เอาตัวรอด1.⁵

"จากนั้นก็นั่งรถไปที่สนามบินขึ้นเครื่องบินจากปากีสถานไปลอนดอนใช้เวลา11ชั่วโมงไปถึงตอนกลางคืน ทุกคนตอนมาก็นอนหลับกันหมด พอตอนถึงทุกคนตื่นกันหมดและแยกย้ายกลับกันไป เหลือแค่เคเคทและสเวน เคเคทเรียกไม่ตื่นสเวนเลยอุ้มกลับไปบ้าน พอถึงบ้านพาเคเคทไปนอนที่เตียงและตัวเองก็ไปห้องตัวเองและนั่งเก้าอี้ตรงหน้ารูปๆนึง"

มานอนในตอนสุดท้ายสินะ"สเวน

มองๆดูแล้วเราคิดว่าเจ้าเคเหมือนโรเซลล่าจริงๆ

คิดว่าเป็นลูกเรากับเธอเลย มีนิสัยเหมือนเธอนิดๆด้วยนะ แถมก็นิสัยเหมือนฉันอีกด้วย"สเวน

โรเซลล่าฉันจะตามไปหาเธอเร็วๆนี้ ถ้าฉันเลี้ยงเด็กคนนี้จนเด็กคนนี้ยืนยันบนโลกใบนี้ได้"สเวน

ฉันจะต้องสอนเด็กคนนี้อีกเยอะเท่าที่จะทำได้"สเวน

ถ้าฉันมีลูกนิสัยลูกของพวกเราก็เหมือนเด็กคนนี้สินะ"สเวน

หน้าตาผสมระหว่างฉันและเธอได้ลงตัวสีตาสีฟ้าแบบเธอ..."สเวน

อ่าให้ตายสิ วันนี้ฉันต้องไปนอนแล้วราตรีสวัสดิ์

โรเซลล่าที่รักฉันตลอดไป..."เดินขึ้นไปนอนบนเตียง"สเวน

"หลังจากวันนั้นตื่นเช้ามาถูกให้มานั่งฟังเกี่ยวกับการฝึก เป็นการฝึกแบบทหารแต่อ่อนลงมาหน่อยแต่สามารถกินอาหารที่อร่อยๆและลดอย่างอื่นลงมาอีกเยอะ ในการฝึกครั้งนี้สเวน มิเตอร์ ได้รวมพลโทรบอกทุกคนเพื่อให้เคเคทได้ไปรับการฝึกต่างๆ

ที่เกี่ยวกับทหาร ใช่เคเคท มิเตอร์ จะได้เรียนรู้

ยุทธศาสตร์ทางการทหาร ในตอนอายุ6ขวบ

ไม่รู้ว่าจะสอนไปทำไมแต่เคเคทก็เรียน! สเวนบอกว่าจะถอดใจไปโรงเรียนก็ได้นะ แต่เคเคทไม่ไป!

จะเรียนกับพวกลุงๆน้าๆ ในด้านการทหาร"

"ในการฝึกนั้นมี ฝึกร่างกาย ฝึกระเบียบวินัย

ฝึกจิตใจ ฝึกการต่อสู้ ฝึกอาวุธยุทโธปกรณ์

เรียนเรื่องอาวุธต่างๆ ทั้งหมดนี้เหล่าหน่วยลับทั้ง6คนเป็นคนแบ่งกันสอน แบ่งกันเป็นเวลาไม่ใช่เป็นวัน 1 ช่วงเวลา

ฝึกร่างกายกับสเวน 5:30 — 7:00

ฝึกระเบียบวินัยกับบีธาส 7:30 — 8:30

ฝึกจิตใจกับบาร์เร็ตต์ 9:00 — 10:00

ฝึกการต่อสู้กับชาลส์และซาโตะ 10:30 — 11:30

ฝึกอาวุธยุทโธปกรณ์กับลุงบุช 13:00 — 14:30

เรียนเรื่องอาวุธต่างๆกับลุงบุชเช่นเคย

14:30 —15:30 "

"การฝึกที่จะฝึกทั้งหมดก็ไม่ได้หนักอะไร เพราะมีเวลาพัก และการฝึกเคเคทเป็นคนจัดตารางเองทั้งหมด เป็นการฝึก5วันหยุด2วัน เดือนนึงฝึกแค่ไม่กี่วัน เดือนกุมภาพันธ์วันที่14 ปีคศ1989หลังจากกลับมา จากปากีสถาน ฝึกไปแค่ 11วันหยุดไป4วัน

เดือนมีนาคมฝึกไป23วันหยุดไป8วัน

เดือนเมษายนฝึกไป22วันหยุดไป8วัน

เดือนพฤษภาคมฝึกไป23วันหยุด8วัน

เดือนมิถุนายนฝึกไป22วันหยุด8วัน

เดือนกรกฎาคมฝึกไป23วันหยุด8วัน

เดือนสิงหาคมฝึกไป23วันหยุด8วัน

เดือนกันยายนฝึกไป22วันหยุด8วัน

เดือนตุลาคมฝึกไป23วันหยุด8วัน

เดือนพฤศจิกายนฝึกไป22วันหยุด8วัน

เดือนธันวาคมฝึกไป23วันหยุด8วัน

ปีแรกฝึกไปทั้ง203วันและหยุดพักไป80วัน

ปีที่2 ปีคศ1990 ฝึกแบบเดิมเช่นเคย

เดือนที่ลงท้ายด้วยยนจะฝึกไป22วันหยุด8วัน เดือนที่ลงท้ายด้วยคมจะฝึกไป23วันหยุด8วัน

