

รักไม่รักก็ต้องรักซะแล้ว

 

ไม่ชอบใจ

หลังจากที่ผมกับสกายถูกจับให้ต้องมาแต่งงานด้วยกัน ผมกับเขาก็ต้องย้ายมาอยู่ที่บ้านปู่กับย่าอย่างที่ตกลงกันเอาไว้

บ้านสกาย...

"อ้าว..สกายมาเก็บของหรอลูก"

พยักหน้า..

"แล้วซีเคมาด้วยไหม??"

เขยิบตัว..

"ซีเค!! โตขึ้นเป็นหนุ่มแล้วหล่อขึ้นเยอะเลยนะจ๊ะ มาหาแม่สิลูก"

"ครับ"

ผมเดินเข้าไปหาผู้หญิงสูงวัยตรงหน้าแล้วยกมือไหว้ตามมารยาทที่ควรจะทำ...ว่าแต่ ป้าเขาเป็นใครวะ แม่ของสกายหรอ?? แล้วทำไมถึงรู้จักผมด้วยละ??

ย้อนกลับไปเมื่อชั่วโมงที่แล้ว..ผมที่กำลังกระชากคอเสื้อสกายเสร็จแล้วกำลังจะเดินออกจากบ้าน ก็โดนพลังเสียงของคุณย่าสุดที่รักหยุดเอาไว้..

"ซีเค!!!!!"

"ครับย่า!!!"

"หันหลังกลับมา..."

"คะ..ครับ"

"ไปช่วยสกายเก็บของที่บ้านเขาด้วย"

"เอ๋...ของๆเขาก็ให้เขาเก็บเองสิครับ!!"

"ซีเค!!!"

"โห่!!! ย่าอ่ะ!!"

ผมหันไปมองค้อนใส่ย่าเล็กน้อยก่อนจะหันมาทำตาขวางใส่สกายต่อ

"ลุกสิ!! นั่งนานจนลากงอกแล้วรึไง!!"

"ซีเค!!"

"คร๊าบๆ..... เชิญครับคุณสกาย กระผมจะไปส่งท่านเก็บสัมภาระที่บ้านครับ ยูโน้!!!"

ผมเลือบมองไปที่ย่าเล็กน้อย ก่อนจะเห็นว่าทั้งปู่กับย่าถอนหายใจออกมาพร้อมๆกัน ช่วยไม่ได้หนิครับ ก็ไม่ได้เต็มใจนี่นา..

"เออ...คุณป้าครับ..ผมว่ารีบให้สกายไปเก็บของดีกว่าครับ มะ..มันค่ำแล้ว"

สภาพผมในตอนนี้กำลังโดนคุณป้าแม่ของสกายดึงแก้มไปมาจนแก้มผมจะยานเป็นหนังยางอยู่แล้ว ให้ตายเถอะ!!!

"อ๊ะ!! จริงด้วยสิ สกาย พาซีเคไปเข้าห้อง เอ้ย!! ไปเก็บของในห้องได้เเล้วจ๊ะ555"

แฮ่!! แฮ่ แฮ่....ตลกครับ ไอ่บ้านี้ก็เดาอารมย์มันไม่ค่อยถูก นอกจากจะลืมลิ้นไก่แล้ว คงจะลืมเอาสีหน้าอารมย์มาด้วย เห้อ...นี่ผมกำลังเจอกับเรื่องบ้าอะไรเนี่ย!!!

ห้องสกาย..

"นายเก็บของไปละกัน ฉันจะนั่งรอแถวนี้แหละ"

"อืม"

โว๊ะ!! คุยกับหมอนี่แล้วหงุดหงิดชะมัด ผมพูด10คำไอ่บ้านี่พูด1คำ ดอกพิกุลจะร่วงรึไงกัน ผมมองไปที่สกายเเวบหนึ่งแล้วหันมาสนใจมือถือต่อ ....

ผ่านไป1ชั่วโมง....

"อื้อ!!!....ใครวะ!!"

