บทที่3 ล้ำเส้น

Part Ekenerdie finnic

แสงสลัวตกกระทบลงบนทางเดินที่ทอดยาวไปจนสุดสายตา บนพื้นเซรามิกสะท้อนเงาของชายร่างสูงในทุกย่างก้าวที่เขาเดินผ่าน ความเงียบงันปกคลุมไปทั่วทั้งชั้นซึ่งเป็นสิ่งที่สวนทางกับบรรยากาศด้านล่างของบาร์สุดหรูแห่งนี้อย่างสิ้นเชิง ชั้นที่7นี้เต็มไปด้วยห้องวีไอพี แน่นอนว่าจุดหมายปลายทางของชายหนุ่มคือห้องที่อยู่ตรงกลางชั้น เขาเปิดประตูเข้าไปในห้องท่ามกลางสายตาของกลุ่มเพื่อนที่กำลังนั่งดื่ม ฟินไม่พูดอะไร เขาทิ้งตัวนั่ง เอนหลังพิงโซฟาขณะที่มือข้างหนึ่งก็ยังคงกดโทรศัพท์อยู่ไม่วาง

“ได้ข่าวว่าคลิปหลุด…ถ่ายเองหรือว่าโดนแอบถ่ายล่ะ”

คำทักทายแรกของชาร์ล ทำเอาคนในห้องสงัก สายตาครมจ้องมองคนที่เพิ่งมาถึงอย่างจับผิด ทว่าอีกฝ่ายก็ดูจะไม่ได้อะไรกับคำพูดของเขามากเนื่องด้วยบรรยากาศรอบๆ ไม่ได้มีแค่พวกเขาอยู่แต่ยังมีสาวๆ ที่ถูกเรียกให้มารินเหล้าให้ หนึ่งในนั้นผลิตัวออกจากเขาและเดินเข้าไปเกาะแกะผู้ที่มาใหม่อย่างรู้งาน มือเรียลยกถือขวดไวน์รินลงบนแก้วให้กับชายหนุ่มพลันส่งสายตาหว่านล้อม

"มีตานิ..."

"ทำไมถึงไม่มีสมอง..แยกไม่ออกว่าอันไหนแอบถ่ายอันไหนถ่ายเอง" ฟินกล่าวขณะเปรยตามองผู้เป็นเพื่อนที่ดูไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นักนับตั้งแต่ที่เขาเดินเข้ามาในห้องคำพูดถากถางของชาร์ลก็สาดมาใส่เขาไม่หยุด

"เอ้า!ก็เผื่อว่าตั้งกล้องถ่ายเอง"

"แบบนั้น..มีแต่มึงไม่ใช่หรอที่ชอบทำ" เขารับแก้วจากมือหญิงสาวมาก่อนยกดื่มโดยไม่ได้ใส่ใจกับคนที่กำลังจ้องเขม็งเขาอยู่ไม่วาง

"คนเรามันก็ต้องมีงานอดิเรกที่ตัวเองชอบอยู่แล้วไม่ใช่หรอ"

"แต่บางครั้งมันก็หัวเสียที่มีใครบางคนเข้ามาเสือก...จนมันพัง"ชาร์ลขบกรามแน่นหลังสิ้นสุดถ้อยคำอันขุ่นเคืองระหว่างเขากับฟินไม่เคยมีเรื่องบาดหมางอะไรกันมาก่อนแต่การที่เพื่อนรักทำสิ่งที่ไม่คาดคิดในปาร์ตี้เมื่อคืนนี้มันก็ไม่ต่างอะไรกับการล้ำเส้นเขา ยิ่งเห็นท่าทีนิ่งเฉยของฟินมันก็ยิ่งทำเอาเลือดข้างในของเขามันเดือดพล่านขึ้นมาเป็นไหนๆ แม้จะมีสาวๆ รายล้อมคอยเอาอกเอาใจ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาลืมเรื่องที่เกิดขึ้นได้

