C

[ ยามาดะ ]

……

เขานั่งมองคอมเม้นในกิลด์ที่กำลังลุกเป็นไฟเพราะเมื่อเอมิเข้ามาในกิลด์ เธอโดนรุริฮิเมะ(เอตะ)ซัดคำถามใส่ไม่หยั่ง แต่ก็ดูเหมือนว่าเธอจะสนุกกับมันนะ

[ ห้องแชทกิลด์ ]

…

{ได้คุยกับมินนะจังแล้วรู้สึกสนุกมากๆเลยละ } รูริฮิเมะ

มินนะ ชื่อในเกมfosของเอมิ

{ อื้ม! ทางนี้ก็เหมือนกัน ฉันดีใจที่ได้เจอรูริฮิเมะจังนะหลังจากนี้ก็ขอฝากตัวด้วยนะ } เอมิ

{ อื้ม! ทางนี้ก็ขอฝากตัวด้วยนะ ถ้ามีอะไรก็มาปรึกษาได้นะ จะเป็นเรื่องของยามาดะก็ได้นะ คิๆ } รูริฮิเมะ

{ มันกะเกี่ยวอะไรกับเขากันเล่า!! >////< } เอมิ

{ คิๆมินนะจังเขินละ\~ น่ารักจังเลย } รูริฮิเมะ

{ งื้อ\~รูริฮิเมะอ่ะ งั้นฉันขอตัวก่อนนะเดี๋ยวคราวหน้าจะมาเล่นด้วย } เอมิ

{ งั้นก็ขอตัวก่อนนะครับ } ยามาดะ

{ อื้ม!! ไว้เจอกันนะทั้งสองคน } รูริฮิเมะ

………

[ เอมิ ]

…

อ๊ากกกก >//////< เขินง่ะ

“ เธอเป็นอะไรมั้ย? ” ยามาดะหันไปมองคนข้างๆที่กำลังเอามือปิดหน้าตัวเองเอาไว้

“ ปะป่าว ” เธอไม่กล้ามองหน้าเขา! เธอคิดว่าตอนนี้หน้าของเธอจะต้องแดงมากๆแน่เลย งื้อ\~

“ แน่ใจนะ? ” เขามองเธอที่ยังไม่ปล่อยมือออกมาจากหน้าแถมยังหันหน้าหนีเขาแล้วยังขยับออกไปไกลจากเขาอีก?

“ อะอื้ม ฉันก็แค่ขะเขินนิดหน่อยน่ะ>///< ” เธอหันหน้ากลับมาหาเขาก่อนจะปล่อยมือออกแล้วขยับเข้ามาที่เดิม

“ นายจะเล่นเกมต่อหรอ เกมไรอ่ะ? ” เอมิหันไปมองเขาอีกครั้งก่อนจะถามเขา

“ อ่า FPS เป็นเกมยิงปืนน่ะ เธออยากลองเล่นดูมั้ย? ” ยามาดะ

“ เอ๋ งั้นเอาไว้คราวหน้าละกันตอนนี้ฉันขอดูนายเล่นดีกว่า “ เอมิยิ้มแห้ง

“ อืม… ” เขาเลิกสนใจเธอแล้วหันกลับไปดูเพื่อนร่วมทีม

ระหว่างที่นั่งดูเขาเล่นเกมเธอก็สังเกตฝีมือของเขา มันแบบโครตจะโปรอ่ะ แกก็เก่งเกินน\~

