Guardians Duty: บ่าวซ่าท้าวัยเด็ก

" จุดเริ่มต้น "

ไคเกะได้เดินเล่นที่สวนสถานะและได้พบกับป้ายประกาศหาตัวไปของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ชื่อของเธอคือ เวนาลิตี้ เดโซลมิน่า และมีอายุ 14 ปี ซึ่งทำให้ไคเกะรู้สึกสนใจ เขาจึงบินไปที่สถานที่ๆหนึ่งซึ่งเป็นบ้านของสาวน้อย เขาเอารูปในป้ายประกาศตามหามาเปรียบเทียบกับสาวน้อยคนนั้นและปรากฏว่าสองคนนี้เป็นคนเดียวกันแล้วก็ได้พูดขึ้นว่า

"เวนาลิตี้ พ่อแม่ของเธอตามหาแล้วนะรู้ไหม"

(เวนาลิตี้บอก)

"อย่ามายุ่ง แล้วก็ออกไปซะ"

(ไคเกะตอบกลับ)

"ถ้าเธอไม่กลับบ้านดีๆฉันจะอุ้มเธอกลับบ้านเอง"

เวนาลิตี้รำคาญและเดินหนี พอไคเกะได้เดินออกไป เวนาลิตี้เห็นว่าไคเกะออกไปแล้วจึงเดินออกมาและไปที่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าใกล้ๆเพื่อที่จะไปหาเพื่อนของเธอที่เป็นเด็กๆตระกูลโทโจแต่ไคเกะไม่ได้กลับไปจริงๆเขาซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้และแอบดูเหตุการณ์ทุกอย่าง

"หน้าไม่ต้อนรับแขกเลยนะ เวนนี่~"

(เขาได้พูดขึ้นก่อนที่จะแอบส่องอีก ทันใดนั้นมีผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งเดินเข้ามา)

"ส-สวัสดีค่ะ"

(ไคเกะได้หันมาแล้วบอกว่า)

"หวัดดี"

(เด็กผู้หญิงพูดขึ้น)

"ม-มาส่องอะไรหรอคะ?"

(ไคเกะมองที่ผู้หญิงและยิ้มขึ้น)

"ไม่มีอะไรหรอก อย่ามายุ่งดีกว่านะ~"

เด็กผู้หญิงได้เดินจากไปและเข้าไปในบ้านของเด็กกำพร้า ตัดภาพมาตอนกลางคืนไคเกะรับประทานอาหารมื้อเย็นของเขาก็ได้คุยกับเพื่อนของเขาที่ชื่อว่าเอลี่ย เธอได้ถามว่า

"เคสนี้เป็นไงบ้าง?"

"เด็กคนนั้นวีนมากเลย ไม่รู้ว่าโกรธมาจากไหน"

(เอลี่ย์คิดสักพักก่อนที่จะพูด)

"มันจะต้องมีอะไรแน่ๆ..."

ไคเกะพยักหน้าพร้อมกับเก็บจานอาหารและไปล้างจาน ไคเกะกับเอลี่ย์ได้ไปอาบน้ำนอนแต่เอลี่ย์ฝันร้านและแพนิค ทั้งสองเลยได้นอนด้วยกัน

เวลา 05:00 เอลี่ย์ได้ตื่นขึ้นพร้อมกับพรึมพำ

"เวลาทำงานมาถึงแล้วสินะ..."

"เอลี่ย์ อย่าเพิ่งขี้เกียจตอนนี้นะ ฉันเชื่อว่าถ้ามันจบแล้วเดี๋ยวเธอก็จะได้นอนยาวๆนะ~"

"สัญญา?"

"สัญญาจ้า~"

ทั้งสองได้เอานิ้วก้อยมาผูกกันเหมือนที่เด็กๆเล่นด้วยกัน

"ตอนนี้ฉันอายุ 18 แล้วนะ ส่วนนายที่เป็นเทวดาไม่แก่ไม่ตายน่ะ ก็คงจะ 10 ขวบตลอดไป..."