เอาตัวรอด1.⁴

ด้าน เคเคท"

นี่คุณลุงจะไปไหนงั้นเหรอ ขับรถมาไกลมากเลยนะเนี่ย"เคเคท

หุบปากหยุดพูดซะ!และฉันยังไม่ได้อายุ30เลยเว้ย!มาเรียกลุงได้ไง!"???

ไม่ทางที่ฉันจะเรียกคุณเป็นพี่ชายอะไรแบบนั้น

แต่ถ้าเป็นผู้หญิงจะยอมเรียกพี่สาวก็ได้นะ~"เคเคท

งั้นเรียกชื่อซะ! ฉันชื่อ ไรเนอร์ อูเวอ อายุ26ปี!"ไรเนอร์

ไรเนอร์ที่เป็นไททันเกราะใช่ไหม

แล้วเบลทูธแอนนี่ ไปอยู่ไหนกันแล้วล่ะ?"เคเคท

นี่แกพูดเรื่องอะไรของแกฟร่ะไอ้เด็กนี่นิ"ไรเนอร์

อารมณ์เสียเพราะเอาเอเลนกับไปด้วยไม่ได้สินะโดนพวกมิคาสะขัดขวางล่ะเนอะ"เคเคท

ฉันไม่รู้จักคนที่แกพูดมาทั้งนั้นแหละโว้ย!?"ไรเนอร์

เอาน่าไรเนอร์ นายก็เป็นนักรบที่ดีได้นะ"ยกนิ้วโป้งให้"เคเคท

(ไอ้เด็กนี่มันอะไรกัน!? ป่วนประสาทชะมัด! แถมมันไม่กลัวตายอีกปืนจ่อขนาดนี้แท้ๆ)"เหล่มองไปที่กระจกหลัง"ไรเนอร์

(เมื่อกี้เราแม่งโดนปืนของจริงจ่อเลยวุ้ย!? เกือบหัวกระจุยแล้วไหมล่ะ)"เคเคท

นี่ๆไรเนอร์จะขับรถไปที่ไหนกันเหรอ? รถคันนี้ไม่ได้เติมน้ำมันมาเต็มถังนะ อีกแป๊ปเดียวก็หมด..."เคเคท

"อยู่ๆรถก็ชะล่อช้าลงและหยุดวิ่ง"

หมดพอดีเลยแฮะ คราวนี้ทำไงอ่ะ?"เคเคท

โถ่เว้ย! อีกนิดเดียวจะถึงแล้วเชียว!?"ไรเนอร์

เดินไปก็ได้ว่ะ!"เปิดประตูรถจากลรถ"ไรเนอร์

เดี๋ยวดิ!จะทิ้งให้เด็กตาดำๆอยู่คนเดียวตรงหน้าป่าแบบนี้ไม่ได้นะ!"เคเคท

เรื่องของแกสิ! ไม่เกี่ยวกับฉัน!"ไรเนอร์

เดี๋ยวก่อนป่านี้หน้าจะใหญ่น่าดูถ้าจะเดินออกไปจนถึงชายหาดคงเป็นวันแน่เลย"เคเคท

แล้วไง?"ไรเนอร์

ในป่านั้นถ้าไม่มีอุปกรณ์เอาชีวิตรอดล่ะก็จะตายเอานะ อาจมีงูหรือเสือสัตว์ร้ายที่จะขย้ำคนได้"เคเคท

แล้วมันจะไปหาที่ไหนไอ้อุปกรณ์เอาชีวิตรอดน่ะ!?"ไรเนอร์

ก็อยู่กับฉันคนนี้ไงล่ะ! แต่ถ้าจะเอาอุปกรณ์พวกนี้ไปด้วยฉันก็ต้องไปด้วยล่ะนะ"เคเคท

(เราจะมัวรออยู่ตรงนี้ไม่ได้ไปกับเขาน่าจะดีว่า อีกอย่างนะที่คาดเดาไว้ต้องมีคนบอกเรื่องของ

ไรเนอร์ อูเวอ คนนี้แน่นอนเพราะเขาเป็นหัวหน้าต้องตามจับกลับไปรีดข้อมูลอื่นๆต่อแน่นอน)"เคเคท

เฮ้! ไรเนอร์คิดนานไปไหม! จะรับข้อเสนอนี้ไหม!?"เคเคท

เอ่อ! รู้แล้ว!ฉันจะให้แกไปด้วย!"เดินมาเปิดประตูหลังรถ"ไรเนอร์

ก็แค่นั้นแหละนะ เอากระเป๋าอยู่นี่แบกไปนะเด็กแบบเราแบกไปไม่ไหวหรอก"ชี้ที่กระเป๋า"เคเคท

ชิ!"กระชากกระเป๋าขึ้นมาสะพาย"ไรเนอร์

จะว่าไปรู้วิธีเอาตัวรอดในป่าไหม?"ออกมาจากรถเดินตามมา"เคเคท

จะไปรู้ได้ไงกันของแบบนั้น...."ไรเนอร์

ไม่รู้สินะ แต่ฉันเคเคทผู้นี้รู้วิธีเอาตัวรอดในป่าด้วยไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก"เคเคท

เคยเอาตัวรอดในป่ามาแล้วรึไงถึงรู้น่ะ?"ไรเนอร์

ไม่อ่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่เอาชีวิตรอดในป่า ที่เหลืออ่านมาจากหนังสือหมดเลย"เคเคท

