ตอนที่9 ไปเที่ยวทะเล

"ไหนๆก็หมั้นกันเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้ไปเที่ยวทะเลกันเถอะ ถือว่าฉลองให้กับหลานๆ"คุณยายนุ่นเอ่ยปากชวน

"อืม ก็ดีเหมือนกันนะคะคุณแม่ ไปเที่ยวเปลี่ยนบรรยากาศซะบ้าง เด็กๆจะได้ไม่เบื่อ ดาก็คิดถึงทะเลจะแย่แล้ว ลุยงานทุกวันอยากรีแล็กซ์บ้าง"

"ไปเที่ยวทะเลกันนะยายศรีแม่มะปราง ตาวัฒน์กับหนูพิมด้วย" คุณยายนุ่นหันไปหาคุณยายศรีที่นั่งข้างๆ

"เอ้า!ว่าไงก็ว่าตามกัน" คุณยายศรีเอ่ยออกมาทำเอาทุกๆคนปรบมือกันด้วยความดีใจ

"งั้นก็ไปเตรียมเก็บกระเป๋าเสื้อผ้ากันเถอะ พรุ่งนี้ออกเดินทางแต่เช้านะ" คุณยายนุ่นเอ่ยบอกทุกคน

********

หลังจากใช้เวลาเดินทางเกือบๆสามชั่วโมง

รถตู้คันหรูก็เคลื่อนมาจอดหน้าบ้านพักพูลวิลล่าริมชายหาดชะอำในช่วงสายๆ โดยมีภัควัฒน์เป็นคนขับ

"ถึงแล้วค่ะทุกๆคน บรรยากาศสดชื่นมากๆ" แม่สุดาผู้เป็นคนจองบ้านพักรีบลงจากรถเป็นคนแรก

ทุกคนตื่นตาตื่นใจกับบรรยากาศริมทะเล ลมเย็นสบายสดชื่นมากๆ นักท่องเที่ยวก็ไม่ค่อยเยอะ เหมาะกับการมาพักผ่อนอย่างที่สุด

"เดี๋ยวเอากระเป๋าเสื้อผ้าไปเก็บในบ้านพักก่อนแล้วไปทานข้าวกัน"แม่สุดาเอ่ยชักชวนทุกๆคน

"บ้านพักที่นี่จะมีสี่ห้องนอนนะคะ ชั้นบนสองห้อง ชั้นล่างสองห้อง เดี๋ยวดานอนกับคุณแม่นอนที่ชั้นล่าง อีกห้องเป็นแม่มะปรางกับคุณยายศรี แล้วให้เด็กๆขึ้นไปพักที่ชั้นสองคนละห้อง" แม่สุดาเอ่ยจัดแจงขณะเดินเข้ามาในตัวบ้าน

ภัควัฒน์แอบเหล่ตามองหญิงสาว แล้วยิ้มกรุ้มกริ่มมีเลศนัย

"เดี๋ยวพี่ช่วยยกกระเป๋านะพิม"ภัควัฒน์รีบยกกระเป๋าของตนเองและของหญิงสาวเดินขึ้นไปบนชั้นสอง พิมพิมลรีบเดินตามไปทันที 

"พิมจะเอาห้องฝั่งซ้ายหรือฝั่งขวาดี แต่เอ๊ะ! หรือจะนอนห้องเดียวกันก็ดีนะ"

"ชู่ววว พี่วัฒน์พูดอะไรก็ไม่รู้ เดี๋ยวมีคนได้ยินนะคะ" พิมพิมลยกนิ้วมาที่ริมฝีปาก หญิงสาวหน้าแดง ทำเฉมองไปทางอื่น ไม่กล้าสบสายตาหนุ่มผู้เป็นคู่หมั้น

"หมั้นกันแล้ว คุณยายกับคุณแม่ก็คงไม่ว่าอะไรหรอก บางทีพวกท่านอาจจะดีใจก็ได้นะ ถ้ามีหลานให้อุ้มไวๆ"

"..." 