ส่วนเดือนกุมภาพันธ์จะฝึกไปแค่20วันหยุด8วัน

รวมปีที่2 แล้วฝึกไป271วันหยุดไป94วัน ต่อมาปีที่3 ปีคศ1991เป็นเช่นเคย

แบบตามข้างบนฝึกรวมทั้งปีฝึกไป 271วัน

หยุดไป94วัน

ปีที่4เหมือนเดิม ฝึกไป271วันหยุดไป95วัน

ปีนี้1992 กุมภาพันธ์มี29วัน

ปีที่5 ปีคศ1993 เหมือนเดิม ฝึกไป271วันหยุดไป94วัน

ปีที่6 1994 ปีสุดท้ายที่ฝึก ปีนี้ฝึกไป265วันหยุด96วัน เดือนธันวาคมวันที่28เป็นเวลาที่สิ้นสุดการฝึกทุกอย่าง"

"ตั้งแต่ปี1992เดือนกุมภาพันธ์

ไม่ได้แค่ฝึกมาอย่างเดียว เอาไปใช้จริงด้วย

อย่างเช่น การต่อสู้ และ การฝึกจิตใจ ที่ได้เอาไปใช้จริงๆมาแล้ว การต่อสู้ได้ใช้จริงๆตอนอายุ10ขวบที่ได้ฝึกมาได้แค่4ปี เหตุการณ์มันเริ่มที่ถูกสเวนวานให้ไปซื้อของ และเจอกลุ่มเด็กอันธพาลอายุไม่เกิน10ขวบยืนล้อมแกล้งเด็กคนๆนึง ที่ไร้ทางสู้ ที่เคเคทไม่อยากเข้าไปยุ่งหรอกเพราะต้องรีบกับไปกินข้าวทบทวนสิ่งที่เรียนมาแต่ก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า"

เอาวะช่วยก็ช่วย ถือว่าจะได้หรอกฝีมือสักหน่อย"เดินไปวางของที่ซื้อมา"เคเคท

เอาล่ะสักตั้ง"เดินมาหาทางกลุ่มเด็กอายุประมาณ10ขวบ3คน"เคเคท

เฮ้ พวกแกตรงนั้นน่ะ ทำอะไรกันอยู่เหรอ?"เคเคท

หาา? แกเป็นใคร? แล้วแต่งตัวอะไรอย่างกะหลงยุคมา"ตปก1

เขาเรียกว่าแฟชั่นย้อนยุค แค่นี้ก็ไม่รู้จักรึไง

เด็กอายุ5ขวบยังรู้เลยมั้ง"เคเคท

หาาา!? นี่แกเป็นใครห๊ะ!? คิดว่าฉันไม่รู้รึไง!"ตปก1

เอ้าก็ไม่รู้ไม่ใช่รึ? ส่วนไอ้พวกลูกน้องของแกขำแกด้วยนะ"เคเคท

ใคร! เมื่อกี้ใครหัวเราะ!?"หันควับมาทางคน4คน"ตปก1

ปะเปล่านะ! เราไม่ได้หัวเราะสักนิดเลย มันเป็นเพราะไอ้เสื้อคลุมน้ำตาลนั้น!"ชี้เคเคท"ตปก2

ใช่แล้วล่ะเพราะมัน! "ตปก3

ใช่มันเป็นเพราะแก! เพราะงั้นไปจับมันทำแบบที่ทำไอ้สกปรกนี้ซะ!"สั่งตปก2และ3"ตปก1

เฮ้ออ เพราะแบบนี้เราเลยไม่อยากมีเพื่อนอายุเท่าตัวเองเลย เป็นเด็กที่ใช้แต่อารมณ์ไร้เหตุผลซะไม่มี"เอามือตีหน้าผากตัวเอง"เคเคท

มันว่าพวกเราเป็นเด็กจัดการมันเลยดีว่า!"วิ่งมาหาเคเคทเพื่อจะจับ"ตปก2

ช้าไปนะ"หมุนตัวหลบหันมาถีบก้นตปก2จนมัน

ล้มคะมำหน้าติดพื้น"เคเคท

โอ้ยยย!? เจ็บบบ!? ฮือออแม่จ้าาา!"ลุกมานั่งร้องไห้"ตปก2

นายก็ไปสิ!"ผลักตัวตปก3ไปข้างหน้า"ตปก1

ย้ากกก!"วิ่งเข้าใส่ยกหมัดขึ้นจะต่อย"ตปก3

ให้ตายสิวันๆทำอะไรดีเพื่อสังคมบ้างเนี่ย"ยกขาขึ้นฟาดลำตัวตปก3"เคเคท

อั่ก!แอ่ก!!? พ่อจ้าาหนูฮึก ฮือออ"ปล่อยโฮออกมา"ตปก3

เหลืออีก1สินะ มาทำให้จบๆแล้วกลับดีว่า"ก้าวเดินไปข้างหน้าหาตปก1"เคเคท

ยะยะอย่าเข้ามานะ!? ฉันฟ้องพ่อแน่!"ตปก

มุกเดิมๆ ฟ้องพ่อฟ้องแม่ แกไม่รู้สินะว่าฉันเป็นลูกใคร บทพูดแบบนี้เดาออกโครตง่ายเลย"เคเคท

ฉันมีมีดนะ! ฉันจะแทงแก!"หยิบมีดออกมาจากกระเป๋า"ตปก1

"ปั่ก! แก๊งๆ เสียงเจะมีดหลุดจากมือตปก1"

ไหนมีอะไรอีกไหม?"เคเคท

มะมือเจ็บมือ! หนูเจ็บมือ! แม่จ้า!พ่อจ้า!ช่วยหนูด้วย

แงงง!!"ร้องไห้โฮ"ตปก1

เราโตมายังไม่เคยร้องไห้สักแอะ ก็นะเรามันเท่

โครตคูลล่ะนะ"เคเคท

แล้วเด็กผู้ชายที่นอนอยู่ตรงนั้นน่ะ โต้พวกนั้นมั้งก็ได้เจ้านี้มันอ่อนแอมากซะด้วยสิ ถ้ากลัวโดนฟ้องล่ะก็ลองไปหาคนที่อยู่กรมคุ้มครองเด็ก ที่มีผ.อชื่อ บีธาส ฟัวร์เบอิส บอกเขาว่า เคเคท มิเตอร์ผู้นี้ชี้แนะมา"เดินออกมา"เคเคท

แล้วก็รีบกลับบ้านตอนนี้ซะ มันจะมืดแล้ว!"เดินไปหยิบของที่วางไปและเดินจากไป"เคเคท

ยังไม่ได้ทันพูดขอบคุณเลย... ชื่อเคเคท มิเตอร์สินะ เราต้องจำชื่อนี้เอาไว้! แต่เมื่อกี้เรียกเราว่าผู้ชายไม่รู้ว่าเราเป็นผู้หญิงงั้นเหรอ..."???

"เคเคทก็กลับถึงบ้าน"

ปกติมาเร็วว่านี่นิ? ทำไมมาช้า?"สเวน

มิอาจทิ้งคนที่กำลังลำบากอยู่ได้น่ะ"เคเคท

ห๊ะ? เอาเถอะของที่ซื้อมาครบแน่ใช่ไหม?"สเวน

แน่นอนไม่มีผิดพลาด"วางของลงบนโต๊ะ"เคเคท

งั้นก็ดี เอาล่ะไปนั่งรอหรือจะไปอ่านหนังสือรออาหารเสร็จก็แล้วกัน"สเวน

โอเค~ งั้นหนูไปอ่านหนังสือที่ลุงบุชให้มาต่อล่ะ"เดินเข้าห้องไป"เคเคท

"และแล้วเรื่องที่เคเคทก่อไว้ไม่มีทีท่าจะมีเรื่องขึ้นมาเลย ส่วนการต่อสู้ที่ได้ใช้แค่ไปเซี้ยวเดียวเท่านั้น ไม่นานต่อมาก็ได้สู้ขึ้นเรื่อยๆอีก แต่ก็แค่สู้กับเด็กที่ได้เรียนรู้ศิลปะการต่อสู้มา และก็นะศิลปะการต่อสู้ที่โดนสอนและฝึกโดยชาลส์และ

ซาโตะ ซาโตะสอนศิลปะการต่อสู้มีคาราเต้ เคนโด ยูโด ไอกิโด ชาลส์สอนศิลปะการต่อสู้มวยสากล แต่มีบ้างครั้งที่เรียนฝึกการต่อสู้กับลุงบุช เรียนมวยไทยอย่างล่ะนิดหน่อย ศิลปะได้เอาไปใช้ต่อยตีกับเด็กในวินเชสเตอร์ ในระแวกไม่เกิด3กิโลเมตร"

" ส่วนการฝึกจิตใจนั้นกับบาร์เร็ตต์

คือเรียนการบริหารเสน่ห์ และการควบคุมอารมณ์ในสถานการณ์ต่างๆ และก็เรียนการแสดง

นั้นแหละเคเคทเรียนรู้เรื่องนี้ได้เร็ว เพราะการควบคุมอารมณ์ตัวเองทำได้ดี และก็การแสดงด้วย

และในการฝึกระเบียบวินัยนั้น แค่ฝึกทำให้ตรงเวลา ตื่นเช้ามาล้างหน้าแปรงฟัน เปลี่ยนเสื้อผ้าไปฝึก ฝึกเสร็จกลับมาอาบน้ำกินข้าวเช้า และไปฝึกต่อไปให้ตรงเวลา และพอฝึกเสร็จช่วงกลางวันต้องกินข้าวตรงเวลา และแปรงฟันหลังกินข้าวเสร็จ

ช่วงเย็นก็อาบน้ำกินข้าวเย็น แปรงฟัน มีแค่นี้บีธาส

ไม่ได้สอนอะไรมาก แค่แต่แนะนำชี้แนะ และฝากคำพูดไว้คิด"

"เรียนกับลุงบุชเรื่องอาวุธยุทโธปกรณ์ และอาวุธต่างๆ มีสารานุกรมที่ลุงบุชทำขึ้นมาเอง ให้เคเคท

อ่านเรื่องข้อมูลอาวุธความเป็นมา ผลิตที่ไหนเมื่อไหร่ ชื่อคนผลิต ชื่อคนออแบบ แล้วก็สามารถใช้ทำอะไรได้บ้าง เป็นแบบหลายล่ะเอียดเลย มันเยอะมาก อ่านทีเดียวไม่หมด ลุงบุชจึงนำสารานุกรมของตัวเองไปคัดลอก มาให้เคเคทได้กลับไปอ่านที่บ้าน และก็ได้ฝึกใช้อาวุธหลายอย่างด้วย แต่เน้นไปที่เรื่องปืนส่วนมาก และได้ลองยิงปืนที่ได้มาจากไรเนอร์ ครั้งแรกยิงไปไม่กี่นัด

ข้อมืออักเสบ แต่ไม่กี่วันก็หายและมายิงปืนต่อ

ฝึกความแม่นยำ"

"สเวนสอนแค่การออกกำลังกายก็จริง แต่ก็สอนเกี่ยวกับการใช้มีดเพิ่มเติม ใช้มีดสั้นมีดยาวปานกลาง ส่วนดาบยาวนั้นซาโตะเป็นคนสอน ทุกอย่างที่ถูกฝึกรับการสอนมานั้น เคเคทตั้งใจอย่างมากถึงบ้างครั้งจะมีถ้ออยู่บ้างแต่ก็กลับมามีลูกฮึดอีกครั้ง

เพียงแค่คิดว่า นี้ก็เพื่อตัวเราเอง ถ้าไม่ทำก็จะไม่มีชีวิตรอดบนโลกใบนี้ได้ คิดแบบนี้ทุกครั้งที่ถ้อ

ทุกๆการฝึกตลอด6ปีมานี่ ฝึกไป1,553วันและ

หยุดไป553วัน ตลอดระยะเวลา6ปีมันสั้นสำหรับเคเคทมากที่ต้องไปตามสัญญาที่ให้ไว้"

เคจังจะไปแล้วสินะ น้าคนนี้รู้หลานสาวที่น่ารักถูกพลาดไปจากอ้อมกอดเลยอ่ะ"ซาโตะ

อะไรล่ะนั่น?"เคเคท

ฮึกฮือ เคเคทน้าชาลส์คนนี้และพี่ต้องคิดถึงเธอมากแน่เลย"เช็ดน้ำตา"ชาลส์

หนูก็ต้องคิดถึงน้าเหมือนกันร่วมถึงป้ารอนด้วย"เคเคท

จะไปแล้วสินะเค อย่าลืมที่บอกด้วยล่ะ ออกมาใช้มั้งก็ได้ไม่กั้กไว้"บาร์เร็ตต์

ไว้หนูจะลองก็แล้วกันเรื่องนั้นน่ะ..."เคท

หนูเคโตขึ้นเยอะจริงๆเลยนะ โตมาไม่รู้จะหล่อหรือจะสวยกันแน่เราเนี่ย"ลูบหัวเคเคท"บุช

คนหล่อเท่สุดคลูแสนน่ารักก็น่าจะได้นะลุง"หัวเราะคิกคัก"เคเคท

น่าเสียดายที่ฉันไม่ได้สอนอะไรให้มากเลยเวลามันมีน้อยเกินไป"บีธาส

ถ้าเรื่องนั้นหนูจะไปหาศึกษาต่อก็แล้ว

กันเนอะ"เคเคท

เฮ้ออ รีบๆพูดกันให้จบๆ และถ้าจะมีของให้เจ้าเค

ก็รีบให้ เพราะจะได้เจอกันอีกที ตอนที่เจ้าเคมันอายุ20ปี เพื่อป้องกันไม่ให้มีพวกแกคนไหนช่วยเหลือหรือจะตอนครบอายุ16ก็ได่"สเวน

งั้นผมก็ไปเยี่ยมเค— "ซาโตะ

ไม่ฉันจะไม่บอกที่อยู่ให้แกแน่นอนไปตามหาเอาเองห้ามใช้เส้นสายตำรวจเอฟบีไอต่างๆนาด้วย"สเวน

โหดร้ายมากเลยครับ! ที่ทำแบบ—

เอ่อฉันโหดร้ายได้มากว่านี้อีก จะลองไหมซาน"สเวน

มะไม่ดีว่าครับ ผมแค่ออกความเห็นนิดหน่อยแฮะๆ"ซาโตะ

ไม่ต้องเป็นห่วงเลยสักนิดว่าจะเอาชีวิตไม่รอด หนูถูกใครเลี้ยงดูและฝึกมา เป็นถึงหน่วยลับของรัฐบาลอังกฤษเลยนะ"เคเคท

เคก็เป็นเด็กไม่เหมือนเด็กทั่วไปอยู่แล้วด้วยนะ

ฉันไม่เป็นห่วงเลยสักนิด แต่ถ้าอายุ20เมื่อไรติดต่อมาหากันด้วยล่ะนะ"บาร์เร็ตต์

แน่นอน!"เคเคท

โอ้ลืมไปของที่น้าสุดหล่อที่สุดในหน่วยลับDDPHของรัฐบาลอังกฤษคนนี้จะให้ก็คือนี้!"ยื่นกล่องบ้างอย่างให้"บาร์เร็ตต์

มันคืออะไรเหรอ?"รับมาและมองพิจารณา"เคเคท

บอกไปก็ไม่ตื่นเต้นน่ะสิ เอาไว้เปิดตอนน้ากลับก็แล้วกัน"บาร์เร็ตต์

ส่วนนี้เป็นน้า ห้ามเปิดจนว่าน้าจะกลับไปนะ!"ยื่นกล่องให้"ซาโตะ

โอเค อยากรู้จังเลยแฮะ"รับมา"เคเคท

เคเคทน้าให้! อย่าพึ่งเปิดจนว่าน้าจะไปนะ!"ชาลส์

จ้าๆหนูรู้แล้ว "รับกล่องมาจากชาลส์"เคเคท

ส่วนนี้ของลุงมันหนักนิดหน่อยนะ"ส่งให้วางให้บนกล่องที่เคเคทถืออยู่"บุช

หนัก? ก็ไม่เท่าไหร่ล่ะนะ"เคเคท

สิ่งที่ให้ไปต้องได้ใช้ประโยชน์บ่อยแน่นอน"วางกล่องไว้บนกล่องอีกทีนึง"บีธาส

ของน้าคงเป็นของมีประโยชน์มากแน่ๆแต่ทุกสิ่งก็มีประโยชน์เหมือนกัน"เคเคท

ของที่ฉันจะให้อยู่ที่ปลายทางแล้วไปหาเอาเองที่นั่นน่ะ"สเวน

โห้อยากรู้จังเลยว่ามันคืออะไรทุกอย่างๆเลย"เคเคท

เอาล่ะกลับกันไปได้ล่ะ"ทำมือแบบว่าไล่ชิวๆ"สเวน

ไม่ต้องไล่ผมไปอยู่แล้วน่า ไปก่อนนะไว้เจอกันใหม่นะเคจัง!"ขึ้นรถและขับออกไป"ซาโตะ

โอ้! แน่นอน!"โบกมือให้"เคเคท

เคเคทน้าไปล่ะนะ ไว้เจอกันใหม่อีกครั้งนะ!"ขึ้นขี่จักรยานออกไป"ชาลส์

เช่นกันนะน้าชาลส์!"โบกมือให้"เคเคท

น้าไปล่ะ ต้องไปเข้างานก่อนจะสายล่ะนะ

ไว้เจอกันใหม่นะเค"ขึ้นรถเปิดประทุนขับออกไป"บาร์เร็ตต์

ลุงก็จะไปแล้วเหมือนกัน ไปคราวนี้ลุงจะไปเที่ยวกัยแม่ลุง พาแกไปเปิดหูเปิดตาบ้างน่ะ"ก้าวเดินออกไป"บุช

งั้นเหรอๆ ไว้ถ้ามีเวลาหนูขอของฝากหน่อยนะ!"เคเคท

เดี๋ยวลุงจะซื้อมาฝาก!"ตะโกนกลับมาและเดินต่อไป"เคเคท

ฉันก็ต้องกลับแล้วล่ะ ถึงเวลาที่ต้องกินข้าวแล้ว"ดูนาฬิกา"บีธาส

ไว้เจอกันใหม่เคเคทน้าไปล่ะ"โบกมือให้นิดหน่อยและเดินขึ้นรถเก๋งขับออกไป"บีธาส

เอาล่ะไปพรุ่งนะ ขอบอกตอนนี้เลยแล้วกัน

เคแกต้องไปตามหาบ้านควิลล์ แวมมี่โฮมด้วยตัวเอง

ฉันจะไม่บอกใบ้อะไรทั้งนั้น ข้าวของที่สำคัญๆส่งไปไว้ที่นั้นให้แล้ว"สเวน

ค่อยดีหน่อยนึกว่าต้องแบกเองไปทั้งหมด"เคเคท

และในการตามหาสถานที่เลี้ยงเด็กกำพร้า

ควิลล์ แวมมี่โฮสจะใช้วิธีไหนก็ได้ แต่ห้ามนั่งรถไป

ให้ระยะเวลา3วัน หาให้เจอและไปให้ถึง

ก่อนถึงเที่ยงคืนของวันที่31 ถ้าไม่สำเร็จก็ไม่เป็นไรแต่แกต้อง.... ไว้ถึงที่นั่นคนที่ชื่อโรเจอร์ รูวี่

จะบอกให้เอง"สเวน

โรเจอร์ ใช้ โกลด์ ดี โรเจอร์ รึเปล่า?"เคเคท

เวลานี้ก็จะเล่นให้ถึงที่สุดนะเคแกนะแกเนี่ย"ขยี้หัวเคเคท"สเวน

ก็นะ ว่าแต่เอกสารประจำตัวต่างๆของหนูล่ะ?"เคเคท

ส่งไปที่นั้นพร้อมของๆแกแล้วล่ะ"ยกมือออกจากหัวเคเคท"สเวน

อืมๆ ว่าแต่สิ่งที่หนูเอาไปดูติดตัวตอนนี้ได้มีแค่

กระเป๋าเอาตัวรอดแล้วเสื้อผ้า5ชุด เงิน500ปอนด์ และของที่น้าๆและลุงให้มาสินะ"เคเคท

แน่นอนเงินก็ใช้ประหยัดหน่อยล่ะ"สเวน

อย่างนี้น่ะใช้ประหยัดแถมยังเหลือมาอีกด้วยมั้ง"เคเคท

เอาล่ะกลับได้ล่ะ พรุ่งแกก็ไปแล้ว"เดินนำไปข้างหน้า"สเวน

นั้นสินะ คงต้องหลับให้เต็มที่สักหน่อยล่ะ"เดินตามไปถือกล่องของขวัญไปด้วย"เคเคท

"วันต่อมาตอนเช้า"