แล้วมันจะได้เรื่องไหมห๊ะ? ไร้ประโยชน์จริงๆ"ไรเนอร์

แต่ก็มีประโยชน์ว่านายที่ไม่อะไรเลยกับการเอาตัวรอดในป่าน่ะนะ"เคเคท

แกไอ้เด็กนี่"กัดฟันดังกรอดด้วยความโกรธ"ไรเนอร์

แล้วรู้รึเปล่าว่าชายหาดนั้นอยู่ทิศไหน"เคเคท

ทิศใต้ไงล่ะทะเลอาหรับ"ไรเนอร์

แล้วตอนนี้กำลังเดินไปทิศไหนอยู่รู้ไหม?"เคเคท

ทิศ..."หยุดเดิน"ไรเนอร์

แม่งเอ้ย!? ฉันไม่รู้ทิศ!? แถมตอนนี้เป็นตอนกลางคืนอีก!?"ไรเนอร์

ไรเตอร์แต่ฉันรู้นะว่าไปทางไหนน่ะ นี้ไงเข็มทิศ"ใช้ไฟฉายส่องที่เข็มทิศ"เคเคท

เอามานี่นะ!?"จะแย่งเข็มทิศ"ไรเนอร์

อะไรล่ะเนี่ยจะแย่งของจากเด็กตัวเล็กๆเรอะ!?"รีบย่อตัวลงเอามือประสานกันเก็บเข็มทิศไว้"เคเคท

เอาเข็มทิศมานี่นะไอ้เด็กนี่!"เคเคท

รู้ไหมตอนกลางคืนมันเดินทางยากน่ะ! และไม่รู้ว่าพวกสัตว์ร้านจะออกมาทำร้ายตอนไหนก็ไม่รู้!

คิดซะมั้งสิ! เป็นผู้ใหญ่ซะเปล่า!"เคเคท

เอ่อๆรู้แล้วๆบอกมาว่าจะทำยังไงต่อ!"ไรเนอร์

เอาไม่ขีดในกระเป๋าออกมาไม่ก็ไฟแช็คเดี๋ยวหาเองส่วนนายน่ะไปหาไม้แห้งๆมาเยอะๆซะนะ"เคเคท

เอาเยอะแค่ไหน?"วางกระเป๋าลง"ไรเนอร์

เยอะมากพอที่จะอยู่ได้8ชั่วโมงเพราะต้องเติมไฟตลอดเวลา"เปิดกระเป๋าหาของ"เคเคท

แป็บนึงเดี๋ยวฉันกลับมา"เดินออกไปหาไม้"ไรเนอร์

ไม่คิดเลยว่าจะเชื่อคำพูดเด็กแบบเราแฮะ ก็นะเข้าตาจนสุดๆแล้วนี่เนอะ"หาของในกระเป๋า"เคเคท

จะล่ะ ที่จุดไฟแม็กนีเซียมไม้ขีดและไฟแช็ค"เคเคท

เรานี่กลับไปไหมนะ? พึ่งอายุ6ขวบเอง การใช้ชีวิตจะมาตานในปีนี้งั้นเรอะ ไม่เอาด้วยหรอก!"เคเคท

ต้องมีชีวิตรอดกับไปให้ได้สิ!"เคเคท

"จากนั้นไม่นานไรเนอร์ก็หาไม้มาเยอะแยะ แล้วเคเคทได้เอาไม้พวกนั้นมาก่อกองไฟแน่นอนว่า

ก่อกองไฟที่ไม่ทำให้ไฟลุกลามไปที่อื่น ใช้ก้อนหิน

ล้อมรอบไว้จากก็ เคลียร์พื้นที่ไว้สำหรับนอน แน่นอนว่าเคเคทขอตัวนอนก่อนส่วนไรเนอร์ก็นั่งเฝ้ากองไฟคอยใส่ไม้ตลอด แน่นอนว่าเคเคทนอนได้4ชั่วกว่าๆก็ตื่นขึ้นมา และบอกให้ไรเนอร์ไปนอนตัวเองจะเป็นคนเฝ้ากองไฟต่อเอง ไรเนอร์ไม่ตอบอะไรก็เดินไปนอน เคเคทมานั่งหน้ากองไฟห้าวปากไปด้วยและคอยเติมไม้ใส่กองไฟเรื่อยๆมาจนถึงเช้า"

เฮ้ๆตื่นได้แล้ว ไม่ตื่นเดี๋ยวโดนช้างมาเหยียบเอานะ"เคเคท

ไม่ตื่น งั้นก็ฝ่ามืออรหันต์!"ยกมือขึ้นตบหน้าใส่ไรเนอร์เต็มแรง"เคเคท

โอ้ยยย!? เจ็บเว้ย!? นี่แกทำอะไรหน่ะไอ้เด็กนี่!"ล้วงกระเป๋าจะหยิบอะไรบ้างอย่าง"ไรเนอร์

หานี่อยู่อ่ะเปล่า"ชูปืนให้ดู"เคเคท

เอาไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!?"ไรเนอร์

ก็ตอนนอนนั้นแหละขนาดตะโกนเรียกแล้วไม่ตื่นแค่เอาปืนมาจากตัวเนี่ยไม่ใช่เรื่องยากอะไร"เคเคท

