แต่งงาน??

บทที่2

"ก็สกายคนที่เคยมาเล่นกับหลานบ่อยๆตอนเด็กๆไงจ๊ะ"

"ห๊า???"

"โอ๊ย!! ไอ่หลานคนนี้ พูดให้มันเป็นประโยคสักประโยคได้ไหม!!"

"อ๊ะ!! ขอโทษครับปู่"

"แล้วสรุปซีเคจำสกายได้แล้วใช่ไหม??"

"555555"

"หัวเราะแบบนี้จำได้แน่ๆเลย.."

"ไม่ครับ!!"

"อืมม...นั่นสินะ ย่าไม่ควรคาดหวังอะไรกับเราจริงๆ"

"แฮะๆ!! แล้วย่าเรียกผมมามีอะไรหรอครับ อย่าบอกนะว่าเเค่จะฝากดูแลสกายเฉยๆ ถ้าเรื่องนี้ไม่ต้องห่วงครับ ผม จะ ดู แล เขา อย่างดีเลย55555"

''เปล่าจ๊ะ.."

"แล้วเรียกมาทำไมครับ??"

"หลานยังจำเรื่องราวของตระกูลเราได้ไหม เรื่องที่ปู่ถวดย่าถวดเคยให้สัญญากับบรรพบุรุษเอาไว้"

"เอออ...."

"จำไม่ได้สินะ!!"

"ครับ แฮะๆ"

"ปู่ทวดย่าทวดเคยให้สัญญากับบรรพบุรุษเอาไว้ ว่าหากมีลูกหลานในตระกูลของเราและตระกูลของสกายกลับมาเกิดในวันเดียวกันพร้อมกันจะต้องให้ทั้งสองคนแต่งงานกันเพราะเชื่อว่าบรรพบุรุษคนนั้นได้กลับมาเกิดเป็นคนใดคนหนึ่ง แล้วอีกคนหนึ่งคือคนรักของเขาในชาติที่แล้ว ที่ไม่สามารถสมหวังและรักกันในชาติที่แล้วได้ เกิดมาชาตินี้เลยต้องให้ได้แต่งงานแล้วสมหวังกัน หากไม่ทำตามที่สัญญาเอาไว้ ตระกูลของเราและตระกูลของสกายกายต้องตกต่ำชิบหายกันไปจนหมด"

"เออ...ย่าดูหนังมากไปรึเปล่าครับ??"

"ซีเค!!! ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น!!"

"ขอโทษครับ แล้วยังไงต่อละครับ"

ผมเลือบไปมองสกายเล็กน้อยก็เห็นมันยังคงนั่งจิบชาเหมือนเดิม ไม่เคยกินรึไงวะชิ!!

"หลานกับสกายต้องแต่งงานกัน"

"อ๋อ...เชี้ย!! อะไรนะครับย่า!!"

ผมหันไปมองย่ากับปู่สลับกันก่อนจะมองไปยังสกายอีกครั้ง แม่งก็ชงักนิดเดียวแล้ววางเเก้วชาลงเบาๆแค่นั้น

"ซีเค!! ใครสั่งใครสอนให้พูดจาหยาบคายแบบนี้ ดูสกายสิ!! เขายังไม่พูดอะไรเลย!!"

"ย่าจะให้ผมกับมัน!! เออ.. กับสกายแต่งงานกันเนี่ยนะครับ บ้ารึเปล่า!!ผมกับเขาเป็นผู้ชายนะครับ!!!"

"ไม่บ้าไม่บออะไรทั้งนั้นซีเค นี่คือสิ่งที่สวรรค์กำหนดเอาไว้แล้ว หลานกับสกายคือเนื้อคู่กันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน"

"ใช่ค่ะคุณ..ดูสิคะ พวกเขาเหมาะสมกันขนาดไหม"

ปู่กับย่าเริ่มขยับเข้าไปแล้วจับมือกันทำท่าเพ้อฝัน..ถึงบรรพบุรุษที่ตายไปเป็นร้อยชาติแล้ว

"ไม่ครับ!!! ผมไม่แต่ง เนื้อคู่บ้าบออะไร นี่มันชาติที่เท่าไหร่แล้วย่า!! ปู่!!"

"ซีเค.....ฮึก...ทำเพื่อย่าเป็นครั้งสุดท้ายนะลูก ไม่รู้ว่าปู่กับย่าจะอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่ ฮึก คุณคะ ฮืออออ...."

"ย่าครับ!! นี่นาย ลืมเอาปากมารึไงหรือว่ากินชาจนปากด้านหมดแล้วพูดอะไรหน่อยสิ!!!"

ผมหันไปตะโกนโวยวายใส่ไอ่บ้าสกายที่มันยังคงนั่งนิ่งอยู่ พอผมพูดมันก็แค่เอียงหัวลงมาทำท่าสงสัย น่ารักตายไหมละไอ่นี่!!!

"โว๊ย!!! ย่าปู่!!"

ผมทำตาขวางให้ไอ่บ้านั่นก่อนจะหันไปมองปู่กับย่าอีกครั้ง

"ฮืออออออ....ดูสิคุณ หลานเรามันไม่เคยรักเราเลย ฮืออออ"

"ฮึก...นั่นสิ น่าน้อยใจจริงๆ"

"ฮืออออออ....."

"โอ๊ย!!! ก็ได้ครับ!!! แต่แค่แต่งงานเท่านั้นนะครับ แต่ผมกับสกายจะไม่เกี่ยวข้องอะไรกันทั้งนั้น แล้วนาย ห้ามให้คนที่มหาลัยรู้เรื่องนี้เด็ดขาด เข้าใจไหม!! เข้าใจไหม!!!"

ผมหันไปตะคอกใส่หน้าไอ่คนหน้านิ่งนั่นไปสองที แม่งก็ยังไม่สะทกสะท้านอะไร ได้แต่ผงกหัวให้ผม แล้วหันไปจิบชาต่อ ตอนเด็กๆแม่มึงลืมเอาลิ้นไก่ใส่เข้าไปในปากด้วยรึไงวะ!!!

"ตกลงตามนี้นะครับ!!"

"ได้สิจ๊ะ ตะ..แต่ หลานทั้งสองคนต้องมาอยู่ที่บ้านใหญกับย่านะ"

"อะไรนะครับ!!"

"ฮึก..ฮือออ ทำไมละ หลานรังเกียจย่ากับปู่หรอ ถึงไม่อยากมา ฮือออออ"

"ปะ...เปล่านะครับ!!! โอเคๆครับ โอเค ผมโอเคแล้วครับ!!"

เอาวะ ก็แค่เเต่งงานกันในนาม อยู่บ้านหลังเดียวกันก็แค่นั้น ที่เหลือก็เรื่องของใครของมัน

ผมเดินเข้าไปหาไอ่บ้านั้นแล้วกระชากคอเสื้อมันขึ้นมาจ้องหน้าผมเอาไว้ก่อนจะพูดขึ้น

"นาย!! กับ ฉัน!! ต่างคนต่างอยู่ แล้วอย่าให้ใครรู้เรื่องนี้เป็นอันขาด!!!"

"OK"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***