"หึ...หรอ แย่จังนะคงจะหัวเสียน่าดู" ฟินสบถอย่างหน้าตาเฉย เขายังนึกสนุกอยู่ไม่หายยิ่งเห็นท่าทีที่ดูจะเก็บอาการไม่ค่อยอยู่ของเพื่อนมันก็เป็นอะไรที่ทำให้เขารู้สึกขบขันเสียไม่มี นี่น่ะหรือชาร์ล ไอ้คนที่อยู่เหนือผู้คนระดับล่างไม่ว่าอยากจะทำอะไรใครก็ย่อมได้ด้วยเงินและอำนาจทางสังคม สิ่งเหล่านี้คงจะมีแต่ชาร์ลที่คิดไปเองคนเดียว 'น่าสมเพชซะจริงๆ' เขาเหยียดยิ้มหยัน

"หัวเสียน่ะไม่เท่าไหร่หรอก..แต่มันแค้นใจมากกว่าที่คนๆ นั้นดันเป็นเพื่อนของกูเอง!" ชาร์ลเสียงเข้มขึ้น ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาจะเริ่มคลุมอารมณ์ไม่อยู่ จากความขุ่นเคืองที่มีอยู่ในตอนแรกมันยิ่งเพิ่มทวีขึ้นกับท่าทีเฉยชาของฟิน เขาไม่พูดอะไรกระดกแก้วไวน์ในมือเข้าปาก ปล่อยให้อีกฝ่ายเดือดดานจ้องเขม็งเขาอยู่อย่างนั้น

"ใครกันที่ทำให้ไอ้ชาร์ลหัวเสียได้ขนาดนี้" เป็นโนอาห์ที่เอ่ยขึ้นพร้อมเปลี่ยนจากไวน์มาเป็นเบียร์ ไหนๆ บรรยากาศชิวๆ ในตอนแรกมันก็หายไปแล้ว ถึงเขาจะไม่เคยเห็นทั้งสองคนเป็นอย่างนี้มาก่อนก็ตาม แต่ก็คงจะทำอะไรไม่ได้นอกจากปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไป อันที่จริงที่นี่มันก็เงียบเกินจนน่าเบื่อ พอมีอะไรมาให้ดูมันก็สนุกขึ้นมาเหมือนกัน

"ก็มันไง! ไอ้สัสเอ้ยยังจะมาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีก"ตามที่คาด ชาร์ลไม่สามารถเก็บอารามณ์ขุ่นเคืองได้อยู่หลังถูกโนอาห์ตั้งคำถามที่เสมือนเป็นการสุมไฟเสียมากกว่า ชาร์ลลุกขึ้นซี้หน้าคนเป็นเพื่อนในทันที ทว่าแม้ชาร์ลจะเดือดจนนั่งไม่ติดฟินก็ยังคงความสงบนิ่งดังเดิมจนแทบไม่แน่ใจแล้วว่าเขาไม่อยากกล่าวถึงหรือแค่รำคาญกันแน่ แก้วไวน์ในมือถูกวางลงบนโต๊ะดวงตาครมจ้องไปยังคนขาดสติฟินกระตุกยิ้มหยันอย่างนึกสมเพช

"กูหรอ?"แม้จะรู้สาเหตุที่ชาร์ลเดือดได้ขนาดนี้มันก็มาจากตน แต่ฟินก็เลือกที่จะถามคำถามกวนๆ กับสีหน้าที่ไม่สะท้านใดๆ ซึ่งเป็นสิ่งกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าชาร์ลจะบ้าดีเด่ได้ขนาดไหน

"เออ!ทำเชี่ยไรของมึง ก็รู้อยู่ว่ากูจะเอาคนนั้น"

ชาร์ลในตอนนี้อารมณ์เสียเป็นอันมาก สาเหตุก็มาจากเรื่องผู้หญิงที่ผู้เป็นเพื่อนหอบขึ้นรถไปเมื่อคืนนี้ เขาเล็งเธอไว้ตั้งแต่แรกทุกอย่างกำลังลาบลื่นแต่ใครจะคิดว่า คนที่ไม่เคยยุ่งหรือนึกสนใจเรื่องของเขาอย่างฟินจะกล้าก้าวข้ามเส้นที่ขีดเอาไว้เป็นเหมือนข้อตกลงระหว่างเพื่อนได้