เอาคืนมานะเว้ย!"จะลุกขึ้นพู่งไป"ไรเนอร์

หยุดซะถ้าร่างกายยังไม่อยากมีรอยกระสุน"ชักปืนจ่อไปทางไรเนอร์"เคเคท

แกนะแกไอ้เด็กเวรนี่!?"ไรเนอร์

จะให้ปืนอยู่พวกไร้เหตุผลแบบนายไม่ได้หรอกนะ

ยิงมั่วแน่เลย"เคเคท

คิดว่าอยู่กับเด็กอย่างแกมันจะดีรึไง"ไรเนอร์

ก็บอกแล้วว่าฉันถึงตัวจะเป็นเด็กแต่สมองเป็นผู้ใหญ่น่ะ มีความเป็นผู้ใหญ่ใช้เหตุผลมากว่านายไงล่ะ ไม่ใช่อารมณ์มาตัดสินด้วย"เคเคท

(นี่เรากำลังโดนเด็กสอนเรอะ!? ไม่ยอมรับเด็ดขาด!)"ไรเนอร์

รีบไปกันได้แล้วนะทิศใต้ทางนี้ แบกกระเป๋าตามาซะนะ"เดินนำไป"เคเคท

อย่ามาสั่งฉันนะเว้ย! ชิทำก็ได้วะ!"ลุกขึ้นมาหยิบกระเป๋ามาสะพายเดินตามไป"ไรเนอร์

(อะไรวะนั้น ดูแล้วนิสัยฟึดฟัดแบบนี้เหมือนบาคุโกเลยแฮะ มีความซึนเดเระซะด้วยสิ)"เคเคท

ดูทิศมันให้ดีๆอย่าให้หลงเข้าใจไหม?"ไรเนอร์

จ้าๆไรเนอร์เคเคทผู้นี่จะทำให้ดีอย่างยิ่งเลยที่เดียวเชียวล่ะ"เคเคท

นี่แกพูดประชดใช่ไหมห๊ะ!?"ไรเนอร์

นายคิดไปเองน่าไรเนอร์"เคเคท

ชิ!ก็แล้วไป"ไรเนอร์

(คนซึนเดเระทำไมต้องชิใส่ด้วยนะ?)"เคเคท

"หลังจากเดินมาได้1ชั่วโมงว่าตอนนี้ประมาน8โมง"

พักแป็ปนะ เดียวไปหาน้ำกินที่ลำธารก็แล้วกันเนอะ"เดินเลี่ยงออกมา"เคเคท

เฮ้ยเดี๋ยวดิ!? นี่แกจะไปไหน!"ไรเนอร์

ก็บอกอยู่ว่าไปหาน้ำกินจะไม่ฟังรึไงเนี่ย? หรือจะไม่น้ำกินอาหารเลยรึไง?"หันหน้ามาพูดก่อนจะเดินไปต่อ"เคเคท

รู้ล่ะน่าฉันต้องกินน้ำอยู่แล้ว!"เดินตามเคเคทไป"ไรเนอร์

เสียงอยู่ใกล้นี่เองสินะ รู้สึกโชคดีเข้าข้างสุดๆที่เจอลำธารน่ะนะ"รีบเดินไปข้างหน้า"เคเคท

เดินช้าๆหน่อยดิว่ะ!?"เหนื่อยหอบเพราะเดินมาใกล้"ไรเนอร์

สุดยอดดดด!!!! มีที่สวยขนาดนี้เลยสินะ!"เคเคท

ธรรมชาติดีสุดๆไปเลย!"เคเคท

นี่....แก...จะรีบเดินเร็วทำไม!?"นั่งลงกับพื้นเอากระเป๋ามาวางไปข้างหน้า"ไรเนอร์

น้ำในลำธารอาจไม่ปลอดภัยงั้นต้องต้มมันและรอให้หายร้อนแล้วเอามากิน"เคเคท

ฉันรอขนาดนั้นไม่ได้หรอกนะเว้ย!"ไรเนอร์

เรื่องของนายสิไม่เกี่ยวกับฉันคนนี้สักหน่อยเลยนะ"เคเคท

นี่แก!?"ไรเนอร์

จิๆ ไม่เรียกว่านี่ไอ้เด็กนะ ฉันคนนี้มีชื่อนะ บอกแทนตัวไปหลายรอบแล้วนะ ไรเนอร์เอ๋ย"เคเคท

เอ่อรู้แล้วๆ เคเคทใช่ไหมล่ะเคเคทน่ะ! เป็นชื่อที่ไม่มีความหมายซะจริง ใครก็ไม่รู้ตั้งชื่อให้"ไรเนอร์

คนที่คิดชื่อนี้เองก็ฉันคนนี้แหละ"ยกนิ้วโป้งชี้ตัวเอง"เคเคท

......ห๊ะ? มันมีเด็กที่ไหนมันตั้งชื่อตัวเองได้ว่ะ....."ไรเนอร์

เด็กที่นี่คนนี้ตรงนี้ตรงหน้านายไงล่ะไรเนอร์"เคเคท

หาาา?! อย่างแกเนี่ยนะฉันไม่เชื่อ!"ไรเนอร์

ไม่เชื่อตามแต่ เดียวจะไปหาน้ำจากต้นไผ่นะ ส่วนนายจับปลาก่อกองไฟด้วยล่ะ บางที่อาจจะเจอผลไม้กินได้จะเอามาด้วย โอ้วเจอล่ะ"หยิบมีดออกมาจากกระเป๋า"เคเคท