ไม่รู้ว่าผมเผลอหลับไปตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่มีคนมาเย่าตัวผมนี่แหละ

"เสร็จแล้วหรอ ห่าวววว........"

ผมหาวออกไปหรึ่งกรุบ ก่อนจะหันหน้าไปทางสกายที่ยืนมองอยู่

"ทำไม... ไม่เคยเห็นคนหาวรึไง!! เสร็จแล้วก็ไปได้แล้ว"

ผมรีบลุกแล้วเดินนำออกมาทันที โอ๊ย!! เหมือนอยู่กับหุ่มยนต์ ทำเป็นแต่ส่ายหน้ากับผงกหัว รำคาญโว๊ย!!!

หลังจากนั้นผมกับสกายก็ตรงไปที่บ้านปู่กับย่าทันที ในทีเเรกก็กะว่าจะไปเก็บของๆผมด้วย แต่นี่มันก็จะสี่ทุ่มแล้ว เลยคิดว่าพรุ่งนี้ค่อยไปเก็บก็แล้วกัน เพราะตอนนี้ผมง่วงเป็นที่สุดดด

"อ้าว..คุณหนู มากันแล้วหรอคะ คุณท่านให้ป้าจัดห้องไว้ให้แล้ว เชิญทางนี้เลยคะ"

เมื่อผมถึงบ้านใหญ่ ก็มีแม่บ้านออกมาต้อนรับและพาขึ้นไปบนห้องทันที

"อ้าว?? ป้าครับ ทำไมย่าจัดไว้แค่ห้องเดียวละ"

"คุณท่านบอกว่า คุณหนูทั้งสองต้องนอนห้องเดียวกันค่ะ"

"อะไรนะครับ!! ไม่เอาอะ ผมจะไปนอนห้องอื่น!!"

"เอออ..."

ผมไม่สนใจคำพูดของแม่บ้านแล้วรีบเดินไปไล่เปิดห้องทั้งหมดทันที แต่แม่ง!! ทำไมมันล๊อคทุกห้องแบบนี้วะ!!!

"เออ...คุณหนู คือ..คุณท่านสั่งให้เรา ล๊อคประตูห้องทุกห้องแล้วท่านก็เก็บกุญแจเอาไว้ เพราะท่านกลัวว่าคุณหนูจะไม่ยอมนอนห้องเดียวกันแน่ๆค่ะ"

"อะไรนะครับ!!!"

ผมหายใจเข้าออกสุดแรง ก่อนจะหันไปมองสกายที่ยังคงยืนนิ่งมองผมอยู่ แล้วเดินชนไหล่เขาเเรงๆเข้าห้องไปทันที ช่วยไม่ได้!! นอนก็นอนสิวะ ผมง่วงแล้วด้วย!!

"ย่านะย่า!!"

ผมเดินเข้ามาในห้อง แล้วมองเข้าไปข้างใน ถึงกับทำให้ผมแทบจะทรุดเข่าลงตรงนั้น

ภาพที่เห็นข้างหน้าคือ กลีบดอกกุหลาบสีแดงขาวตัดผสมกัน วางเรียงรายเป็นรูปหัวใจอยู่บนเตียง พร้อมกับนกน้อยที่ทำจากผ้าขนหนูสีขาวสองตัวกำลังหันหน้าเข้าจุมพิตกันอยู่ท่ามกลางดอกไม้..

"โห่....ย่า..นี่กะจะให้เข้าหอทั้งที่ยังไม่ได้แต่งเลยรึไงกัน"

สกายเดินตามผมเข้ามาแล้วชงักเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะหันไปแล้วลากกระเป๋าไปเก็บ

นี่คือมึงตกใจแล้วใช่ไหมสกาย??!!

"สกายทำอะไร???"

ผมเรียกสกายทันที เมื่อเห็นว่าเขากำลังจัดแจงหมอนกับผ้าห่มไปไว้ที่ข้างล่างเตียง

"........."

"นายจะนอนตรงนั้นหรอ??"

