บทนำ เหนือครุฑ

อันนาคแลครุฑเป็นอริคู่แค้นกันเนิ่นนานแล้ว ด้วยฝ่ายครุฑนั้นมีฤทธามากกว่า มักฉวยโอกาสจับ นาคกินเป็นอาหารยามบินผ่านแม่น้ำหรือมหาสมุทร สีทันดรอันเป็นที่อยู่อาศัยของนาคาแลนาคี

มหาเดชานาคราช ราชาแห่งนาคทั้งปวง ผู้ซึ่ง ปกครองดินแดนแห่งบาดาลกลัดกลุ้มพระทัยนัก ทนเห็นมิได้ที่บุตรหลานตลอดจนบริวารตนเองต้อง ตกเป็นอาหารของเหล่าจอมปักษาผู้มากฤทธิ์ แม้จะ ยอมเสี่ยงอันตรายส่งพระโอรสองค์โตไปเจรจาด้วย อย่างไรก็ไร้ผล พญาครุฑผู้อยู่เหนือฟากฟ้าแดน สวรรค์ตอกกลับด้วยความโอหังถือดี ว่านาคนั้นเป็น เกียรติแล้วที่ได้ใช้ชีพหล่อเลี้ยงชีวิตครุฑให้ยืนยาว

จวบจนกระทั่งโลกาถึงกาลวิบัติ ฟ้าดินวิปโยค เมฆดำครึ้มปกคลุม แสงอสนีฟาดกระหน่ำ อัน เปลือกฟ้ากว้างใหญ่นั้นถล่มลงมาบดขยี้ดินแดน มนุษย์ เหล่าสัตว์แลมนุษย์ตกใจนัก ร่ำร้องขอทวย เทพให้ช่วยเหลือ หากฟ้าถล่มลงมา จักมิมีสิ่งมีชีวิต ใดรอดได้แต่แม้ตนเดียว

บัดนั้นเอง องค์อิศวรมหาเทพแห่งไกรลาส บรรพตปรากฏกาย ผิวขาวมิต่างจากแสงตะวันบน ท้องนภา นุ่งห่มกายดั่งฤๅษี สวมสร้อยอันทำมาจาก หัวกะโหลก งูเห่าเลื้อยพันคอประหนึ่งเครื่อง ประดับเกล็ดมันวาว

มหาเทพชูตรีศูลขึ้นฟ้า เท้าเปล่ากระทืบธรณี ฟ้าร้องคำรามครืนครัน แผ่นดินสั่นสะเทือนปริร้าว ด้วยฤทธิ์เดชานุภาพแห่งองค์พระผู้ทำลายล้าง ฟ้า ดินจึงแยกกลับเป็นเหมือนเดิม

แสงสว่างส่องหล้า ปฐพีกลับคืนสู่ปกติ ผู้คน ต่างโห่ร้องเอริกเกริก ยินดีที่โลกพ้นจากมหา โลกาวินาศ

ทว่าการแยกฟ้าดินต้องใช้ฤทธิ์มาก ระหว่าง เหาะกลับเขาไกรลาสผ่านป่าหิมพานต์ กลับ เหน็ดเหนื่อยจนสิ้นแรง จำต้องเหาะลงไปพักพื้น เรียกอิทธิฤทธิ์กลับเป็นเหมือนเก่า

องค์อิศวรปักตรีศูลลงดินประทับลงพื้นหมาย พักผ่อน ทว่าพลันมีนาคเกล็ดสีฟ้างดงามยิ่งกว่า ผิวน้ำมหาสมุทรเลื้อยมาหา วางลำตัวให้องค์อิศวร ประทับลงที่หลังมัน

นาคผู้นั้นขดตัวรอบกายมหาเทพ แยกเศียรทั้ง ห้ากางคุ้มศีรษะเพื่อบังแดดฝน องค์อิศวรหลับตา บำเพ็ญเรียกอิทธิฤทธิ์คืน

