โกรธ

บทที่5

เมื่อตกลงกันได้แล้ว ผมก็พาสกายเดินกลับมาที่ห้องเรียนอีกครั้งทันที แต่ระหว่างทางก็สังเกตุได้ว่ามีคนมองมาตลอด..

"นี่!! ปล่อยได้เเล้วละ นายคงไม่หลงแล้วมั้งสกาย"

จับเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย...

"นี่นายเป็นเด็กสามขวบหรอ!! คนมองหมดแล้วเห็นไหม"

ผมสลัดมือสกายออก แล้วมองไปรอบๆทันที

สกายมองมาที่ผม ก่อนจะหันไปมองคนรอบข้างที่มองมา แล้วทำสายตานิ่งๆจนคนพวกนั้นพากันหลบสายตาเขาแล้วมองไปทางอื่น ก่อนที่สกายจะยื่นมือมาจับมือผมเอาไว้อีกครั้ง

"ไม่มีใครมองแล้ว"

"ห๊ะ??? อ๊ะ!! เดี๋ยว!!"

เขาพูดเเค่นั้น ก่อนจะจับมือผมเอาไว้แน่นแล้วดึงไปข้างหน้าแรงๆ

"เดี๋ยว!! จะจับก็ไม่ว่าหรอกนะ แต่นายมาผิดทางแล้ว ห้องเรียนมันทางนู่น"

เออ..ไอ่นี่!! ดึงมาก็ไม่ดูเลยว่าตัวเองไม่รู้ทาง

สกายหยุดเดินทันที แล้วหันมาจ้องผมอีกครั้ง

สายตาเขาที่มองมานั้นเหมือนจะบอกผมประมานว่า รู้ทางก็นำไปสิไอ่ควายอะไรประมานนี้แหละครับ..

"โอ๊ย!! ตามมา!!"

สุดท้ายผมก็ต้องลากเขากลับไปอีกทางจนในที่สุดก็มาถึงห้องเรียนสักที

"ไอ่ซีเค ไปไหนมาวะ!! ไหนบอกไปห้องน้ำไง??"

"เอ่อ!! ก็ไปห้องน้ำนั้นแหละ"

ไอ่เจพูดทักผมขึ้น ก่อนที่มันจะทำตาเบิกกว้างแล้วชี้มาที่มือผมกับสกาย จนผมต้องรีบสบัดมือออกทันที

"เออ...กูเจอมันหน้าห้องน้ำอะ เลยพามาด้วย แล้วกูก็ไม่ได้จับมือกับมันด้วย เข้าใจไหม!!"

ผมรีบพูดเร็วๆเเล้ว ดักทางไอ่เจก่อนที่มันจะถามอะไรผมขึ้นมาอีก

"เอ่อๆ กูก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย มึงลนทำไมเนี่ย??"

"กูเปล่า!!"

"ก็เห็นอยู่ ว่ามึงลน!!"

"ไอ่สัสเจ!!"

"นี่!! นักศึกษาตรงนั้นหนะ จะคุยกันอีกนานไหม??"

"อ๊ะ!! ขอโทษครับอาจารย์ เพราะมึงเลย!!!"

ผมหันไปทำตาขวางใส่ไอ่เจ ก่อนที่จะนั่งลงข้างๆมัน

"เห้ย!! ทำไรวะ ที่นั่งมึงอยู่ตรงนี้!!"

จู่ๆ สกายก็ดึงตัวผมออกไปแล้วเข้ามานั่งข้างไอ่เจแทนผม ไอ่นี่!! กวนตีนละ!!

"สกาย!!"

"อะฮึ้ม!!!"

"เออ..ครับๆ นั่งเเล้วครับ"

สุดท้ายผมก็จำใจตรงนั่งลง แล้วหันไปมองสกายที่ทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อน แล้วหยิบหนังสือมันขึ้นมา

"อะไรวะ??"

"ไม่รู้??"

ผมกับไอ่เจ ใช้พลังจิตสื่อสารกันทางสายตาเเละทำปากเเบบไม่มีเสียง ใครจะไปรู้กับแม่งละ ยิ่งเดาอารมย์ยากอยู่ด้วย

"อะฮึ้ม!!"

"อะไร??"

