เอาตัวรอด2.²

"กลับไปหาทุกคนที่ได้รับจดหมายจากเคเคทเริ่มด้วยคนแรกป้าเม"

จดหมายจากหนูเค!?"ตกใจด้วยความดีใจ"ป้าเม

แล้วจดหมายอื่นนี่ก็?"ป้าเม

เดี๋ยวอ่านของหนูเคให้มาก่อนแล้วกัน"แกะซองจดหมายที่มีชื่อตัวเองอ่าน"ป้าเม

"ถึงป้าเม หนูเคเคท มิเตอร์ ได้เรียนจบมหาวิทยาลัยแล้วนะ สอบได้อันดับที่2ของคณะด้วย หนูคงอาจไม่ได้กลับไปอีกนานเช่นเคย

แต่จะส่งจดหมายมาหาป้าเมเสมอ พอหนูเรียนจบหนูต้องออกจากประเทศไปทำงานกับคนๆนึง

เดี๋ยวหนูจะซื้อของฝากส่งมาให้ป้าเมนะ

แล้วก็ถ้าไม่เป็นการรบกวนไปฝากส่งจดหมายต่างๆที่มีชื่อน้าๆและลุงให้หน่อย พอดีหนูจำที่อยู่ไม่ได้น่ะ ด้วยความเคารพจากเคเคท"

โถ่หนูเคไปไกลอีกแล้ว มีรูปถ่ายกับใบปริญญาด้วยสินะ"มองรูปเคเคท"ป้าเม

เดี๋ยวต้องเอาจดหมายหนูเคไปส่งให้เจ้าพวกนั้น"ป้าเม

เอ๋ มีใครบ้างนะ?"ป้าเม

"ป้าเมได้อ่านชื่อหน้าซองจดหมายแล้วได้รู้ตัวคนที่จะไปส่งให้ป้าเมนำจดหมายไปให้ทุกคนและก็กลับไปคนที่ได้จดหมายหลักๆแล้วให้ฝากไปให้อีกทีคือบีธาส บีธาสนำไปให้คนอื่นๆ ให้บาร์เร็ตต์ ชาลส์

ของซาโตะและลุงบุช บีธาสก็ส่งจดหมายข้ามประเทศให้อีกที เพราะซาโตะกลับไปประเทศญี่ปุ่นกับน้องตัวเอง ลุงบุชก็เที่ยวฝรั่งเศสกับแม่ตัวเองอยู่

ไปดูบีธาสที่ได้จดหมายกันว่ามีเนื้อหาอะไรบ้าง"

มาแล้วไปเลยไม่แวะมาสินะ..."มองจดหมายในมือ"บีธาส

จดหมายจากเคสินะ เด็กคนนั้นเป็นยังไงบ้างไม่เจอกันต้องนานเลยจะโตขนาดไหนกันแล้วนะ?"???

กรีเซียกลับมาไม่เรียกผมเลยนะครับ"บีธาส

เห็นคุณจดจ่ออยู่เลยไม่อยากรบกวนน่ะค่ะ"เดินมานั่งข้างๆ"กรีเซีย

เธอส่งจดหมายอะไรมาบอกงั้นเหรอ? แล้วรู้เรื่องหัวหน้าของคุณที่ตายไปแล้วรึยัง?"กรีเซีย

รู้แล้วล่ะ ฝากส่งคนอื่นเพราะจำที่อยู่บ้านเราสองคนไม่ได้สินะ"บีธาส

คุณก็มันตั้งหลายปีแล้วนะ อีกอย่างเธอไม่ได้มาบ้านเราบ่อยแบบไปบ้านคนอื่นๆนะ"กรีเซีย

เด็กคนนั้นมาบ้านเราแค่ไม่เกิน10ครั้งก็ไม่แปลกที่จำที่อยู่บ้านไม่ แล้วอีกอย่างคุณไม่ค่อยสอนอะไรเธอเลยไงล่ะ"กรีเซีย

ก็เคเคทเด็กคนนั้นไม่ได้ขอให้สอนนิ..."กรีเซีย

โถ่ คุณต้องรอให้พูดขอตลอดทุกครั้งเลยเนี่ย

ต้องเข้าไปแบบนักสืบมั้งสิคะ"กรีเซีย

พอเถอะ ก็ได้คราวหลังจะทำตามนะแต่ตอนนี้อ่านจดหมายก่อน"เปิดซองจดหมายแล้วอ่าน"บีธาส

"ถึงน้าบีธาส หนูเคเคท มิเตอร์ เด็กที่ลุงเวนเก็บมาเลี้ยงเองนะ จำได้รึเปล่าจำไม่ได้ไม่เป็นไร

หนูรู้เรื่องลุงเวนตายแล้วล่ะ ลุงเขาบอกให้หนูไปใช้ตามสกุลใครในหน่วยเพื่อหนีจากศัตรูของลุง

แต่หนูไม่เปลี่ยนหรอก จะสืบทอดนามสกุลนี้เอง

ไม่ต้องกลัวเลยว่าศัตรูของลุงเวนจะทำอะไรหนู

เพราะหนูจะหาทางเอง แล้วก็นะหนูได้เรียนมหาวิทยาลัยตอนอายุ16 สอบเข้าไปได้เพราะสอบเทียบ และก็ทำใบขับขี่ผ่านด้วยนะจะบอกให้

ตอนนี้ก็เรียนจบมหาวิทยาลัยแล้ว หนูเรียนคณะศิลปศาสตร์ สอบได้ที่2ของคณะเลยนะจะบอกให้

จากนั้นพอเรียนจบปุ๊บหนูก็มีงานทำ งานที่ทำต่อเป็นงานที่ใช้สมองอย่างมากเลยล่ะ แต่ก็ได้ค่าตอบแทนดี แต่ไม่ได้ทำในประเทศอังกฤษนะหนูออกจากประเทศไปทำที่ประเทศอื่นไม่ได้อยู่เป็นหลักแหล่ง อาจไม่สามารถติดต่อหนูได้แต่หนูจะส่งจดหมายไปหาทางป้าเมนะ จากเคเคท มิเตอร์"

เก่งจังเลยนะเคเนี่ย สอบได้ที่2เลยสอบเทียบผ่าน

สอบใบขับขี่ก็ผ่าน เก่งจริงๆเลย"กรีเซีย

ไปทำงานต่างประเทศ...ทำงานที่ใช้งานสมองงั้นสินะ ทำงานแบบอิสระไม่อยู่เป็นหลักแหล่งค่าตอบแทนดี หรือว่า..."บีธาส

รู้แล้ว!? เคทำงานเป็นนักสืบสินะเนี่ยแต่เรียนจบคณะศิลปศาสตร์นี่น่า ไม่ใช่คณะนิติศาสตร์

โคล่ะสายเลยนี่แต่มาทำงานนักสืบซะได้"กรีเซีย

พึ่งรู้ว่าใช้สมองดีว่า ไปเจอผู้คนเยอะๆเช่นเคยสินะ"บีธาส

นั่นสินะแบบนี้คงดีต่อตัวเคแล้วล่ะ แต่ถ้ามีอะไรพวกเราพร้อมที่จะช่วยเธอเสมอ"กรีเซีย

อย่างที่คุณสเวนฝากไว้..."บีธาส

"ต่อมาก็บาร์เร็ตต์ที่ได้รับจดหมายมา"

จดหมายที่บีธาสมาให้ของใครกันนะ?"บาร์เร็ตต์

ไม่บอกด้วยเอามาให้แล้วไปเลย"บาร์เร็ตต์

เดี๋ยวก็รู้เองถ้าอ่าน แต่มีชื่อเราอยู่ด้วยตนรู้สินะ"เปิดซองจดหมายหยิบกระดาษข้างในออกมากางอ่าน"บาร์

นี่มัน..."บาร์เร็ตต์

"ถึง น้าบาร์เร็ตต์ นี่เคเคทเองนะน้าจะจำหนูได้หรือไม่ก็รู้หรอกนะ แต่ขอโทษที่ไม่ได้ติดต่อไปเพราะว่าหนูลืมที่อยู่ของน้าไปแล้วล่ะ หนูเรื่องการตายของลุงเวนแล้ว อุสาจะชดใช้ที่เลี้ยงมาสักหน่อยแต่ลุงเวนกลับตายไปซะแล้ว อ่าแล้วก็นะตอนที่อยู่ที่

บ้านควิลล์ แวมมี่ บ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าที่มีพรสวรรค์นั้นน่ะ หนูไปอยู่ที่นั้น4ปีจนถึงอายุ16

พออายุ16หนูออกมาและเข้าสอบเทียบเพื่อเข้า

มหาวิทยาลัยในลอนดอน แน่นอนหนูทำงานเก็บเงินเองมาได้จนส่งตัวเองเรียนจบแล้วด้วย

ส่วนตอนนี้หนูได้ออกเดินทางไปต่างประเทศเพื่อไปทำงานน่ะไม่ใช่งานอยู่กับที่ ไว้หนูบอกความคืบหน้าทางจดหมายฝากไว้ที่ป้าเมนะ แล้วก็นะไวน์นั้นหนูยังไม่ได้ลองกินถึงจะอายุ20แล้วก็ตาม แต่จะเอามาลองชิมแน่นอนน้าบอกไว้ใช่ไหมว่าไวน์ยิ่งเก็บยิ่งอร่อยน่ะ จากเคเคท มิเตอร์"

ผ่านไปแปปเดี๋ยวเคโตขึ้นเยอะเลยสินะ"บาร์เร็ตต์

"แสดงใบหน้ายิ้มแย้มปราบปลื้มใจที่ได้อ่านจดหมาย"

ว่าแต่เคทำงานอะไรกันนะ? เดี๋ยวค่อยถามบีธาสแล้วกัน เจ้านั้นรู้แน่เคต้องเขียนจดหมายถึงแตกต่างจากของเรา"บาร์เร็ตต์

"ต่อมาเป็นชาลส์ที่กำลังนั่งอ่านจดหมายแล้วมีคนเข้าเดินตบไหล่"

ไงทำอะไรอยู่ห๊ะเจ้าน้องชาย?"???

พี่รอนด้า เคเคทส่งจดหมายมาหาพวกเราล่ะ!"ชูให้ดู"ชาลส์

ไหนขออ่านหน่อยสิว่าเจ้าหนูเคเป็นยังไงบ้าง"หยิบกระดาษจดหมายมาจากมือมาอ่าน"รอนด้า

"ถึงป้ารอนและน้าชาลส์ เคเคทเองนะ

ขอโทษนะที่หนูไม่ได้ติดต่ออะไรไปเลยน่ะ

พอดีหลังจากออกมาใช้ชีวิตคนเดียวตอนอายุ16

ก็ต้องทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียนมหาวิทยาลัยในลอนดอนน่ะ หนูเรียนคณะศิลปศาสตร์ หนูมาเรียนคณะนี้เพราะไม่รู้ว่าจะเรียนอะไรเลยมาลงที่คณะนี้

ดีใจชะมัดเรื่องที่ป้านอนสอนหนูได้เอามาใช้แล้วด้วย คิดถูกจริงๆที่ตอนนั้นหนูเสือกเรื่องของป้าน่ะ

แต่ก็นะคณะที่เรียน แล้วอาชีพที่หนูทำมันไม่ตรงกันเลย เสียดายเวลาเรียนนิดหน่อยแต่ก็ได้อะไรมาบ้างล่ะนะ แล้วก็ตอนนี้หนูออกจากประเทศอังกฤษเพื่อทำงานที่ว่าอยู่ ไม่ทำอยู่กับที่นะเปลี่ยนที่ไปเรื่อย สาเหตุที่แท้จริงที่หนูติดไปหาไม่ได้

