บาดตา บาดใจ

ไม่เห็นเฌอรีนกลับมาสักทีก็รู้สึกเป็นห่วงเพราะเธอดื่มหนักมาก มิโน่ก็ด้วย​ ไปเข้าห้องน้ำนานจัง ฉันจึงลุกออกจากที่นั่งพร้อมกับถุงกระดาษใส่ของขวัญไปห้องน้ำซึ่งคาดว่าเพื่อนน่าจะอยู่ที่นั่น

ฉันเดินเข้ามาในห้องน้ำหาทุกห้องก็ไม่เจอเฌอรีน ระหว่างที่กำลังเดินออกจากห้องน้ำฉันก็เดินสวนทางกับผู้หญิงสองคนกำลังซุบซิบนินทาใครอยู่

“สงสัยอยากเป็นบรรยากาศ โรงแรมมีไม่ยอมไปถึงได้เล่นเสียวกันที่บันไดหนีไฟแบบนั้นนะ” ฉันกำลังจะเดินหนีไปแล้ว ก็ต้องสะดุดกับประโยคถัดมาของสองสาว

“ยัยชุดครีมนั้นเร่าร้อนน่าดู ฮ่า ฮ่า...เสียดายที่เห็นหน้าผู้ชายไม่ถนัด” ฉันรีบหันขวับไปมองสองคนนั้นทันที

“ฉันได้ยินหล่อนครางเรียกชื่อผู้ชายด้วยอ่ะ...มิๆ ..โน่ๆ ..อะไรสักอย่างแหละ” ฉันถึงกับชาวาบไปทั้งตัวในใจก็ภาวนาอย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย ฉันรีบเดินไปที่บันไดหนีไฟทันที ภายในใจก็ว้าวุ่นไปหมดใจนึ่งก็ปลอบตัวเองว่ามันไม่มีอะไรแต่อีกใจก็อยากจะเห็นกับตาเพื่อความแน่ใจ

พอฉันเดินมาถึงหน้าประตูหนีไฟฉันก็ได้ยิงเสียงที่คุ้นเลยของเพื่อนตัวเอง เฌอรีน เสียงของเธอบ่งบอกว่าเธอกำลังสุขสมกับกิจกรรมสุดหรรษา เสียงชายหญิงควรครางแข่งกันอย่างเมามันส์ ฉันเอื้อมมือที่สั่นเทาพยายามบังคับให้มันหยุดสั่นน้ำตาก็เริ่มก่อตัวขึ้นมาบดบังสายตา ฉันพยายามกั้นมันไว้ไม่ให้ไหลออกมาตอนนี้เพราะมันจะทำให้เห็นอะไรได้ไม่ชัด มือฉันจับที่ลูกบิดประตูพร้อมออกแรงบิดแล้วผลักมันเข้าไป

ภาพที่ปรากฏตรงหน้าทำให้ฉันพูดไม่ออกได้แต่ยืนตัวสั่นรู้สึกชาไปทั้งตัวแขนขาไม่มีเรี่ยวแรงเหมือนวิญญาณได้ออกจากร่างไปแล้ว ผู้ชายที่ฉันรักกับเพื่อนสนิทพวกเขากำลังมีความสุขกันสินะ ฉันมองเห็นแผ่นหลังเปลือยเปล่าของเฌอรีน เสื้อสายเดียวสีครีมของเธอหล่นมากองอยู่ที่เอวคอดตัวของเธอก็นั่งอยู่บนตักคร่อมผู้ชายคนนั้นไว้อยู่ เธอซบหน้าลงกับอกแกร่งของเขา “มิโน่” ฉันอุทานออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครืออย่างแผ่วเบาเมื่อเห็นหน้าผู้ชายชัดๆ มิโน่กำลังเงยหน้าขึ้นมามอง ฉันรีบก้าวถอยหลังปิดประตูอย่างรวดเร็ว น้ำตาที่กั้นเอาไว้ก่อนหน้านี้ไหลออกมาไม่มีทีท่าจะหยุดง่ายๆ ฉันวิ่งออกมาจนถึงลานจอดรถและกำลังจะวิ่งต่อไปที่ถนนใหญ่เพื่อเรียกรถแท็กซี่ ระหว่างนั้นฉันก็วิ่งไปชนเข้ากับผู้ชายคนหนึ่ง

“ขอโทษค่ะ” ฉันก้มหน้าเอ่ยขอโทษโดยที่ไม่เงยหน้าขึ้นไปมอง

“พี่เรย์” พี่เรย์นั้นเอง เขามากับผู้หญิงสวยเซี๊ยะคนหนึ่งซึ่งหล่อนควงแขนพี่เรย์เอาไว้อย่างแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ

“ขอตัวก่อนค่ะ” ฉันรีบเดินหนีพี่เรย์ ไม่อยากให้ใครเห็นว่าฉันร้องไห้

“เดียวสิไลลา...” พี่เรย์วิ่งมาดักหน้าฉันไว้

“จะกลับแล้วใช่ไหม” ฉันพยักหน้าแทนคำตอบ

“เดียวพี่ไปส่ง” ฉันกำลังจะปฏิเสธ ก็มีเสียงผู้หญิงที่มากับพี่เรย์ท้วงขึ้น

“แล้วฉันล่ะ” เธอพูดกับพี่เรย์แล้วหันมาทำตาเขียวใส่ฉัน

“กลับเองสิ” เขาตอบเธออย่างไร้เยื่อใย

“เออ...ไลลา กลับเองได้ค่ะ” ฉันขึงตัวไว้ก่อนจะขึ้นรถพี่เรย์ ฉันแอบหันไปมองผู้หญิงที่มากับพี่เรย์หล่อนยืนเหวี่ยงวีน เตะตีอากาศเล่น พี่เรย์ใจร้ายชะมัด

“เออ...ไลลากลับเองได้ค่ะ” ฉันขึงตัวไว้อีกครั้งก่อนจะขึ้นรถพี่เรย์

“พี่ไม่ชอบพูดซ้ำนะ...” พร้อมกับส่งสายตาดุๆ มาให้ฉัน

ฉันก็เลยต้องจำยอมขึ้นรถให้พี่เรย์ไปส่งที่บ้าน เราเงียบกันมาตลอดทางจนถึงหน้าบ้านฉัน

“ขอบคุณค่ะ” ฉันยกมือไหว้พี่เรย์

“จะไม่เล่าอะไรให้พี่ฟังหน่อยหรอ” พี่เรย์ถามขึ้น ฉันหันไปสบตากับพี่เรย์ เขาส่งสายตาอย่างคาดคั้น

“ไม่มีอะไรนี่ค่ะ” ตอนนี้ฉันอยากจะขึ้นไปห้องนอนของตัวเองให้เร็วที่สุด

“แล้วเฌอรีนไปไหน...ทำไมไม่กลับมาด้วยกัน” พอพี่เรย์เอ่ยชื่อเพื่อนสาวของฉันขึ้นก็ทำให้ต่อมน้ำตาเริ่มทำงานอีกครั้ง

“ไม่รู้ค่ะ...ขอตัวนะคะ” ฉันไม่รอให้พี่เรย์ตอบกลับ รีบลงจากรถพี่เรย์ทันที ไม่ไหวแล้วกลั้นไว้อีกต่อไปไม่ได้แล้วทันทีที่ก้าวขาเข้ามาให้ห้องฉันทิ้งตัวลงกับเตียงนอนปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาจนรู้สึกแสบตาไปหมด ฉันนอนร้องไห้อยู่อย่างนั้นจนเผลอหลับไป

เรย์

หลังจากที่ส่งไลลาถึงบ้านเรียบร้อยแล้ว ผมก็ขับรถกลับคอนโดทันที พอมาถึงลานจอดรถของคอนโดสายตาผมก็มองไปเจอกับถุงกระดาษ ผมรีบหยิบขึ้นมาดูภายในถุงกระดาษมีกล่องสีดำสองกล่อง ในกล่องมีสร้อยข้อมือสีเงินเมทัลลิก ผมหยิบสร้อยข้อมือเส้นใหญ่ขึ้นมาดูเส้นนี้สลักชื่อไว้ว่า LiLa ส่วนเส้นเล็กสลักไว้ว่า MiNo ผมก็เลยถือวิสาสระใส่สร้อยข้อมือที่เขียนว่า LiLa

“พอดีเลยเหะ..” ผมนั่งยิ้มให้กับตัวเอง ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ชำเลืองไปมองอีกเส้น

“มิโน่..หรอ” นี่จะใช่สาเหตุที่ทำให้ไลลาร้องไห้รึเปล่านะ ผมเห็นอยู่หรอกว่าไลลาร้องไห้ พอไลลาเห็นหน้าผมเธอก็แกล้งทำเหมือนไม่มีอะไร แล้วเธอก็เป็นต้นเหตุที่ทำให้ผมอดผ่อนคลายด้วย เพราะว่าพอผมเจอไลลาผมก็สะบัดสาวสวยทิ้งทันทีทั้งที่กำลังจะพาเธอไปต่ออยู่แล้วเชียว

“หึ...” แค่นึกถึงใบหน้าของไลลาก็ทำให้ผมเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว

“ไลลา” ผู้ชายที่ฉันวิ่งชนเรียกชื่อฉัน ทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปมองเขา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***