เส้นทางสีใส

001 ผู้กล้าแห่งต่างโลก

ในร้านเหล้าข้างตรอกแห่งนึง มีชายสามคนนั่งดื่มอยู่ ชายคนนึงตัวสูงประมาณ189ซม.ผมสีดำรกรุงรัง หน้าหล่อแม้ขอบตาดำ ใส่เสื้อคอเต่าสีดำทับด้วยเสื้อนักศึกษาสีขาวสะอาด สวมสร้อยรูปทรงประหลาดคล้ายงาช้าง เขาคือ ธี

อีกคนเป็นชายสูงประมาณ186ซม.ผมสีดำ ทรงเด็กขี้อาย ใส่เสื้อพนักงานบริษัทสีดำ เขาชื่อ คณะ

และชายหนุ่มส่วนสูงเท่าคณะ ผมสีน้ำตาลอมแดง ใส่เสื้อยืดสีขาว กางเกงช้าง และรองเท้าแตะ ชื่อของเขาคือ แม็กซ์

ความเงียบถูกสานต่อกันตั้งแต่ทั้งสามเข้ามานั่ง จนกระทั่งทั้งสามพร้อมใจยกแก้วขึ้นมาชนกันจนเกิดเสียง

เสียงชนแก้วดังก้องสะท้อนกันไปมา ส่งสัญญาณว่าผู้ชนพร้อมดื่มมันเต็มที ท่ามกลางเสียงสะท้อนของแก้ว

มีเสียงเท้าคนทยอยออกจากร้านอย่างเชื่องช้า บางคนอ้วกออกมา บางคนแบกเพื่อนออกไป ปรากฏความเละเทะอย่างเลี่ยงไม่ได้

เสียงพูดคุยของหนุ่มวัยทำงานดังขึ้น

"พวกเราไม่ได้เจอกันนานนะ เป็นไงบ้างจากที่กูเห็นคือโทรมคู่"แม็กซ์พูด

เสียงหัวเราะของทั้งสองก็ดังขึ้น พวกเขาทั้งสามยิ้มฝืดและเริ่มคุยตามประสาเพื่อน

การพูดคุยเป็นไปอย่างเชื่องช้า

"พวกมึงจำเพื่อนสมัยประถมไอธีได้ปะ" แม็กซ์ หนุ่มวัย20ต้นพูดขึ้น ในขณะถือแก้วเบียร์วนน้ำไปมา

ผู้เป็นเพื่อนอย่างธีเลิกคิ้วกับคำถามที่มีชื่อตนติด เขายิ้มแห้งอย่างไม่เข้าใจ

"อ๋อใช่อีโจปะจำได้ดิ ทำไม?"

คณะเพื่อนอีกคนตอบอย่างตรงไปตรงมา เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยผิดกับธี

ธีทุบโต๊ะเบาๆ เขามองเพื่อนด้วยสายตาอำมหิต โกรธ เจือกับความเศร้า

'ไม่เห็นเข้าใจ ทำไมพวกนายถึง...พูดถึงเขาทั้งที่ไม่เคยเจอกัน'

เขาชะงัก

'หรือมีข่าวใส่ร้ายโอจีแสนดีของฉันอีก โถ่เอ้ยไอพวกมาเฟียป่าเถื่อน จำไว้เถอะ สักวันฉันจะตัดลิ้นพวกแก'

"ทำไมถึงพูดชื่อเขา"

ธีเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนเพลีย

"ใจเย็นมึง กูก็ไม่ได้อยากพูดถึงคนตอ อา อยนักหรอกแต่มันเป็นข่าวที่กูไปเจอมา"แม็กซ์เว้นช่วงหายใจเล็กน้อย เขามองธีพร้อมทั้งเหงื่อ

ไม่นานแม็กซ์ก็ดื่มน้ำสีเหลืองอึกใหญ่และเล่าต่อ"คืองี้ได้ข่าวว่าเขาเป็นลูกมาเฟียแหละ แล้วทีนี้มีข่าวนึงบอกว่าเขาตายเพราะคู่อริพ่อมาเชือด มึงคิดว่าไงอะกับเด็กตัวเล็กๆ"

กรอก—

ธีกำหมัดแน่น ฟันขัดกันจนดังกรอก ทำเอาเพื่อนทั้งสองคนต้องหันมาด้วยความเป็นห่วง ธีอ้าปากและหุบปากสองสามครั้ง

"กูไม่อยากรู้ ถึงสืบและบอกตำรวจไปก็ไม่ช่วยให้เขาฟื้น มึงจะอะไ—"