ฝากภารกิจนี้ให้นายเลยนะไรเนอร์"พูดเสียงก้องกังวานและเดินจากไป"เคเคท

อย่าสั่งฉันนะ!? ชิเอาเถอะเพื่อมีชีวิตรอด ถ้าไม่ทำตามที่เด็กนั้นบอกเราได้ตายแน่"ลุกขึ้นยืนพับขากางเกงขาขึ้นลงไปในน้ำ"ไรเนอร์

แค่จับปลามันจะอยากอะไรกันล่ะ เคเคทแกต้องสรรเสริญฉันแน่นอน หึๆ"ไรเนอร์

"ณ ด้านพวกลุงๆน้าๆ"

เป็นไงบ้างเจอรถนั้นรึยัง?"สเวน

เจอแล้วครับจอดอยู่ที่หน้าป่า แต่ไม่มีใครอยู่คาดว่าเข้าไปในป่าแล้วครับ"บีธาส

ตอนนี้เคจังจะเป็นไงบ้านนะคงต้องกลัวมากแน่เลย!?"ซาโตะ

นั้นสิครับเคเคทต้องกำลังกลัวและหิวอยู่แน่ๆเลยครับ!"ชาลส์

นี้ไปดักรอจับพวกมันทั้งหมดที่ชายฝั่งเลยดีไหม?

เคก็ต้องออกมาพร้อมไอ้เวรนั้นแน่นอน"บาร์เร็ตต์

อย่างที่บาร์เร็ตต์พูดไปดักรอที่ชายหาดที่นั้นเลยดีว่า กำลังคนเราไม่พอที่จะไปค้นหาในป่า กำลังเสริมก็ไม่มาแน่"บุช

เอาตามนั้นก็แล้วกันเตรียมกองกำลังจับกุมพวกที่ทำตำลับๆล่อๆที่ชายหาดและฝั่งซะ สั่งปิดชายหาดห้ามให้คนเข้ามาจนว่าไอ้เวรนั่นจะออกมา"สเวน

รับทราบครับจะดำเนินการทันที"บีธาส

(รออีกหน่อยนะเคลุงจะไปช่วยแล้วจะไม่มีวันเป็นแบบตอนนั้นอีก ฉันจะปกป้องเด็กคนนั้นได้ไหมนะ

ขนาดฉันยังปกป้องเธอไว้ไม่ได้เลย โรเซลล่าที่รักของฉัน)"รับตากุมมือตัวเองแน่น"สเวน

"ณ ด้านเคเคท"

ดีโครตๆ! เจอน้ำจากต้นไผ่ที่สะอาดๆ แล้วเจอกล้วยสุกกำลังดีเครือนึงแนะ"เคเคท

มันกำลังสุกไล่ๆไป พอกินได้หลายวันแน่"เคเคท

แต่มันหนักจะเอาไปไงดีนะ? "เคเคท

ทีล่ะครึ่งล่ะกันเดี๋ยวอีกครึ่งนึงมาเอา จากนี่ไปลำธารไม่ไกลมากสบาย!"เอามีดออกมาแบ่งกล้วยเป็นสองเครือและยกขึ้นมาแล้วเดินไป"เคเคท

ป่านี้จะได้ปลากี่ตัวแล้วนะ?"เคเคท

"ณ ด้านไรเนอร์"

(เวรล่ะเราจับปลาไม่สักตัวแถมโดนปิงมาดูดอีกหลายตัวเอาไม่ออกสักที!?)"ไรเนอร์

(ไอ้เด็กนั่นต้องกลับมาเห็นและล้อเลียนเราแน่)"ไรเนอร์

(เอาเถอะเตรียมใจไว้แล้วจะมาแบบไหนก็มา)"ไรเนอร์

โหยยย ไรเนอร์! เป็นไงบ้าง!"เดินยกเครือกล้วยมาวางไว้"เคเคท

หืม? ไม่มีปลา แล้วขานั้นไปโดนอะไรมาล่ะนั้น?"เคเคท

อยากจะล้ออะไรก็เชิญ ฉันโดนปิงกัดไงล่ะเอาไม่ออกด้วย"ไรเนอร์

นั้นสินะลำธารแบบนี้ต้องมีปิงสินะ?"เคเคท

โดนปิงกัดเลยไม่ได้ปลามาสินะ?"เคเคท

ก็เอ่อน่ะสิ! อยากหัวเราะใช่ไหม! เอาสิหัวเราะเลยสิ!"ไรเนอร์

หู้วๆ เดี๋ยวก่อนทำไมฉันต้องหัวเราะคนกำลังบาดเจ็บด้วยล่ะ"เปิดกระเป๋าหาชุดปฐมพยาบาล"เคเคท

เป็นแกก็ต้องหัวเราะไม่ใช่รึไง!?"ไรเนอร์

ฉันไม่มีทางหัวเราะเยาะคนที่พยายามอย่างเต็มที่หรอกนะ ถึงจับปลาไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนายก็ยังก่อไฟให้ได้อยู่ อีกอย่างไปเจอกล้วยมาด้วยเพราะงั้นไม่ต้องพึ่งปลาก็ได้"เคเคท