พิมพิมลยิ่งหน้าแดงขึ้นไปอีกกับคำพูดของภัควัฒน์

"พิมเลือกห้องนี้นะคะ" พิมพิมลรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที แล้วชี้ไปทางห้องฝั่งขวา

"โอเคคร้าบ จัดให้เลย"

ภัควัฒน์รีบดึงมือสาวคู่หมั้นไปที่ห้อง ทันทีที่เข้าไปแล้ว เขาก็รีบปิดประตูแล้วกดล็อคทันที วางกระเป๋าเสื้อผ้าไว้ที่บนโต๊ะ แล้วจู่โจมไปหาหญิงสาวทันที

"ขอกอดหน่อยสิ พี่คิดถึงจะแย่แล้ว" ยังไม่ทันจะได้คำตอบ เขารีบเข้าไปกอดหญิงสาว แล้วตะโบมจูบไปทั่วใบหน้า ไล่ไปที่ลำคอระหง จนหญิงสาวต้องรีบผลักออก

"หืมม หอมจัง" 

"อย่านะคะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า รีบจัดเสื้อผ้าแล้วลงไปทานข้าวกันเถอะค่ะ เดี๋ยวคุณยายกับคุณแม่รอนะคะ" แม้จะพูดออกไปแบบนั้น แต่อาการทางร่างกายกลับสวนทางกันอย่างเห็นได้ชัด พิมพิมลขนลุกเพราะความเสียวซ่านจากการโดนลิ้นสากๆเลียที่ลำคอ

"แป๊บนึงนะ พี่ขอเวลาห้านาที" ชายหนุ่มพูดเบาๆเสียงกระเส่าใกล้ๆบริเวณใบหู ยิ่งเพิ่มอาการเสียวให้กับพิมพิมลมากยิ่งขึ้นไปอีก สองมือซุกซนลูบไล้ไปทั่วร่างกายสาว เขารีบประกบปากจูบทันที หญิงสาวขัดขืนเล็กน้อยแต่ก็โอนอ่อนไปตามรสสัมผัสจากเขา ชายหนุ่มพยายามดันลิ้นเข้าไปจนหญิงสาวยอมให้เขารุกล้ำเข้าไปสอดลิ้นพันกัน รสสัมผัสจากเขาเหมือนคนที่หิวกระหายปนๆกับความเอาแต่ใจ มืออันแสนซุกซนก็บีบคลึงจนเธออ่อนระทวยขาอ่อนไปหมด

หากจะถอดชุดออกก็กลัวจะเสียเวลา เขาพามืออันแสนซุกซนสอดเข้าไปในเสื้อหญิงสาวแล้วดันยกทรงเธอขึ้นไป บีบเค้นเต้ากลมอย่างเอาแต่ใจ ภัควัฒน์บดจูบอย่างหนักหน่วงพาพิมพิมลไปที่เตียง ผลักเธอนอนลงเบาๆบนเตียงนุ่ม เขารีบถลกกระโปรงหญิงสาวขึ้นไปไว้ช่วงเอวแล้วถอดกางเกงในตัวจิ๋วออก เผยให้เห็นความอวบอิ่มกลางกายสาว  เขาอ้าขาเธอออกเป็นรูปตัวเอ็ม แล้วก้มลงไปเลียที่จุดอ่อนไหวทันที พิมพิมลครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่านที่แผ่ไปทั่วร่างกาย

"พี่วัฒน์ขาพิมเสียว ไม่ไหวแล้วค่ะ อ๊าาาา" พิมพิมลบิดตัวไปตามแรงดูดของเขา ปล่อยน้ำรักอันแสนหวานออกมา ตัวกระตุกไปหลายครั้ง ภัควัฒน์เหลือบตาขึ้นมอง ยิ่งดูดกระตุ้นติ่งเสียวของเธอมากขึ้น เขาดูดกลืนกินน้ำหวานเข้าไปจนหมดโดยไม่มีท่าทีรังเกียจ

"ปลดปล่อยได้เต็มที่เลยพิม " เขาพูดพร้อมกับรีบลุกขึ้นถอดกางเกงตัวเองออก ดึงแท่งรักออกมาจากกางเกงบ๊อกเซอร์ แล้วรีบนั่งประชิดตัวหญิงสาว ทันที จับขาเธออ้าออก ค่อยๆสอดใส่ความเป็นชายเข้าไปในกลีบสาว ความคับแน่นทำให้ต้องใช้เวลา เมื่อเข้าจนมิดลำ เขาจับขาเธอพาดบนแขนทั้งสองข้าง ค่อยๆชักเข้าชักออกให้มีน้ำหล่อลื่น เมื่อความเสียวเข้ามาแทนที่ความเจ็บก็ค่อยๆหายไป เขาเริ่มสอบเอวให้ไวขึ้น พิมพิมลเด้งรับไปตามจังหวะของเขา

ความเสียวซ่านทำให้เธอต้องครางออกมา

"อ๊าาา อ๊าาา เสียวจังเลย"

เมื่อเสียงเธอเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ เขาจึงรีบประกบปากจูบลงไปทันที เพราะกลัวเสียงจะดังไปถึงข้างล่าง

