ชีวิตจริงไม่ใช่นิยาย..

1.

สวัสดี ฉันฟิล์มฉันก็เป็นแค่เด็กธรรมดาๆคนนึงที่ไร้เดียงสา ตามใครเขาไม่ทันรึเรียกง่ายๆว่าโง่ ฉันก็เป็นแค่เด็กเฉิมคนนึงที่เรียนไม่เก่ง ไม่ได้เรื่องสักอย่าง ฉันคิดเสมอว่าคนที่เข้าหาฉันเข้ารักฉันจริงๆแต่ก็ไม่พวกเขาเเค่อยากที่จะชนะพนัน จนคนๆนึงมาทำให้ฉันตาสว่าง...

"เห้ย! นิยัยเฉิมจะไปไหนว่ะเเบกหนังสือซะเยอะคิดว่าเรียนเก่งที่ไหนได้อีโง่ดีๆนิเอง55555" ชายกลุ่มนึงที่มักจะดูถูกฉันเหยียดหยามฉันทุกอย่างทั้งการกระทำและคำพูด

"ยัยบื้อทำไมไม่เข้าห้อง จะยืนให้พวกมันดูถูกถึงไหนละพวกมึงก็เงียบได้แล้วนะเว้ยไปว่าเข้าว่าโง่มึงเรียนดีกว่าเขารึไงไปเเก้มผ.ก่อนไปมึงสัส" ชายหนุ่มอายุเดียวกันเอ่ยขึ้นพร้อมน้ำเสียงที่ดูไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก

"เอ่อ..." ฉันไม่เอ่ยอะไรพร้อมกับรีบเดินเข้าห้องไป

//เลิกเรียน//

ในขณะที่ฉันกำลังเก็บของกำลังจะกลับบ้าน

"นิยัยบื้อ ว่าแต่เธอชื่อไรช่วยไว้เมื่อเช้าก็ลืมถาม" ชายคนนั้นเข้ามาถามฉัน

"นาย..พูดกับฉันอยู่หรอ...." ฉันพูดก่อนที่จะมองไปรอบๆ

"เออ!ฉันพูดกับเธอ ก็เดินมาหาขนาดนี้พูดกับคนอื่นมั้ง" ชายคนนั้นพูดพร้อมกับนั่งข้างๆ

ในขณะเดียวกัน

"นิพวกมึง พวกมึงว่าที่เดียร์เข้าหาอีเฉิมนั้นเพราะไร" กลุ่มสาวที่เป็นดาวรร.ได้มองเข้ามาในห้องก่อนที่จะกลับบ้าน

"ก็คงพนันกับเพื่อนเขานั้นแหละไวน์ทำไมมึงหึงมันรึไง" เพื่อนไวน์ได้พูดพร้อมหันไปจ้องหน้าไวน์

"ละมึงคิดว่าเดือนรร.อย่างเดียร์เหมาะสมกับใครมากกว่ากันละ..." ไวน์ได้พูดพร้อมกับชี้มาที่ฉันแล้วสลับมาที่ตัวเองอย่างช้าๆ

"ก็ต้องเธออยู่เเล้วสิไวน์เธอเป็นถึงดาวรร.เป็นหน้าเป็นตาให้รร.เราตั้งแต่ม.1จนม.5ส่วนเดียร์ก็รับงานรร.คู่กันตลอด" เพื่อนไวน์พูดพร้อมกับมองมาที่ฉันแบบเหยียด

ตรงที่ฉัน

"ฉันฟิล์ม.." ฉันพูดตัวเกรงพร้อมกับคิดในหัวคนย่างเดียร์เนี่ยนะจะมาสนใจฉันอยู่มาตั้ง5ปีพึ่งมาสนปีนี้

(ฉันนี้ก็คิดแต่เรื่องผู้ชายจริงๆ)

"ฉันเดียร์นะฟิล์ม" เดียร์พูดพร้อมกับยืนมือ

"อื้อฉันรู้แล้วเธอเป็นตั้งเดือนของรร.ทำไมฉันจะไม่รู้จัก" ฉันพูดพรางเก็บของ

"นิเธอละทำไมเธอถึงยอมให้พวกนั้นพูดเเบบนั้นละ" เดียร์พูด

"ฉันไม่กล้าพูดหรอ- "ฉันยังพูดไม่ทันจบก็มีคนพูดเเทรกขึ้นมา

"เดียร์จ๋าาาา"

ติดตามตอนต่อไป...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***



