ปฐมบท: บทที่1 ตอนที่1

...ปฐมบท...

...บทที่1 ตอนที่1...

...ภาวะเลือดจาง...

   เช้าฤดูใบไม้ผลิ สายลมเย็นพัดมาเบาๆกับแสงแดดอันอบอุ่น เป็นเวลาดีสำหรับการเดินเล่นยามเช้า

    "อากาศดีจังเลยเนอะ ริ" เพื่อนสมัยเด็กขอฉันเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะวิ่งมาจับสายจูงเจ้าปุ้ยไป

    ฉันมองตามหลังของเพื่อนที่วิ่งไปพร้อมกับเจ้าปุ้ย ฉันพลางคิดว่าถ้าเกิดชีวิตประจำวันแบบนี้หายไปคงจะแย่เลยสิ

    แต่ยังไงก็เถอะ การเอาหมาของคนอื่นไปมันก็ไม่ดีนะ!!!

...10ปีก่อน...

  "เอาล่ะ ริ อันนี้ลูกของเพื่อนแม่เอง ทำความรู้จักกันไว้นะ"แม่พูดขึ้นมาพลางผายมือไปทางเด็กสาวตัวเล็กที่ยืนยิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตร

   "แม่จะปล่อยไปเล่นกันก่อนนะ แม่จะไปคุยงานต่อแล้ว เล่นกันดีๆล่ะ"แม่พูดขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้มีเสียงหวานใสของเด็กสาวตอบกลับไป

"ค่ะ คุณน้า"

   ฉันหันไปมองทางเด็กสาวคนนั้น เธอตอบแม่ฉันด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่จะหันมาทางฉันแล้ว ลากฉันไปนั่งที่โซฟารับแขก

"เธอชื่ออะไรหรอ ฉันชื่อลูกแพร์ หรือนาชิ นั่นล่ะนะ"

เธอถามฉันแล้วยิ้มอีกครั้งพร้อมกับเงียบเพื่อรอคำตอบ

  "ริ..ยรา"ฉันตอบกลับไปด้วยความกล้าๆกลัวๆเล็กน้อย เพราะฉันไม่รู้ว่าเธอจะเกลียดฉันเหมือนเพื่อนที่รร.รึเปล่า

  "งั้นหรอ...งั้นฉันขอเรียกเธอว่าริแล้วกันนะ"เธอตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม...อีกแล้ว

"อื้ม แล..แล้วเธอไม่เกลียดฉัน..หรอ?"ฉันถามเธอไป

  เธอทำหน้าคุ่นคิดสักพักก่อนที่จะตอบกลับมา

"ใครจะเกลียดเธอกันล่ะ!! ฉันจะฟาดให้หมดเลย"

   เธอทำท่าประกอบด้วยล่ะ...บางทีเธออาจจะไม่ได้เกลียดฉัน..?

  "ริ ฉันเรียกเธอมา5รอบแล้วนะ ไม่ได้ยินรึไง"

แพร์ทำแก้มป่องแล้วหันหน้าหนีฉันเหมือนกำลังงอนอยู่

   "เธองอนฉันหรอ..?"

   "เปล่า ล้อเล่นตั้งหาก"

  เธอหันกลับมาพร้อมกับหัวเราะด้วยความดีใจที่ได้แกล้งฉัน

   "มันไม่ตลกเลยนะ แพร์" ฉันดุเธอไปเล็กน้อยก่อนที่เธอจะตอบมาด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

   "ขอโทษค่ะ..."

....

  "กลับมาแล้วค่ะ มีอะไรกินบ้างคะ วันนี้"

    "ซุปฟักทอง กับมาม่าต้มยำจ่ะ"

    "อีกไม่นานหนูจะเป็นโรคไตเพราะแม่นะคะ"

    "ไม่หรอก"

  แม่ตอบฉันกลับมา ก่อนที่จะหัวเราะเบาๆ เธอตักซุปและข้าวมาให้ฉันก่อนที่จะมานั่งกินด้วยกัน

"แม่มีอะไรรึเปล่าคะ ทำไมวันนี้ไม่ร่าเริงเลย"

"ไม่มีอะไรหรอก แค่ปวดหัวนิดหน่อยน่ะ"

"ให้หนูไปซื้อยาให้ไหมคะ"

"ไม่เป็นไรหรอก ริ แม่โอเคแค่ต้องการนอนพักเฉยๆ"

"ค่ะ"

ฉันคิดว่าวันนี้ตอนเย็นแม่ทำตัวแปลกไป แต่ก็อาจจะ ไม่มีอะไร

....

เช้าวันนี้ฉันได้ยินเสียงพี่มาเคาะประตูห้อง อาจจะเป็นเพราะเมื่อคืนฉันเหนื่อยเกินไปเลยทำให้ปวดหัวแต่เช้านิดหน่อย

"อะไรหรอคะ พี่"

"แม่เข้าโรงพยาบาลน่ะ เลยมาบอกเผื่ออยากไปด้วยกัน"

"ทำไมล่ะคะ ทำไมแม่ถึงเข้าโรงพยาบาล"

"จู่ๆแม่ก็เป็นลมกลางทางม้าลายน่ะ เลยต้องเข้าโรงพยาบาล"

ฉันแอบตกใจในสิ่งที่พี่บอก ฉันเลยขอตามพี่ไปด้วย เพราะเมื่อวานอาการของแม่ก็ดูไม่ดีอยู่แล้วยังมาวันนี้อีก..

...

เมื่อถึงโรงพยาบาล ฉันรีบติดต่อพยาบาลเพื่อหาห้องผู้ป่วยของแม่โดยทันที

พอขึ้นไปถึง ภายในห้องว่างเปล่ามีเสียงเครื่องติดตามสัญญาณชีพจรเป็นครั้งครา

และถุงเลือดเทียมที่ต่อสายเสียบที่มือของแม่

"ริ มาแล้วหรอ แม่กำลังรอเลยล่ะ"

"ค่ะ..."

"แม่คงต้องบอกลูกสักนิด แม่น่ะ เป็นภาวะเลือดจาง แม่อาจจะหายไปเมื่อไรก็ไม่รู้ แม่เลยอยากบอกไว้ก่อนว่าแม่น่ะ รักลูกมากเลยนะ"

บางทีเวลาสูญเสียอาจจะใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อยๆแล้วรึเปล่านะ...

...

"แฮร่!! ตกใจอ- เอ้า เป็นอะไรน่ะ ริ"

"ไม่มีอะไรหรอกน่า..."

"เธอไม่เห็นฉันเป็นเพื่อนใช่ม๊ะ"

"ป..เปล่-"

"งั่นก็เล่ามาสิว่าเป็นอะไร!"

ฉันอาจจะไว้ใจเธอได้...ฉันได้เล่าเรื่องทุกอย่างให้เธอฟัง และอาการของแม่เช่นกัน

"ภาวะเลือดจางหรอ ก็อันตรายใช่เล่นเลยนะ.."

ฉันพยักหน้าเบาๆ พลางเช็ดน้ำตา...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***