บทที่4

ศิษย์หญิงคนโต นำป้ายหินหยกมาจากมาเอวของนาง

“จงเปิดในนามตัวแทนของนิกายบัวสวรรค์”

สิ้นคำกล่าว หินหยกปล่อยแสงสีเขียวออกมาก่อนจางหายไปในเวลาต่อมา ประตูหินเกิดการสั่นสะเทือนก่อนมันจะเปิดออก เผยให้เห็นภายในห้องโถงขนาดใหญ่ แสงไฟที่เกิดจากคบเพลิงที่คอยส่องแสงให้เห็นภายใน เส้าหินขนาดใหญ่ทั้งสิบ

หญิงทั้งสองเดินเข้ามาให้ในห้องโถง ห้องโถงมีขนาดใหญ่แต่กลับไม่มีสิ่งใดอยู่เลยทีเพียงเส้าหินเท่านั้น

“หยุดก่อน!”

ศิษย์หญิงคนโต กล่าวขึ้น

“มีอะไรรึศิษย์พี่? ศิษย์น้องหญิงถาม”

“ข้างหน้ามีใครบางคน อยู่ข้างหน้า” ศิษย์กล่าวด้วยนํ้าเสียงที่เคร่งขรึม

“อะไรนะ?! สถานที่แห่งนี้ถูกปกครองโดยนิกายบัวสวรรค์ จะมีผู้ใดกล้าเข้ามากัน?!”

ศิษย์น้องหญิงกล่าวด้วยเสียงที่กังวล

ัทันใดนั้นกลับมีบางสิ่งพุ่งเข้ามาทางหญิงทั้งสอง

“หลบเร็ว!” ศิษย์หญิงคนโตกล่าวเตือน

ศิษย์พี่หญิง ผลักศิษย์น้องพร้อมกับนำกระบี่มาป้องกัน

กระบี่ทั้งสองเข้าปะทะทำให้เกิดลมแรง

“เจ้าเป็นใครกัน!?”

บุคคลไม่ตอบคำถาม แต่กลับใช้เท้าเตะเข้าไปยังศิษย์พี่หญิง

ศิษย์พี่หญิง นำมืออีกข้างมาป้องกัน แต่มันไม่สามารถต้านทานการเตะได้ ทำให้ศิษย์พี่หญิงพุ่งกระเด็นเข้ากำแพงหิน

“ได้ยังไงกันศิษย์พี่หญิงเป็นศิษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในนิกายบัวสวรรค์แต่ศิษย์พี่ต่อสู้กับบุคคลผู้นั้นไม่ได้เลย!!” ศิษย์น้องคิดในใจ เสี้ยววินาทีนั้นนางตัดสินใจได้ว่านางไม่สามารถสู้บุคคลนิรนามได้ นางจึงรีบวิ่งหนี

“ศิษย์พี่ทนไว้ก่อนนะ ข้าจะไปตามคนในนิกายมาช่วย” นางตะโกนบอกพร้อมกับวิ่งหนี

ชายปริศนาไม่ได้ตามศิษย์น้องหญิง เขาเดินยังจุดที่ศิษย์พี่หญิง พุ่งกระเด็นไปเขาหยุดอยู่ตรงกองหินท่ามกลางกองหินนั้นมีร่างศิษย์พี่หญิงนอนอยู่

“เพียงแค่เตะกับให้ข้าต้องอยู่ในสภาพนี้ เขาเป็นผู้ใดกัน?” นางคิดในใจ

“เจ้าเป็นใดกัน!” นางถามชายปริศนา

ชายปริศนาไม่ตอบ เขาจับแขนดึงร่างของศิษย์พี่หญิงขึ้น และกอดนางไว้

“จะ..เจ้าจะทำอะไร!?”

เขาอ้าปากขึ้นเผยให้เห็นเขี้ยวที่แหลมคม ก่อนที่เขาจะกัดที่คอศิษย์พี่หญิง

ดวงตาของศิษย์พี่หญิงขยายใหญ่ ร่างกายนิ่งไร้การตอบสนอง ก่อนที่นางจะได้สติ

“ปล่อยข้า ปล่อยข้าไอ้ปีศาจ อึก...เจ้า...”

นางสลบจากอาการเสียเลือดมากไป

“ไม่...มันยังไม่พอข้าต้องการมากกว่านี้”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***