"ที่แท้ก็หัวเสียเรื่องนี้เองสินะ...กูก็นึกว่าเรื่องอะไร"

"พวกมึงแม่งปัญญาอ่อนกว่าที่กูคิดตั้งเยอะเลยว่ะ"คาร์ลอสที่นั่งเงียบฟังทั้งคู่ทะเลาะกันอยู่นานสบถขึ้น เขาไม่คิดเลยว่าเพื่อนของเขาทั้งสองจะทะเลาะเรื่องไม่เป็นเรื่องขนาดนี้ แล้วที่น่าแปลกใจคือการที่ชาร์ลเดือดกับเรื่องผู้หญิงทั้งที่ผ่านมาเขาแทบจะเป็นคนคลุมเกมทั้งหมดและฟินก็ไม่เคยที่จะสนใจเรื่องที่ชาร์ลทำหรือไม่เขาก็ไม่สนใจอะไรใครเลยด้วยซ้ำ

"ชาร์ลยังเด็กน่ะ...พอโดนเพื่อนแย่งของเล่นหน่อย ก็ถึงกับตีพงตีพายกลับไปเป็นเด็กห้าขวบอีกครั้ง"คำพูดติดตลกของฟินทำคนในห้องหลุดหัวเราะเสียงดังกับการโวยวายไร้สาระของชาร์ล สิ่งนี้ยิ่งทำให้ชาร์ลเดือดจนแทบอยากเข้าไปต่อยคนปากดีอย่างฟินให้สมกับที่ทำเขาขายหน้า

"ไอ้พวกเชี่ยนี่หุบปาก!"ชาร์ลตะเบ็งเสียงก่นด่าผู้คนในห้อง จนทุกอย่างหยุดสงัดทันควัน ก่อนหันกลับมาจ้องฟินที่ในตอนนี้วางมือสองข้างบนพยักพิงโซฟาด้วยท่าทีสบายรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เผยออกมาบนใบหล่อเหลา

"แค้นกูขนาดนั้นเซียวหรอ..กะอีแค่พาเธอไปจากไอ้บ้ากราม"

"ถุย!สาบานเถอะว่าแค่พาเธอไป!" เขายังจำเหตุการณ์ทุกอย่างได้ดียิ่งคิดก็ยิ่งโมโห เขาอุตส่าห์จัดการทุกอย่างให้ลงล็อคหมดคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าเธอจะต้องวิ่งหนีซึ่งมันก็เป็นเช่นนี้กับผู้หญิงคนที่ผ่านๆ มาชาร์ลจึงไม่ค่อยตกใจเท่าไหร่นักแต่สิ่งที่ไม่คาดคิดคือการที่เพื่อนอย่างฟินโผล่มาในตอนที่เขากำลังจะทำสำเร็จแถมยังพาเธอขึ้นรถไป แค่นี้ก็คงเดาได้ไม่ยากว่าเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น เพราะฟินก็ไม่ได้ดีไปกว่าเขาเท่าไหร่นักหรอก

"ใจเย็นๆ หน่าพวกมึง...ก็แค่ผู้หญิงคนเดียว ต้องทะเลาะกันเลยหรอวะ"

"เธอมีอะไรหน้าสนใจงั้นหรอ..หรือว่าเธอเด็ด" โนอาห์เลิ่กคิ้วขึ้นสูงอย่างสงสัย

"ถามมันสิ!...กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรถึงได้ล้ำเส้นกู" ทุกสายตาต่างหันไปจับจ้องฟินในเชิงคาดคั้น

"ก็งั้นๆ"

"ใช่ไงไอ้สัส เธอไม่ใช่สเปคมึงเลยสักนิด แต่มึงก็ยังเอาของกู!"

