2(แก้คำผิดแล้ว)

"นายน้อยเจ้าคะตื่นเถิดเจ้าคะเช้าแล้วนะเจ้าคะ"

นั้นมันเสียงของหนิงหนิงนี้น่านี้คงจะเป็นโลกหลัง

ความตายสินะข้าจะได้พบพวกท่านแล้ว

แต่ตอนนี้เปลือกตาข้าหนักเหลือเกินรู้สึกง่วงมากแม้แต่โลกหลังความตายก็ทำให้ข้าเลิกนิสัยขี้เซาไม่ได้สินะหลังจากนั้นเปลือกตาก็ค่อยๆเปิดขึ้นทำให้เห็นภาพตรงหน้าชัดเจนมากยิ่งขึ้น

!!!!

"นี้มันเกิดอะไรขึ้นข้าตายไปเเล้วเหตุใดข้าถึงกลับมาอยู่ที่จวนได้"

"กระจกๆกระจกอยู่ไหน"

"นี้เจ้าคะนายน้อย"

หมับ

นี้มันข้าตอนอายุ15หนาวไม่ใช่หรือข้าอายุ17หนาวแล้วนะ หรือว่า!!!

"หนิงหนิงวันนี้ข้ามีนัดหมายกับผู้ใดไว้หรือไม่"

"มีเจ้าคะเห็นว่านายท่านเชิญคู่หมั้นของนายน้อยมาร่วมโต๊ะทานอาหารเช้าด้วยเจ้าคะ"

"......"

"นายน้อยเป็นอะไรไปเจ้าคะไม่สบายตรงไหนหรือ"

"ข้าไม่ได้เป็นอะไรเจ้าไปเอานํ้าล้างหน้ามาเถอะเดี๋ยวข้าจะไปสาย"

"เจ้าคะ"

ขอบคุณสวรรค์ที่ยอมให้โอกาสใหม่กับข้าแต่ท่านส่งข้ามากระชันชิดเกินไปหรือไม่ ฮือ ข้ายังไม่ได้เตรียมตัวเลยนะ╥﹏╥

"นํ้ามาแล้วเจ้าคะ"

หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก็มีอีกเรื่องที่ทำเอาข้าตกใจจนแทบเป็นลม ข้าอ่านใจผู้อื่นได้เพียงเเค่มองไปทางเขาแค่เพียงไม่กี่วิข้าก็จะได้ยินเสียงของคนคนนั้นเข้ามาในหัวทันที ข้าอยากจะกราบขอบพระคุณเทพบนสวรรค์ยิงนักท่านมีความเมตตากับข้ามากจริงๆ

โถงกลางของตระกูลสวีวันนี้มีแขกมาเยือนแต่ก็ใช่ว่าจะครึกครื้นกลับกันบรรยากาศมันน่าอึดอัดมากกว่าปกติสะอีกและหากสังเกตดีๆเหมือนจะมีจิตสังหารเบาบางกระจัดกระจายอยู่จนน่าอึดอัดเข้าไปอีก"คำนับทุกท่าน" และเเล้วก็มีคนทำลายบรรยากาศอันหน้าอึดอัด

'มันเป็นบรรยากาศที่ข้าคิดถึงมาตลอดวันนี้ข้าได้กลับมาสัมผัสมันแล้วดีใจจัง'

"หลงเอ๋อร์มานั่งกับแม่สิ"

ยิ้ม

"ขอรับ"

"แม่จะแนะนำให้ลูกรู้จักนี้คือเสนาบดีกรมขุนนาง 'จ้าวเสียวหง' ส่วนนี้คือบุตรชายของท่านเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งของท่านด้วยเช่นกัน "จ้าวหลงหยวน" และเขาคือคู่หมั้นของลูก"

"ท่านแม่ขอรับคือลูก..."