หนูลืมที่อยู่ของป้า แต่หนูจะฝากจดหมายไว้กับป้าเมฝากให้ป้าเมมาให้น้าบีธาส แล้วให้น้าบีธาสฝากมาให้อีกที จากเคเคท มิเตอร์"

หึๆ สมแล้วที่เป็นลูกศิษย์เบอร์1ของฉันถ้ามีเวลามากกว่านี่คงสอนได้ดีว่าที่โรงเรียนและมหาวิทยาลัยแน่"รอนด้า

เคเคทเขียนถึงแต่พี่คนเดียวเลย..."ชาลส์

มันมีข้างหลังอยู่นานลืมอ่านชาลส์"ส่งกระดาษให้ครับ"รอนด้า

เหรอครับ!?"รับกระดาษแล้วพลิกกระดาษอ่านอย่างรวดเร็ว"ชาลส์

"ขอโทษนะน้าชาลส์พอดีหน้านึงไม่พอเขียนน่ะ

ขอบคุณนะน้าที่ให้สนับมาเป็นของขวัญชอบมากเลยล่ะมันโครตเท่เลย ถึงหนูจะไม่คได้ใช้แต่อีกไม่นานได้ใช้แน่นอน! แล้วก็นะตุ๊กตาของป้ารอนหนูนอนกอดทุกคืนมันนิ่มมาก!"

เขียนถึงผมนิดเดียวเอง ที่เหลือก็เข้าเรื่องพี่อีกแล้ว"ชาลส์

"ชาลส์ทำหน้าเบะแบบเหมือนจะร้องไห้"

อย่ามางอนไม่เข้าเรื่องน่าชาลส์ อย่างน้อยเจ้าหนูเคก็ยังนึกถึงนายนะ ถึงจะนึกถึงฉันมากกว่าก็เถอะ"รอนด้า

พี่รอนด้าขี้โกงชะมัดมาขโมยหลานของผม!?"ชาลส์

หลานแกที่ไหนเหล่ามันหลานเจ้าสเวนไม่ใช่เรอะ!"รอนด้า

เคเคทเป็นหลานสาวผมเหมือนกัน! เธอเรียกผมว่าน้าเลยนะ!"ชาลส์

เจ้าหนูเคก็เรียกฉันว่าป้าเหมือนกันนั้นแหละ!?"รอนด้า

"จากนั้นทั้งสองคนก็ทะเลาะไม่เป็นเรื่องกันไป~"

"ต่อมา จดหมายก็ได้ส่งมาถึงลุงบุช"

จดหมายหนูเคที่บีธาสส่งมแทน?"บุช

ป่านี้หนูเคเป็นยังไงบ้างแล้วนะ"เปิดซองจดหมายอ่าน"บุช

"ถึงลุงบุช หนูเคเคทคนเดิมเพิ่มเติมคือพึ่งเรียนจบมหาวิทยาลัย หนูไม่รู้ว่าลุงอยู่ที่ไหนเลยส่งจดหมายต่อๆไปให้ถึงลุง ไม่รู้จะถึงรึเปล่าก็เถอะ

อย่างที่รู้ๆว่าคือหนูก็ไม่ได้อยู่ในประเทศอังกฤษเพราะออกมาทำงานต่างประเทศกับคนๆนึง

แล้วก็นะปืนที่ลุงให้มาน่ะหนูดูแลอย่างดีเลยล่ะ

ยังไม่เคยออกมายิงเลยสักครั้ง แล้วก็นะหนูไม่เปลี่ยนนามสกุลแบบที่ลุงเวนให้เปลี่ยนแน่หนูจะใช้นามสกุลนี้ ถึงแม้อาจโดนตามล่าก็ตาม แต่หนูก็มีแผนอยู่แล้ว ลุงไม่ต้องกังวนคนมันทำแบบนี้กับ

ลุงเวนมันต้องชดใช้ แล้วก็ขอให้เที่ยวสนุกไปกับยายปลายฟ้าด้วยนะฝากความคิดถึงถึงยายด้วย

จาก เคเคท มิเตอร์"

เป็นการตัดสินใจของหนูเคแล้วสินะ ทำไมเหมือนกันจังเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงเหมือนกันอีกทั้งนายและหนูเคเลยนะ"บุช

เออออยู่อ่านอะไรอยู่รึ?"เดินค้ำไม้เท้ามา"???

แม่ครับหนูเคเขาส่งจดหมายมาและฝากบอกคิดถึงแม่ด้วยครับ"บุช

เค? เอ่อหนูเคเองสินะป่านี่เป็นไงบ้างแล้วล่ะ"ยายปลายฟ้า

สบายดีครับ"ส่งยิ้มให้แม่ตัวเอง"บุช

ดีแล้วๆ"ยายปลายฟ้า

"ต่อมาซาโตะ"

เซล่า!? ดูนี่สิ! ใครสุดจดหมายมา!"ซาโตะ

ใครส่งจดหมายมาเหรอ? ทำไมไม่โทรมาล่ะนั่น"เซล่า

นั้นสินะ แต่จดหมายนี้ของเคจังที่ส่งมาเลยนะ!"ซาโตะ

เอ๋!? เคจังยังมีชีวิตอยู่เหรอนึกว่าตายไปแล้วนะเด็กคนนั้น"เซล่า

เคจังไม่รู้เบอร์ของพวกเราและไม่รู้ว่าพวกเรากลับมาญี่ปุ่นด้วยเลยส่งจดหมายไปทางคุณบีธารและให้เขาส่งมาให้อีกที"ซาโตะ

มัวรออะไรอยู่รีบเปิดอ่านสิจะได้รู้ความเป็นอยู่ของเคจังสักที่ว่าเป็นยังไงบ้าง"เซล่า

รู้แล้วๆ พี่จะอ่านออกเสียงให้ฟังนะ อะแฮ่มๆ"วอร์มเสียงนิดหน่อย"ซาโตะ

เอาล่ะนะ"เริ่มอ่าน"ซาโตะ

"ถึงน้าซาโตะและพี่เซล่า นี่เคเคทนะ อย่างที่รู้หนูไม่รู้จักที่อยู่เลยส่งไปทางน้าบีธาสแล้วให้ส่วให้ไปอีกทีนึง คงอยากรู้แล้วใช่ไหมว่าเคเคทคนนี้ไปเจออะไรมาและไปอยู่ที่ไหนมาจะบอกให้!

ตอนอายุ12ได้ออกไปอยู่บ้านเลี้ยงเด็กกำพร้า4ปีจนถึงอายุ16เลยออกมาระหว่างอยู่ที่นั้นก็รับจ้างหาเงินไว้ใช้พอออกมาจากบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้วได้ไปที่ลอนดอนเพื่อสอบเทียบเอาไปเข้า

มหาวิทยาลัยเกือบสอบไม่ติดแนะ แต่ก็สอบผ่านมาได้สอบเข้าเรียนคณะศิลปศาสตร์ด้วยล่ะ แต่ก็นะเป็นจะเข้าคณะผิดพอเรียนจบมาสอบได้อันดับ2ของคณะ หนูทำอาชีพที่ไม่ตรงคณะที่เรียนมาน่ะสิ แต่ตอนนี้ออกมาทำงานต่างประเทศแล้วหนูอาจไม่ได้กลับอังกฤษแน่ แต่บ้างทีหนูอาจไปประเทศญี่ปุ่นด้วย ถ้าหนูไปรอรับหนูกันด้วยล่ะ!

