เสียงกระซิบ...ในห้วงคำนึง

Slumber II

แกร๊ก......

ฟุบ!!

ภายในห้องนอนสีขาวสะอาดตาของชาร์ล๊อต ครึ่งหนึ่งใช้เป็นพื้นที่สำหรับการจัดสรรอุปกรณ์การวาดภาพของเธอทั้งสิ้น ซึ่งภายในดูเรียบง่ายสบายตาข้าวของเครื่องใช้ต่าง ๆถูกจัดเป็นระเบียบเข้าที่เข้าทาง

เธอล้มตัวลงไปนอนบนเตียงด้วยนัยน์ตาที่ปิดกันสนิท....

'ชาร์ล๊อต'

''ใครน่ะ....''

'ชาร์ล๊อต'

ฟุบ!!

เธอลุกขึ้นนักงานเตียง....นัยน์ตาสวยไม่เข้ากับแววตาภายในที่ราบเรียบ จ้องมองไปทั่วทั้งบริเวณห้องเพื่อหาต้นเสียงนุ่มละมุนที่ดังข้างๆหูมาสักระยะหนึ่ง ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดเข้ากับแผ่นกระดาษลวดลายสวยงดงามที่เธอได้มาจากการที่ไปช่วยคุณยายคนหนึ่งลากรถข้ามถนนเมื่ออาทิตย์ก่อน....มันเป็นวันเดียวกับที่เธอจบการศึกษาชั้นมัธยมปีสุดท้ายมาหมกๆและกำลังจะเดินกลับบ้านรอข้ามถนนตรงไฟแดง ก่อนที่ท้องฟ้าจะเปลี่ยนเป็นมืดครึมไปชั่วปริบตาอย่างไม่ทันตั้งตัวและสาดฝนลงมาพอดีกับที่เธอเจอคุณยายกำลังทำการข้ามถนนมาอย่างทุลักทุเลจึงอดที่จะเข้าไปช่วยไม่ได้

หลังจากนั้นก็ได้กระดาษแผ่นนี้มาและเธอก็กลับบ้าน?.......

เธอกุมขมับและนวดเบาๆ...

อา.....เธอจำเหตุการณ์ในตอนนั้นได้อย่างเบลอๆ คงเป็นเพราะฝนที่ตกลงมาในวันนั้นทำให้เป็นไข้อยู่หลายวัน เลยจำอะไรในวันนั้นได้ไม่มากนัก

แต่ก็ช่างมันเถอะ....

หมับ

เธอลุกขึ้นเดินไปได้สักพัก กระดาษแผ่นนั้นที่ตั้งอยู่บนขาตั้งภาพวาดที่เติมไปด้วยแผ่นกระดาษวาดรูปอีกมากมายและอุปกรณ์ในการวาดรูปอีกจำนวนหนึ่งที่เธอได้วาดค้างเอาไว้ รูปภายในกระดาษประกฎภาพวาดเค้าโครงหน้าของชายวัยหนุ่มที่ไม่สมบูณ์นัก แต่กลับฉายความงดงามพิจิตา

''....''

และมันคือกระดาษผ้า ที่ใช้ในการวาดรูป เนื้อผ้าเรียบเนียนขาวผ่องมาพร้อมขอบลวดลายกระดาษที่เป็นสีทองสวย เมื่อยามแรกที่เห็นก็นึกว่าเป็นเพียงแค่กระดาษธรรมดาเสียอีก ไม่คิดว่าคุณยายคนนั้นจะให้กระดาษแบบนี้มา

มันจะบังเอิญเกินไปหรือเปล่าน่ะ?

มันไม่มีทางที่คุณยายคนนั้นจะรู้ได้ว่าเธอเป็นนักวาดรูปได้ และเป็นไปได้ยากที่อีกฝ่ายจะบังเอิญหยิบของแบบนี้ติดมือมาให้เป็นของตอบแทนได้อย่างเหมาะเจาะขนาดนี้

เธอขมวดคิวเรียวขึ้นคิดหนัก...ช่วงนี้ร่างกายเธอรู้สึกแปลกๆและฝันแปลกๆติดต่อกันมาหลายวันแล้วตั้งแต่วันนั้น...วันที่เธอจบจากการเป็นนักเรียนไฮสคูลวันสุดท้ายของปีแถมยังเป็นวันเดียวกับที่เธอได้กระดาษแผ่นนี้มา

จากนั้น....

ภาพชายหนุ่มรูปงามในฝันก็ปรากฏขึ้นในหัวติดอยู่ในความนึกคิด มีรัศมีออร่าความสง่างามที่มิอาจมีใครมาเทียบได้ช่างเหมาะกับที่จะนำมาวาดลงบนกระดาษซักแผ่นซะจริง

ใช่ แล้วเธอก็นำมาวาดไว้ในกระดาษแผ่นนี้....

''น่าเสียดายที่ยังเห็นหน้าไม่ชัดเท่าไร....''