………………

…………

……

“ นี่ยามาดะ นายไปเรียนวันไหนอะ? ” เอมินั่งมองเขาที่กำลังพักสายตาอยู่

“ พรุ่งนี้น่ะ ทำไม? ” เขาหันมามองเธออย่างสงสัย

“ แล้วเรียนไหน…ปีไรหรอ? ” เธอทำหูทวนลมเหมือนไม่ได้ยินที่เขาพูดก่อนจะถามอีกครั้ง

“ …โทเซ ม.ปลายปี3…ทำไม? ” เขาทำหน้างงก่อนจะตอบเธอไป

“ ..ไม่มีไร…ก็แค่รู้สึกเหงาละมั้ง? ” เอมิทำหน้าเคร้าแว็บนึงก่อนจะยิ้มกวนๆให้เขา

“ ……… ” เขาสังเกตเห็นเธอดูจะเศร้าไปแว็บนึง แล้วคุ้นคิดก่อนจะตัดสินใจถามเธอไป

“ เธอ..อยากมาเรียนด้วยกันมั้ย? ” เขามองหน้าเธอที่ดูเหมือนจะอึ่งไปแล้ว

“ เอ๊ะ!? ได้หรอ? ” เธอตกใจก่อนจะตื่นเต้นออกมา

กรี๊ดดดด ฉันจะได้ไปเรียนกับเขาหรอ?

“ อืม เป็นช่วงเปิดเทอมพอดีเดี๋ยวฉันไปขอใบสมัครกับอาจารย์ให้ ” ยามาดะยิ้ม

“ งื้ออ\~ ยามาดะใจดีที่สุดเลย รักนะน๊าาา ” เอมิกระโดดเข้าไปกอดเขาแน่นจนเขาเกือบตกเก้าอี้

อร๊ายยยจะได้ไปเรียนกับสามีละเธ๊อออ เขายิ้มให้ฉันด้วยนะกรี๊ดดด!!

“ อ่ะ มันหนักนะ ” ยามาดะตกใจที่เธอเข้ามากอดแบบไม่ทันตั้งตัวก่อนจะบอกให้เธอรีบปล่อย

“ โถ่\~ ยามาดะอ่ะ! ฉันไม่ได้หนักขนาดนั้นสักหน่อย ” เธอพองแก้มป่องใส่เขาก่อนจะปล่อย

“ ……… “ ยามาดะถอนหายใจ

“ อ๋อนี่ พรุ่งนี้ฉันจะไปหาคอนโดอยู่จะได้ไม่รบกวนนายแล้วนะ ” เยมิยิ้ม

“ …อ่า.. ” ยามาดะนิ่งไป เขารู้สึกแปลกๆแฮะ เหมือนไม่อยากให้เธอไปเลย ทั้งๆที่พึ่งจะรู้จักกันได้ไม่นานเอง หรือเพราะจะติดสกินชิพจากเธอกันนะ?

“ …อ่ะ!? หรือว่า..นายจะเหงางั้นหรอ ไม่มีฉันคอยกวนละสิฮิๆ “ เธอเห็นสีหน้าเขาดูจะเศร้านิดหน่อย?

“ ก็ไม่นะ? เธอไปก็ดีที่นี่คงจะสงบขึ้นน่าดู “ ยามาดะทำหน้านิ่ง

” ง่ะ! ยามาดะใจร้ายยย ” เอมิหน้ามุ่ยใส่เขาก่อนจะยิ้มออกมา เธอรู้ว่าเขาจะต้องเหงาแน่นอน ทำซึนไปงั้นแหละพ่อคุณ\~

“ ..หึ.. ” ยามาดะยิ้ม

เขาเดินไปนอนที่เตียงแล้วปล่อยให้เธอนิ่งค้างไปกับรอยยิ้มของเขาที่ดูมีเสน่ห์สุดๆ ตอนนี้เธอต้องหน้าแดงสุดๆแน่ๆ เลย อ๊ากกกกเขินอ่ะ>/////<

…………

[ 07:30 ]

…

เธอตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกของเขา วันนี้ยามาดะไปร.ร เธอก็เลยจะไปหาดูคอนโด

“ นี่วันนี้เขาว่าฝนจะตกละ นายเอาร่มไปด้วยสิ ” เอมิยื่นร่มส่งไปให้เขาที่กำลังจะเดินออกจากบ้าน

“ อ่า…ขอบคุณนะ ” เขาว่าก่อนจะเดินออกไป

“ อื้ม ” เอมิยิ้มตอบ หันหลังกลับไปเปลี่ยนชุดก่อนออกจากบ้าน

เห้อ วันนี้เธอก็มีที่ๆจะต้องไปเยอะด้วยสิ เฮ้ออ ขี้เกียจซะแล้วสิ\~

…………

……

“ สวัสดีครับ คุณเอมิใช่มั้ยครับ? ”

“ ใช่ค่ะ คุณคือ.. ”