ลุงไปแล้วสินะ หืม? อาหาร?และเงิน แล้วกระดาษ?"หยิบกระดาษขึ้นมาอ่าน"เคเคท

"กินอาหารเช้าก่อนไป นี้คือครั้งสุดท้ายที่จะทำอาหารเช้าให้แกกินแล้ว ฉันวางเงินไว้ให้แล้ว

จาก สเวน มิเตอร์"

สั้นมาก ลุงเขียนได้สั้นชะมัด เอาเถอะแต่ขอบคุณมากเลยล่ะนะ"วางกระดาษลงและนั่งลง"เคเคท

เราก็มากินให้หมดไม่เหลือดีว่า นี่คือครั้งสุดท้ายแล้วสินะ... เหมือนจะจากกันไปตลอดไปซะงั้น"เคเคท

จะกินล่ะนะ!"เคเคท

"ไม่นานนักเคเคทก็กินอาหารเสร็จและเก็บจานล้าง

ถือกระเป๋าสองใบตัวเองเดินออกมาและยืนดูสักครู่นึง"

เราอยู่ที่นี่ตั้งแต่อายุ3ขวบเลยสินะอยู่มา9ปี..."เคเคท

ไปก่อนนะ ไว้ถ้าตอนนั้นมาถึงจะกลับมาดูที่นี่ถ้ายังไม่มีใครมาเช่าต่ออ่ะนะ"ปิดประตูหันตัวมา"เคเคท

เอาล่ะ เคเคท มิเตอร์ ผู้นี้จะออกไปใช้ชีวิตในที่ๆไร้คนรู้ล่ะนะ!"เคเคท

"เคเคทก้าวเดินออกจากหน้าประตูบ้านเช่าที่เคยอยู่มา9ปี ไปเรื่อยๆโดยไม่กลับมามอง เดินไปเรื่อยๆ จนหยุดที่ๆนึง"

(เอาล่ะเราต้องหาข้อมูลเรื่องบ้านเด็กกำพร้านั้น)"เคเคท

อ้าว! นั้นหนูเคไม่ใช่รึ!"วิ่งโบกมือมา"ตปก1คนรู้จัก

ป้าร้านขายผลไม้นิ มาพอดีเลยหนูขอถามอะไรหน่อยนะ"เดินเข้าไปหาป้า"เคเคท

สะพายกระเป๋าจะไปไหนเหรอหนูเค?"ป้า

หนูจะออกไปใช้ชีวิตคนเดียวเพราะสัญญากับลุงเวนไว้น่ะ"เคเคท

เจ้านั้นสินะ ชอบให้เด็กน่ารักๆอย่างเคไปอยู่คนเดียวนี่ใช้ไม่ได้เลย"ส่ายหัว"ป้า

เอาน่า งั้นหนูขอถามหน่อยป้ารู้จักบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าควิลล์ แวมมี่รึเปล่า หนูจะไปที่นั้นน่ะ"เคเคท

บ้านเรื่องเด็กกำพร้าควิลล์ แวมมี่ แวมมี่...ป้ารู้!"ป้า

งั้นเหรอ! ไปทาวไหนเหรอป้า!?"เคเคท

ป้ารู้แค่ว่า บ้านเลี้ยงเด็กพร้านั้นอยู่อีกฟาก

วินเชสเตอร์น่ะ และก็นะบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้านั้นเป็นบ้านที่เลี้ยงเด็กที่มีความสามารถล่ะ ป้าได้ยินมางี้น่ะ"ทำท่าทางกระซิบ"ป้า

อยู่อีกฟากสินะ ว่าแต่เลือกเลี้ยงเด็กที่มีความสามารถเนี่ยนะ?"เคเคท

ป้าไม่รู้ว่ามันจริงรึเปล่า แต่ป้าช่วยหนูได้แค่นี้แหละนะ"ป้า

ขอบคุณมากเลยนะป้า"เคเคท

จะไปแล้วสินะ แล้วใครจะมาซื้อผลไม้ป้ากินบ่อยๆแทนล่ะเนี่ย"ป้า

ไว้หนูจะกลับมาซื้อนะ แต่นานหน่อยนะป้า"เคเคท

จ้า ไปดีมานะหนู จริงสิตามป้ามาหน่อยสิ ป้ามีอะไรจะให้ก่อนไปด้วย"เดินนำหน้าไป"ป้า

อะไรเหรอป้า?"เดินตามไป"เคเคท

"ป้าก็มาเดินหยุดที่ร้านๆนึง"

รอตรงนี้นะป้าไปหยิบมาให้"เข้าไปในร้าน"ป้า

ป้าเขาจะให้อะไรเรานะ?"เคเคท

"ไม่นานนักป้าก็ออกพร้อมของเต็มมือ"