แววตาของเธออ่อนลง...แต่ไม่เป็นไรหรอก ฝีมือระดับเธอแล้วคงวาดออกมาได้ไม่ยากเท่าไรนักอย่างไงเสียภาพของเขาก็ติดอยู่ในภวังค์ของเธอไปแล้วอย่างที่ไม่อาจจะลืมมันลง แล้วทุกครั้งที่ฝันถึง...

ก็มักจะเริ่มมองเห็นนัยน์ตาคู่งามที่ฉายความอบอุ่นคู่นั้นได้บ้าง....เค้าโครงใบหน้าเองก็ชัดมากขึ้นไปอีก แบบนี้ก็หมายความว่าอีกไม่นานเธอคงจะได้ชมภาพใบหน้าของเขาได้แบบเต็มใบหน้าเสียที....

เธอมองรูปวาดตรงหน้าด้วยสายตาอ่อนลง...

นิ้วเรียวยาวของเธอยกขึ้นหวังจะสัมผัสรูปตรงหน้าที่ช่างดึงดูดราวกับอยู่ในความฝัน ถึงแม้บุคคลในภาพจะเป็นคนในความฝันของเธอจริงๆก็ตามที

ก๊อกๆๆๆ

''อะ....''

นิ้วเรียวยาวของเธอหยุดลงเพียงแค่เสี้ยวขอการสัมผัส แววตากลับมาราบเรียบดังเดิมพลากมองไปทางประตู ก่อนจะถอนหายใจเดินไปเปิดประตู

''แม่?....''

หญิงวัยกลางคนยิ้มรับเสียงเรียกขันด้วยสายตาอันอ่อนโยนที่มองกลับมา ชาร์ล๊อตทำได้เพียงก้มใบหน้าลงก่อนจะเปิดประตูเต็มๆให้แม่ของเธอได้เข้ามาภายในห้อง

''แม่มีเรื่องจะคุยกับชาร์ล๊อต....''

''ค่ะ.....''

เธอไม่รอให้ผู้เป็นแม่ได้พูดจบ ก็ขันรับขึ้นมาแผ่วเบา เธอรู้ดีอยู่แล้วว่าอีกไม่นานผู้เป็นแม่ต้องขึ้นมาหาเธอแน่ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่อยากที่จะพูดถึงเรื่องเมื่อมื้อค่ำที่ผ่านแล้วก็ตามที เธอรักการวาดภาพมาตั้งแต่เด็กๆ....มันเป็นทั้งความใฝ่ฝันและส่วนหนึ่งในชีวิตของเธอ ถึงแม้ใครต่อใครจะว่าอย่างไงก็ตาม

''ช่างนี้ลูกดูเครียดๆหรือเปล่า?....''

เธอยกพู่กันขึ้นมาลงสีตรงหน้าต่อเพื่อเก็บรายละเอียดภาพอีกเล็กน้อย ในขนาดที่แม่ของเธอนั้นนั่งมองดูอยู่ข้างๆแม้ว่าเธอจะไม่ได้หันหน้าไปคุยกับแม่ตรงๆ แต่เธอนั้นก็ยังคงตอบคำถามของผู้เป็นแม่ทุกคำ

'' ค่ะใกล้เข้ามหาลัยแล้ว หนูเลยมีเรื่องให้คิดนิดหน่อย''

''ช่วงนี้ก็ดูแลตัวเองดีๆนะลูก อีกหนึ่งเดือนก็จะเปิดเรียนแล้ว''

''......''

ไร้คำตอบจากเด็กสาวตรงหน้าที่ใจจดใจจ่ออยู่กับเพียงแค่แผ่นกระดาษวาดรูปบนขาโต๊ะวางภาพ เธอไม่ละสายตาจากมันเลยแม้แต่วินาที ถึงแม้ว่ากำลังพูดคุยกันอยู่ก็ตาม

''เฮ้อ.....''

คุณนายเทนเลอร์ถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่าย ถึงจะชินกับนิสัยของลูกสาวคนนี้มาตั้งแต่เด็ก แต่ก็สร้างความเหนื่อยใจให้ไม่น้อย

''แม่เข้าใจ....และยอมรับการตัดสินใจของลูกเสมอนะ''

แม่ก็พูดแบบนี้ตลอด.....

''ค่ะ....''

จบการตอบรับจากเด็กสาวที่ต้องให้ตอบรับอย่างไร แม้แต่สายตาก็ยังไม่สบด้วย เธอรู้ดีเส้นทางที่ลูกของเธอเรื่องอาจเป็นเส้นทางที่เต็มไปด้วยอุปสักมากมาย แต่หน้าที่ของเธอนั้นทำได้เพียงสนับสนุนเส้นทางที่ลูกของเธอเลือกได้เพียงเท่านั้น เธอไม่มีสิทธิ์์ทำอะไรได้มากกว่านั้นเลย

''งั้นแม่ไม่อยู่กวนแล้ว....แม่ไปก่อนนะลูก''

ฝามืออันอบอุ่นลูบหัวเธอเบาๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องของลูกสาวเธอไป.......