“ ผมโชอิจิ เป็นนายหน้าที่จะพาคุณไปดูคอนโดในวันนี้ครับ ”

“ เอ่อ สวัสดีค่ะ หลังจากนี้ก็ขอฝากตัวด้วยนะคะคุณโชอิจิ ”

“ ครับ ยินดีครับ งั้นเราไปกันเลยมั้นครับ? “

” ได้ค่ะ “

………………

…………………………

……

เฮ้ออออ ในที่สุดเธอก็ได้ห้องสักที เธอไปดูห้องมาตั้งหลายที่มันสวยนะน่าอยู่ด้วย แต่ติดตรงที่ว่ามันห้ามเลี้ยงสัตว์อ่ะสิ แถมไกลร้านค้าอีก สุดท้ายก็มาจบที่คอนโดใกล้ย่านการค้าเมืองเดียวกับยามาดะอยู่ดี

หลังจากที่เธอทำสัญญาเช่าเสร็จฝนก็ดันมาตกซะงั้น ยิ่งลืมร่มอยู่ เห้ดวงซวยสุดๆ เธอรีบเข้าไปในร้านคาเฟ่ที่อยู่ไม่ไกลก่อนที่ฝนจะตกลงมามากกว่านี้

กริ่ง! \~

เอมิเปิดประตูร้านเข้าไปก่อนจะเดินไปนั่งที่มุมด้านหลังที่ไม่ค่อยจะมีคนเยอะ เธอหันไปมองรอบๆก็รู้สึกว่ามันดูคุ้นๆยังไงก็ไม่รู้

หลังจากนั่งไปได้ไม่นานพนักงานก็เดินเอาใบเมนูมาที่โต๊ะเธอ เธอหันกลับมามองก็ตกใจมากที่ได้เจอกับคนตรงหน้า เธอไม่คิดว่าจะได้มาเจอเขา เมนรองของเธอ เออิตะ ซาซากิ (เอตะ)พ่อหนุ่มสุดฮอตในหมู่สาวๆไม่ต่างจากยามาดะในโลกของเธอ เธอถึงกับช็อคค้างไปเลย จนเอตะเรียกสติให้กลับคืนมา

“ เป็นอะไรรึป่าวครับ? ” เอตะยิ้ม ถามด้วยความเป็นห่วง

“ อะเอ่อ..ฉันไม่เป็นไรค่ะ แค่คิดอะไรนิดหน่อยน่ะค่ะ >

“ โอเคครับ นี่เมนูครับ ถ้ามีอะไรก็เรียกได้เลยนะครับ ” เอตะยิ้มหวานก่อนจะเดินออกไป

กรี๊ดดดดด เธอจะละลายแล้ว ไม่คิดว่าดาเมจมันจะรุนแรงขนาดนี้ จับทำผัวเลยดีม่ะ!! ไม่ๆเราจะต้องไม่นอกใจเมนหลักสิ! ตะแต่ว่านะยังไงก็ไม่ได้คู่กับเขาอยู่แล้วง่ะงั้นขอคนนี้ได้ป่ะ! ฮื่อออ แต่เขาจะเอาเรามั้ยก่อน พูกแล้วแล้วเจ็บชิบ!

“ เลือกได้รึยังครับ? “

” อะอุ้ย! ..เอ่อ ได้แล้วค่ะ ขอเค้กชาเขียวกับชานม ค่ะ “ เอมิตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะเดินกลับมาอีกเธอรีบตอบเขากลับไป

” ได้ครับ เค้กชาเขียวกับชานมนะครับ “ เอตะยิ้มก่อนจะทวนอีกรอบ

“ ใช่ค่ะ ” เอมิยิ้ม มองเขาที่เดินออกไปก่อนจะคิดแผนตีสนิทยังไงดี

หลังจากนั่นไม่นานเอตะก็เดินกลับมาพร้อม เค้กและนํ้าที่เธอสั่งไป ก่อนที่เขาจะไปเธอก็รั้งเขาเอาไว้ก่อน