อะไรเยอะแยะเนี่ย ป้าจะให้หนูจริงดิ?"เคเคท

เอาไปเถอะนะหนูเค บ้านเด็กกำพร้านั้นอยู่ไกลมาก

เอาไปกินระหว่างทางจะได้ไม่ต้องเปลื้องเงินซื้อ

และก็นี้ผ้าพันคอป้าถอเองกลับมือเลยนะ

ป้าฝึกทำดูน่ะ"ยื่นถุงของให้เคเคทและเอาผ้าพันคอพันให้ด้วย"ป้า

อากาศมันหนาว ถึงหิมะมันจะไม่ตกเหมือนที่อื่น

แต่มันก็หนาวมากอยู่ดีนะ"ป้า

ป้า...ขอบคุณขอบคุณมากเลยค่ะ"ก้มหัวให้"เคเคท

ไปดีมาดีนะหนูเค ป้าจะรออยู่ที่ร้านนี้เสมอเลย

ถ้ากลับมาอีกครั้งป้าจะทำพายจากผลไม้หลายไปอย่างให้กินอิ่มเลย"ลูบหัวเคเคท"ป้า

อืม! หนูไปก่อนนะ! ไว้เจอกันใหม่นะ!"ก้มหัวให้และหันหลังเดินหน้าไป"เคเคท

โชคดีนะลูก!"ตะโกนตามหลังไป"ป้า

(ไม่น่าเชื่อแต่ต้องเชื่อว่ามีคนใจดีขนาดนี้อยู่บนโลกใบนี้มากๆ เราต้องกลับมาตอบแทนป้าและทุกคน)"เคเคท

"เคเคทเดินไปเรื่อยๆและไกลขึ้นไปเพื่อไปร้านขายแผนที่เมือง"

ร้านนี้สินะ เคยเห็นผ่านๆเมื่อเดือนก่อน"มองหน้าร้านและเปิดประตูเข้าไป"เคเคท

จะมาซื้อแผนที่อะไรครับ"ตปกร้านแผนที่

แผนที่ของเมืองวินเชสเตอร์ของเมืองนี้"เคเคท

รอสักครู่"เดินเข้าไปหลังร้าน"ตปกร้านแผนที่

(ไม่คิดว่าร้านนี้จะยังเคยอยู่อีกแฮะ สงสัยคงมีแผนที่ทั่วโลกเลยสินะ"มองดูรอบๆร้าน"เคเคท

เอ้านี้ได้แล้วราคา12ปอนด์ ลดให้2 จ่ายมาสิบ"วางแผนที่ลงหน้าโต๊ะ"ตปกร้านแผนที่

10ปอนด์สินะ "หยิบเงินในกระเป๋าออกมาวางให้และหยิบแผนที่มาและเดินออกจากร้านไป"เคเคท

ดีชะมัดที่ลุงให้แต่เหรียญ10มาอย่างเดียว"เคเคท

ในดูสิว่าเราอยู่ตรงไหนและฝั่งตรงข้ามตรงไหน?"กางแผนที่ออกมาดู"เคเคท

เราอยู่แถวใกล้ๆพิพิธภัณฑ์เวสต์เกต ตอนนี้ยังไม่เปิดเลยแฮะ ป้าบอกว่าอยู่อีกฝั่งนึงและไกลมาก

น่าจะอยู่แถวฝั่งแคบฝั่งนี้สินะเราอยู่ตะวันออกเฉียงเหนือ"ลากนิ้วในแผนที่ไปมา"เคเคท

มัวอยู่กับที่ไม่ได้เสียเวลา บ้างทีอาจอยู่แถวตะวันตกเฉียงใต้สินะเอาล่ะเดินหน้า! ก่อนหน้านั้นต้อง"เปิดกระเป๋าเอาเข็มทิศออกมา"เคเคท

ในที่สุดก็ได้ใช้อีกครั้งแล้วสินะ เอาไปล่ะนะ!"เดินไปข้างหน้าพร้อมดูเข็มทิศไปด้วย"เคเคท

"เคเคทก็เดินออกมาเรื่อยๆตามทางถนนจนออกมาจากแถวที่ตัวเองอยู่แล้ว และก็หยุดพักกินอาหารเที่ยงและก็นั่งคิดหาทางต่อ"

(เอาล่ะมาคิดๆดูแล้วเราน่าจะถามข้อมูลเกี่ยวกับบ้านควิลล์ แวมมี่ นั้นจากบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าแถวๆนี้ก็น่าจะข้อมูล)"เคเคท

จะว่าไปแถวนี้อากาศดีจังนะน้า~ คนก็มีน้อยจังในเมืองวินเชสเตอร์เนี่ย เอาล่ะไปหาที่ๆมีคนแล้วถามเขาดีว่า"เคเคท

"เคเคทสะพายกระเป๋าเดินทางป่าข้างหลังกระเป๋าใส่ของส่วนตัวไว้ข้างหน้า อาหารพวกขนมปังน้ำผลไม้ชีสอยู่ในกระเป๋าผ้าที่อยู่มือข้างซ้ายมือขวาถือเข็มทิศ และก็กางแผนที่ออกมาอ่านบ้างครั้งที่พักเหนื่อย และตอนนี้เคเคทก็ได้เดินหาที่ๆมีผู้คน"

คนเงียบจัง หวังจะไม่มีโจรออกมาปล้นหรอกใช่ไหม..."เคเคท

เดินไปอีกหน่อยหน้าจะเจอ"กวาดสายตามองไปและ"เคเคท

เฮ้! คุณตรงนั้นขอสอบถามทางหน่อย!"เดินไปหา"เคเคท

หืม? ถามทาง? อ๋อได้สิ"???