จากเคเคท มิเตอร์"

เคจังเรียนคณะเดียวกันกับหนูเลย!?"เซล่า

แต่ก็ไม่ได้ทำงานสายที่เรียนมานี่น่า..."ซาโตะ

แต่เคจังเก่งและฉลาดมากนะที่สอบได้ที่2ของคณะเลย ขนาดหนูสอบได้ที่เก็บหลักร้อย"เซล่า

ถ้าเคจังไม่ได้ทำงานเกี่ยวกับคณะที่ตัวเองเรียนมาล่ะก็แล้วเคจังทำงานอะไรล่ะ?"เซล่า

นั้นสิเคจังเป็นพวกฉลาดแบบคุณบีธาสเลยจิตใจแข็งแกร่งเหมือนคุณสเวนอ่อนโยนแบบคุณบุช

มีความกล้าแบบเรามีเจ้าเล่ห์แบบคุณบาร์เร็ตต์"ซาโตะ

พี่มีความกล้ามันก็มีเกือบทุกคนไหมแล้วแต่ว่าความกล้าของแค่ล่ะคนจะเป็นแบบไหนแต่เคจังไม่ใช่แบบพี่แน่นอน"เซล่า

รู้แล้วล่ะน่าอย่าพูดมากน่ะ พี่เดาว่าเคจังจะทำงานเป็นนักสืบออกปฎิบัติการคนเดียวด้วย"ซาโตะ

อะไรคิดว่าเคจังจะทำงานเป็นนักสืบ?"เซล่า

เพราะว่าพี่น่ะเคยเห็นเคจังอ่านนิยายสืบสวนไงล่ะ!"ซาโตะ

หาา?"เซล่า

เคยเห็นอ่านเชอร์ล็อกโฮล์มส์และนิยายสืบสวนหลายเล่มเลยนะ"ซาโตะ

หรอ~ งั้นถ้าเคจังมาเมื่อไหร่จะถามเองมาฟังพี่เดาสุ่มมั่วแบบนี้หนูอยากรู้ชะมัดพี่เป็นFBIได้ไง"เซล่า

เดี๋ยวเถอะอย่าดูถูกพี่นะเซล่า!?"ซาโตะ

ค่าๆงั้นหนูขอตัวไปทำงานต่อล่ะกัน"เดินหนีออกมา"เซล่า

"ต่อมาจนหมายถึงที่บ้านควิลล์แวมมี่

และของเมลโล่"

ทุกคนจ๊ะเคส่งจดหมายมาบอกอะไรพวกเราด้วยนะ"เดินถือจดหมายมาสองฉบับ"ฮันน่า

จดหมายจากคุณพี่งั้นเหรอ!?"เฟริซิตี้

ใช่จ๊ะ อ่ะนี่จดหมายของเธอต่างหากจ๊ะ"ส่งจดหมายอีกฉบับนึงให้เมลโล่"ฮันน่า

มะหมายความว่าไง!? ทำไมคุณพี่ถึงส่งจดหมายให้นายห๊ะไอ้ผมบ๊อบ!?"เฟริซิตี้

หึก็นะ"ยกยิ้มเยาะก่อนจะเดินจากไป"เมลโล่

ก็เธอไม่ได้ขอพี่เคทนิเมลโล่ขอเลยได้มาไงล่ะ"พูดจบเดินตามหลังเมลโล่ที่เดินยิ้มมองจดหมายอยู่"แม็ตต์

เดี๋ยวผมจะเป็นคนขออ่านให้ทุกคนฟังแทนก็แล้วกันครับ"คีแรน

ขอบใจนะจ๊ะคีแรน"ส่งจดหมายให้"ฮันน่า

หนูก็อ่านให้ได้นะคะ"เจน

อย่างเธอเดี่ยวพูดลิ้นพันอีกเดี๋ยวจะฟังไม่ออกกันพอดีน่ะสิ"ครูส

ฉันฝึกตามแบบพี่เคแล้วไม่มีทางพูดลิ้นพันแน่!"เจน

ทำไมพี่ไม่ส่งขนมมาให้กันล่ะ..."ร็อกโก้

คุณพี่ไม่ได้มีเวลาว่างมาซื้อขนมส่งมาให้หรอกนะ

คุณพี่ต้องทำงานและเรียนส่งตัวเองไปด้วยเลยนะ"เฟริซิตี้

ช่วยเงียบปากสักทีเถอะ เมื่อไหร่ฉันจะอ่านจดหมายที่พี่เคส่งมาให้กันห๊ะ?"คีแรน

ทะทุกคนกะกรุณาช่วยเงียบแปปนึงนะครับ..."ลูก้า

จะเริ่มอ่านล่ะนะ"เปิดจดหมายอ่าน"คีแรน

"อะแฮ่ม สวีดัด สวัสดี เคเคท มิเตอร์เองนะ

ที่ไม่ได้ติดต่อไปเหมือนเมื่อก่อน เพราะอยู่ช่วงสอบ

เลยอ่านหนังสือสอบแล้วก็ทำงานไปด้วยเลยไม่มี

เวลาว่างให้มาคุยกับทุกคน หลังจากสอบเสร็จและก็ไม่กี่วันต่อมาก็เรียนจบปริญญาตรีในวันที่22กันยายนคณะศิลปศาสตร์ สอบได้ที่2

ของคณะเลยล่ะ ไม่ได้โม้นะพูดจริงเขียนจริง

แต่อาชีพที่ทำงานมันไม่ตรงคณะที่เรียนจบน่ะสิ~

แล้วก็นะพี่ทำตามคำขอเสร็จไปได้หลายคนแล้วด้วยร่วมถึงคำท้าก็ด้วย เจนพี่ซื้อตุ๊กตาไปให้แล้ว

คีแรนพี่แต่งนิยายเอาไปให้อ่านแล้ว คาลอสไม่ได้ขอแต่ท้าพี่แต่ก็แพ้ไป ลูก้าไม่ได้ขอไม่ได้ท้าอะไรพี่

ร็อกโก้กินอยู่ตลอดพี่ส่งไปให้เยอะแล้วนะน่าจะพอแล้วเนอะ ลีโอพี่ก็ส่งคลิปเพลงพี่ไปให้เมื่อ4เดือนก่อนให้แล้ว เวลส์ขอรูปถ่ายสถานที่เท่ๆยังไม่หมดไว้จะส่งไปให้อีกเพราะความเท่ของพี่ยังไม่หมดเท่านี้ เนียร์ไม่ได้ขอไม่ได้ท้าอะไรพี่เลยแต่ถามพี่ว่าจะร่วมมือไขคดีกับแอลสินะ รอติดข่าวต่อไปนะเออ เฟตี้เธอไม่ได้ขออะไรพี่หรือท้าพี่แต่อวยพรพี่ขอบคุณนะ แล้วก็คนสุดท้ายครูสนายท้าทายพี่ไว้

จำได้ใช่ไหมว่าถ้าพี่ไปร่วมมือกับแอลได้

จะใส่ชุดกระโปรงชุดเดรสผู้หญิงตลอดไปน่ะ

เตรียมตัวเตรียมใจไว้หน่อยก็ดีนะ ไม่สิเตรียมหาชุดมาใส่เลยดีว่านะ ที่บอกมาทั้งหมดพี่เรียนจบออกมาทำงานต่างประเทศแล้วล่ะ แน่นอนจะติดไปกลับแบบเดิมถ้าว่างๆล่ะนะ จากเคเคท"

พี่เคไปทำงานต่างประเทศไม่ได้อยู่อังกฤษแล้ว"เจน

เขียนมายาวเหลือเกินนะ นิยายที่แต่งเดี๋ยวจะบอกความรู้สึกอีกครั้งก็แล้วกัน"คีแรน

พะพี่เคสอบได้ที่2ของคณะจากคนเป็นเป็นร้อยนั้น

งั้นพี่ก็ฉลาดมากว่าเราแล้วสินะ..."คาลอส

ผมอยากกินขนมอีกจัง"ร็อกโก้

อืมๆเพลงแร็ปที่พี่เคร้องก็สนุกมันมากๆ ถ้าเอาไปเผยแพร่ให้คนอื่นได้ฟังคงเป็นนักแร็ปสุดดังได้แน่"ลีโอ