ไม่ทันจบประโยค แสงปริศนาปรากฏขึ้นครอบคลุมทั้งสามคน ราวกับกำลังพาไปที่ไหนสักแห่ง

ทั้งสองตกใจและวิตกกังวล กังวลสิ่งที่จะเกิดขึ้น ธีเองก็เช่นกัน

ในความคิดของเขาแว๊บนึงเขาเองก็คิดว่าอาจมีคนป่าระเบิดควันมา หรือแสงรถที่เสียหลัก

แต่พอลองมองย้อนไป มันไม่หน้าเป็นไปได้

ธีรู้สึกถึงความเลี่ยนแปลงของอากาศและพื้นที่เขาเหยียบ

'มันเกิดอะไรขึ้น?'

เขาหรี่ตา มองซ้ายขวาสำรวจสถานที่ใหม่ด้วยความสงสัย เขาคิดเพียงแค่ว่าอย่าเป็นสิ่งนั้น

ไอการอัญเชิญนั้นน่ะ

สิ่งที่ธีต้องการที่สุดคือการตอบแทนแม่ มีงานทำ หรือฝึกงานให้จบ ไม่ใช่การเป็นผู้กล้าหรือการติดร่างแห

เขากวาดสายตาสังเกตอย่างระเอียดอีกครั้ง อิฐเก่าๆสีเทา รอยแตกบนกำแพง พรมสีแดงที่เขานั่งอยู่ คนใส่ชุดเกราะ2คนยืนข้างชายชรา คนใส่ชุดนักเวทย์เหมือนในมังงะประมาณ5คนยืนล้อมวงเขา และ

ธีชะงักครู่นึง สังเกตชายวัยชรา สวมมงกุฎ และผ้าคลุม

ตอนนี้เขาแน่ใจแล้ว และเกรงว่าจะเป็นสิ่งที่เขากลัวสะด้วย

"ท่านผู้กล้าจริงๆด้วย ขอบคุณพระเจ้า มันสำเร็จละ พวกเราทำได้"หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างราชากล่าว ธีคิดว่าเธอคือเจ้าหญิงหรือไม่ก็อิหนูเล็ก เมียน้อย อะไรประมาณนั้น

เขาพยายามทำเหมือนยังไม่ลืมตา คงเพราะเขานั่งหันข้างให้ด้วยพวกเขาจึงไม่สังเกตุ

นอกจากพวกเขาแล้วยังมี ธี และเพื่อนอีกสองคนยืนอยู่ตรงกลางวงคนที่ใส่ชุดนักเวท

ตอนนี้ธีอยากเบะปากแล้วพูดว่า 'ความหวังของพวกคุณคือการดับอนาคตของผม'

"อืม...ที่นี่ที่ไหนกันครับ"คณะลืมตาขึ้น เขาพูดเป็นคนแรกอาจเพราะเจ้าตัวพยุงแม็กซ์ตั้งแต่วาร์ปมา เลยตื่นตลอดเวลา

แม้ธีไม่ได้หันหน้าไปแต่เขาคิดว่าเจ้าคณะต้องทำหน้าเหมือนฆ่าใครอยู่แน่ๆ

'ก็นะ เขาพึ่งได้งานได้ไม่กี่วัน เงินเดือนยังไม่ได้ แถมถูกพามาในที่แปลกเป็นใครก็รู้สึกโมโห’

“ที่นี่ปราสาทค่ะ”เสียงใสๆขอหญิงสาวตอบคณะ ธีคิดว่าเธอพูดโดยไม่ดูสีหน้าหรือสิ่งที่คณะต้องการ

ธีเริ่มแสดงให้ทุกคนเห็น เขาเบิกตาโพรงหันหน้าไปมาเหมือนกระต่ายตื่นตูม

มีเพียงแค่คณะที่มองบนกับการกระทำของธี คณะกำชับมือให้พยุงแม็กซ์ได้ดีขึ้น และเอ่ยคำที่ทำให้ทุกคนสตั๊น

“คิดว่าผมโง่ขนาดนั้นเลยหรอครับ สิ่งที่ผมต้องการบอกคือที่นี่คือปราสาทอะไร ประเทศอะไรครับ”คณะยิ้มอ่อน

อุป!! เสียงกลั้นขำของธีทำเอากษัตริย์ขมวดคิ้ว หรือบางทีอาจขมวดตั้งแต่คณะพูด

‘บอกตรงๆอยากจะขำจนปอดบิน5555555’