ตอนที่ 3

"เอ่อ...คนที่ทักหามึงช่วงนี้ไงเขาฝากมาให้"

"อ้าว! มึงรู้จักหรอเนี่ย"

"แปปนะ ทำไมกูไม่ทันข่าวเรื่องนี้?" นินิวถามด้วยความสงสัย

น้ำหวานเห็นท่าทีเลิ่กลั่กของนิน่าจึงตอบนินิวแทน "ช่วงนี้ยัยน่ามีคนมาแอบเล็งน่ะ" เมื่อนินิวได้ยินแบบนั้นก็ตกใจ เพราะตั้งแต่รู้จักนิน่ามาจนพวกเธอเรียนปี 2 ก็ไม่เคยมีใครเข้ามาจีบนิน่าเลย ปกติที่พอจะเห็นได้ก็มักจะเป็นน้ำหวานส่วนใหญ่ เพราะน้ำหวานน่ะสวยหวานสมชื่อเลยจริงๆ ส่วนเธอน่ะก็ไม่เคยมีใครเข้ามาจีบเหมือนกัน อาจเพราะกลุ่มพวกเธอเป็ยคนนิ่งๆและไม่ค่อยสนใจที่จะคบหากับใคร

"อย่าไปเชื่อยัยหวาน เชาแค่ทักมาถามเรื่องงานของมหาลัยมั้ยล่ะ" นิน่ากลัวเพื่อนเข้าใจผิดจึงรีบแก้ไขให้ตรงกับความเข้าใจของเธอทันที

"หรอ..แล้วช็อคโกแลตนี่ล่ะ?!" เสียงของเพื่อนทั้งสองถามออกมาพร้อมกัน

"ก็...น่าจะให้เพราะมาปรึกษาเรื่องงานของม.ไงล่ะ"

"โอ๊ะ แม่คนซื่อ" นินิวที่พอเดาทางของเรื่องได้ ก็อดว่าความซื่อของนิน่าไม่ได้ และถามต่อ "แล้วเขาชื่ออะไรอ่ะ"

"อลันน่ะ" นิน่าตอบ

"ไหนๆ เพื่อนขอสแกนคนนี้ก่อน" นินิวเอ่ย และหันไปหาน้ำหวานเพื่อถาม "คนนี้เป็นไง"

"เท่าที่รู้จักมาอลันก็นิสัยดีนะ แต่รู้สึกว่าอลันมันน่าจะไม่เคยมีแฟนมาก่อนด้วยนะ" และได้พูดอีกว่า "อ้อ แล้วก็ดีกรีหนุ่มบริหารฯด้วยนะ" น้ำหวานพูดตามเท่าที่รู้จักอลันมาเพราะแม่ของน้ำหวานและอลันเป็นเพื่อนกัน ทำให้น้ำหวานกับอลันสนิทกันช่วงเด็กๆ แต่พอโตมาต่างคนก็ต่างใช้ชีวิตจนกระทั่งอลันแอบชอบเพื่อนสาวคนสนิทของเธอ จึงขอให้เธอช่วยเป็นแม่สื่อให้ นินิวเห็นว่าน้ำหวานสนับสนุนอลัน ก็สนับสนุนอีกคน "อุ้ยย ฉันเชียร์เลยคนนี้"

เมื่อเห็นเพื่อนๆเริ่มถามและเอ่ยแซวๆ นิน่าจึงตัดบทสนทนาด้วยการชวนเข้าไปเรียนทันที

เมื่อเรียนเสร็จสาวๆก็ชวนกันมากินข้าวที่โรงอาหารคณะ พวกเธอเอาอาหารมาวางที่โต๊ะและกำลังจะเดินไปซื้อน้ำ จู่ๆก็มีคนกลุ่มหนึ่งมายืนที่ข้างโต๊ะพวกเธอ "อ่ะน้ำเปล่า พี่ซื้อมาให้" ฟอร์ดพูดพร้อมยื่นน้ำ 2 ขวดไปให้น้ำหวานทันที "และนี่อีกขวดหนึ่งที่มีคนที่เขาถูกเพื่อนน้องเดินชนฝากมาให้" ฟอร์ดพูดพร้อมหันหน้าไปมองกัปตัน ตอนนี้กลุ่มของพวกเธอก็เป็นที่สนใจเป็นอย่างมาก เพราะกลุ่มของกัปตันมายืนคุยด้วย

"อ้อ ขอโทษด้วยนะคะ เอ่อ...พอดีวันนั้นน่ารีบ พี่กัปตันไม่เป็นอะไรใช่มั้ยคะ" นิน่านึกได้ จึงเอ่ยขอโทษอีกครั้ง เพราะวันนั้นเธอรีบมากจริงๆ

ด้วยความที่กลุ่มของกัปตันนั้นหล่อเหลาเป็นที่รู้จักของคนมากมาย ทำให้สาวพอรู้ว่าเขาเป็นรุ่นพี่ต่างคณะของพวกเธอ

"ขอบคุณที่ซื้อน้ำมาให้นะคะ แต่น่าเป็นคนเดินชนต้องเป็นคนให้พี่มากกว่านะคะ"

"ไอ้ฟอร์ดมันพูดมั่ว แต่พี่ไม่เป็นอะไรหรอก" พูดจบกัปตันก็ชวนเพื่อนเดินออกจากโรงอาหารทันที

"ยัยนิน่าช่วงนี้เสน่ห์แรงนะเนี่ย" น้ำหวานเอ่ยแซวพร้อมกับนินิวที่มองด้วยสายตาแซวๆ

"ไม่ใช่ล่ะ แต่มึงกับพี่คนนั้นน่ะยังไงกันน้าา"

"ไม่มีอะไร๊" น้ำหวานเอ่ยปฏิเสธเสียงสูง

"แหม๋ เสียงสูงเชียวน้า" นิน่ากับนินิวพากันแซวกลับทันที

"รีบกินรีบเข้าเรียนดีกว่า"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***