หลงทาง

บทที่3

ผมถอยหลังออกจากย่าจนชนเข้ากับอะไรบางอย่างแข็งๆเปียกๆ เลยรีบหันกลับไปมองทันที

"เชี้ย!!! มึงไม่ไปใส่เสื้อวะ!!!"

โอ๊ย!! ทำไมมันเป็นเช้าที่วุ่นวายแบบนี้นะ ผมผลักสกายให้เข้าไปใส่เสื้อ แล้วดึงตัวย่าที่ยืนตาค้างอยู่ให้ออกจากห้องไปพร้อมกับผม

"ย่า!! ทำไมต้องให้ผมกับสกายนอนห้องเดียวกันด้วยละครับ"

"ก็หลานสองคนต้องแต่งงานกันอยู่แล้วก็ต้องนอนห้องเดียวกันสิ"

"แต่เราแค่แต่งตามสัญญาของบรรพบุรุษเองนะครับ ไม่ได้จะแต่งกันจริงๆสักหน่อย!!"

"ซีเค ยังไงหลานสองคนก็เป็นเนื้อคู่กันสักวันก็รักกันเองแหละจ๊ะ"

"ไม่มีทางครับย่า!!!"

จะบ้ารึไง ผมเป็นผู้ชายทั้งกายใจนะ ไม่มีทางมาชอบผู้ชายด้วยกันหรอก มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ!!!

"อ้าว..สกาย มากินข้าวสิจ๊ะ แล้วไปเรียนพร้อมซีเคเลยนะ"

"ไม่ได้นะครับย่า!! เดี๋ยวคนอื่นก็รู้หมดหรอกว่าผมกับไอ่หมอนี่อยู่บ้านเดียวกัน"

ผมรีบบอกปฏิเสธทันที ก่อนจะหันไปมองตาขวางใส่ไอ่คนหน้านิ่งนั้น นี่แม่งไม่คิดจะแย้งอะไรเลยรึไง

"ย่าบอกให้ไปพร้อมกันก็ต้องไปพร้อมกัน อย่าเรื่องเยอะซีเค!!"

"แต่ปู่ครับ!!!"

ผมไม่สามารถเถียงอะไรต่อไปได้ เพราะถ้าปู่ทำหน้าตาแบบนี้ทีไร ผมต้องโดนดุหนักทุกที

"ก็ได้ครับ"

"รีบกินข้าวเถอะ เดี๋ยวจะสายกัน"

"คร๊าบๆ..."

เห้อ..แค่วันแรกก็วุ่นวายขนาดนี้ ต่อไปจะขนาดไหน ผมไม่อยากจะคิดเลย..

หลังจากกินข้าวเสร็จผมกับสกายก็ถูกย่ากับปู่จับโยนเข้ามาในรถด้วยกันทันที

"ตั้งใจเรียนกันนะจ๊ะหลานรักของย่า"

"คร๊าบๆ"

"ครับ.."

ผมพูดกับย่าเสร็จก็หันไปมองค้อนให้กับสกาย ก่อนจะหยิบมือถือตัวเองขึ้นมาดูการแจ้งเตือนทั้งหลายที่เด้งเข้ามาไม่หยุด..

- พี่ซีเค มารึยังคะ??

- ซีเค เรารออยู่หน้าคณะนะ

- พี่ซีเค วันนี้มาเรียนไหม??

และยังมีข้อความจากสาวๆอีกมากมายที่ส่งมาหาผม ดูสิครับ ผมมีสาวๆเยอะขนาดนี้ แต่ดันต้องมาถูกจับแต่งงานกับผู้ชายตัวเท่าควายแบบนี้ คิดแล้วมันน่าโมโหจริงๆ!!!

"มองอะไร ขับรถไปสิ"

จู่ๆ สกายก็หันมามองหน้าผมแวบหนึ่งก่อนที่เขาจะหันหน้าไปมองทางต่อโดยไม่พูดอะไร..

"เออนี่!! แล้วตอนเข้าไปที่ มอ นายต้องให้ฉันเดินเข้าไปก่อนแล้วนายค่อยเดินเข้าไปทีหลังเข้าใจไหม แล้วห้ามให้ใครเห็นเด็ดขาดว่ามาด้วยกัน แล้วห้ามบอกปู่กับย่าด้วย เข้าใจไหม??"

"อืม.."

เออ...อืม...แปลว่าเข้าใจสินะ

"ตอนเช้านายเรียนตึกไหน??"

"ตึกสาม"

"แล้วรู้ไหมว่าต้องไปทางไหน"

ส่ายหน้า...

"เออ...ตึกเดียวกันนี่แหละ แต่นายก็ถามๆเอาแล้วกันนะ"

"อืม"

มึงใช่คนจริงๆใช่ไหมสกาย กูนึกว่าหุ่นยนต์ เห้ออ...

หลังจากที่ผมกับสกายถึงมหาลัย ผมก็ลงแถวๆนั้นก่อน แล้วให้เขาขับรถไปจอดไว้ที่ลานจอดเอง

"เห้ออ...เหมือนหลุดพ้น บ้าจริงๆ!!"

"ซีเค..มาแล้วหรอ??"

"อ้าว แจน มารอผมหรอ??"