ผ่านพ้นวันคืนไปนับร้อยปี นาคเกล็ดงามผู้นั้น มิหวั่นเกรงร้อนหนาว ยังคงใช้กายบังลมฝนแลหิมะ เพื่อปกป้องพระผู้เป็นเจ้าด้วยความมุ่งมั่น จวบจน กระทั่งข่าวนี้ได้ยินไปถึงบรรดาวงศ์นาค พญาเดชา

นาคราชจึงพาบริวารตลอดจนบุตรหลานนับร้อยมา เฝ้าอารักขา รายล้อมพระอิศวรไว้

เมื่ออิทธิฤทธิ์กลับคืนดั่งเดิม องค์อิศวรเปิด เนตรลุกขึ้นจับตรีศูล กล่าวกับนาคผู้ถวายรับใช้

“เจ้าช่วยข้าบังแดดฝนถึงหนึ่งร้อยปี ข้าขอบใจ นัก"

นาคผู้นั้นคลายตัวกลายร่างครึ่งท่อนบนเป็น นาคาหนุ่มรูปงามผู้หนึ่ง ผมดำขลับปกหน้าผาก ตาคม จมูกตั้งตรงดั่งบรรพต ประนมมือด้วยความ นอบน้อม

“เป็นเกียรติของข้าที่ได้รับใช้พระผู้เป็นเจ้า”

“เจ้าชื่อกระไร? "

“ข้าชื่อสมุทรธร (ผู้ดำรงไว้ซึ่งมหาสมุทร) โอรส องค์โตแห่งพญาเดชานาคราชผู้ครองเมืองบาดาล”

“เจ้าลำบากช่วยดูแลข้า ความลำบากนั้นย่อมไม่ สูญเปล่า ขอมา เจ้าอยากได้พรใด”

“ขอองค์มหาเทพประทานพร ให้ข้าได้มีลูกกับ ผู้ใดก็ได้มิว่าจักเป็นบุรุษหรือสตรีหรือมิว่ากับเผ่า ใด"

พรนี้ประหลาดนัก สร้างความตกตะลึงแก่ เหล่านาค แม้แต่พญานาคราชผู้เป็นพระบิดายังตก พระทัย ไฉนพระโอรสถึงได้ขอพรอันหาแก่นสาร มิได้

ทว่าองค์อิศวรพยักหน้าโดยมิลังเล “จงเป็นไป ดั่งนั้น”

มหาเทพยกมือซ้ายขึ้น แสงสว่างอันศักดิ์สิทธิ์ อาบไล้ตัวนาคหนุ่ม สมุทรธรก้มน้อมกราบ เมื่อ หมดธุระแล้ว องค์อิศวรเจ้าลอยตนขึ้นสู่ฟากฟ้า เสด็จกลับเขาไกรลาสอันเป็นที่ทรงประทับ

พญาเดชานาคราชเลื้อยลำตัวทองมหึมาเข้าหา ตรัสถามเสียงร้อนพระทัย

“ลูกพ่อ เจ้ามีโอกาสดีงามมากที่สุดเท่าที่เหล่า นาคเคยมี เหตุใดขอพรดั่งนี้เล่า? "

น้องชายผู้หนึ่งของสมุทรธรก็สงสัย

“นั่นสิพี่สมุทรธร เหตุใดไม่ขอให้ตนเองเป็น อมตะหรือขอให้ตนมีฤทธิ์เดชมากกว่าเหล่าครุฑา จักได้มิต้องเกรงพวกมันข่มเหงอีก”

นาคาหนุ่มมิได้ตอบ กลับเลื้อยลงสู่แม่น้ำกลับ ไปยังเมืองบาดาล การที่พระโอรสองค์โตแห่ง พญานาคขอพรเช่นนี้ สร้างความผิดหวังแก่นาคทั้ง

---- จบบทนำ ----

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***