การแบ่งแยกชนชั้น

...ตอนที่ 2...

...การแบ่งแยกชนชั้น?...

แสงแดดยามเช้าส่องเข้ามาภายในห้องทำให้ผมตื่นขึ้นมา สายตามองไปรอบๆ ก็เห็นสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยตามเดิม เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดคงไม่ใช่ฝันสินะ พอคิดได้แบบนั้นผมก็ไม่รู้ต้องทำยังไงต่อได้แต่ยอมรับแล้วใช้ชีวิตต่อไป ผมค่อยๆ ลุกจากที่นอนไปเตรียมตัวอาบน้ำ ก็ยังดีที่ได้มาสวมร่างของคนที่ค่อนข้างจะมีฐานะเรื่องอื่นที่เจอมาก็เลยไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่ ผมเงยหน้ามองตัวเองในกระจกแล้วได้แต่แปลกใจ คนคนนี้ดูยังไงๆ ก็ไม่เหมือนผู้ชายเลยสักนิด ยังดูเด็กอยู่เลยด้วยซ้ำ แล้วไอร่างเล็กๆ ผอมแห้งนี่มันคืออะไร ไหนจะหน้าตาที่มันดูน่ารักๆ นุ่มนิ่มๆ แปลกๆ

“ไอเชี่ยย!! มันหายไปไหนว่ะ!”

ผมก้มมองส่วนล่างของตัวเองก็ได้แต่สบถออกมา ทำไมถึงได้เล็กแบบนี้ แล้วไอลูกชาย56 ของผม ถึงได้กลายเป็นหนอนน้อยขนาดนี้ แล้วเมื่อวานที่เขาพูดถึงเรื่องหมั้นนั้นอีก ผมไม่มีปัญหาอะไรกับการคลุมถุงชนหรอก แต่ถ้าผมต้องเอาไอเจ้านี้ไปโชว์คู่หมั้น ผมไม่อายเขาแย่เหรอ ผมคงต้องไปโรงพยาบาลแล้วแหละ ผมว่าร่างกายนี้ต้องมีปัญหาแน่ๆ ตั้งแต่เรื่องส่วนสูงนี่แล้ว หรือเจ้าของร่างนี้เป็นโรคขาดสารอาหารงั้นเหรอ ไหนจะอาการของเมื่อวานที่จู่ๆ ก็รู้สึกแน่นหน้าอกแบบนั้นอีก ผมว่าต้องมีอะไรผิดปกติกับร่างกายนี้แน่ๆ

“เอ้า! ทิวาลูกจะไปไหนไม่กินข้าวก่อนเหรอลูก”

ผมสะบัดหัวเบาๆ คนคนนี้เมื่อวานแทนตัวเองว่าพ่อสินะถ้าจำไม่ผิด คนคนนี้ก็ร่างเล็กเหมือนกันพอๆ กับผมตอนนี้เลยด้วยซ้ำมั้ง หรือเป็นเพราะกรรมพันธุ์แต่คนที่แทนตัวเองว่าป๊าเมื่อวานเขาตัวสูงมากเลยนี่นา แต่อืม.. ในสองคนนี้ใครคือพ่อแท้ๆ ของเจ้าของร่างกันนะ แล้วคนที่เป็นแม่ไปไหนแต่พอดูคร่าวๆ แล้วเราเองก็เหมือนคนตรงหน้ามากกว่าคนที่เป็นป๊าเราอีกนี่นา ลองถามไปคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง

“เอ่อคือ.. พ่อครับ แล้วแม่แท้ๆ ของผมอยู่ไหนเหรอครับ”

เพล้งง!!