"ของมึงหรอ? กล้าพูดจัง เธอจะไปเป็นของมึงตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็ในเมื่อเธอเพิ่งจะนอนครางอยู่บนเตียงกูอยู่เลย" การที่ชาร์ลกล้าพูดได้อย่างเต็มปากว่าเธอคือของเขา เป็นอะไรที่ฟินรู้สึกขบขันเสียจริง แค่หมายตาเธอไว้ก็คิดรวมไปเองแล้วว่าเป็นของตัวเอง ช่างหน้าไม่อาย ฟินซักเริ่มสงสัยแล้วสิว่าที่ผ่านมาบอกว่าได้คนนั้นคนนี้เป็นเรื่องจริงหรือวอแวไปเองกันแน่ ครั้งนี้ก็เช่นกัน เธออยู่กับเขามาทั้งคืนซ้ำยังเล่นบทเพลงสวาทมาหลายท่วงท่า เขายังไม่เห็นพูดสักคำว่าเธอคือของเขา

"ไอ้เชี่ย!แล้วบอกไม่ได้ทำอะไร พวกมึงสองตัวนี่เหี้ยสมเป็นเพื่อนกูจริงๆ" คาร์ลอสส่ายหน้ายกยิ้มอย่างขนขัน กับเรื่องไร้สาระตรงหน้ายิ่งในตอนนี้คนที่ดูจะเป็นตัวตลกในวงเหล้ากลายเป็นคนหยิ่งผยองอย่างชาร์ลแล้ว เขาก็ยิ่งชอบใจนัก

"แค่หน้าก็บอกยี่ห้อความเลวแล้วเอาอะไรมาดีก่อน" โนอาห์พูดเสริมก่อนจะหัวเราะในลำคอ ทว่าคนที่ดูจะไม่ตลกด้วยที่สุดในตอนนี้ก็คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากชาร์ล หลังจากได้รู้ว่าเพื่อนนั้นทำอะไรกับผู้หญิงที่เขาเล็งไว้ ก็ยิ่งเจ็บใจนัก

"เชี่ยฟิน...ถ้ามึงไม่ใช่เพื่อน กูคงต่อยมึงไปแล้ว" ชาร์ลกัดฟันพูดอย่างสุดขีด เขาขบกรามแน่นมือสองข้างบีบเข้าหากันด้วยความโกรธ

"กูเคยบอกมึงหรอ ว่าสเปคกูเป็นยังไง?"

"บางทีกูอาดจะชอบเนี้ยบๆ แบบนั้นก็ได้" เขาเหยียดยิ้มหยันพลันสบสายตาโกรธเคืองตรงหน้าอย่างชอบใจ

"ตอแหลไอ้สัส มึงควงแต่ละคนเป็นยังไงทำไมกูจะไม่รู้...แต่ที่มึงทำคือมึงตั้งใจหักหน้ากู"

"หักหน้ายังไง? กูก็แค่ช่วยเธอจากไอ้สารเลวอย่างมึง" เขาเกลียดนักคนที่ทำมาเป็นรู้ดีเรื่องของเขาอย่างชาร์ล ที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยคิดจะยุ่งหรือสนใจอะไร แม้จะรู้ว่าชาร์ลทำเรื่องเลวทรามแค่ไหน หลายครั้งต่อหลายครั้งที่เขาบังเอิญอยู่ในเหตุการณ์บ้าๆ พวกนี้ สิ่งที่เขาทำมาตลอดคือการปล่อยผ่านและไม่สนใจต่อให้ผู้หญิงพวกนั้นจะก้มกราบขอร้องให้เขาช่วย แต่เขาก็เลือกที่จะเดินหนีทุกครั้ง มันไม่ใช่เรื่องของเขา ระหว่างเขากับชาร์ลแม้จะเป็นเพื่อนกันแต่ต่างฝ่ายต่างรู้ดีถึงขีดแบ่งเส้นที่ไม่ควรลุกล้ำเข้ามาหากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งก้าวข้ามมันแล้ว ก็ไม่ต่างอะไรกับการทำรายเส้นขีดแบ่งนั้นและแน่นอนว่าครั้งนี้เขาเป็นคนเริ่มมันเอง ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขานึกสนุกขึ้นมา หรืออาดเป็นเพราะผู้หญิงตรงหน้าดูน่าสนใจ แต่นั่นก็คงไม่ใช่เหตุผลเพียงพอที่จะทำให้คนอย่างเขาล้ำเส้นเพื่อนอย่างชาร์ลได้ เหตุผลเดียวก็คือ'แค่อยากสนุก'เท่านั้น การที่ได้เห็นท่าทีโมโหสุดขีดของชาร์ลในตอนนี้มันก็ยิ่งทำให้เขาสนุก นึกย้อนไปถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในเมื่อคืนเสียดื้อๆ