"เรียน"

ระหว่างที่ผมกับไอ่เจกำลังทำปากยุกยิกใส่กันอยู่นั้น สกายมันก็เอาหนังสือมาบังคั้นหน้าผมกับไอ่เจเอาไว้ ก่อนจะหันมามองผมด้วยสายตาที่มีเสียงออกมาอีกครั้งว่า เรียนเถอะไอ่โง่ประมานนี้

"กูว่ามึงไม่ปกติ สกาย!!"

ผมด่ามันไปประโยคหนึ่งก่อนจะหันหน้ากลับมาแล้วตั้งใจเรียนต่อ..

กริ่ง!!!!!!

โอ้นี่มันเสียงสวรรค์ชัดๆ ตอนนี้ได้เวลาเลิกเรียนของผมแล้ว และเย็นนี้ผมก็มีนัดกับแจนว่าจะไปดูหนังด้วยกัน ..

"นี่ สกาย นายกลับไปก่อนเลยนะ ฉันจะไปดูหนังกับสาวๆ"

ผมหันไปกระซิบสกายเบาๆ ในขณะที่มันกำลังเก็บกระเป๋าอยู่

"อืม"

"เออ..แล้วอย่าบอกย่าด้วยละ เข้าใจไหม!!"

"อืม"

"แล้วก็ไม่ต้องรอกินข้าวนะ"

"อืม"

"แล้วก็นอนก่อนเลย บางทีฉันอาจจะไม่กลับ"

ฟรึ่บ!!

สกายลุกขึ้นยืนทันที หลังจากที่ผมพูดประโยคนั้นจบ ก่อนที่เขาจะเดินออกไปโดยไม่สนใจผมเลยทันที

"อะไรวะ??"

ปึก!!

"โอ๊ย!!"

ผมรีบลุกขึ้นไปตามเสียงนั้นทันที เพราะมันเป็นเสียงของแจนที่น่าจะมาหาผม..

"ขอโทษค่ะ"

ผมเห็นเเจนล้มลงไปนั่งกับพื้น แล้วมีสกายยืนมองอยู่นิ่งๆ

"เเจน เป็นอะไรไหม!!"

ผมรีบวิ่งเข้าไปแล้วประคองแจนขึ้นมาทันที ก่อนจะหันไปมองไอ่คนที่ยืนอยู่ตรงหน้านั่น

"นี่นาย!! ชนผู้หญิงแล้วทำไมไม่ช่วยเขาละ!!"

"เออ...ไม่เป็นไรซีเค เเจนเป็นคนวิ่งมาชนเขาเอง ขอโทษด้วยนะคะ"

สกายไม่ตอบอะไร แล้วทำท่าจะเดินออกไปทันที

"สกาย!! ขอโทษเเจนเดี๋ยวนี้!!"

"ซีเค...อย่าทำแบบนี้เลยคะ"

"ไม่ได้ ถึงเขาจะไม่ได้ชนเธอ แต่เห็นเธอล้มแบบนี้เขาก็น่าจะช่วยเธอบ้างสิ!!"

"มีเรื่องอะไรกันวะ??"

"ก็ไอ่เนี่ย!!"

ผมชี้ไปทางสกาย แต่ตอนนี้เขากลับเดินหายไปแล้ว

"ใครวะ??"

"เอ่อ!! ช่างแม่งเหอะ ไปกันเถอะแจน"

"ค่ะ"

ทำไมถึงทำตัวน่าหงุดหงิดได้ขนาดนี้นะ นี่ผมต้องอยู่ร่วมโลกกับคนแบบนี้จริงๆหรอ แต่งงาน บ้าบอไร้สาระชะมัด แค่เป็นเพื่อนกันยังยากเลย!!!

หลังจากนั้น ผมก็พาแจนไปดูหนังตามที่สัญญากันเอาไว้..จนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงหนังก็จบลง

"ซีเค ซีเค ซีเค!!"

"อ๊ะ!! โทษทีเเจน มีอะไรหรอ??"

"เเจนถามว่าหนังวันนี้สนุกไหม??"

"อ๋อ..อืม..สนุกสิ ไว้มาอีกนะ"

"อื้ม..."

ผมจะไปคิดถึงไอ่บ้านั้นทำไม ทำแบบนั้นก็สมควรแล้วไม่ใช่รึไง ที่จะโดนผมด่าไปแบบนั้น แล้วแม่งทำไมไม่เถียงมาสักคำละวะ ถ้ามันเถียงผมมาหรือโต้แย้งบ้าง ผมคงจะรู้สึกดีกว่านี้..

"เออ...ซีเค..วันนี้เราเอาแมวตัวใหม่มาเลี้ยง.."

"หืมม??"

"นาย...เออ..อยากไปดูแมวที่ห้องเราไหม??"

ผมหยุดคิดเรื่องของสกายทันที เมื่อผู้หญิงหุ่นบางร่างเล็กตรงหน้า กำลังชวนผมไปดูแมวที่ห้อง ซึ่งก็คงจะไม่ใช่แค่ดูแมวแน่ๆ..

"เอาสิ...ฉันก็ชอบแมวเหมือนกัน"

สุดท้าย..คืนนี้ผมก็ไปดูแมวจนได้ แล้วก็ดูจนผมคงจะกลับบ้านไม่ไหวเหมือนกัน คงจะค้างที่นี่ไปเลย...ตอนเช้ามืด ค่อยแอบย่องเข้าไปในบ้านก็แล้วกัน..

เช้าวันต่อมา..

"ซีเค ซีเค ตื่นได้แล้วคะ 7โมงแล้วนะ"

"อืมม....ห๊ะ!!! กะ..กี่โมงนะ!!"

"7โมงค่ะ"

"ชิบหาย!! ผมต้องกลับแล้วนะแจน เจอกันที มอ นะ"

"ค่ะ"

โอ๊ย!! ตายเเน่ชีวิตผม ย่าต้องเอาผมตายเเน่ๆที่ป่านนี้ยังไม่เข้าบ้าน ไอ่สกายมันจะฟ้องไหมวะ!! ถ้าฟ้องละน่าดู

ผมรีบขับรถ ของผมที่ให้คนขับรถที่บ้านเอามาให้ตั้งแต่พาเเจนไปดูหนัง บึ่งกลับไปที่บ้านใหญ่ทันที

"เดี๋ยวนะ.."

จู่ๆ ผมก็คิดอะไรดีดีออก แล้ววนรถกลับไปยังที่หมายใหม่ทันที

ก๊อกๆๆๆๆ!!!

"ใครมาแต่เช้าวะ!!"

"ไอ่เจ!! มึงช่วยกูหน่อย"

"อ้าวซีเค เห้ย!! เดี๋ยวก่อน มึงจะพากูไปไหนวะ!!"

"เออน่า...เดี๋ยวกูเล่าให้มึงฟังระหว่างทาง.."

ผมเข้าไปลากตัวไอ่เจออกมาจากบ้าน แล้วพลีชีพเล่าเรื่องทุกอย่างให้มันฟังทันที

"ห๊ะ!!! อะไรนะ!! มึงกับไอ่สกาย???"

"เอ่อ!! รู้แล้วหุบปากไว้เลยนะมึง แล้ววันนี้มึงก็ช่วยกูด้วย!!"

"มึงจะให้กูช่วยยังไงละ??"

ผมรีบเล่าแผนการทั้งหมดให้ไอ่เจฟังก่อนที่จะถึงบ้านใหญ่ แล้วบอกให้มันห้ามโป๊ะเด็ดขาด

"เออๆ ก็ช่วยมึงก็ได้เห็นมึงเป็นเพื่อนรักกูหรอกนะ"

"เอ่อ..ขอบใจ"

"แล้วเรื่องมึงกับไอ่สกายนี่ยังไงวะ ผู้ชายกับผู้ชายเนี่ยนะ"

"นั่นดิ พูดแล้วขนลุกชิบหาย ถ้าไม่ใช่เพราะปู่กับย่าบังคับกูนะ กูไม่มีวันทำหรอก แล้วมึงอย่าไปบอกใครเด็ดขาดเข้าใจไหม!!"

"เออๆ กูรู้หรอกหน่าา.."

ในที่สุดก็มาถึงบ้านใหญ่ ผมกับไอ่เจ ซ้อมกันก่อนฉากหนึ่ง ก่อนที่จะพากันเดินเข้ามาในบ้าน

"ซีเค!!!! ไปไหนมา ทำไมกลับมาเอาป่านนี้!!!"