"เคเคทหยิบชุดปฐมพยาบาลออกมาวางเดินไปที่กองไฟหยิบไม่ที่ติดไฟจนแดงออกมาอันนึงก่อนจันำมาจี้ตัวปิงที่ดูดขาไรเนอร์ทีล่ะตัวที่ล่ะตัวจนมันหลุดออกหมด"

ระรู้วิธีรักษาด้วยหรอ..."ไรเนอร์

ของแบบนี้รู้เฉพาะขั้นพื้นฐานล่ะนะ เอาล่ะต่อไปถ้าแอลกอฮอล์นะ มันจะแสบโปรดสะดุ้งจนถีบฉันล่ะ"เคเคท

อือ..."ไรเนอร์

(ตอนนี้ดูเชื่อฟังง่ายแฮะ)"เปิดฝาแอลกอฮอล์ใช้สำลีจุ่มแอลกอฮอล์แล้วมาเช็คแผลให้ไรเนอร์ตามจุดที่ปิงกัด"เคเคท

อึก!.."ไรเนอร์

ทนแป็บเดียวน่าถ้าไม่ทาล่ะก็ติดเชื้อจนตัดขาทิ้งเลยนะบอกไว้ให้"ทาแอลกอฮอล์จนเสร็จ"เคเคท

จะตัดขางั้นเหรอ!? ฉันยังไม่อยากโดนตัดขานะ!?

พี่จ๋าผมไม่อยากโดนตัด!?"ร้องไห้พร้อมตะโกนลั่นป่า"ไรเนอร์

เดี๋ยวๆตอนนี้รักษาทันแล้วไม่โดนตัดขาแล้วล่ะสบายใจได้(แม่งเอ้ยโหมดซึนเดเระกลายเป็นโหมดร้องหาพี่จ๋าซะงั้น)"เคเคท

จะจริงนะ"ไรเนอร์

จริงแท้แน่นอน ตอนนี้หิวแล้วใช้ไหมกินกล้วยไปนะเอ้าเอาไปสิ"หยิบกล้วยให้"เคเคท

ขอบคุณ..."รับมาปอกกิน"ไรเนอร์

(ไม่คิดเลยว่าเด็กอายุ6ขวบแบบเราต้องมาเลี้ยงคนอายุมากว่าตัวเอง20ปี!? แถมทำเขาร้องไห้อีก คนอื่นเห็นจะคิดไงวะเนี่ย!?)"เคเคท

ไม่กินด้วยรึไง?"ไรเนอร์

กินสิกินถ้าไม่กินไม่แรงเดินต้องกินอยู่แล้ว"หยิบกล้วยมาปอกกิน"เคเคท

(หน้าขายหน้าชะมัดดันร้องไห้เรียกหาพี่ต่อหน้าเด็กซะได้ เราต้องไม่ให้มีคนรู้เรื่องนี้เด็ดขาด!)"เหล่มองเคเคท"ไรเนอร์

(แล้วเด็กนี่มันอะไรกันคำพูดคำจาที่คัดกรองมานั้นสามารถปลอบเราได้ ไม่มีทางหัวเราะเยาะคนที่พยายามอย่างเต็มที่ อย่างงั้นหรอกหรอเป็นคำพูดที่เราไม่เคยได้รับมาจากใครเลยตั้งแต่เกิดเลยล่ะมั้ง เด็กนี่เป็นคนแรก ไม่สิ เด็กที่ชื่อเคเคทเป็นคนแรก)"ไรเนอร์

"หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ได้เดินทางต่อแน่นอนว่าพักทุกชั่วโมงเพราะไรเนอร์เดินไม่ไหว แล้วก็นะได้เดินไปเอากล้วยมาอีกเครือนึง ตอนนี้ได้เดินทางต่อไปเรื่อยแน่นอนตามลำธารที่ไหลไป เพราะมันไหลไปทางทิศใต้พอดีเลยเดินเลาะมาได้ พอมาถึงตอนกลางคืนก็หาไม้มาก่อไฟ เคเคทไปหาปลามาย่างกินได้ และก็นอน เคเคทให้ไรเนอร์นอนไปก่อนตัวเองจะเป็นคนเฝ้ากองไฟเอง ไรเนอร์ก็ไปนอน พอไรเนอร์นอนไปได้ไม่นานเข้าก็ดิ้นไปดิ้นมา เคเคทเลยเข้าไปดูใกล้เอามือจับที่หน้าผาก ปรากฏว่าเขาเป็นไข้ เคเคทเลยรีบหาผ้ามาชุบน้ำเช็ดแขนกับขาและตัวให้ก่อนจะเอาผ้าโปะหัวให้ จนร่างกายเริ่มหายร้อนลงนิดหน่อย เคเคทได้เรียกไรเนอร์ให้ลุกขึ้นมากินยา"

ตื่นๆตื่นก่อนแป๊บนึงได้ไหม?"เขย่าตัว"เคเคท

มะมีอะไร?"ไรเนอร์

นายเป็นไข้ฉันคนนี้เลยเอาผ้าเช็ดตัวให้หายดับร้อนให้และตอนนี้มากินยาซะก่อนที่อาการจะแย่ลงเข้าใจไหม?"เคเคท