เธอละสายตาออกจากภาพวาดตรงหน้า หันมองไปอย่างบานประตูที่ปิดแนบสนิทชาร์ล๊อตวางพู่กันลงบนถาดสี

เธอถอนหายใจออกมาเบาๆกับคำพูดทุกคำของผู้เป็นแม่ แน่นอนว่าเธอฟังมันทุกคำไม่ตกหล่นถึงแม้ว่าท่าทางของเธอเหมือนจะไม่ได้ใส่ใจกับมันมากนักก็ตาม เพราะต่อให้อาชีพในอนาคตของเธอจะทำให้ท่านต้องทุกข์ใจมากเพียงไหนแต่เธอนั้นเห็นแก่ตัวเกินกว่าจะทำตามความต้องการของใครๆ ทำในสิ่งที่รักมากกว่าจะทำในสิ่งที่ถูกต้อง

ใช่เธอนั้นเห็นแก่ตัว....แต่คำว่า 'ความฝัน' มันก็บอกอยู่ในตัวของมันแล้วว่าทำเพื่อตัวเองเท่านั้น เพราะทุกคนใช่จะมีความฝันที่เหมือนกันทุกคน เพราะแบบนั้นและ มุมมองความคิดถึงได้แตกต่าง แต่เธอจะไม่เดินแยกไปตามทางที่เธอไม่ได้เลือกอย่างแน่นอน

ชาร์ล๊อตลุกขึ้นเดินไปอย่างชั้นเก็บภาพวาดของเธอ ที่เต็มไปด้วยม้วนภาพมากมายเรียงรายเป็นทรงกระบอกเพื่อประหยัดพื้นที่ในการเก็บรักษาภาพวาดของเธอตลอด 10 ปีที่ผ่านมา เธอเอือมมือหยิบม้วนกระดาษสีน้ำตาลซีดที่แผ่นกระดาษมีสภาพไม่สมบูรณ์นักถ้าเทียบกับแผ่นอื่น ๆ เธอคลี่แผ่นกระดาษที่ทั้งเก่าและกรอบราวจะสลายลงภายในอุ้มมือ ในนั้นมีภาพวาดเมื่อสมัยประถม 3 ของเธอ และเป็นภาพแรกที่เธอเริ่มลงมือวาดอย่างจริงจังจนมันสมบูรณ์ออกมาได้ไม่หน้าดูเท่าไร

ใช่.....มันไม่ใช่ภาพที่หน้าดูนักแต่ก็ดูสวยมากแล้วสำหรับนักวาดตัวน้อยมือสมัครเล่นแล้วกับเธอในตอนนี้ก็ยังคงดูสวยและงดงามเสมอมา ต่อให้ในตอนนี้ฝีมือการวาดของเธอจะพัฒนาไปไกลมากแค่ไหนก็ตาม เธอยิ้มออกมาบางๆบนริมฝีปาก เธอชอบภาพนี้ต่อให้ใครหลายๆคนจะบอกว่ามันเป็นภาพที่ไม่ได้มีความสวยงามเลยก็ตาม สิ่งที่เธอในตอนนี้ไม่สามารถทำได้เหมือนในภาพวาดใบนี้คงเป็น จิตนาการ ที่ไม่มีสิ้นสุด

''....คงต้องหาเวลาว่างไปเที่ยวบ้างแล้ว''

เพื่อหาประสบการณ์และแรงบานดาลใจในการวาดภาพต่อๆไปของเธอ....แต่ชาร์ล๊อตนั้นหาเวลาว่างในช่วงนี้ไม่ได้แน่นอน คงต้องพับความคิดนั้นไปสักพักใหญ่ๆเลยละ เธอม้วนภาพเก็บลงบนชั้นตามเดิมก่อนจะเดินกลับไปเพื่อล้มตัวลงบนเตียงขนาดใหญ่ของตน

วิ้ง!

''......!?!''

ชาร์ล๊อตชะงักฝีเท้าลง หันไปมองตามเสียงประหลาดที่ดังก้องภายในห้อง เธอหันสายตามองไปทั่วห้องเพื่อตามหาต้นเสียง จนดวงตาสีน้ำตาลคู่สวยเหลือบไปสบเข้ากับนัตน์ตาสีม่วงอ่อนในภาพวาดของชายในฝัน....

ที่สะกดลมหายใจของเธอไปชั่วขนาด ชาร์ล๊อตเดินเข้าไปหาภาพวาดนั้นที่กำลังส่องแสงสีเหลืองนวลตาออกมาอย่างอัศจรรย์ใจ เธอก้าวเข้าหาภาพวาดนั้นราวกับถูกมนต์สะกด จ้องมองนัตน์ตาคู่สวยตรงหน้าที่จำได้ว่า เธอไม่เคยวาดเพราะได้เว้นส่วนของใบหน้าช่องบนไว้

แล้วทำไม?.....

วุบ!

''....!!!''

ตุบ!!!....

.................................................................

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***