แม้ปากจะจูบกันอย่างดูดดื่ม แต่เอวก็เร่งจังหวะไม่หยุดหย่อน ความเสียวซ่านบวกกับความเร็วในการเด้งเข้าเด้งออกก็พาเธอและเขาไปถึงจุดสุขสมในไม่ช้า

"อ่าาาา"

"อ๊าาาา"

เขาปล่อยน้ำรักเข้าไปในโพรงสาวจนหมดลำ จึงค่อยๆดึงออกมา ทั้งสองนอนกอดกันด้วยความเหนื่อยหอบ เหงื่อผุดออกมาเต็มใบหน้า กิจกรรมที่น่าตื่นเต้นได้จบไปหนึ่งรอบ แต่เหมือนความต้องการของชายหนุ่มจะยังไม่หมด แท่งรักของเขาค่อยๆพองตัวขึ้นมาอีกครั้ง ชายหนุ่มจับมือของสาวสวยที่นอนข้างๆมาสัมผัสกับส่วนนั้น พิมพิมลก็ต้องตกใจและหันหน้าไปมองเขาในทันที

"คิดถึงพี่บ้างมั้ย" ชายหนุ่มกระซิบถาม

"ก็.....คิดนะคะ" หญิงสาวตอบได้ไม่เต็มเสียง

"ตอบไม่ตรงคำถามนี่ พี่ถามว่าคิดถึงพี่บ้างมั้ย?" ชายหนุ่มทำเสียงออดอ้อน เหมือนจะบอกเป็นนัยๆว่าเขาคิดถึงเธอขึ้นมาอีกแล้ว

"....."

ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ตอบ ก็มีเสียงเรียกขึ้นมาจากด้านล่าง

"หนูพิม ตาวัฒน์! เก็บเสื้อผ้าเสร็จรึยังลูก ออกไปทานข้าวกันเถอะ" เสียงแม่มะปรางเรียกทั้งสองคนจากชั้นล่าง

ทำเอาภัควัฒน์กับพิมพิมลรีบดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงทันที ทั้งสองคนมองหน้ากันด้วยความตื่นตระหนก หากว่าแม่ขึ้นมาเห็นสภาพนี้จะทำยังไงดี

"พี่วัฒน์ลงไปก่อนนะคะ พิมขอเข้าห้องน้ำทำความสะอาดตัวก่อน"

"โอเคๆ งั้นเดี๋ยวพี่ลงไปก่อนนะ"แม้จะอยากสานสัมพันธ์ต่ออีกรอบแต่ภัควัฒน์ก็ต้องรีบลุกขึ้นสวมกางเกง อย่างนึกเสียดาย เขารีบแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วก้มมาหอมแก้มหญิงสาว และออกจากห้องไปทันที

พิมพิมลลุกจากเตียง รีบเก็บเสื้อผ้าแขวนในตู้ให้เรียบร้อยแล้วรีบเข้าห้องน้ำไปทำความสะอาดร่างกายทันที ออกมาสำรวจร่างกายตัวเองหน้ากระจก สภาพเธอในตอนนี้ไม่ต่างจากการไปออกศึกมา ผมเพ้ารุงรัง ใบหน้ามีแต่เหงื่อ รอยลิปสติกเจือจางจากการถูกบดขยี้ด้วยริมฝีปากของเขา จัดเสื้อผ้าบนกายให้เข้าที่เข้าทางแล้วบรรจงแต่งหน้าใหม่อีกรอบ เมื่อเรียบร้อยดีแล้วจึงหมุนตัวเตรียมจะออกจากห้อง แต่พอหันไปเห็นวิวทะเล จึงยืนชมวิวริมหน้าต่าง ลมทะเลพัดมา ทำให้หวนคิดถึงหน้าของชายหนุ่มที่พึ่งออกจากห้องไปเมื่อสักครู่ หากว่าแม่มะปรางไม่มาเรียกเธอคงจะโดนเขาต่ออีกรอบแน่ๆ นี่ใช่มั้ยคือการมีแฟน มีคนรัก ต้องทำเรื่องอย่างว่า ต้องปรนเปรอความสุขให้กันและกันแบบนี้ใช่หรือเปล่า แค่คิดขึ้นมาใบหน้าเธอก็ร้อนผ่าว เธอกับเขาช่างไวไฟกันเสียเหลือเกิน ข้ามขั้นตอนไปหลายสิ่งหลายอย่างมากๆ มากเสียจนเธอแยกไม่ออกว่ามันคืออะไรกันแน่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***