อะอืม"ค่อยๆยันตัวเองลุกขึ้นมา"ไรเนอร์

กินยาและนอนไปซะ ส่วนเรื่องไฟให้เคเคทผู้นี้จัดการหายห่วง"ยื่นยากับน้ำให้กิน"เคเคท

อืม..."รับยามากินและนอนลงไป"ไรเนอร์

เฮ้อโชคดีจริงที่ชุดปฐมพยาบาลที่เราเลือกมามียาหลายอย่างน่ะ แต่ไม่แบบโคบีเวอร์แฮะ"เคเคท

จะว่าไปแค่โดนปิงกัดไม่น่าเป็นไข้ได้สิ งั้นเป็นไข้หวัดป่าอะไรงี้ปะ?"เคเคท

ไอ้เราก็ไม่รู้ซะด้วย อ่านแต่หนังสือเอาชีวิตรอดกับอ่านหนังสือสอนภาษาญี่ปุ่นแค่นั้นนอนนั้นไม่ได้อ่านอย่างอื่นเลย"เคเคท

แต่ที่รู้ๆต้องรีบออกจากป่านี้ให้เร็ว ก่อนที่เราจะเป็นไปด้วย"เคเคท

ถ้าเราเป็นไปด้วยจบเห่แน่"เคเคท

แต่เขาจะเดินไหวไหมเนี่ยสิ แบบนี้ขึ้นอยู่กับเวลาแล้วสินะ ตอนนี้พวกลุงและน้าคงรอที่ชายฝั่งแล้วสินะ"เคเคท

ถ้าไรเนอร์เขาเดินไม่ไหวเราต้องหาวิธีพาไปด้วยให้ได้!"เคเคท

"เคเคทได้ดูแลเฝ้าไข้ของไรเนอร์จนถึงเช้าจนตัวเองไม่ได้หลับไม่ได้นอน แต่ไม่ได้นั่งเฝ้าไข้เฉย

แต่ไปหาวิธีทำให้ไรเนอร์ไปได้ด้วยในกรณีที่เดินไม่ไหว เคเคทได้หาไม้เถาวัลย์มาทำเป็นรถลากไป

แต่ก็คิดถูกที่ทำไรเนอร์เดินไม่ไหว เคเคทลากตัวไรเนอร์ใส่รถลากที่ตัวเองสร้างขึ้นลากไปตามทางเรื่อยพร้อมกับกระเป๋า ถึงจะลากไปได้ไม่ถึงชั่วโมงก็เหนื่อยหอบแล้ว แต่นั่งพักกินน้ำกินกล้วยก็หายเหนื่อยลากเดินไปต่อ"

นี่...ไม่ปล่อยฉันทิ้งไว้ล่ะ....รู้ทางออกไปแล้วไม่ใช่รึไง?"ไรเนอร์

ฉันคนนี้...ไม่มี...ทางที่จะทิ้งคนที่กำลังลำบากไปไม่ได้เด็ดขาด!"ลากไรนอร์อยู่"เคเคท

แต่ฉันเป็นคนขู่ฆ่าเธอเลยนะเคเคท..."ไรเนอร์

เธอ?ไม่เรียกแกแล้วเหรอ?"เคเคท

เป็นเด็กผู้หญิงไม่ใช่รึไงแกน่ะ ฉันดูออกนะเว้ย"ไรเนอร์

แล้วไงต่อรอ?"เคเคท

เป็นเด็กผู้หญิงแท้ๆกับสามารถทำเรื่องเกินตัวได้แบบนี้ เพราะอะไรขึ้นทำไมกันเธอถึงได้ เป็นเด็กที่จิตใจแข็งแกร่งมากขนาดนี้..."ไรเนอร์

ไม่รู้สิ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเกิดมาเป็นคนแบบนี้น่ะนะ"เคเคท

ไม่ใครสอนเลยสินะ?"ไรเนอร์

จะมีได้ไงเกิดมาพ่อแม่ก็คิดจะเอาไปทิ้งตั้งแต่แรก

ไม่คิดจะสอนอะไรให่หรอก ที่รอดมาได้นี่ก็ต้องคลานไปหเศษอาหารที่เขาโยนมาให้เหมือนเป็นหมาเป็นแมว เขาเลิกให้นมตอน2ขวบ พอ3ขวบก็เอามาปล่อยทิ้ง ขอไม่พูดถึงเหตุผลแล้วกัน"เคเคท

เด็กอายุ2ขวบคลานไปหยิบอาหารกินเองได้ไงกัน... ตอนนั้นไม่มีคนสอนด้วยไม่ใช่เรอะ แล้วรู้ได้ไงว่ามันกินได้..."ไรเนอร์

ฉันจะบอกความจริงให้ก็ได้อย่าเอาไปบอกใครต่อล่ะ ว่าฉันเป็นคนกลับชาติมาเกิดใหม่เลยมีความรู้ความทรงจำแต่ไม่รู้ตัวเองชื่ออะไรมีญาติไหมก็ไม่รู้"เคเคท