ในตอนนั้นเป็นเวลากว่าสี่ทุ่ม เขาเพิ่งจะมาถึงแน่นอนว่าเขามาสายจากเวลาที่นัดไปมาก เนื่องด้วยเพิ่งสะสางความบาดหมางกับอริที่ปล่อยคลิปหลุดของเขาเสร็จ และทันทีที่มาถึงหน้างานเขาก็ยืนคุยโทรศัพท์อยู่สักพักก่อนจะมีหญิงสาวคนหนึ่งวิ่งเข้ามาชนเขาด้วยท่าทีแตกตื่น จนตัวของเธอล้มลงไปพร้อมกับโทรศัพท์ของเขาที่ตกแตกบนพื้น เธอมีอาการลุกลี้ลุกลนจนผิดสังเกต

"เป็นอะไรรึป่าว" เขากำลังจะยื่นมือไปช่วยดึงตัวเธอขึ้น ทว่าหญิงสาวกลับดึงแขนของเขาไว้

"ช่วยด้วย...ช่วยฉันด้วย..ฉันไม่ไหวแล้ว!" น้ำเสียงสั่นเครือของเธอทำเอาเขาหยุดสงัก เพียงชั่วพริบตามือไม้ของเธอก็เปลี่ยนมาลูบไล้ท่อนแขนเล็กๆ ของตัวเอง ไล่เรียงขึ้นมาตามลำตัวและหน้าอกจนสายเดี่ยวหลุดจากบ่า

ฟินมองดูการกระทำของหญิงสาวตรงหน้าด้วยสงสัยในอาการ ทว่าความสงสัยมันก็อยู่ได้ไม่นาน เมื่อสายตาของเขาเหลือบไปเห็นใครอีกคนที่กำลังวิ่งตามมาและเมื่อผู้ชายคนนั้นเห็นเขา ก็หยุดยืนนิ่งไป ราวกับคำตอบทุกอย่างถูกเฉลยฟินเข้าใจได้ในทันทีถึงสาเหตุของท่าทีร้อนรนที่หญิงสาวเป็นอยู่ เพราะคนที่วิ่งตามมานั้นก็คือชาร์ลเพื่อนของเขาเองการที่เธอเป็นอย่างนี้ก็คงจะโดนมอมมาเป็นแน่

ชาร์ลขมวดคิ้วกับภาพที่เห็นเขาไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่นักที่เธอเลือกจะวิ่งหนีออกมาทั้งที่ก็รู้ว่าไม่มีทางหนีพ้นได้แถมยังมาล้มอยู่ต่อหน้าเพื่อนของเขาอีก แต่ก็ช่างเถอะ ถึงอย่างไรเธอก็หนีเขาไม่รอดอยู่ดี ยังไงเขาก็จะจัดการเธอให้ได้ในคืนนี้ นึกได้อย่างนั้นชาร์ลก็ทำท่าจะเดินเข้าไปหาหญิงสาวทว่าสิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

ฟินเหลือบมองเธอที่กำลังรนรานและเริ่มจะขาดสติ เขาก็นึกสนุกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์เผยออกมาบนใบหน้าหล่อเหลา ก่อนที่ผู้เป็นเพื่อนอย่างชาร์ลจะได้ก้าวเข้ามา เขาก็ทำการอุ้มร่างเล็กขึ้นและพาเธอขึ้นรถขับออกไป สิ่งนี้เองทำเอาชาร์ลเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ ภาพที่ชาร์ลกำลังยืนอึ้งและหัวเสียนั้นยังคงติดอยู่ในความทรงจำของเขาไม่หาย คิดขึ้นมาทีไรก็ยิ่งชอบใจนัก

**********

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***