" พบเจอ "

ทั้งไคเกะและเอลี่ย์ได้แต่งตัวเป็นชุดยูนิฟอร์มทำงานและพร้อมที่จะไป ท่าน CEO ได้วางแผนเกี่ยวกับการที่จะลงไปในสำรวจพื้นที่ใต้ดินลึกลับแห่งนั้น ไคเกะรู้สึกตื่นเต้นอย่างมากเพราะจะได้ตามหาลูกสาวของตัวเอง

"เนโครรอพ่อนะลูก~"

(เอลี่ย์หันมาทางเขาแล้วพูด)

"ไปกันเถอะ"

"อา เคร~"

เอลี่ย์ได้เอากระเป๋าของเธอใส่ไว้ในรถและสตาร์ทรถ

"จะออกเดินทางแล้วนะ"

เธอขับรถไปที่บริษัทกรมคุ้มครองเด็กและจอดรถไว้ ทั้งสองเดินออกมาจากรถ ไคเกะบินไปที่เฮลิคอปเตอร์หน่วยสอดแนม และเอลี่ย์วิ่งไปที่รถของทีมแพทย์กุมาร ทีมและหน่วยต่างๆได้ออกเดินทางไปที่จุดข้างบนของหลุมนั้น และถึงแล้ว

ไคเกะได้บินลงไปข้างล่างเพื่อสำรวจ และหน่วยโจมตีกับหน่วยปราบปรามปีนเชือกก็ลงมากันทีหลัง

"วู้หู้~ สนุกชิบ~"

ไคเกะพยายามจะหาลูกตัวเอง

"เนโคร~ ลูกอยู่ไหน~"

"หนูอยู่นี่....ค่ะพ่อ..."

เผยให้เห็นร่างของเด็กสาวคนนึงที่เป็นนางฟ้าเธอถูกจับมัดแขนมัดขาไว้ปีกของเธอถูกตรึง สภาพของเธอตอนนี้ไม่ต่างจากคนที่เจ็บปวดมากๆ เนโครฝืนยิ้มดีใจเมื่อเห็นพ่อของเธอกลับมา

"พ่อ..ค่ะ..."

"น-เนโคร!?! ใครทำอะไรลูก?"

"พวกลักพาตัว...เห็นว่าหนูเป็นนางฟ้า...ร่างกายนางฟ้าขายได้ดี...ขายได้... พันล้านบาท"

ก่อนที่เธอจะพูดอะไร เธอก็สลบไปด้วยความเจ็บปวดเสียแล้ว ไคเกะรู้สึกสงสารลูกตัวเองมาก เขาปลดปล่อยเธอจากเชือกและโซ่ เขาได้กอดลูกของตัวเองไว้แน่น

"ไม่พูดอย่างนี้สิลูกหนูไม่ใช่สินค้านะ หนูไม่ใช่เครื่องมือทางการเงินของใครทั้งสิ้น หนูเป็นลูกของพ่อ โลกทั้งใบของพ่อคือหนู หนูรอดมาได้เพราะก็ดีใจแล้ว"

ไคเกะทำหน้าเศร้า ครุ่นคิดว่าลูกจะต้องเจออะไรบ้าง ทำไมเธอถึงต้องเจอกับลูกมันโหดร้ายและโดนทรมานแบบนี้ เขาเรียกอุ้มลูกและพาเธอไปหาเอลี่ย์

"เอลี่ย์... นี่เนโครลูกสาวของฉัน"

"เนโครจะต้องรอดนะ ฉันจะรักษาให้เธอเอง"

ในเวลาเดียวกันหน่วยอื่นๆก็ได้เจอกับเด็กที่ถูกลักพาตัวของพวกค้ามนุษย์มากมาย และพวกเขาก็ได้ช่วยเหลือเด็กเหล่านั้น และวันถัดมา

"พ่อคะ เพื่อนร่วมงานของพ่อเท่จังเลยนะคะ ได้ช่วยเหลือคนอื่นเด็กแล้วก็ผู้บริสุทธิ์"

"จ้า~"

"หนูอยากเป็นแบบพ่อมากเลย แต่ถ้าจะให้เหมาะกับหนูหนูคงเป็นทีมแพทย์กุมารกับพี่เอลี่ย์ดีกว่า เพราะหนูถนัดเรื่องการรักษา"

"หนูจะรักษาคนอื่นหรอ? ดีนะ ความคิดดี"

เอลี่ย์นำอาหารมาให้ทั้งสองกินและก็ยิ้มให้เนโคร

"จะว่าไป ถ้าเนโครเป็นทีมแพทย์กุมารกับพี่ก็คงจะดีแน่เลย ฮิๆ"

และเมื่อพวกเขาเคยรับประทานอาหารเสร็จ แล้วก็แจ้งจาก ท่าน CEO ในณปัจจุบันนี้ตอนนี้ไม่มีงานแล้ว ที่เหลือก็เป็นวันหยุดพักผ่อนได้ แต่ไคเกะก็นึกถึงข่าว "เด็กสาววัย 16 อาศัยอยู่บนตึกหลัง 63 ชั้น"

"มันเป็นไปได้หรอ เป็นไปได้ยังไง...."

ไคเกะมองไปที่ลูกสาวของเขาที่เล่นกับเอลี่ย์ เธอได้สอนเนโครเกี่ยวกับการรักษาคนและบอกเรื่องเกี่ยวกับทีมแพทย์กุมารให้เธอฟัง และให้เนโครลองรักษาหุ่นตุ๊กตาดู

"อ-เอ๊ะ? เรียนรู้แค่แป๊บเดียวก็เข้าใจเลยหรอ? เธอฉลาดจังเลยนะ มันต้องอย่างนี้สิ"

"ค่ะ~ ฮิๆๆ"

ไคเกะมองไปที่ลูกสาวเขาสักพักนึง

"..."

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***