คือว่านะขอถามหน่อยว่าแถวนี้มีบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าไหมจะไปถามเรื่องบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้า

ควิลล์ แวมมี่"เคเคท

จะว่าไปเธอยังเป็นเด็กอยู่เลยนะเนี่ย คงไม่ใช่หนีออกมาจากบ้านใช่ไหม?"???

เปล่าหนูแค่จะไปที่นั่นเพราะทำสัญญาไว้กับ

ลุงล่ะนะ ถ้าคุณรู้จักช่วยบอกทางด้วยเถิด!"ก้มหัวให้"เคเคท

เด็กตัวแค่นี้ทำอะไรแบบนั้นเป็นด้วยสินะเนี้ย

งั้นเธอชื่อฉันชื่อ สตีฟลานา ซูบาเรฟ จะเรียก

น้าสตีฟก็ได้นะ"สตีฟ

(ชื่อแนวรัสเซียด้วยแฮะ ชังเรื่องนั้นก่อน)"เคเคท

ชื่อเคเคท มิเตอร์น่ะ"เคเคท

เคเคท มิเตอร์ นามสกุลมิเตอร์?

คงแค่เหมือนล่ะสินะ"สตีฟ

(นามสกุลลุงเวนผู้หญิงคนนี้เหมือนสงสัยอะไร)"เคเคท

เธอจะไปบ้านเรื่องเด็กกำพร้าสินะ

เดียวบอกให้เพราะน้าคนสวยคนนี้รู้เส้นทาง"สตีฟ

งั้นขอบคุณนะน้าสตีฟคนสวย"เคเคท

ไปตามถนนรอมซีย์ รี...."สตีฟ

ไม่ค่อยเห็นภาพช่วยชี้ให้ดูในแผนที่ได้ไหม"กางแผนที่ออกล้วงหยิบปากเมจิออกมา"เคเคท

งั้นก็น้าคนสวยคนนี้เขียนให้และก็ไปตามนี้นะ"เอาแผนที่มาจากเคเคทและปากกาเมจิ"สตีฟ

โชคดีที่เจอคนรู้จักไปถามใครเขา

ก็ไม่ค่อยรู้จักกันเลยน่ะ"เคเคท

ก็แน่ล่ะ บ้านเลี้ยงเด็กกำพร้านั้นไม่ได้มีชื่อเสียง

แต่เลี้ยงเด็กคุณภาพดีมากเลยล่ะ แถมเด็กที่เลี้ยงเลือกมาเองอีก เด็กที่มีความสามารถที่เหมือนกับเด็กคนนั้นน่ะนะ"ก้มหน้าเขียนอยู่"สตีฟ

เด็กคนนั้นที่ว่าเก่งขนาดที่ต้องหาคนที่มีความสามารถเหมือนกันเลยเหรอ?"เคเคท

อืมเด็กคนนั้นเป็นพวกไม่เข้าสังคม

แต่ฉลาดมากเลยล่ะจากที่ได้ยินมาน่ะนะ"สตีฟ

ฉลาดมากงั้นเหรอเป็นนักสืบ

ตำรวจสายสืบได้เลยสินะ"เคเคท

ตอนนี้เด็กคนนั้นไม่ได้อยู่ที่บ้านควิลล์ แวมมี่ ที่เธอกำลังจะไปแล้ว เขาออกไปพร้อมกับผู้ดูแลบ้านคนแรก ตอนนี้มีผู้ดูแลคนใหม่เข้ามาดูแลแทน"สตีฟ

เด็กคนนั้นชื่ออะไรนะ เกี่ยวกับตัวแอล..."ยื่นแผนที่ให้กับปากกาเมจิ"สตีฟ

อ่ะขอบคุณ"เคเคท

ไปตามที่ลากเส้นไว้นะ พอถึงปลายทางถามคนแถวนั้นเดี๋ยวก็เจอ"สตีฟ

ขอบคุณมากๆเลยนะ หนูไปก่อนล่ะ!"หันหลังไปกำลังจะก้าวเดิน"เคเคท

เดี๋ยว! นึกออกล่ะ! เด็กคนนั้นที่น้าคนสวยคนนี้จะพูดชื่อ มีชื่อว่า แอล ลอว์ไลท์!"สตีฟ

น้ารู้แค่นี้ล่ะ บาย! ไว้เจอกันใหม่นะ!

"เดินหันหลังจากไป"สตีฟ

"เคเคทยืนชะงักไปชั่วขณะหลังจากได้ยินชื่อนั้น"

แอล แอล ลอว์ไลท์......โถ่ไม่เอาน่าก็แค่ชื่อ

เหมือนนั้นแหละนะ"เดินไปข้างหน้า"เคเคท

(ไม่มีทางที่เราจะมาอยู่ในเรื่องเดธโน้ตหรอกน่า แต่มันก็คงไม่บังเอิญ... ไม่สิความบังเอิญไม่มีอยู่จริงทุกอย่างถูกคำนวนและมีเหตุผลมาแล้ว)"เคเคท

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***