ก๊อกๆๆๆ!!!!
“นายครับ!!! อยู่ข้างในรึเปล่าครับ”
เมื่อได้ยินเสียงนั้น ผมก็รีบลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าทันที แล้วเดินไปเปิดประตู
“มีอะไร!!”
“เออ...พอดีเด็กมีผมจัดมาให้นาย เขาบอกว่านายไม่ยอมเปิดประตูให้ เออ...นายกำลังทำอะไรอยู่หรอครับ”
ให้ตายสิ!! มาเคาะห้องตอนไหนวะ ไม่เห็นได้ยินเลย
“ปะ..เปล่า วันนี้ฉันไม่มีอารมย์เอาเงินให้เด็กนั้นแล้วให้เขากลับไปซะ”
“ห๊ะ!!...เออ ครับ”
จะบ้าตาย!! ถ้าลูกน้องของผมรู้เข้าว่าผมได้ตกเป็นฝ่ายโดนกระทำผมคิดไม่ออกเลยว่าจะเอาหน้าหล่อๆนี้ไปหลบที่ไหนดี
“อ้าว...ห่าวหราน ทำไมถึงยังอยู่ที่นี่ละ ลุงให้แกมาส่งอาหารให้นายแล้วกลับเลยไม่ใช่หรอ”
“ครับ...เออ..”
นั่นไง!! บรรลัยแล้วไหมละ จะโผล่หน้าออกมาทำไมเนี่ย!!
“เออ...ฉันให้เขากินข้าวเป็นเพื่อนหนะ!!”
“ห๊ะ!! อะไรนะครับนาย!!”
“ทำไม!! ฉันจะทำอะไรต้องรายงานนายด้วยรึไงอาเฉิง ออกไปได้แล้ว นายด้วย!!”
“ครับๆ ไปสิ!! ห่าวหราน!!”
“ครับลุง”
หลังจากนั้นพวกเขาก็ออกไปกันทันที เฮ้ออ..หมดกัน ความมาดแมนที่ผมสะสมมาตลอดอายุเกือบสามสิบปี..
แต่จะให้คิดอีกที หมอนี่ก็ลีลาไม่เลวเหมือนกัน......ถ้าเก็บเอาไว้คงไม่เสียหายอะไร..
“อาเฉิง!!! เข้ามาหน่อย!!”
ผมเรียกให้อาเฉิงที่คาดว่าน่าจะยืนอยู่หน้าห้องให้เข้ามา
“ครับนาย” อาเฉิงเปิดประตูเข้ามา พร้อมก้มศรีษะลงเล็กน้อย
“นายรู้จักไอ่เด็กส่งอาหารนี่ด้วยหรอ”
“เออ...ครับ ห่าวหราน เป็นหลายชายของผมเอง ช่วงนี้มันปิดเทอมหนะครับ เลยให้มาทำหน้าที่ส่งอาหารให้ร้านอาหารสาขาXXX ของนาย”
“อืม...ยังเป็นนักศึกษาอยู่หรอ..”
“ครับ..นายมีอะไรรึเปล่าครับ หรือว่าห่าวหรานทำอะไรให้นายไม่พอใจ”
“หึ!!....เปล่า.... แค่พอใจมากๆตังหากละ” ผมยกยิ้มมุมปากออกมา แล้วมองไปยังอาเฉิงที่ยังคงยืนทำหน้ามึนๆอยู่
“..อะไรนะครับ..???” อาเฉิงทำท่าทางงงๆใส่ผม มันก็ไม่แปลกหรอกครับ เพราะจู่ๆ ใจผมมันก็คิิดอยากจะรู้จักไอ่เด็กคนนี้ขึ้นมาสะแล้ว
“นายไปเอาประวัติเด็กนั้นมาให้ฉันที แล้วออกไปได้ละ ฉันควรจะพักสักหน่อย รู้สึกปวดเอวแปลกๆ”
“อะ..เออ..”
“ไปสิ!!!”
“ครับๆ!!”
หึ!! นักศึกษาหรอ ไม่เลวหนิ สงสัยผมคงจะติดใจไอ่เจ้าเด็กซื่อบื้อคนนี้ซะแล้วละ...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 27
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments