ครั้งหนึ่ง...

ครั้งหนึ่ง...

ตอนที่ 1

ช่วงเย็นวันหนึ่ง

@บ้านนิน่า

บ้านที่ดูจากภาพนอก หลายคนมองว่าดูแสนอบอุ่น แต่ถ้ามองจากหญิงสาววัย 20 ปีที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้มาตลอด กลับคิดแตกต่างกันออกไป

"พอจะมีสักวันไหมที่บ้านนี้จะอยู่กันอย่างมีความสุข" เสียงของนิน่าบ่นพึมพัมกับตัวเอง

"ใครจะดีเท่านางนั่นล่ะ!" นารีผู้เป็นมารดาได้พูดเสียงดังโวยวายใส่ผู้เป็นบิดาของนิน่า

"ก็เพราะคุณชอบเอาแต่พูดเรื่องเดิมๆ ซ้ำๆมีนเลยน่าเบื่อไง!" วีรชัยก็ได้ตอบโต้กลับเช่นกัน

นิน่ารู้สึกว่าการปะทะครั้งนี้ของพ่อกับแม่เริ่มรุนแรงขึ้น จึงเข้าไปห้าม "พอได้แล้ว หนูขอสักหนึ่งวันจะได้มั้ยที่...พ่อกับแม่ไม่ทะเลาะกัน หนูเห็นแบบนี้ไม่ได้มีความสุขเลยนะ" นิน่าพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เพราะเธอเห็นเหตุการณ์แบบนี้เป็นประจำทำให้เกิดความอึดอัดในใจ

หลังจากนิน่าห้ามพ่อกับแม่ก็หยุดและเดินแยกกันออกไป นิน่าจึงเข้าห้องนอนไป

ติ้ง ติ้ง

เสียงการแจ้งเตือนจากมือถือของนิน่าดังขึ้นมา เธอจึงหยิบมือถือมาดู

แชท สามสาวน.ยกกำลังสาม

"มึงง วันนี้จารย์ได้สั่งงานมั้ยอ่ะ" น้ำหวานเริ่มแชทสนทนาขค้นมาในกลุ่ม

"ไม่รู้เหมือนกัน วันนี้จารย์สอนเยอะมาก เบลอๆหมดแล้วเนี่ย" ทันใดนั้นนินิวก็ได้ตอบกลับย้ำหวานทันที

เมื่อนิน่าเห็นข้อความก็หลุดยิ้มกับข้อความของเพื่อนทั้งสองที่คนหนึ่งก็แอบหลับในคาบ ส่วนอีกคนก็เกือบจะหลับเช่นกัน

"ไม่มีนะ สงสัยวันนี้จารย์สอนเยอะไปพวกมึงเลยเบลอหมดแล้ว" นิน่าได้ข้อความกลับไป

"เซ็งอ่ะ พ่อกับแม่ทะเลาะกันอีกล่ะ" นิน่าได้พิมระบายลงไปในแชทกลุ่ม แล้วเธอก็จะทำแบบนี้เสมอ เพราะน้ำหวานและนินิวเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยมัธยม ที่เหมือนดวงตรงกันทำให้เมื่อมาเรียนมหาลัยก็ยังติดที่เดียวกันและคณะสหเวชเหมือนกันอีกด้วย

"มีอะไรระบายให้พวกกูฟังได้เสมอ" เป็นข้อความที่นินิวและน้ำหวานส่งมา

"ไม่เป็นไรแล้วล่ะ สถานการณ์ดีแล้วมึง" ขิน่าบอกให้เพื่อนสบายใจ เพราะรู้ว่าเพื่อนทั้งสองเป็นห่วงเธอมาก

"โอเค พักผ่อนนะมึง พรุ้งเจอกันที่ม." น้ำหวานบอกนิน่าด้วยความเป็นห่วงอยู่

"เจอกัน"

"เจอกันจ้าา"

นิน่าก็ได้วางมือถือ ทำธุระส่วนตัวแล้วเข้านอน

กริ้งๆๆๆ

"ตายแล้วๆ วันนี้มีเรียนเช้าด้วย"

เสียงนาฬิกาได้ปลุกให้นิน่าตื่น แต่เมื่อดูเวลากลับทำให้เธอต้องรีบลุกไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย เพราะนี่คือเวลา 8.00 น. แล้ว

เมื่อเรียบร้อยแล้วเธอก็เตรียมออกจากบ้านทันที "พ่อคะแม่คะ...ไปเรียนแล้วนะคะ" เธอพูดพร้อมวิ่งไปที่รถ

@มหาลัยQ

8.50 น.

"ดีนะที่ถึงก่อนเวลาเรียน 10 นาทีน่ะ รีบไปหายัยน้ำหวานยัยนินิวดีกว่า" เมื่อนิน่าจอดรถเสร็จก็รีบวิ่งไปที่ประจำที่พวกเธอนั่งทันที แต่ทันใดนั้น

"โอ๊ะ ขอโทษค่ะๆ พอดีฉันรีบค่ะ" นิน่าได้วิ่งชนกับคนนึง แต่ด้วยความรีบเธอแค่เพียงก้มหน้าขอโทษและรีบเดินไปหาเพื่อนทันที

ชายหนุ่มหันกลับไปมองนิน่า "คนอะไรซุ่มซ่ามจริงๆ" ในขณะนั้นคนที่ถูกเดินชน ควรจะต้องโกรธ แต่เขาดันยิ้มและพึมพัมอยู่คนเดียว

เลือกตอน

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!