"ไม่ต้องหวงแม่กับพ่อแล้วก็พี่ๆของเจ้ามิได้บังคับให้แต่งแต่ดูๆกันไปก่อนสัก2-3เดือนแล้วถ้าเจ้าแน่ใจแล้วเจ้าค่อยมาให้คำตอบกับแม่ดีหรือไม่"

"ขอรับ"

หลังจากทานอาหารเสร็จข้าก็ขอตัวออกมาเดินเล่นที่ส่วนในจวนโดยมีพี่ใหญ่กับพี่รองตามมาด้วย

"หลงเอ๋อร์หากเจ้าไม่อยากแต่งเจ้าก็ปฏิเสธไปเลยก็ได้นะไม่มีใครกล้าว่าร้ายเจ้าอยู่แล้ว"

"พี่ใหญ่ท่านต้องใจเย็นๆนะขอรับข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะเข้าหาข้ายังไง"

"น้องสามเจ้าจะใจเย็นเกินไปแล้วดูก็รู้ว่าต้องการอะไรจากเจ้า

"พี่รองนี่ท่านก็เป็นไปกับพี่ใหญ่ด้วยหรือ"

ใช่ขอรับข้ารู้ทั้งในชาตินั้นและชาตินี้แต่ครั้งนี้มันจะไม่เหมือนเดิม

"เห้อ~พวกท่านเนี่ยใจร้อนเกินไปแล้วอย่างน้อยก็ต้องรู้ว่าพวกนั้นจะทำอะไร"

"นั้นสินะสงสัยข้ากับน้องรองคงใจร้อนเกินไปจริงๆ"

"พี่ใหญ่ท่านเองก็ไหลตามนํ้าเก่งเหมือนกันนะขอรับ"

"555 น้องสามเหตุใดถึงรู้ทันข้ากับพี่ใหญ่ทุกครั้งเลยน่า"

"ข้าเป็นน้องพวกท่านนะขอรับสำหรับข้าพวกท่านดูออกง่ายมาก"นี้คือความสุขที่แท้จริงสำหรับข้าข้าจะรักษามันเอาไว้แม้ต้องแลกมาด้วยชีวิตของ

ข้าก็ตาม

"เช่นนั้นก็ไปที่ศาลารับลมเเล้วกันที่นั้นสงบดีแต่ไม่เอาอย่างคราวที่แล้วนะขอรับพวกท่านปลุกให้ตื่นยากจะตายลำบากข้าต้องไปตายเสียวเยว่กับ

ตงจวิ้นมาลากลากพวกท่านกลับอีก"

"555ได้ๆเช่นนั้นก็ให้สองคนนั้นไปด้วยแล้วกัน"

"เป็นความคิดที่ดีขอรับ"

ณ ศาลารับลม

"พวกท่านอยากฟังอะไรผีผาหรือฉิน"

"ฉิน"

"ฉิน"

"พวกท่านไม่เบื่อหรือ"

"ไม่ข้าชอบฟังเจ้าบันเลงฉินยิ่งนักฟังแล้วสบายหูจนหลับได้เลย"

"เป็นอย่างที่พี่ใหญ่ว่า"

"เห้อ~แล้วพวกท่านอยากฟังเพลงอะไรขอรับ"

"แรกพบพาน"

"แรกพบพาน"

"อืม...เลือกได้ดีขอรับ"

เมื่อฉินเริ่มบันเลงเสียงอันไพเราะก็กระจายไปทั้วจวนเพราะคนบันเลงได้ใส่ลมปราณลงไปด้วยทำให้ได้ยินไปทั้วทั้งจวนซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติไปแล้วสำหรับคนในจวน

"สองคนนั้นคงไปขอให้หรงเอ๋อร์เล่นดนตรีให้ฟังอีกแล้วสินะ"

"ท่านยังไม่ชินอีกรึ"

"จะว่าไปก็ชินแล้วละว่าแต่ฮูหยินแขกจะมาถึงเมื่อใด"

"น่าตะใกล้ถึงแล้วละเจ้าคะไปรอเขาที่ห้องทำงานเถิด"

"อืม"

ไปดูด้านของแขกคนสำคัญของจวนกันบ้าง

"เฟยเทียนนั้นเสียงฉินของผู้ใด"

"ถ้าเป็นในตระกูลสวีก็น่าจะเป็นคุณชายสามสวีหยางหลงขอรับ 'ท่านอ๋อง' "

"ไพเราะดีจริงๆ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***