงไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับความเชื่อหรืออาถรรพ์ในป่ามากนักเมื่อเห็นปลาอยู่ในลำธารมากก็พูดในทำนองว่าปลาเยอะจริงๆตัวก็ใหญ่อย่างนี้ต้องหาเก็บไว้เยอะๆแล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

ลืม