” เดี๋ยวก่อนค่ะ! เอ่อคุณ.. “

” ผมเออิตะครับ เรียกว่าเอตะได้เลยนะ\~ “ เอตะยิ้มกว้าง

” ฉันเอมิค่ะเรียกได้ตามสบายเลยนะคะไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้นะ แล้วเอตะคุงทำงานที่นี่นานแล้วหรอคะ? “

” ครับก็นานพอควร^^ “ เอตะยิ้มก่อนจะนั่งลงที่ตรงข้ามกับเธอ

” ถ้าฉันจะขอมาสมัครจะได้มั้ยคะ? “ เอมิอมยิ้ม

” เอ่อต้องถามเจ้าของร้านก่อนน่ะ ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน “ เอตะทำหน้าไม่เเน่ใจ

” งั้นหรอ…ขอบคุณนะ พอดีฉันกำลังหางานพาร์ทไทม์ทำอยู่น่ะ “ ไม่อ่ะแค่หาเรื่องชวนคุย><

” เอ๋? เอมิจังทำไมถึงอยากทำละ? “

“ ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ฉันก็แค่อยากหาประสบการณ์น่ะ ”

“ เอมิจังยังเรียนอยู่สินะ ”

“ อื้ม อยู่ม.6 น่ะ แล้วเอตะคุงละ ”

“ ผมอยู่มหาลัยปีแรกน่ะ แสดงว่าผมเป็นพี่หนึ่งปีสินะ “

” คิๆ แค่ปีเดียวเอง หลังจากนี้ก็ขอฝากตัวด้วยนะเอตะคุง “

” อื้ม! หลังจากนี้ก็ขอฝากตัวด้วยนะเอมิจัง\~ “

“ เอมิจัง อยู่แถวนี้หรอ? ”

“ อื้ม! ฉันอยู่คอนโดใกล้ๆนี้น่ะ ”

“ เห้\~ ถ้างั้นก็มาอุดหนุนบ่อยๆนะ ”

“ อื้ม! ถ้าไม่ได้ทำงานที่น่ละนะ คิๆ ”

“ ถ้างั้นก็ขอให้ได้ทำนะ ฉันอยากคุยกับเอมิจังเยอะๆเลย รู้สึกเหมือนได้เตอเพื่อนสนิทเลยล่ะ ” เขาคิดแบบนั้นจริงๆนะ

“ งั้นหรอ\~ดีจังฉันก็เหมือนเลย ถ้างั้นก็ขอให้ได้ละนะ!” กรี๊ดดด เขาคิดแบบนั้นกับฉันด้วยละ แบบนี้เขาเรียกมีหวังป่ะ คิๆ ไม่เอาเดะเจ็บอก

“ อื้ม สู้ๆนะ ผมขอไปทำงานต่อละ ” เอตะยิ้มก่อนจะลุกออกไปทำงานต่อ

“ โอเคจ้า เอตะคุงก็สู้ๆนะ ” เอมิยิ้มก่อนจะหันไปมองเขาที่ลุกออกไปแล้ว

…………

………

……………

หลังจากที่ฝนหยุดตกแล้วเธอว่าจะกลับไปบ้านยามาดะก่อน แต่ก่อนจะถึงบ้านเธอกับเจอเข้ากับอากาเนะ นางเอกของเรื่องที่สถานีเข้าชะงั้น พอเธอเห็นอากาเนะแล้วมันยิ่งตอกย้ำเธอว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะรักเขาที่มีเจ้าของอยู่แล้ว…มองความจริงบ้างยัยเอมิ…

อยู่ๆนํ้าตาเธอก็ไหลออกมาก่อนจะหันหลังกลับไปที่คอนโด…

เจ็บชะมัด เธอควรจะทำยังไงดี..จะกลับบ้านก็ทำไม่ได้..ไม่รู้ว่าจะกลับยังไง

ทุกคนจะเป็นยังไงบ้างนะ คิดถึงชะมัด.ฮึก..ปะป๋า..เอมิควรจะทำยังไงหรอ?..ฮึก..เอมิน่ะ ฮึก…เอมิ..หลงรักเขาไปแล้วน่ะสิ ..รักที่ไม่มีวันเป็นไปได้น่ะ..ฮืออ ..เธอร้องไห้ก่อนจะหลับไป

…………

…………………

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***