..."เช่นนั้นข้าขอตามนางไปละกัน"...
...เมื่อกล่าวจบหลิวหยางก็เดิมตามฉินเหมยไป...
..."ฉินเหมยน้องเจ้าคงจะไม่ชอบน้องข้าจริงๆ"...
..."น้องข้าไม่ชอบคนเยี่ยงหลิวหยางอยู่แล้ว"...
..."แต่ก็เหมาะสมกันดีนะ"...
..."เหตุใดเจ้าจึงคิดเช่นนั้น"...
... "ก็สายตาที่น้องเจ้ามองน้องข้าเยี่ยงไรเล่า"...
..."ข้าว่าสายตาของหลิวหยางก็มองปกตินะ"...
..."เจ้ามองเช่นไรให้มันปกติ"...
..."หลิวหยางดูเอ็นดูน้องเรามากเลยนะ"...
...เสียงของเฉินมู่กล่าวตอบพี่คนโตที่เหมือนจะไม่รู้??ว่าลูกคนเล็กของตระกูลที่เป็นสหายกันแอบชอบน้องของตน...
...ฝั่งหลิวหยางและฉินเหมย...
..."เจ้าจะตามข้ามาทำไม"ตลาดนี้ผู้ใดจะเดินก็ได้มิใช่รือเจ้าหาเป็นเจ้าของตลาดไม่"...
..."ได้"...
...สิ้นสุดเสียงของฉินเหมย ฉินเหมยก็รีบก้าวให้ไวขึ้น ด้วยรูปร่างที่ปราดเปรียวทำให้เคลื่อนที่ได้ง่ายและทำให้คลาดกับหลิวหยางในที่สุด"...
..."หายไปไหนแล้วนะ เผลอแปปเดียวเอง"...
..."ไหนเจ้าบอกไม่ได้ตามข้ามา"...
...เมื่อหลิวหยางกล่าวจบก็ได้ยินเสียงใสที่คุ้นหู เดาไม่ผิดว่าต้องเป็นคนที่ตนตามหาแน่ๆ...
..."เจ้าเคลื่อนที่ได้ไวเสียจริง"...
..."เจ้าบอกไม่ได้ตามข้ามาแล้วมา ตามหาข้าด้วยเหตุอันใด"...
...".........."...
...หลิวหยางได้เงียบพลางมองหน้าหญิงงามที่อยู่ตรงหน้า ผิวขาว แก้มชมพูผมสีดำที่เงางาม กำลังมองตนพร้อมกับใบหน้าที่ราวกับกระต่ายทำหน้าขู่...
..."ข้าอยากรู้เรื่องนึงน่ะหลิวหยาง"...
..."เจ้าถามข้ามาสิ"...
..."ทำไมผมของเจ้าถึงเป็นสีเหลืองล่ะ"...
..."ข้าก็ไม่รู้คงจะตักถังใส่ผงสีกระมังฮ่าๆๆๆๆๆ"...
..."เราหาที่นั่งคุยกันมั้ย"...
..."อืม เอาสิ"...
...สะพานกวงจิ่น...
..."เจ้ารู้มั้ยฉินเหมย"...
..."ตอนเด็กๆข้ามักโดนแกล้งบ่อยๆ เพราะสีผมของข้าต่างจากผู้อื่น แต่มักจะมีคนมาช่วยข้าตลอดเลยนะ"...
..."ท่านผู้นั้นใจดีจัง"...
...หลิวหยางเงียบพลางหันไปมองหน้าอีกคน ก็นะฉินเหมยเป็นพวกจิตใจดีมีเมตตาพอได้รับฟังเรื่องที่มีคนจิตใจเมตตาเจ้าตัวจะกลายเป็นอีกคนไปเลย ตาแป๋วใสเหมือนเด็กน้อยไร้เดียงสานั่นมันคืออะไรกันนะ...
..."ใช่ ใจดีมาก"...
..."แล้วยามเจ้าโตเจ้าไม่ได้เล่นกับเพื่อนคนนั้นแล้วหรอ"...
..."ได้เล่นสิ ได้เล่นได้คุยแต่ข้าก็วุ่นกับการต่อสู้ คนใจดีท่านนั้นก็วุ่นแต่การอ่านหนังสืออ่านวรรณกรรม ซ้อมดาบ"...
..."คนใจดีท่านนั่นคงจักเก่งทุกด้านเป็นแน่"...
..."ฉินเหมยมันเกิดเรื่องอะไรกับเจ้า เหตุใดเจ้าจึงจำไม่ได้ว่าเจ้าช่วยข้าไว้"...
..."ข้าก็ไม่รู้แต่ก่อนหน้านี่เมื่อเดือนก่อน มีคนเล่าให้ข้าฟังว่าเรือนบุปผาโดนปล้นแต่คนปล้นเอาอะไรไปไม่ได้เลย"...
..."แถมยังตีหัวข้าอีก"...
...****************...
...****************...
...****************...
...----------------...
...----------------...
...----------------...
...----------------...
...----------------...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments