เอาตัวรอด1.⁶

เคเคทได้เดินหน้าต่อไปตามแผนที่ที่มีรอยปากกาเมจิเขียนอยู่ เดินตามทางไปจนถึงฟ้ามืดเลยหยุดหาที่นอนพัก"

มืดแล้วแฮะ จะไปนอนที่ไหนได้ล่ะเนี่ยที่สวนธารณะก็แล้วกัน เราต้องตื่นก่อนตี5เพราะอาจมีคนเดินสวนธารณะ"วางกระเป๋าลงบนที่นั่ง"เคเคท

ทำไมต้องมีไฟแค่ที่นั่งด้วยนะ"เงยหน้ามองหลอดไฟและก้มกับมา"เคเคท

จะว่าไปเรายังไม่ได้เปิดดูของที่น้าๆลุงๆให้มาเลยนี่น่า"เคเคท

ไหนดูซิว่ามีอะไรกันนะ~"เปิดกระเป๋าเอากล่อง5กล่องออกมาวาง"เคเคท

ไหนดูสิจะเปิดกล่องไหนก่อนดีนะ?"หลับตาครุ่นคิด"เคเคท

งั้นเอาของที่หนักที่สุดกล่องลุงบุชก็แล้วกัน!"เปิดกล่องออกมา"เคเคท

เป็นกล่องอีกทีแฮะ แต่เห็นเป็นกล่องใส่เฉพาะบ้างอย่าง"เปิดกล่อง"เคเคท

นะนะนะน่ะนี้มัน!? เชี่ยลืมไปต้องเบาเสียงหน่อย

มันคือปืนซิก ซาวเออร์ พี 226 พร้อมกับแม็กซีนสำรองอันนึง และชุดดูและปืนด้วย"เคเคท

ของที่ลุงบุชให้มาสุดยอด! แต่ให้ปืนเลยสินะเก็บไว้ใช้แล้วกัน มีกระดาษอะไรด้วย"วางปืนลงหยิบมาอ่าน"เคเคท

"ถึงหนูเค หนูคงจะรู้ว่ามันคือปืนอะไรที่ลุงให้ไป

ลุงให้เป็นของขวัญ เพื่ออีกปืนนึงมันใช้ไม่ได้

ลุงให้ชุดดูแลปืนไปด้วย จะได้ใช้มันไปนานๆ

จากลุงบุช อัลวา"

สมเป็นลุงดี ลุงบุชเป็นสารานุกรมคลังอาวุธv.1

เราจะเป็นสารานุกรมคลังอาวุธv.2 ผู้สืบทอดเอง!"เคเคท

เก็บเข้าไปที่เดิมและใส่รวมกับปืนนั้น"เก็บปืนใส่กระเป๋าปืน"เคเคท

หืม? พึ่งสังเกตแฮะว่ามันสามารถล็อกได้มีกุญแจมาด้วย"หยิบกุญแจขึ้นไขล็อกเอาไว้"เคเคท

เหมือนอีกอันเลยแฮะ"เก็บเข้ากระเป๋าอีกใบ"เคเคท

ต่อไปของหนักอันดับ2ของจากน้าบาร์เร็ตต์"หยิบกล่องมาและเปิด"เคเคท

ไวน์และถุงมือ...มีกระดาษเขียนว่าอะไรนะ"หยิบมาอ่าน"เคเคท

"ไงเค! น้าให้ไวน์เป็นของขวัญนะเอาไว้กินตอนครบอายุ20ปีนะ ส่วนถุงมือก็เหมือนกันตอนนี้ใส่ไม่ได้แต่อีกไม่กี่ปีน่าจะใส่ได้ โทษทีนะผมน้ากะขนาดผิด

ถือซะว่าเพื่อตอนโตแล้วกัน! จากน้า บาร์เร็ตต์ "

ก็คือใช้ตอนนี้ไม่ได้สินะ ถุงมือก็ด้วยอีก เราอายุ18คงใส่ได้ ตอนใส่หลวมโฮกแน่"ปิดฝากล่องและเอาใส่กระเป๋า"เคเคท

ต่อไปอันดับ3ของน้าบีธาส"หยิบกล่องมาและเปิด"เคเคท

ไม่มีกระดาษ? อ้ออยู่นี้เองตรงฝา เขียนว่าอะไรมั้ง"เคเคท

"เอาไปใช้ซะ และใช้ทุกวันด้วยจากน้าบีธาส"

นาฬิกาแบบพกพา นาฬิกาจับเวลา นาฬิกาปลุก

สามนาฬิกาเลยแฮะ มีประโยชน์สุดๆ ตอนนี้เรายังไม่รู้เลยว่ากี่ทุ่มแล้ว ตอนนี้2ทุ่ม12นาทีแล้วสินะ"มองนาฬิกา"เคเคท

นาฬิกาจับเวลาไว้ใช้ตอนที่กำหนดเวลาอื่นๆ นาฬิกาปลุกเราไว้ใช้ปลุกตอนตี5"เคเคท

งั้นเอานาฬิกาดูเวลาไว้กับตัวแล้วกัน"เก็บใส่กระเป๋าเสื้อ"เคเคท

ต่อมาของน้าซาโตะ"หยิบมาและเปิดออกดู"เคเคท

เครื่องเล่นวีดีโอเกมและตลับเกมที่มีเกมสินะ..."เคเคท

ไม่มีจอจะเล่นไงล่ะเนี่ย"เคเคท

กระดาษมีไหมนะ? อ่ะเจอแล้วดูสิว่าเขียนว่าอะไร"เคเคท

"เอาไว้ตอนเหงาๆนะเคจัง~"

สั้นโครต เอาเถอะไว้หาจอโทรทัศน์ที่ไหนเล่นกันแล้วกัน"ปิดกล่องและเก็บใส่กระเป๋า"เคเคท

ต่อมาของน้าชาลส์"หยิบกล่องและเปิดดู"เคเคท

สนับมือ1คู่ เมล็ดพืชต่างๆ ตุ๊กตา...น่ารักจังแฮะ~"เคเคท

รู้เลยป้ารอนให้มาแน่นอน"กอดตุ๊กตา"เคเคท

เดี๋ยวนะมีอีกกล่องนึงงั้นเหรอ? จากใครล่ะนั่น?"หยิบขึ้นมา"เคเคท

หนักๆแฮะ"เปิดออกดู"เคเคท

มีกระเป๋าด้วย...หรือว่า!?"รีบหยิบเปิดออกดู"เคเคท

กล้องถ่ายรูปดิจิตอลEOS5 และก็กล้องบันทึกวีดีโอ!? ถ้าเป็นเรื่องกล้องล่ะก็..."เคเคท

รู้ล่ะใครให้มาป้าลิดาแน่นอน มีข้อความเป็น

โพสอิทแฮะ"ดึงออกมาอ่าน"เคเคท

"ไงเค! ป้าซื้อกล้องที่พึ่งออกขายเมื่อเดือนพฤศจิกายนจากญี่ปุ่นมาให้น่ะ เอาไว้ถ่ายรูปนะ

จะถ่ายอะไรก็ได้ ส่วนกล้องวีดีโอไว้บันทึกการพัฒนาตัวเองได้ด้วย หรือจะบันทึกอย่างอื่นก็ได้

ทุกอย่างเป็นดิจิตอลหมด เพราะงั้นไม่ต้องซื้อฟิล์มมาใส่กล้องให้เสียเงิน ป้าซื้อเอสการ์ดและ

แมมเมรีการ์ด ให้ไปเยอะเลยไม่ต้องซื้อเพิ่ม ใช้ได้หลายปีเลย ป้าขอโทษนะที่ไม่ได้ไปส่งหนู ป้าต้องเดินทางไปดูงานต่อน่ะ ไว้เจอกันใหม่นะหนู

จากป้าอลิดา"

สุดยอดเลยสมเป็นป้า ไปซื้อจากญี่ปุ่นได้ไงล่ะนั่นหรือฝากคนรู้จักซื้อมานะ?"เคเคท

แต่ก็ขอบคุณมากจริงๆถึงตอนนี้ป้าเขาจะไม่ได้ยินก็เถอะ"เคเคท

เอาของทุกอย่างใส่กระเป๋าไป เหลือแต่นาฬิกาปลุกและมีดสั้นก็พอ"เก็บของทุกอย่างลงกระเป๋า กระเป๋าเอาตัวรอดหนุนหัวนอนกระเป๋าของที่มีของขวัญจากลุงๆน้าๆป้าอยู่เอามากอดไว้"เคเคท

ตั้งเวลาปลุกตี4:30ก็แล้วกัน"หยิบนาฬิกามาตั้งปลุก"เคเคท

ตอนนี้สามทุ่มได้แล้วถ้าตอนนี้จะนอนได้7ชั่วโมง"ตั้งนาฬิกาเสร็จเอาไปวางไว้ข้างตัวเอง"เคเคท

ราตรีสวัสดิ์นะตัวเรา พรุ่งเริ่มเดินทางทันที"หลับตานอนหลับ"เคเคท

"เคเคทก็ได้นอนหลับไป ไม่ต้องกลัวว่าจะมีคนมาขโมยของตอนหลับ เพราะร่างกายตื่นตัวตลอดเวลาเพราะจากการฝึก ทั้งวันนี้เคเคทเดินเท้าเปล่ามาทางมาตลอดทาง ถึงจะถูกมองแปลกๆจากคนที่ผ่านไปผ่านมาเยอะก็เถอะ แต่ไม่ใส่ใจและมุ่งหน้าเดินต่อไป อาหารที่ป้าคนนั้นให้มากินอีกวันนึง

วันนี้คือวันที่29ธันวาคมปีคศ1994 เมื่อวานวันที่28

ต้องไปก่อนวันที่31และก่อนเวลาเที่ยงคืนให้ได้"

"กริ๊งๆๆๆเสียงนาฬิกาปลุกดัง"

อ่าอืมๆ ตี4แล้วสินะ"หลับตาตื่นแบบสะลึมสะลือและเอื้อมมือปิดเสียงนาฬิกาปลุกและเก็บเข้ากระเป๋าที่ตัวเองกอดนอนอยู่"เคเคท

นอนไปก็ระแวงๆหน่อยๆแฮะเรา"ลุกขึ้นมานั่ง"เคเคท

ตอนนี้ไม่มีใครมาจริงด้วย เราต้องรีบไปแล้ว

"เอากระเป๋าเอาชีวิตรอดสะพายหลังกระเป๋าของต่างๆสะพายด้านหน้าและกระเป๋าอาหารที่ป้าให้คล้องแขนซ้ายและลุกขึ้นยืน"เคเคท

จะว่าไปของเราถืออยู่ทั้งหมดนี้มันหนักสินะแต่เป็นน้ำหนักเบาว่าตอนวิ่งลากยางรถยนต์หรอก"เคเคท

ดูเหมือนเราจะมีกล้ามด้วยแฮะสุดยอด แต่จะว่าไปเรายังไม่ได้กินอะไรเลยนี่น่า งั้นกินอาหารก่อนไปดีว่าจะได้ไม่ต้องพักกลางทาง"นั่งลงเหมือนเดิมหยิบอาหารมาจากกระเป๋าแขนซ้าย"เคเคท

ชักเบื่ออาหารรสชาติอังกฤษแบบนี้แล้วแฮะ

อยากกินอาหารไทยไม่ก็อาหารญี่ปุ่นที่ลุงบุชและน้าซาโตะเคยทำให้กิน รสชาติโครตอร่อย"เคเคท

แต่ตอนนี้กินแค่นี้ไปก่อนเดี๋ยวไว้ทำอาหารกินเอง

ปกติเราอยู่กับลุงเวนก็ทำเองด้วยนี้นะ"หยิบขนมปังเข้าปากและตามด้วยชีสและแฮม"เคเคท

ดีที่ป้าให้แฮมมาให้มาเยอะด้วยสิตัดเลี่ยนได้ดี

ขนมปังไม่เหนียวเลย"กินขนมปังแฮมและชีสจนเสร็จ"เคเคท

แอปเปิ้ล1ลูกเป็นของหวาน งับ"กัดแอปเปิ้ลกิน"เคเคท

ไม่มีแอปเปิ้ลที่ไหนที่อร่อยเท่าที่ป้าเอามาขายเลยแฮะ แถมป้าขายถูกมากด้วยสิ"เคเคท

อากาศสดชื่นจังเลยนะเนี่ย งับ"กัดแอปเปิ้ลกิน"เคเคท

เงียบสงบดีจริงๆ"กินแอปเปิ้ลจนหมดลูกเหลือแกน"เคเคท

อิ่มแล้วเดินหน้าทัพได้!"ลุกขึ้นยืนเดินเอาแกน

แอปเปิ้ลทิ้งถังขยะและเดินไป"เคเคท

เราต้องไปถึงก่อนแน่นอน! เราทำได้!"ชูมือขึ้นฟ้า"เคเคท

"เคเคทได้ออกเดินไป ระหว่างทางเอาแผนที่ออกมาดูตลอดเวลาและเดินตามเส้นทางที่ขีดเมจิกสีแดงไว้ ตอนที่เดินๆอยู่ก็ปิ๊งไอเดียขึ้นมาได้"

เฮ้ยทำไมเราไม่ขี่จักรยานไปว่ะ? ลุงเวนบอกว่าห้ามนั่งรถไป แค่ห้ามนั่งรถไปเท่า...!?"เคเคท

เราก็ขี่จักรยานไปได้! เราขี่จักรยานไม่ได้นั่ง!"เคเคท

ทำไมพึ่งนึกออกนะไอ้เคเคทเอ้ย"เคเคท

เราต้องไปหาซื้อจักรยานมือสอง ไม่รู้จะหาถูกและดีได้้แค่ไหน แต่ต้องใช้!"เคเคท

"เคเคทก็เดินไปมาเรื่อยๆเพื่อหาร้านค้าที่ขายจักรยานมือสอง จนมาหยุดที่หน้าบ้านหลังนึงที่มีจักรยานวางอยู่คันนึงมีป้ายว่า ขายจักรยานมือสอง"

นั้นไง! แต่จะเงินจะพอไหมเนี่ยสิเหลือแค่462ปอนด์เองแฮะ..."เคเคท

ไอ้เจ้าหนูจะซื้อจักรยานรึ?"เดินมาหา"ตปก

ใช่แล้วล่ะคุณตาพอดีจะซื้อขี่ไปที่ๆนึงน่ะ เดินมาเหนื่อยแล้ว แต่รู้สึกเหมือนงั้นจะไม่พอซื้อแน่"เคเคท

รู้ไอ้หนูเอ็งมีเงินอยู่เท่าไหร่?"ตปกตา

มีแค่462เองน่ะ...เป็นเหรียญอีกด้วย"เคเคท

ไม่พอซื้อตาขาย700ปอน์ด"ตปกตา

งั้นเหรอ..."ทำหน้าผิดหวัง"เคเคท

แล้วไอ้หนูเอ็งหิ้วของเยอะแยะแบบนี้จะไปไหนคงไม่ใช่หนีออกจากบ้านมาใช่ไหม?"ตปกตา

เปล่าหนูไม่ได้หนีออกจากบ้านมา แต่ออกมาตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับลุงน่ะว่าจะออกมา

พูดแล้วกลับคำไม่ได้เด็ดขาด"เคเคท

ขายให้ก็ได้ตาลดให้3ร้อยเอามา462ปอนด์ที่เอ็งมีอยู่"ตปกตา

จริงเหรอ!? ขอบคุณมากเลยนะคุณตา!"หยิบเงินออกมาให้ทั้งหมด"เคเคท

จักรยานตามันยังใหม่อยู่ยาวไม่เป็นอะไรไรไม่มีอะไรพังและชำรุด เหมือนของมือใหม่เลยล่ะ"ตปกตา

งั้นหนูขอเอาไปล่ะนะ"ดึงป้ายออกวางไว้เข็นจักยานออกมา"เคเคท

แล้วที่ๆจะไปจะไปที่ไหนรึไอ้หนู?"ตปกตา

หนูจะไปบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าควิลล์ แวมมี่ น่ะ"จอดจักรยานเอากระเป๋าออกเอากระเป๋าเอาชีวิตรอดวางไว้ตะกล้าหน้าและทำการผูกไว้ กระเป๋าใส่ของต่างเอามาสะพายหลังถุงผ้าที่มีอาหารแขวนไว้ที่แฮนด์จักรยาน"เคเคท

นี่เอ็งจะไปที่นั่นสินะ ขอให้โชคดีล่ะไอ้หนู"ตปกตา

ขอบคุณนะคุณตางั้นไปก่อนล่ะบายไว้เจอกันใหม่นะตา!"ขึ้นจักยานขี่ออกไป"เคเคท

"เคเคทก็ได้ซื้อจักรยานมาด้วยเงินทั้งหมดที่เหลือและขี่ไปตามเส้นทางในแผนที่วันนี้วันที่30

ตอนใกล้เที่ยงแล้ว เป็นเวลานานที่ขี่จักรยาน

ได้หยุดพักกินอาหารเที่ยง"

เฮ้ออ กินนี้หมดก็ไม่มีอะไรให้กินนอกจากน้ำแล้ว

ไม่มีเงินซื้ออะไรอีกแล้วต้องไปจนว่าจะถึงที่หมาย"เปิดถุงผ้าหยิบอาหารมากิน"เคเคท

(เราต้องรีบกินและขี่จักรยานไปต่ออีกแกนิดเดียวจะถึงแล้ว"นั่งกินขนมปังแฮมชีสและผลไม้จนหมดตามด้วยกินน้ำเปล่า"เคเคท

ถุงผ้าเก็บไว้ใช้ต่อแล้วกัน"เอาถุงผ้าใส่กระเป๋า"เคเคท

อีกแค่นิดเดียวเท่านั้นจะถึงแล้ว! ไปต่อกันเลย!"ขึ้นขี่จักรยานปั่นไป"เคเคท

"และแล้วไม่นานมากเคเคทก็มาถึงที่ๆมีบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้านั้นอยู่ แต่ไม่รู้อยู่ส่วนไหนในแผนที่ขีดมาถึงแค่ตรงนี้"

นี้ก็สี่โมงเย็นแล้ว"หยิบนาฬิกาออกมาดูเวลาและเก็บที่เดิม"เคเคท

ต้องไปถามหาคนแล้วสินเรา"ลงจากจักรยานเปลี่ยนมาเข็นจักรยานแทน"เคเคท

แถวนี้มีเด็กเยอะจัง แถมเจอมาทางเรากันหมดซะด้วย"เข็นจักยานไปต่อ"เคเคท

เราจะไปถามใครได้บ้างเนี่ยดูสายนั้นสิ เหมือนเห็นเราเป็นผู้ร้ายหลบหนีมาซะได้"มองไปรอบๆตัว"เคเคท

ต้องหาคนที่ท่าทางดูใจดี ถามทางเขาก็พอ"เดินไปเรื่อยๆกับจักรยานและมองหาคนไปเรื่อยๆ"เคเคท

คนนั้นคงได้แต่งตัวเหมือนพี่เลี้ยงเด็กต้องเป็นคนใจดีแน่นอน"เข็นจักรยานเร็วขึ้นเพื่อไปหาคนๆนึงที่กำลังยกขึ้นของขึ้นรถอยู่"เคเคท

พี่สาวหนูขอถามทางหน่อยได้ไหม?"เคเคท

หืม? ว่าไงจ๊ะเรียกพี่สาวเชียวเหรออายุตั้ง30กว่าแล้วนะ"???

ไม่น่าเชื่อพี่สาวหน้าเด็กขนาดนั้นหนูดูไม่ออกเลย"เคเคท

เป็นเด็กที่พูดจาเพราะเสียใจเลยนะ งั้นพี่สาวจะช่วยบอกเอง ถามมาได้เลยจ๊ะ"???

จะถามทางไปบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าควิลล์ แวมมี่

น่ะค่ะพี่สาวพอรู้ทางไหมคะ?"เคเคท

โอ้! นั้นเป็นบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าที่พี่ทำงานดูแลพอดีเลยจ๊ะ"???

จริงเหรอ!? ช่วยนำทางหนูไปหน่อยนะคะ!"เคเคท

ขึ้นรถไปกับพี่ก็ได้จ๊ะ เอาจักรยานและของไว้หลังรถนะ"???

ขอบคุณมากเลยค่ะพี่สาวคนสวยแสนอ่อนโยน!"ก้มหัวให้ก่อนจะเอากระเป๋าแกะออกจากจักรยานวางไว้หลังรถ และยกจักยานขึ้นหลังรถ"เคเคท

งั้นไปกันจ๊ะ ใกล้มื้อเย็นพอดีเลยเดี๋ยวทำอาหารเพื่อให้กินนะ"เดินขึ้นรถไป"???

ขออนุญาตคุณรถนะค่า"ขึ้นมาบนรถ"เคเคท

จะว่าไปหนูชื่ออะไรเหรอจ๊ะ พี่ชื่อฮันน่า ยูลาเลีย

เรียกพี่ฮันน่าก็ได้นะจ๊ะ"ฮันน่า

ส่วนหนูชื่อ เคเคท มิเตอร์ จะเรียกว่าเคหรือเคเคทก็ได้ค่ะ"เคเคท

จ๊ะเคเคท เราไปกันเถอะ เด็กๆที่นั้นคงรอนานแล้ว"สตาร์ทรถและขับออกไป"ฮันน่า

"ในระหว่างทางที่ฮันน่าขับรถก็ได้เอ่ยถามเคเคทขึ้นมา"

จะว่าไปที่บ้านจะมีเด็กมาเพิ่มอีกคนนึงเป็นผู้หญิง

ใช่เคไหมจ๊ะ?"ฮันน่า

แน่นอนต้องเป็นหนูหมื่นล้านเปอร์เซ็นต์ถ้าไม่ใช่ก็ไม่รู้จะว่ายังแล้วล่ะ"เคเคท

พี่ว่าต้องใช่แน่นอนเหมือนกันจ๊ะ ที่บ้านมีเด็กผู้หญิงน้อย ในบ้านคนที่อายุเยอะสุดตอนนี้มีแค่8ขวบมีคนเดียวด้วย"ฮันน่า

มีแต่เด็กๆทั้งนั้นเลยสินะ"เคเคท

พวกเขาต้องดีใจแน่ที่จะมีพี่ใหญ่ของบ้านน่ะจ๊ะ"ฮันน่า

พอถึงแล้วหนูขอพบกับ คุณโรเจอร์ รูวี่

ผู้ดูแลคนปัจจุบันบ้านควิลล์ แวมมี่

หน่อยนะคะ"เคเคท

จ้า เดี๋ยวไปถึงพี่จะไปบอกให้นะจ๊ะ"ฮันน่า

"เวลาผ่านไปไม่นานก็ขับรถมาถึงที่หมาย"

ถึงแล้วจ๊ะ"หยุดรถดับเครื่อง"ฮันน่า

นี่น่ะเหรอบ้านควิลล์ แวมมี่น่ะ..."ลงมาจากรถและปิดประตู"เคเคท

เดี๋ยวพี่ขอยกของเข้าไปเก็บก่อนนะ"เดินมายกของ"ฮันน่า

เดี๋ยวหนูช่วย!"เดินไปยกของหลังรถเดินตามฮันน่าไป"เคเคท

อ่ะ! ฮันน่ามาแล้ว!"ชี้มาทางฮันน่า"เด็ก1

เรียกชื่อพี่ฮันน่าหวนเลยเรอะ?"เคเคท

ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะพี่ชินแล้วน่ะ เด็กคนนี้ชื่อ

ครูส"หมายถึงเด็ก1"ฮันน่า

ใครน่ะ? มาทำอะไรที่นี่?"ครูส

เดี๋ยวไว้บอกพร้อมคนอื่นนะ เคตามมาทางนี้เลยจ๊ะ"เดินนำไป"ฮันน่า

(เมื่อกี้มีคนแอบมองเรา แต่พอจะหันไปหายไปซะแล้วรู้ตัวว่าเรารู้ตัวสินะ น่าสนใจแฮะ)"เดินตามฮันน่าไป"เคเคท

"ณ ด้านคนที่แอบมองเคเคทเมื่อครู่"

ใครกันน่ะ? เมื่อกี้รู้ว่าเราแอบออกมองด้วย"???

แต่ใกล้อาหารเย็นแล้วกลับไปรวมกับคนอื่นดีว่า"เดินไป"???

"กลับมาด้าน เคเคท"

นั่งรอตรงนี้นะจ๊ะเดี๋ยวพี่จะไปบอกคุณโรเจอร์ให้นะ"เดินหันหลังออกไป"ฮันน่า

่(พี่เขาไปแล้ว ว่าแต่เด็กพวกนี้5คนมันจะจ้องไร้หนักหนาเนี่ย หรือพึ่งเห็นคนมาที่นี่สินะคงงั้นแหละนะ)"เคเคท

คุณพี่!? คุณพี่คือเคเคท มิเตอร์ ใช่ไหมคะ!?"วิ่งมาหาเคเคทที่นั่งอยู่"???

อ่ะใช่แล้วล่ะ สาวน้อยเธอรู้ชื่อฉันได้ไง?

หรือเคยเจอมาก่อน?"เคเคท

คุณพี่จำไม่ได้เหรอค่ะ แต่หนูจำได้จะเล่าให้ฟัง

นะคะ"???

เล่ามาได้เลยเพื่อนึกออก"เคเคท

หนูเคยเจอกับคุณพี่เมื่อ2ปีที่แล้วค่ะ ตอนนั้นหนูอายุ6ขวบ ตอนนั้นได้ทุกพวกคนที่อยู่โรงเรียนเดียวกันลากไปแกล้ง และคุณพี่ก็เดินผ่านมาเจอพอดี และเข้ามาช่วยหนูไงค่ะ"???

อืมเมื่อสองปีก่อนที่ฉันช่วยเด็กคนนี้ไว้...

เธอเองงั้น!? นึกว่าเป็นเด็กผู้ชายซะอีก

ว่าแต่ทำไมมาอยู่บ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าได้ล่ะ?"เคเคท

ต้องขอบคุณที่คุณพี่ที่บอกให้หนูสู้หรือไปแจ้งที่ศูนย์ตอนนั้น หนูเลยหลุดจากการถูกแกล้งและคุณป้ามารร้ายมาได้ค่ะ! ถ้าไม่ได้คุณพี่มาช่วยวันนั้น

หนูคง..."???

ดีใจที่เธอมีความกล้ามากเลย ไม่ใช่เพราะฉันแต่เพราะเธอกล้าที่จะทำไม่ใช่เหรอ"เอื้อมมือไปลูบหัว"เคเคท

คุณพี่เคเคท..."ทำหน้าปลื้มปิติร้องไห้ออกมานิดหน่อย"???

ว่าแต่เธอชื่ออะไรเหรอ มีแต่เธอรู้จักฉันพี่คนเดียวนะ"เคเคท

ลืมแนะนำตัวไปเลยค่ะ ขออภัยด้วยค่ะคุณพี่

หนูชื่อ เฟริซิตี้ ไอโอแลนธี จะเรียกแบบไหนก็ตามสบายเลยค่ะ"เฟริซิตี้

ชื่อเพราะจังและยาวด้วยพี่ขอเรียกเธอว่าเฟตี้จาก

เฟริซิตี้ก็แล้วกัน"เคเคท

ยินดีที่ได้รู้จักนะเฟตี้"ยิ้มให้"เคเคท

คะค่ะ! ยินดีได้รู้จักและเจอกันอีกครั้งนะคะ

คุณพี่เคเคท!"ใบหน้าขึ้นริวแดงจางๆ"เฟริซิตี้

จ้าๆ"เคเคท

เคเคทจ๊ะ ตามมาข้างบนนี้ได้เลยจ๊ะ"ยืนเรียกอยู่ข้างบน"ฮันน่า

ค่า! เดี๋ยวไว้เจอกันเฟตี้พี่ขอตัวก่อนล่ะ"เดินออกไปขึ้นบันได"เคเคท

รีบมานะค่า~"เฟริซิตี้

"ณ ด้านคนที่เรียกเคเคทขึ้นไป"

จากที่คุณสเวนบอก เธอมาทันเวลาก่อนวันที่31จริงๆ"???

คุณสินะคุณโรเจอร์ รูวี่"เคเคท

คุณสเวนจ่ายเงินสำหรับ4ปีให้เธออยู่ที่นี่น่ะ

อาหารกินที่นี่ได้ทุกมื้อหรือจะทำกินเองก็ได้

สามารถใช้ของทุกอย่างในบ้านแห่งนี้ได้"โรเจอร์

ลุงเวนคงจะให้เวลาสำหรับการหางานสำหรับ

ในอนาคตสินะ เรื่องเงินก็จะหาเองเพื่อซื้อของที่อยากได้ด้วยสินะ"เคเคท

ครับใช่แล้วครับคุณสเวนบอกมาแบบนั้น

แล้วก็ห้องเธอเดี๋ยวให้ฮันน่านำไป ของทุกอย่างอยู่ในนั้นแล้ว"โรเจอร์

แปลว่าเคเคทจะอยู่ที่นี่แค่4ปีหรอค่ะ?"ฮันน่า

หนูอยู่ที่นี่แค่4ปี ต้องออกไปหาเงินหางานทำเพื่อใช้หนี้คืนน่ะนะ"เคเคท

นี่กุญแจห้องเธอ ยินดีต้อนรับสู่ควิลล์ แวมมี่

นะหนูเคเคท มิเตอร์ "วางกุญแจไว้บนโตะและยิ้มให้"โรเจอร์

ขอบคุณ ขอฝากเนื้อฝากตัวต่อจากนี้ตลอด4ปีนะ"ยิ้มให้และหยิบกุญแจหันหลังตามฮันน่าไป"เคเคท

เด็กคนนี้เป็นเด็กที่ผมไม่เคยเจอมาก่อนเลยครับคุณสเวน"โรเจอร์

"เจ้าเคมันเป็นแบบนั้นตั้งแต่เจอครั้งแรกแล้วล่ะ

และก็เป็นอัจฉริยะที่มีความอดทนมากไม่ว่าจะเจอสถานการณ์แบบไหนก็ตาม"📞

ไม่ใช่พรสวรรค์แต่เป็นอัจฉริยะสินะครับ

คำพูดเหมือนพูดกับผู้ใหญ่เลย"โรเจอร์

"คุณโรเจอร์ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับว่าเจ้าเค

จะสร้างความเดือดร้อนให้น่ะ เคเป็นเด็กที่ใช้เหตุผลมากว่าอารมณ์มาตลอดใช้เหตุผล

ในการตัดสินแต่บ้างครั้งก็จะทำตามเสียงหัวใจหรือเลือดร้อนนิดหน่อย และเป็นพวกไม่ชอบพึ่งพาคนอื่น ไม่ขอให้ใครช่วย เด็ดเดี่ยวและแข็งแกร่ง

ไม่เคยเห็นเด็กคนนั้นร้องไห้มาก่อน

แม้จะเจ็บตัวเวลาฝึกก็ตาม เคเป็นเด็กผู้หญิง

ที่ไม่เหมือนเด็กทั่วไป"📞

ฮุๆ คุณคงจะเห็นอะไรในตัวเธอเหมือนเห็น

โรเซลล่าสินะครับ ร้อยยิ้มสุดมันใจนั้น

เหมือนกันนึกว่าเป็นลูกของพวกเธอเลยล่ะ"โรเจอร์

"ใช่แล้วครับเด็กคนนั้นเหมือนโรเซลล่าและผมด้วยเลย เอาล่ะผมขอตัวไปสะสางงานก่อนล่ะ

ฝากเด็กคนนั้นด้วย เคเคท มิเตอร์น่ะ"📞

ไม่อยากจะเชื่อว่ามีเด็กแบบนี้อยู่ด้วย

ถึงจะแตกต่างในด้านความสามารถ

ที่แอลไม่มี เป็นอัจฉริยะโคล่ะแบบ

อัจฉริยะพรสวรรค์ กับ อัจฉริยะพรแสวง"โรเจอร์

"ด้านเคเคทที่ได้เข้ามาในห้องหลังจากไปเอาของจากหลังรถมา"

ห้องกว้างอยู่นะเนี่ยแล้วก็มีห้องน้ำในตัวด้วย"เคเคท

คงต้องคิดแล้วว่าเราจะหางานอะไรทำได้

จากความสามารถที่เราจะทำได้"เคเคท

มีเวลา4ปีให้คิดสินะ งั้นไว้คิดไปเรื่อยๆแล้วกันเนอะ

ไปอาบน้ำดีว่าเราไม่ได้อาบน้ำมาสองวันแล้ว"ลุกไปหยิบเสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้า"เคเคท

ชุดเราอยู่นี่ทั้งหมดเลยสินะ ไปอาบน้ำและลงไปกินข้าวที่พี่ฮันน่าทำดีเคเคทเดินเข้าห้องน้ำไป"เคเคท

"เวลาผ่านไปเคเคทอาบน้ำเสร็จแต่งตัวลงมาข้างล่าง"

(ว่าแต่ห้องอาหารมันอยู่ทางไหนฟร่ะ?)"เคเคท

อ่ะ คุณพี่หนูกำลังจะไปทำตามมากินอาหารพอดีเลยค่ะ มาด้วยกันสิคะ"เฟริซิตี้

เฟตี้ขอบคุณที่มาตามน่ะ งั้นไปกันเถอะ"เคเคท

เชิญทางนี้เลยค่ะคุณพี่"เดินนำไป"เฟริซิตี้

(ดีชะมัดที่เฟตี้มาเดินมาตามเรา จะได้ไม่ต้องเดินหา)"เดินตามเฟริซิตี้ไป"เคเคท

"เคเคทและเฟริซิตี้เดินมาห้องกินอาหาร"

เคเคทมาแล้ว มานั่งนี่สิจ๊ะ"ลากเก้าอี้ออกมาให้"ฮันน่า

ขอบคุณค่ะพี่ฮันน่า"นั่งลงบนเก้าอี้"เคเคท

ทุกคนจะขอแนะนำให้ รู้จักเคเคท มิเตอร์

เธอจะมาอยู่กับพวกเรา ทำตัวดีกลับพี่เขาด้วยนะทุกคน"ฮันน่า

"คร้าบ/ค่า~ เด็กๆทุกคนก็ขานตอบฮันน่า"

กินได้เต็มที่เลยจ๊ะ ไม่พอเติมได้อีกนะจ๊ะ พี่ขอตัวไปทำงานอย่างอื่นต่อล่ะ"เดินออกไปจากห้องอาหาร"ฮันน่า

ดีจังหนูได้นั่งข้างคุณพี่ด้วย"เฟริซิตี้

พี่ก็เหมือนกันเรามากินอาหารกันเถอะ"หยิบช้อนตักอาหารเข้าปาก"เคเคท

อร่อยไหมคะ หนูไปช่วยคุณฮันน่าทำอาหารที่กินตอนนี้ด้วยค่ะ"เฟริซิตี้

อืม!อร่อยมากเลย"ตักอาหารกินต่อ"เคเคท

ดีใจที่คุณพี่ชอบนะคะ"ตักอาหารกินอย่างมีความสุข"เฟริซิตี้

เห็นอยู่มาหลายเดือนแล้วไม่จะช่วยฮันน่าทำเลยไม่ใช่รึไง? ทำไมวันนี้มาช่วยทำอาหาร ไม่รู้จะกินได้รึเปล่า"???

หุบปากไปซะ มิฮาเอล คีธ! เด็กอย่างนายไม่เข้าใจหรอก!"เฟริซิตี้

อึกแค่ก!?"คว้าน้ำมาดื่มทันที"เคเคท

คะคุณพี่เป็นอะไรไหมคะ!?"เฟริซิตี้

เพราะเธอนั้นแหละตะโกนพี่เขาเลยอาหารติดคอ

อีกอย่างนะเธอก็เด็กเหมือนฉัน และอย่ามาเรียกชื่อจริงฉัน เรียกเมลโล่ไปซะสิ"เมลโล่

(เฮ้ยๆชักแปลกๆแล้ว ชื่อเหมือนตัวละครในอนิเมะแบบเป๊ะๆเลยนี่น่า เมลโล่ในเดธโน้ต ชื่อจริงชื่อว่า

มิฮาเอล คีธ ไหนจะ แอล ลอว์ไลท์ อีกที่ชื่อเหมือน

แต่สีผมสีตาเหมือนเมลโลอีก แต่ตอนนี้เป็นเด็กอยู่)"เคเคท

ไม่มีทางหรอก คีธ ฉันจะเรียกชื่อจริงนาย อีกอย่างฉันอายุมากว่านาย2ปีเรียกฉันว่าพี่ซะ อีกอย่างฉันไม่อยากสนิทกับนายด้วย!"เฟริซิตี้

ฉันก็ไม่อยากสนิทกับเธอเหมือนกัน แล้วไม่มีทางเธอว่าพี่ด้วย!"เมลโล่

หู้ว! ตีกันอีกแล้วๆ"ตบมือ"???

นายก็เหมือนกัน เมล จีวาส! "เฟริซิตี้

ผมไม่อยากเรียกอ่ะ ผมมีอีกชื่อนะผมชื่อแม็ตต์

ยินดีที่ได้รู้จักนะ พี่สาวเคท!"แม็ตต์

ยินดีที่ได้รู้จักนะแม็ตต์(เชี่ย!? ชื่อเหมือนแม็ตต์ในเดธโน้ตเลย ชื่อจริงก็ด้วย! สีผมด้วย!?)"เคเคท

ถึงจะเป็นเด็กฉันก็ไม่ยอมให้พวกนายหรอกนะ

คีธ จีวาส เด็ก6ขวบและ5ขวบทำอะไรฉันไม่ได้"เฟริซิตี้

เอาน่าเฟตี้กินอาหารเถอะ เดี๋ยวจะหายร้อนไม่อร่อยนะ"ตักอาหารกินต่อ"เคเคท

นั้นสินะอย่างที่คุณพี่บอก ไม่เถียงกับเด็กแล้วดีว่า"ก้มหน้าตักอาหารกิน"เฟริซิตี้

(เธอก็เด็กเหมือนกันทั้งหมดเราก็ด้วย รีบกินและไปนั่งคิดดีว่า)"กินอาหาร"เคเคท

"เคเคทและทุกคนก็กินอาหารล้างจานตัวเองเสร็จ"

คุณพี่ค่ะตอนนี้มีเวลาอยู่ไปเล่นด้วยกันไหมค่ะ?

หนูเข้านอน2ทุ่มค่ะ"เฟริซิตี้

พี่เคท! ไปเล่นกับพวกผมไหม!"วิ่งมาหาและจับมือเคเคท"แม็ตต์

เป็นผู้หญิงคงเล่นตุ๊กตากับยัยนั่นสินะ"เมลโล่

แล้วจะทำไมเล่นตุ๊กตามันจะทำไม"เฟริซิตี้

มัวแต่เล่นตุ๊กตา เวลาสอบก็ได้ที่3ตลอดอยู่ดี"เมลโล่

ถ้าฉันเอาจริง ฉันก็ได้ที่1แน่นอน! นายน่ะสักวันก็ต้องตกมาอยู่ที่2แน่!"เฟริซิตี้

ไปเล่นวีดีโอเกมไหม พี่มีเครื่องเล่นเกมส์ อยู่แต่ไม่มีจอน่ะ"เคเคท

พี่น่ะชื่อเคเคท มิเตอร์สินะ?"เมลโล่

ใช่ ชื่อเคเคท มิเตอร์ อายุ12 ห่างจากเธอ6ปี"เคเคท

ฉันจะเรียกเธอว่าพี่เคทก็แล้วกัน จะเรียกฉันว่าอะไรก็ได้รู้ชื่อไปแล้วนิ"เมลโล่

งั้นก็เรียกเมลโล่ จากมิฮาเอลก็แล้วกันะส่วนแม็ตต์ก็เป็นแม็ตต์"เคเคท

ผมชื่อแม็ตต์ไม่ได้ใช่ชื่อเมลแล้วดีใจที่พี่เคท

เรียกนะ"เปลี่ยนจากจับมือมากอดขาเคเคท"แม็ตต์

เมลโล่สินะดีจะได้ไม่ต้องใช้ชื่อจริงนั้นก็ไม่ค่อยชื่อนั้นอยู่แล้ว"เมลโล่

(ไม่ชอบชื่อตัวเองอันก่อนงั้นเหรอ? หรือเป็นชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้เลยเกลียดเพราะเขามาปล่อยเมลโล่ให้เป็นกำพร้าสินะ ขอเดาไว้ก่อนแล้วกัน)"เคเคท

ไอ้เด็กนี้ออกมาจากตัวคุณพี่นะ!?"พยายามดึงแม็ตต์ออกจากขาเคเคท"เฟริซิตี้

ไม่เอา! อยากกอดพี่เคท!ผมไม่ออก!"กอดขาเคเคทแน่น"แม็ตต์

(อยู่แบบนี้ไม่ได้ข้อสรุปแน่เราต้องปลีกตัวไปคิดคนเดียว) แม็ตต์ออกจากขาพี่แป๊ปนึงนะ พี่จะไปคุยธุระกับคุณโรเจอร์สักหน่อยน่ะ"แกะมือแม็ตต์ออก"เคเคท

งั้นเหรอ...แต่ถ้าคุยเสร็จเมื่อไหร่มากอดกันนะ!"แม็ตต์

คุยธุระเรื่องอะไร?"เมลโล่

เรื่องเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวน่ะ ไปล่ะอีกอย่างนะไปเล่นกันก่อนเลยอาจคุยนานจนพวกเธอเข้านอน"เดินออกไป"เคเคท

คุณพี่เคเคทชังอ่อนโยนมากๆเลย"เฟริซิตี้

ยี้ พูดเพราะคะค่ะต่อหน้าพี่เคท ถ้าคุณพี่เธอรู้ว่าเธอไม่ใช่เด็กเรียบร้อยพูดจาเพราะล่ะก็"เมลโล่

อะไรนะไอ้เด็กนี่นิ คุณพี่น่ะรู้เรื่องนั้นตั้งฉันทะเลาะกับนายแล้วล่ะ!"เฟริซิตี้

ไม่คุยด้วยแล้ว ไปอ่านหนังสือรึเปล่า"เดินหนีออกไป"เมลโล่

ผมก็ขอตัวตามเมลโล่ไปล่ะ"เดินตามเมลโล่ไป"แม็ตต์

"ตัดมาด้านเคเคท"

(เป็นข้ออ้างที่เราทำจริงต้องไปถามเรื่องนั้น)"เปิดประตูเข้าไป"เคเคท

? มีอะไรรึเปล่าเคเคท?"โรเจอร์

หนูมาถามเรื่องที่ลุงเวนฝากของไว้น่ะ"เคเคท

ของสิ่งนั้นจะมอบให้ตอนอายุ18 ตอนนั้นก็ต้องกลับมาที่บ้านนี้อีกครั้งเพื่อรับนะครับ คุณสเวนบอกมาแล้วนั้น"โรเจอร์

คงจะมีเหตุผลสินะ ว่าแต่ทำไมลุงเวนให้หนูมาบ้านเด็กพร้านี้ล่ะ? เหตุผลอย่างอื่นที่ไม่ใช่เพราะพวกคุณจักกันนะ"เคเคท

เหตุผลก็น่าจะให้เธอมาอยู่กับพวกเด็กๆที่เลี้ยงเพื่อมาสืบทอดแอลน่ะ"โรเจอร์

แอล? คนๆนั้นเก่งแบบไหนกันล่ะนั่น คงไม่แบบ

ฉลาดมากจนเป็นสุดยอดนักสืบหรอกนะ"เคเคท

ใช่แล้วเขาเป็นนักสืบตั้งแต่อายุ14เป็นสุดยอดนักสืบที่ฉลาดมากเลยล่ะ จึงต้องค้นหาคนแบบเขาไว้อีก"โรเจอร์

ชื่อแอล ลอว์ไลท์ใช่ไหม พอดีตอนถามทางไปถามคนที่รู้จักที่นี่น่ะ เลยรู้มาไม่ต้องถามเนอะว่ารู้ได้ไงด้วยไง"เคเคท

ถูกต้องแอล ลอว์ไลท์ที่คุณวาตาริเป็นคนดูแลเองกับมือ ตอนนี้ก็คงสืบคดีอยู่"โรเจอร์

โห้สุดยอดเลยนะ แอลคนนั้นน่ะ อยากเจอจัง

เลยนะเนี่ยแต่คงไม่ได้เจอแน่นอน ขอบคุณ

ที่บอกนะคุณโรเจอร์"ก้มหัวให้และเดินออกไป"เคเคท

ไม่แน่เด็กคนนี้ต้องได้เจอกับแอลและในอนาคต

ต้องเป็นคนที่เก่งกาจมากว่านี่แน่"โรเจอร์

"ด้านเคเคท ที่เดินกลับเข้าห้องนอนตัวเองเพราะเวลา2ทุ่มแล้ว"

(ไม่อยากจะเชื่อหรอก แต่รอให้สิ่งนั้นปรากฏก่อนจะเชื่อว่าเราอยู่ในโลกเดธโน้ต)"เคเคท

(แค่ชื่อหน้าตาที่อยู่ประวัติมันไม่พอหรอก

รอให้มีคนตายด้วยหัวใจวายในญี่ปุ่นเยอะๆก่อน

และรอให้เห็นเดธโน้ต หรือกระดาษข้อความลอยอยู่หรือเห็นยมทูต ไม่ก็เจอไลท์มิสะ เราจะปักใจเชื่อเลยว่าอยู่ในโลกเดธโน้ต แต่ตอนนี้เราเชื่อไปแล้ว70% เหลือแค่30% ที่ถ้าเป็นแบบตามเนื้อเรื่องเราจะเชื่อ100% มีโอกาสที่เราอยู่จะใน

โลกเดธโน้ตมาก เราต้องเตรียมแผนการเอาไว้

ก่อนจะเจอเหตุการณ์จริง)"ตอนนี้นอนมองเพดานและคิดพูดในใจอยู่"เคเคท

(เราต้องวางแผนขัดขวางไลท์ และช่วยแอลไม่ให้ตายแบบลับๆ)"ลุกขึ้นมานั่ง"เคเคท

(อย่างแรกเลยขอตรวจดูว่าในห้องเราไม่มีกล้องวงจรปิดเราต้องระวังตัวเข้าไว้ จะให้ใครรู้เรื่องว่าเราเกิดใหม่เด็ดขาด ไม่งั้นอธิบายไม่ได้แน่)"ลุกขึ้นยืนเดินไปปิดไฟปิดม่านหน้าต่างหยิบไฟฉายในกระเป๋าเอาชีวิตรอดออกมาส่อง"เคเคท

(ต้องเริ่มจากหน้าประตูและเพดาน)"เปิดไฟฉายแบบอ่อนไฟส่องไปที่หน้าประตูและมองดูจากบนลงล่าง"เคเคท

"เคเคทได้ตรวจดูตรงประตูเสร็จก็ไปตรวจตรงกำแพงด้านซ้ายและมาด้านขวาแล้วมาด้านหลังตรงหน้าต่างและม่านไปต่อตรงเตียงส่องที่นอน

ใต้เตียงหัวเตียงท้ายเตียงขาเตียงไปต่อที่โต๊ะ

ส่องใต้โต๊ะขาโต๊ะทั้ง4ขาส่องดูทุก4ด้าน ต่อมา

ตู้เสื้อผ้ายกเสื้อออกมาจนหมดเข้าไปในตู้เสื้อผ้าปิดตู้เสื้อเอาไฟฉายส่องดูอย่างละเอียดพอส่องเสร็จแล้วไม่เจออะไรออกมาและเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้เหมือนเดิม ต่อไปเพดานและโครมไฟส่องดูจนทั่ว

เสร็จก็ไปต่อที่ห้องน้ำส่องไปมาทุกซอกในห้องน้ำรวมถึงช่องระบายอากาศด้วย พอตรวจจนเสร็จก็เดินออกมาเปิดไฟในห้อง ใช้เวลาตรวจทุกอย่างไป2ชั่วโมง"

(ไม่มีอยู่เลยแฮะ เครื่องดักฟังก็ไม่มีตรงของต่างๆที่คิดว่าซ่อนได้ก็ไม่มีในห้องน้ำไม่มีในกระจกไม่มีคงพอสบายใจได้ล่ะนะ)"เดินมานั่งโต๊ะ"เคเคท

เอาล่ะมาสร้างแบบแผนการใช้ชีวิตดีกว่า"หยิบสมุดกับปากกา"เคเคท

จะว่าไปจัดของวางให้ในตามตำแหน่งที่เราชอบหมดพอดีเลยแฮะ"มองรอบๆ"เคเคท

เอาล่ะมาเริ่มกันเลยแล้วกัน เอาแบบที่ทำได้โดยเราไม่รู้ว่ามันมากเกินไปก็แล้วกัน"ลงมือเขียน"เคเคท

(ต้องพูดออกเสียงไปก่อนจริงๆเราแค่เขียนเนื้อเรื่องเดธโน้ต แน่นอนว่าทำตารางใช้ชีวิตด้วย

ต้องเขียนทุกอย่างเป็นภาษาไทยเท่านั้น)"เคเคท

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***