"ใช่ ก็บอกว่าจะรอที่หน้าคณะไง"

"อ๋อ...งั้นเข้าไปกันเถอะ"

แจนเดินเข้ามาแล้วเกาะแขนผมเอาไว้ ทำให้ผมต้องชะงักเท้าลงก่อนจะคลายมือนั้นออก

"เราว่า เดินไปด้วยกันดีกว่า.."

"อะ..อ๋อ โทษที เราลืมไปว่าซีเคไม่ชอบให้จับมือต่อหน้าคนอื่น"

"เปล่าหรอก แค่เรากลัวว่าคนอื่นจะมองแจนไม่ดีตังหาก"

"งืออ....ซีเคน่ารักที่สุดเลย สุภาพบุรุษสุดๆ ไปกันเถอะค่ะ"

ครับ!! ผมรู้ว่าทุกคนคงรู้สาเหตุที่ผมไม่จับมือกับใคร ก็ถ้าจับสาวๆคนอื่นของผมก็ต้องเห็นสิ ไม่ได้เป็นคนดีอะไรหรอก555

"เราเข้าไปเรียนก่อนนะ แจนก็ตั้งใจเรียนล่ะ"

"ค่ะ เจอกันนะคะ"

"ครับ"

หลังจากที่ผมแยกกับเเจน ผมก็เข้ามานั่งในห้องเรียนทันที

"ยังมาไม่ถึงหรอวะ??"

ผมมองหาสกายที่คาดว่าน่าจะมาถึงก่อนผมด้วยซ้ำ แต่กลับไร้วี่แววของเขา..

"นี่ ไอ่เจ เห็นสกายไหมวะ??"

"หืม..มึงถามหามันทำไมวะ??"

"เออ..เปล่า แค่วันนี้ยังไม่เห็นแม่ง เลยถาม"

"ไม่รู้สิ กูนั่งอยู่ในห้องนี้ตั้งนานละ ยังไม่เห็นมันเข้ามาเลย"

"งั้นหรอ??"

แม่งหลงรึเปล่าวะ?? แต่ก็ช่างเถอะ อีกไม่กี่นาทีอาจารย์ก็จะเข้าแล้ว จะออกไปหาก็คงไม่ทันแล้วละ

ผมคิดในใจ ก่อนที่จะนั่งลงข้างๆไอ่เจ เพื่อรออาจารย์เข้ามา..

ผ่านไป1ชั่วโมง หลังจากที่เรียนวิชาแรกเสร็จ ผมก็ยังไม่เห็นสกายเข้ามา นี่ผมต้องออกไปตามหามันใช่ไหม เบอร์ก็ไม่มี เห้ออ...

"เห้ยๆ!! ซีเคมึงจะไปไหนวะ อาจารย์อีกคนจะมาแล้วนะ??"

"กูไปเข้าห้องน้ำ มึงจะตามกูเข้าไปไหมละ!!"

"ไม่อะ ไม่อยากเห็นของเล็กๆของมึง555"

"สัส!!"

ผมด่าไอ่เจกลับไปแล้วรีบเดินออกไปทันที แม่งไปอยู่ที่ไหนวะ???

ผมเริ่มเดินไปตามทางเดินของตึก คงน่าจะอยู่แถวนี้หรือมันไปหลงอยู่ที่ตึกอื่น..โอ๊ย!!

ผมเดินวนหาสกายอยู่แบบนั้นนานนับครึ่งชั่วโมง จนมาถึงลานหน้าคณะ บริหาร..

จนผมเห็นว่าไอ่บ้านั้นนั่งอยู่ตรงม้าหินผมก็เดินตรงเข้าไปแล้วหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเข้าทันที

"สกาย"

สกายเงยหน้าขึ้นมามองผมช้าๆ ก่อนจะจะหันไปมองทางอื่น

"ทำไมยังไม่เข้าไปเรียน เข้าเรียนกันจบไปวิชาหนึ่งแล้วนะ"

สกายไม่พูดอะไร แต่กลับทำท่าจะลุกขึ้นยืน ผมเลยกดไหล่เขาให้นั่งลงเหมือนเดิม

"ฉันถามนายอยู่นะ??"

"หลง"

"ห๊ะ!! แล้วทำไมนายไม่ถามคนอื่นละ พูดไม่ได้รึไง!!"

สกายหันมาจ้องผมอีกครั้ง สายตาของเขาบ่งบอกได้เลยว่าเขากำลังโกรธผมอยู่แน่ๆ

"โอเคๆ ฉันผิดเองที่ไม่พานายไปด้วย แต่นายก็น่าจะพูดกับคนอื่นบ้างนะ ไม่ใช่เอาแต่เงียบแบบนี้"

"อืม"

"ปะ!! เข้าไปเรียนกันได้เเล้ว ......ทำไมไม่ลุกละ??"

สกายยื่นมือขึ้นมาเเล้วจับมือผมเอาไว้ก่อนจะลุกขึ้นยืน

"อะไร??"

"กลัวหลง..."

"ตัวโตเท่าควายกลัวหลงต้องจับมือว่างั้นเถอะ"

"อืม"

"เออๆ ตามใจนายแล้วกัน ถือว่าไถ่โทษที่ฉันทิ้งนายวันนี้ ถือว่าหายกันแล้วนะ!!"

"อืม.."

สกายพูดแล้วผงกหัวให้ผมก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ

"ยิ้มไร!!! แค่วันนี้เท่านั้น ไม่ต้องมายิ้ม"????

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***