“แม่เหรอ? ลูกพูดอะไร”

ผมรีบก้มลงไปช่วยเก็บเศษจานที่แตกทันที ทำไมต้องตกใจอะไรขนาดนั้น คนตรงหน้าผมก็ก้มลงมาช่วยเก็บแล้วจ้องมองมาที่ผม สายตาที่มองมาทั้งงุนงงแล้วก็สงสัย ผมต้องเป็นคนที่ต้องสงสัยไม่ใช่เหรอ แค่ถามหาแม่ทำไมต้องตกใจเว่อวังขนาดนั้น

“คือผม..แค่อยากรู้น่ะครับตอนนี้ผมเองก็อายุ เอ่ออ..19ปี”

“20 ไม่ใช่เหรอปีนี้จะ 21 ปี”

“อ่าใช่ครับ! 20 ปี คือผมก็อายุขนาดนี้แต่ทำไมผมยังตัวแค่นี้อยู่เลยน่ะครับ แล้วไหนจะส่วนสูงกับน้ำหนักเหมือนทุกอย่างหยุดโตเลย ผมเหมือนเป็นแค่เด็ก15 เลยด้วยซ้ำมั้ง”

ผมรีบยิงคำถามใส่ เพราะตอนนี้อยากจะรู้คำตอบแล้วว่าเจ้าของร่างนี้เป็นโรคอะไรกันแน่ ทำไมทุกอย่างถึงได้เล็กขนาดนั้น คนตรงหน้าขมวดคิ้วใส่ผมแล้วถอนหายใจออกมาแต่ก็ยังไม่พูดอะไร นอกจากรีบเก็บเศษจานที่แตก พอเก็บเสร็จเขาก็จับมือผมไปนั่งที่โซฟาทันที

“ลูกถามพ่อว่าอะไรนะ? ทุกอย่างเล็กงั้นเหรอ มันเป็นปกติของโอเมก้าอยู่แล้วที่ทุกส่วนของร่างกายจะเล็กแบบนั้น เรื่องนี้ลูกไม่รู้เหรอ”

โอเมก้า? โอเมก้า 3 ที่แปลว่า กรดไขมันไม่อิ่มตัวนั้นหรือเปล่า หรือจะเป็น โอเมก้า 6 หรือมันจะเป็นความหมายอื่นเพราะมนุษย์เรามันมีโรคที่ชื่อว่าโอเมก้าด้วยเหรอ ผมสะบัดหัวเบาๆ บ่งบอกว่าผมไม่เข้าใจเพราะคนตรงหน้าผมจ้องมาเหมือนรอคำตอบ

“ลูกเป็นอะไรหรือเปล่า อืม...ตัวก็ไม่ได้ร้อน ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า”

คนตรงหน้าผมรีบเอามือมาอังหน้าผากผมเบาๆ ผมคว้าข้อมือนั้นลงแล้วค่อยๆ กำมือนั้นไว้หลวมๆ

“เปล่าครับผมสบายดี ผมแค่อยากรู้ว่าโอเมก้าคืออะไรเหรอครับ มันคือชื่อโรคหรืออะไรทำนองนี้หรือเปล่าทำไหมผมถึงไม่เคยได้ยินเลยละ”

คนตรงหน้าเอามือที่ว่างอยู่กุมขมับเล็กน้อย พร้อมกับถอนหายใจออกมา นี่ผมถามอะไรแปลกๆ เหรอ หรือโรคนี้ของโลกนี้มันเป็นเรื่องปกติแบบไข้หวัดหรือเปล่า นี่ผมถามอะไรแปลกๆ ไปหรือเปล่านะ?

“เฮ้ออ..ทิวา พ่อก็พอจะรู้นะ ว่าลูกเรียนไม่ค่อยเก่งแต่ไอเรื่องพวกนี้มันเป็นเรื่องพื้นฐานที่ได้เรียนกันตั้งแต่ 5ขวบเลยนะการแบ่งแยกชนชั้นน่ะ”

ผมพยักหน้ารับเบาๆ กับคำตอบที่ได้รับมา พอเห็นสายตาผิดหวังจากคนตรงหน้าผมก็เลยไม่ได้ถามอะไรต่อ มันคงจะเป็นเรื่องพื้นฐานของโลกนี้จริงๆ ละมั้งไอโอเมก้าเนี่ย

“นี่เงยหน้าหน่อย เฮ้อ..มาเดี๋ยวพ่อจะบอกใหม่ตั้งแต่แรก แล้วครั้งนี้อย่าลืมอีกละเพราะนี้มันคือพื้นฐานเลยด้วยซ้ำ”

“ครับ”