"ย่า!! ผะ ผะ ผมไปติวมาครับ แล้วมันดึกมากเลยผมกลับไม่ไหว เลยนอนกับไอ่เจเลยครับ"

"ชะ ชะ ใช่ครับ มะ มันนอนกับผม"

"ติดอ่างกันมาเลยนะ หึ!! แล้วทำไมถึงปล่อยให้สกายกลับบ้านคนเดียว หลานก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่หรอว่าเขาพึ่งกลับมาจากจีน เขาไม่รู้ที่รู้ทางในในเมืองไทย"

"หมายความว่าไงครับ"

"หมายความว่าไงละ เมื่อวานปู่กลับมาจากบริษัทแล้วไปเจอเขานั่งอยู่ข้างทาง กับรถอีกหนึ่งคัน ถ้าปู่ไม่ไปเจอ คิดว่าตอนนี้เขาจะกลับมาได้ไหม!!"

"อะไรนะครับ??"

"เออ...ซีเค กูกลับก่อนนะ ที่เหลือมึงจัดการเองแล้วกัน"

"เออๆ ขอบใจ เอารถกูกลับไปเลย"

"โอเค เจอกันที่ มอ นะ สวัสดีครับคุณย่า"

หลังจากที่ผมมองตามไอ่เจเดินออกไป จนสุดตาแล้ว ผมก็หันกลับมาพูดย่าอีกครั้ง

"เเล้วสกายไม่มีเบอร์ย่ากับปู่หรือพ่อแม่เขารึไงละครับ ทำไมต้องมาโทษผมด้วยละ เขาโตแล้วนะย่า!!"

"ซีเค!! ถึงจะยังไง หลานก็ไม่ควรทิ้งเขาแบบนั้นนะ"

"โอ๊ยย่า!! นั้นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้ มันโตเป็นควายขนาดนั้นแล้ว กลับบ้านเองไม่ได้ ก็ให้มันกลับไปอยู่ที่จีนเถอะ!!!"

"ซีเค!!!"

ผมพูดเสร็จแล้วเดินเลี่ยงหนีย่าออกมาทันที ขี้เกียจจะเถียงด้วยแล้ว อะไรกันนักหนา!!

ปึก!!

ผมหยุดชะงักเท้าทันที เมื่อเห็นว่าสกายกำลังยืนอยู่ที่บรรไดบ้านแล้วยืนมองผมอยู่ ด้วยสายตาที่คาดเดาได้ยาก

"ได้ยินหมดแล้วสินะ!! กลับบ้านเองมันยากรึไง ทำไมแม่งชอบทำตัวเป็นภาระคนอื่นแบบนี้วะ!!"

"ซีเค!! ถ้าหลานยังไม่หยุด ย่าจะหักค่าขนมเดือนนี้แน่!!"

"ย่าครับ!! ผมโตแล้วนะ ไอ่นี่ เออ สกายมันก็โตแล้วด้วย แค่กลับบ้านเองยังทำไม่ได้ ผมพูดผิดตรงไหน!!"

"ซีเค!!"

"ไม่เป็นไรครับ ผมไปเรียนแล้วนะครับ"

"อ๊ะ!! สกาย กินข้าวก่อนสิลูก"

"ไม่เป็นไรครับ"

หลังจากนั้น สกายก็เดินลงมาแล้วเดินผ่านผมไปโดยที่ไม่มองมาทางผมแม้แต่นิดเดียว

"สกาย แล้วหลานจำทางได้ไหมลูก"

"ครับ"

สกายหยุดเดินแล้วหันมาพูดกับย่า ก่อนจะมองมาที่ผมแค่เเวบเดียวแล้วหันกลับเดินออกไปทันที

เออ ไปได้ก็ดี!! ต่อไปนี้ก็ไปเองแล้วกัน!!

"ยืนทำอะไร!! ไปอาบน้ำแต่งตัวสิ จะไปเรียนไหม"

"คร๊าบ...ย่า..ไปเดี๋ยวนี้แหละครับ"

ผมรีบหันหลังวิ่งขึ้นไปบนห้องทันที ก่อนจะรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปมหาลัย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***