พยักหน้าทำตาปริบๆ

"จะบ้ารึไง!! ขึ้นมานอนด้วยกันนี่แหละ ถึงยังไงฉันกับนายก็ผู้ชายทั้งแท่งกันทั้งคู่ แล้วฉันก็ยังเป็นคนหล่อที่ใจดีด้วย ขึ้นมาๆ!!"

ผมรีบดึงแขนสกายให้ขึ้นมาบนเตียงให้นอนด้วยกัน ทำตัวเป็นพระเอกละครไปได้ แล้วผมก็คือนางเองสินะ ถุ่ย!!

"นี่!! ขึ้นมาสิวะ"

ผมเริ่มใช่แรงทั้งหมดที่มี ดึงตัวสกายขึ้นมาแรงๆทีเดียว จนเขาเด้งขึ้นมาแล้วทับร่างของผมเอาไว้ทันที

"โอ๊ย!!"

ผมก้มหน้าลงแล้วร้องออกมาดังๆ สัส!! ทับมาได้

"ลงไป!!"

ผมรีบปัดตัวสกายให้ออกจากตัวผมทันที แต่แม่ง งง งง อะไรของมันวะ สกายยังคงคร่อมทับร่างผมเอาไว้ไม่ยอมขยับ แล้วจ้องมาที่หน้าผมอย่างไม่วางตา

"มองอะไร!! ลงไปนอนดีดีสิวะ!!"

"คุณ...จำผม...ไม่ได้หรอ??"

"อะไร?? จำไม่ได้ ความจำฉันสั้นจะตาย ลงไปได้แล้ว!!"

ผมใช้แรงทั้งหมดที่มีผลักสกายลงไปอีกครั้ง จนสุดท้ายเขาก็ยอมลงไป ก่อนที่จะนอนหันหลังให้ทันที

เป็นบ้าอะไรของมันวะ???

หลังจากที่เหนื่อยมาแล้วทั้งวัน ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก แม้แต่คำพูดของสกายที่ถามผมเมื่อกี้ ใครจะไปจำได้ละ ถ้าผมกับเขาสนิทกันตอนเด็กๆ นั้นก็แสดงว่าคงจะเด็กมากจนผมลืมไปแล้วมั้ง..

เช้าวันต่อมา...

"อืออ.....อุ่นจัง..อืมม..ทำไม..หมอนข้างมันเเข็งๆ..."

ผมสลืมสะลือลูบไปตามที่นอน ที่ประจำจะมีหมอนข้างของผมที่ใช้กอดทุกคืน วางเอาไว้ แต่ทำไม วันนี้มันไม่นุ่ม แต่กลับ เอ๋....เอ๋.....เอ๋....!!!

ผมรีบชักมือกลับมา แล้วเด้งตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะมองไปยังคนที่ยังนอนหลับอยู่ เเล้วถอนหายใจออกมา เฮ้อ...ดีนะที่เขายังไม่ตื่น ไม่งั้นผมคงโดนข้อหาลวนลามชายหนุ่มในยามเช้าตรูแน่ๆ..

คิดได้ดังนั้น ผมเลยลุกออกจากเตียงเบาๆ แล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันที

ฟู่วววว......ดันลืมไปซะได้ ว่าตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่บ้านเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

"อะ..อ้าวนายตื่นแล้วหรอ รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวได้เเล้ว"

หลังจากที่ผมทำธุระของตัวเองเสร็จก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา เห็นสกายนั่งหัวฟูอยู่ที่เตียงด้วยท่าทางเหม่อๆ

เขาหันมามองผม ก่อนจะพยักหน้าแล้วเข้าไปในห้องน้ำทันที

ก๊อกๆๆๆ!!!!

เสียงเคาะประตูทำให้ผมที่กำลังเเต่งตัวอยู่เดินไปเปิดอย่างรวดเร็ว

"ซีเค!! สกาย!! ตื่นรึยังจ๊ะลูก"

"ตื่นแล้วครับย่า"

"สกายละ??"

"อาบน้ำครับ"

ย่ามีท่าทางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนจะเข้ามากระซิบที่ข้างหูผม