“โลกของเราแบ่งออกเป็นสี่ชนชั้นใหญ่ ชนชั้นแรกคือ อีนิกม่า บุคคลเหล่านั้นคือจุดสูงสุดของห่วงโซ่ทั้งหมด รองลงมาก็คือ อัลฟ่า ถ้านึกภาพไม่ออกก็แบบป๊าของลูกนั้นแหละ ต่อไปก็โอเมก้า ก็คือพ่อแล้วก็ลูกไงละ ส่วนชนชั้นสุดท้ายก็จะเป็นเบต้า ก็คนใช้บ้านเรานี่แหละป้าที่ดูแลลูกอยู่ก็คือเบต้า”

แล้วไอทั้งหมดนั้นมันคืออะไรกันละนั้น ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าไอพวกนี้มันต่างกันยังไง

“แล้วไอพวกนั้นมันต่างกันยังไงเหรอครับ”

“อืม..พ่อจะพูดไงดีนะ ก็เอ่อ..อีนิกม่าสามารถทำให้ทุกสายพันธุ์ตั้งครรภ์ลูกของเขาได้ ส่วน อัลฟ่า สามารถทำให้โอเมก้าตั้งครรภ์ได้ แต่ไม่สามารถมีลูกกับเบต้าได้ ส่วนเผ่าพันธุ์สุดท้ายอย่างเบต้าก็สามารถมีลูกกับเบต้าด้วยกันเอง”

พอฟังจบผมก็พูดอะไรไม่ออก นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันแล้วตัวผมเองก็จัดอยู่ในโอเมก้างั้นเหรอ งั้นแสดงว่าป๊ากับพ่อก็คืออัลฟ่ากับโอเมก้า ส่วนคนที่คลอดผมออกมาก็คือพ่อที่เป็นโอเมก้างั้นเหรอ

“คุณน่านค่ะ คุณแสนมาขอพบคุณน่านกับคุณวิทย์ค่ะ”

“อืม บอกให้ไปรอที่ห้องรับแขกเลย วิทย์น่าจะอยู่ที่นั่น ส่วนลูกจะไปทำอะไรก็ไปเถอะเดี๋ยวพ่อกับป๊าไปคุยธุระก่อน”

ผมพยักหน้ารับ คนตรงหน้าผมก็รีบลุกเดินตามสาวใช้ไปทันที แต่เอาจริงเรื่องทั้งหมดที่ได้ยินมาเมื่อกี้มันเป็นเรื่องที่แปลก ทำให้ผมอยากรู้แล้วว่าโครงสร้างร่างกายของคนพวกนี้มันเป็นยังไง เผลอๆ ผมอาจจะค้นพบวิธีที่ทำให้ผู้ชายท้องได้ แล้วถ้าผมได้กลับไปยังโลกเดิม ผมก็อาจจะสร้างรายได้จากตรงนี้เป็นกอบเป็นกำเลยนะ แต่เมื่อกี้เหมือนคนที่ชื่อแสนมางั้นเหรอ ถ้าจำไม่ผิดคนนั้นคือคนที่เคยเป็นคู่หมั้นผมใช่ไหม แล้วอีกอย่างผมก็ไปทำลายงานหมั้นเขาอีก ไหนๆ ก็มีโอกาสแล้วผมก็ควรจะขอโทษเขา แล้วสิ่งหนึ่งที่ผมสงสัยก็คือสระน้ำบ้านเขาที่ผมโผล่มา ผมอยากไปที่นั้นอีก ถ้าไม่รีบเคลียร์เรื่องนี้ผมอาจจะไม่ได้ไปที่สระนั้นอีก ก็ครั้งสุดท้ายที่เจอ เขาออกจะเกลียดผมขนาดนั้น

“คุณแสน คุณกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร!!!”