ดีใจที่พี่เคเรียนจบจังเดี๋ยวไว้ผมจะแสดงความยินดีอีกครั้ง"ลูก้า

นั้นสินะพี่ต้องไปถ่ายภาพที่อื่นที่ไม่ใช่ประเทศนี้บ้าง อีกไม่นานพี่คงเป็นนักถ่ายรูปตัวเองอันดับ1เป็นแน่"เวลส์

เหอะพูดบัพไปงั้นสินะไม่เชื่อเด็ดขาดเลย!"ครูส

พี่เคททำได้แน่นอน..."พูดด้วยเสียงราบเรียบนั่งขณะจดจ่ออยู่กับรูบิค"เนียร์

ยะยะยังก็ไม่ทางหรอกน่า!"กระทืบเท้าเดินหนีออกไป"ครูส

ผมพึ่งเคยเห็นนายออกความคิดเห็นเลยนะครับ"คาลอส

..."ลุกขึ้นยืนเดินออกไป"เนียร์

อีกแค่2ปีเท่านั้นก็จะได้ออกไปหาคุณพี่สักที"เฟริซิตี้

แล้วสองคนนั้นได้จดหมายต่างหากต่างจากพวกเราสินะ"คีแรน

เจ็บใจนักที่มันได้จดหมายจากคุณพี่ที่เขียนด้วยลายมืออันงดงามของคุณพี่น่ะ!?"เฟริซิตี้

ถ้าอยากคุยกับเคล่ะก็ไว้ตอนเคติดต่อมาใหม่นะจ๊ะ"ฮันน่า

รู้แล้วล่ะค่ะแต่คงอีกนานแน่เลยหนูไม่ได้ยินเสียงของคุณพี่รู้จะเป็นไขขึ้นมาเลยล่ะคะ"ล้มตัวกับพื้นแบบนางเอก"เฟริซิตี้

งะงั้นเหรอจ๊ะ"ยิ้มแห้งๆกับการแสดงของเฟริซิตี้"

"ณ ด้านเมลโล่และแม็ตต์ที่เดินหลบทุกคนมาเพื่ออ่านจดหมาย"

รีบเปิดกันเถอะ!"แม็ตต์

รู้แล้วล่ะน่า"เปิดซองจดหมาย"เมลโล่

"จากนั้นเมลโล่และแม็ตต์ก็อาจจดหมาย"

"ไงเมลโล่!แล้วก็แม็ตต์ ฉันรู้ว่าพวกนายสองคนต้องอ่านจดหมายนี้ด้วยกันแน่นอน ประเด็นหลักคือพี่เรียนมหาวิทยาลัยจบแล้วล่ะและสอบได้ที่2ของคณะ ที่ไม่ได้ติดต่อไปนานเลยน่ะเพราะว่ามัวแต่อ่านหนังสือสอบแล้วก็ทำงานไปด้วยเลยไม่ได้ติดต่อไปเหมือนเคย แต่ตอนนี้ก็ติดต่อได้แล้ว

อืมแล้วก็นะตอนนี้ไม่ได้อยู่ในประเทศอังกฤษ

เพราะมาทำงานกับคนๆนึง ไม่บอกหรอกนะว่าใคร

แต่อีกไม่ช้าพวกนายต้องรู้แน่นอน บายแล้วเจอกัน

นะจ๊ะ เมลโล่&แม็ตต์ จากเคเคท"

ไปต่างประเทศเพื่อทำงานกับคนๆนึง..."เมลโล่

หรือว่าจะเป็น!?"แม็ตต์

พูดแล้วดันทำจริงได้สินะที่จะร่วมมือกับแอลน่ะ"เมลโล่

สุดยอดพี่เคทนี่สุดยอดเลย!?"แม็ตต์

รอฉันออกไปก่อนเถอะเดี๋ยวได้เจอกันแน่ คงไม่กับมาเร็วๆนี้แน่สินะเคทน่ะ"เมลโล่

ฉันขอไปด้วยนะ นายกับฉันมันคู่หูกันนี่"แม็ตต์

ใครบอกว่านายคือคู่หูฉันไม่ทราบ?"เมลโล่

เอ๊ะ?"แม็ตต์

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***