เรื่องแบบนี้มันหลุดโลกข้ามเส้นวิทยาศาสตร์ไปแล้ว..."ไรเนอร์

ไม่เชื่อตามแต่ แต่ที่พูดไปถึงหมดเป็นความจริง"เคเคท

(ถึงจะไม่ได้บอกว่ามาเกิดใหม่แต่เป็นกลับชาติมาเกิดใหม่ก็ไม่ต่างกันเนอะ)"เคเคท

ฉันจะเชื่อเธอเคเคท"ไรเนอร์

หึ ขอบคุณที่เชื่อกันนะไรเนอร์"เคเคท

"จากนั้นไม่นานวันต่อมาไรเนอร์ก็หายดีจากไข้หวัด

และก็นะอยู่ในป่ามาได้5วันแล้ว ตอนนี้ก็ได้เกิดมาเจอลมที่แรงมากพร้อมกลิ่นเค็มๆจากน้ำทะเล"

หู้ว!! ทางออก!!"วิ่งออกไป"เคเคท

เฮ้ย! อย่ารีบวิ่งออกไปแบบนั้นสิถ้าพวกนั้นเห็นเธอแล้วโดนยิงขึ้นมาจะทำไง..."เดินตามออกมา"ไรเนอร์

ดูเหมือนจะเป็นนายมากที่จะโดนยิงน่ะ"เงยหน้ามองรอบๆ"เคเคท

"ตรงหน้ามีเรือรบจอดอยู่3ลำ คนล้อมล้อมมีอีกฝั่งล่ะ5คนซ้ายขวาหน้า ไม่นานนั้นก็มีคนวิ่งออกมาจากเรือรบวิ่งลงบันไดลงมาเด็กผมสีน้ำตาลตาสีฟ้า"

ลุงเวน!!?"โบกมือให้"เคเคท

เค!เคเคท!"วิ่งมาหาแล้วกระโจนเข้าเอามากอดไว้"สเวน

ปลอดภัยดีสินะ ขอบคุณพระเจ้าที่ยังปลอดภัยดีอยู่"สเวน

มาพระพงพระเจ้า อะไรคนที่รอดกับมาปลอดภัยได้เป็นเพราะตัวหนูไม่ใช่เหรอ เป็นหนูที่มีความรู้เอาตัวรอดไม่ให้ไอ้พระเจ้าอะไรนั้นทั้งนั้นแหละ

หนูพยายามสุดความสามารถคิดทุกวิถีทางเพื่อเอาชีวิตรอด แต่ลุงกับไปขอบคุณพระเจ้าเนี่ยนะ?"เคเคท

รู้แล้วมันเป็นคำอุทาน ไม่ต้องร่ายยาวขนาดนั้นก็ได้นะแกเนี่ยเค"ปล่อยออกจากอ้อมกอด"สเวน

เคคคคคคคจังงงงงง!!!?"ตะโกนเสียงมา"ซาโตะ

นะน้าคนนี้นึกว่าเธอจะตายไปแล้วเสียอีกนะฮือ"ซาโตะ

นี่ถึงกับแช่งให้ตายเลยเหรอ...ไม่คิดว่าจะรอดกลับมามั้งรึไง..."เคเคท

เปล่านะน—แอ่ก!"โดนชนกระเด็น"ซาโตะ

เคเคท!!! เป็นไงบ้างงงง"วิ่งกระโจนเข้าจนชนซาโตะกระเด็น"ชาลส์

ไม่เป็นอะไรเลย ไม่ดันตัวอะไรกัดไม่มีแผล แต่แค่รู้สึกหิวอยากกินอย่างอื่นที่ไม่ใช่กล้วยป่ากับปลาย่างแล้วล่ะ"เคเคท

เค! น้าคนนี้รู้ว่าเธอต้องรอดกลับมา!?"บาร์เร็ตต์

จ้าๆ เคเคท มิเตอร์ ผู้นี้รอดกลับมาจากป่าในเวลา5วันครบ32ส่วนแล้ว"เคเคท

เอาอุปกรณ์ในกระเป๋าที่เตรียมมาเอาไปด้วยสินะ

เก่งมากที่เอาไปด้วย"บีธาส

ก็นะจะให้รออยู่นั้นก็ไม่ได้หรอก ถ้าเขาคนนั้นเข้ามาในป่าคนเดียวตายแน่นอน ไรเนอร์ อูเวอ น่ะ"เคเคท

ฉันยังมีเรื่องที่ต้องสะสางกับแกอยู่พอดีเลยไอ้เวรที่บังอาจลักพาตัวหลานฉันไป"บุช

นั้นเป็นคำพูดฉันไม่ใช่หรอบุช"สเวน

เอาไงล่ะไรเนอร์ รู้ตัวแล้วใช่ไหมว่าไม่สามารถหนีไปได้น่ะ"เคเคท

อ่ารู้ตั้งแต่2วันก่อนแล้วล่ะ ฉันขอมอบตัวและจะบอกข้อมูลทั้งหมดให้"วางกระเป๋าลงยกมือขึ้น"ไรเนอร์

ทำไมไม่จับฉันมาเป็นตัวประกันเพราะขอเรือขี่หนีไปได้ล่ะ?"เคเคท

เห้อนั้นสินะ ลืมคิดไปได้ไงกัน..."ไรเนอร์

อ่ะ ก่อนจะไปข้อแนะนำตัวเป็นทางการดีๆหน่อยก็แล้วกัน"หันมาเคเคท"ไรเนอร์

ฉัน ไรเนอร์ อูเวอ อายุ26 เกิดวันที่ เดือน ปีคศ

เป็นชาวเยอรมัน"ไรเนอร์

ฉันเคเคท มิเตอร์ อายุ6ปี เกิดวันที่19เดือนตุลาคมปีคศ1983 เป็นชาวอังกฤษ!"เคเคท

ไว้เจอกันใหม่สักวันนึงเคเคท และก็นั้นน่ะฉันให้"ยิ้มให้และเดินไปพร้อมกับคนที่จับใส่กุญแจมือ"ไรเนอร์