ยังไม่ทันถึงห้องรับแขก เสียงตะคอกก็ดังลั่นขึ้น ถ้าจำไม่ผิดเสียงนั้นน่าจะเป็นเสียงป๊าผมแน่ๆ แต่ก็คงจำไม่ผิดหรอกเพราะเมื่อวานผมโดนมาแล้ว เอาจริงบรรยากาศแบบนี้ไม่น่าเข้าไปเลย ไหนจะกลิ่นแปลกๆ แบบนี้อีกเล่นเอารู้สึกอึดอัดตรงหน้าอกไปหมด

“คุณวิทย์ก็น่าจะรู้จักนิสัยทิวาดีนี่ครับ เรื่องที่เขาไปทำร้ายร่างกายหนาวไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ครั้งนี้ผมคิดว่ามันหนักไปเจตนาฆ่าเลยนะครับ ก็คุณวิทย์เป็นคนบอกเองนี่ครับว่าทิวามีคู่หมั้นใหม่แล้ว ถ้าจะส่งตัวไปให้เร็วขึ้นมันจะเป็นอะไรไปครับ”

คนที่เป็นป๊าผมเขาโกรธจนตัวสั่น กำมือแน่นพอเห็นแบบนั้นผมเองก็ไม่กล้าเข้าไปใหญ่แต่ไออาการแน่นหน้าอกนี่ก็เริ่มจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนผมต้องยกมือกุมหน้าอกตัวเอง

“ผมว่าตอนนี้ผมใจดีเกินไปด้วยซ้ำ คุณวิทย์คิดว่าแบบนั้นไหมครับ ถ้าผมไม่เห็นแก่หน้าคุณวิทย์ผมคงแจ้งความจับทิวาไปแล้ว ที่ผมมาคุยเรื่องนี้ผมไม่ได้มาขอร้องนะครับแต่เป็นคำสั่ง ถ้าคุณวิทย์ไม่ส่งทิวาให้ไปอยู่บ้านคู่หมั้นภายในวันสองวันนี้ผมคงต้องแจ้งความ เพราะผมเองก็เป็นห่วงคู่หมั้นผมเหมือนกัน ผมไม่รู้หรอกว่าทิวาจะคลุ้มคลั่งอีกเมื่อไหร่”

“แต่อีก 3วัน คุณเหนือจะมารับทิวาแล้วนี่ครับ แถมตอนนี้ทิวาก็ไม่ได้เป็นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว น่านว่าเรามาคุยกันดีๆ ดีกว่า ทางเราก็สัญญาแล้วว่าจะไม่ให้ทิวาเข้าไปยุ่งกับคุณแสน แล้วก็หนูหนาวแล้ว”

ไม่ยุ่งไม่ได้สิ แล้วแบบนี้ผมจะไปที่สระน้ำนั้นยังไงละ นั้นมันคือข้อมูลแค่อย่างเดียวที่อาจจะพาผมกลับไปยังโลกเดิมได้เลยนะ แล้วจะทำยังไงดีให้เรื่องบ้าๆ พวกนี้จบลงสักที อืมม.....

“ผมไว้ใจอะไรไม่ได้หรอก ผมรู้สึกเหมือนทางคุณพึ่งจะสัญญาไปเองนะ แต่แค่ไม่กี่วันทิวาก็ทำอีกแถมครั้งนี้มันก็รุนแรงเกินไป ถ้าทิวาไม่ไปวันนี้ผมถือว่าผมกับทางคุณวิทย์ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก สัญญาร่วมหุ้นก็จะเป็นโมฆะ แล้วผมก็จะแจ้งจับทิวาทันทีทางผมรวบรวมหลักฐานไว้หมดแล้ว หวังว่าคุณวิทย์จะมีคำตอบดีๆ ให้ผมนะครับ”

ทำไงดี ผมก็ไม่อยากจะเข้าคุกหรอกนะ แถมเรื่องบ้าๆ พวกนี้ผมเองก็ไม่ได้เป็นก่อขึ้นมา ถ้าต้องให้มารับผิดมันก็อะไรๆอยู่ แถมเรื่องคู่หมั้นผมเองก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร จะเป็นใครก็เอาเถอะเพราะผมเองก็ไม่ได้จะอยู่ที่นี้นานนักหรอก ถ้าหาวิธีกลับไปได้ผมก็จะรีบไปทันที ยังไงเรื่องมันก็เป็นถึงขนาดนี้แล้ว เป็นไงกัน!

“ได้ครับ!! ผมจะไปวันนี้เลย”

“ให้ผมเก็บของไปเลยไหมครับ...?”

...To be Continue...

...100%...

...1 คอมเมนท์ \= 1 กำลังใจ ❤️...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***