โอ้! ไว้เจอกันใหม่นะ! ไรเนอร์!"ตะโกนบอกตามหลัง"เคเคท

ทำไมไปพูดกับมันสนิทสนมกันขนาดนั้นล่ะนั่น

มันขู่ฆ่าเคจังเลยนะ"ซาโตะ

ใช่เขาขู่ฆ่าก็จริงแต่เขาไม่เคยชักปืนใส่เลยหรือยิงขึ้นฟ้าโชว์ด้วย"เคเคท

มันบอกว่าให้มันให้อะไรมางั้นเหรอ? เคแกได้อะไรมันมาจากมัน?"สเวน

ถ้าเอาออกมาให้ดูแล้วห้ามเอาไปได้ไหม"ล้วงกระเป๋ากางเกง"เคเคท

ตราบใดที่มันไม่ใช่ยาเสพติดหรือข้อมูลองค์กรฉันจะไม่เอาไป"สเวน

ก็ได้...อ่ะนี่ไง"หยิบปืนออกมา"เคเคท

ปืน!?ให้ปืนเนี่ยนะ!?"ซาโตะ

เดี๋ยวก่อนนะเคอย่าพึ่งเอานิ้วใส่ไกปืนนะ"บาร์เร็ตต์

ปะปืน!?"ชาลส์

ไอ้เวรนั่นประสาทแน่ให้ปืนกับเด็ก"บีธาส

หนูเคลุงขอดูแป๊บนึงได้ไหมเดี๋ยวลุงคืนให้"บุช

ก็ได้...แต่หนูใส่เซตตี้แล้วมันยิงไม่ออกหรอกนะ"ส่งปืนให้ลุงบุช"เคเคท

อืมไหนดูสิ มันคือปืนอะไร"หมุนปืนดูรอบๆ"บุช

มันเป็นปืนอะไรนายรู้ใช่ไหมบุช"สเวน

อืม..!?ปืนนี้มัน!?"บุช

ปืนอะไรเหล่าพูดมาสิครับ!"ซาโตะ

ปืนอันนี้คงต้องหายากมากเลยสินะ!?"เคเคท

ไม่รู้เหมือนกันหรอกแต่ก็หายากอยู่"บุช

สรุปมันคือปืนอะไรรีบๆบอกมาสิ มีแค่นายคนเดียวที่รู้เรื่องปืนจากทั้งโลกเลยล่ะมั้ง"สเวน

ปืนๆนี่คือปืน FN Model 1903 เป็นปืนในสงครามโลกครั้งที่1 ขนาดกระสุน 9×20 mm. Browning Long บรรจุกระสุน 7+1 นัด

น้ำหนัก930กรัม ฉันจำได้แค่นี้เดี๋ยวกับไปเปิดหนังสือดูหน้าจะมีอะไรเพิ่มเติม"ส่งปืนคืนให้เคเคท"บุช

โห้สุดยอดเลยกระสุนปืนคงหาซื้อได้อยู่สินะ"มองปืนในมือตัวเอง"เคเคท

เคจังอย่าเอาไปยิงใครเล่นไม่ได้น้า~"ซาโตะ

นี่น้าหนูไม่พวกป่าเถื่อนที่จะเอาปืนไปขู่ยิงใครมั่วๆห่างไม่จำเป็นจริงหรอกนะจะบอกไว้ก่อน"เคเคท

เอาล่ะทุกคนครับ วันนี้ต้องรีบเดินทางกลับอังกฤษกันแล้วนะครับ"บีธาส

นั้นสินะเราอยู่นี่มา5วันแล้วนี่เนอะ"บาร์เร็ตต์

ในที่สุดก็จะได้กลับสักที"เคเคท

หนูเคไว้ลุงจะเอาสมุดบันทึกเกี่ยวกับปืนมาให้อ่านสนใจไหม?"บุช

สนใจ!สนสุดๆไปเลยล่ะ!(ต้องมีความรู้ด้านอาวุธปืนไว้ก่อนถึงจะดี)"เคเคท

คงจะชอบปืนสินะเราเนี่ยมันเท่ใช่ไหมล่ะ"บุช

ใช่ๆมันโครตเท่เลยล่ะ หนูอยากรู้จักปืนทุกกระบอกเลย!"เคเคท

เดี๋ยวเป็นพวกบ้าสะสมปืนแบบนายขึ้นมาทำยังไงล่ะนั้น"สเวน

ไม่หรอกน่าลุง หนูไม่มีเวลาพอที่จะดูแลปืนหรอก

แค่ปืนกระบอกนี้กระบอกเดียวก็พอแล้ว"เคเคท

จะได้กลับบ้านแล้วเคเคทดีใจใช่ไหมๆ"ชาลส์

แน่นอนดีใจสิ!"เคเคท

ใช่ไหมล่ะดีใจ!"ชาลส์

อืม! คิกๆฮะฮ่าๆ"เคเคท

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***