บทที่3 กระหาย

...บทที่3...

...กระหาย...

“กรี๊ด....” สิ้นเสียงกรีดร้อง รินรดาก็สลบไปพร้อมกับคลาบน้ำตา

“นายท่านครับเธอสลบไปแล้วครับ” หนึ่งในลูกน้องเอ่ยขึ้น คริสต์เงยหน้าขึ้นมองไปที่หญิงสาวที่นอนสลบอยู่ มีชายชุดดำรายล้อมเธอกำลังจะกระโจนเข้าไปกัดเธอ เขาวิ่งไปอุ้มเธออย่างรวดเร็วในชั่วพริบตา โดยที่ลูกน้องของเขายังไม่ทันรู้ตัว ทุกคนหยุดชะงักเมื่อเห็นโซฟาตรงหน้าว่างเปล่าแล้วหันไปหาเจ้านายที่อุ้มเธอยืนอยู่ที่ประตูห้องนอน

“เล่นสนุกแค่นี้พอละ” พูดจบเขาก็เปิดประตูเข้าห้องนอนไป

คริสต์วางเธอลงบนที่นอนขนาดใหญ่ สำรวจใบหน้าเธอที่ซอกมุม จู่ๆเขาก็เริ่มรู้สึกคอแห้งผาก นัยน์ตาสีแดงเข้มขึ้น หิวโหยเมื่อจ้องมองคนตรงหน้า ราวกับจะควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เขาก้าวเท้าถอยห่างออกมาจากเตียงอย่างไว สองมือกุมคอราวกับหายใจไม่ออกเขาไม่เคยรู้สึกกระหายเช่นนี้มาก่อนราวกับว่าเขาไม่ได้กินอาหารมาเป็นร้อยปี คริสต์หายตัวไปจากห้องทันทีขืนอยู่ต่อไปเขาจะควบคุมอารมณ์ไม่ได้แน่..

“อื้อ...” รินรดาบิดตัวไปมาลืมตาดูสิ่งรอบข้ามอย่างช้าๆ รีบเด้งตัวขึ้นมาทันทีที่ในหัวประมวลเหตุการณ์ก่อนหน้านี้

“ต้องรีบหนี” เธอเดินไปเปิดประตูห้องแต่มันกลับเป็นไม่ออกราวกับมีใครล็อกจากข้างนอก เธอเดินไปเปิดประตูระเบียงห้อง เมื่อเปิดออกแต่ก็ต้องตกใจเพราะข้างนอกนั้นเป็นวิวสูงราวตึกร้อยชั้นจากห้องที่เธออยู่

“ไม่มีที่ให้หนีหรอก” คริสต์ยืนพิงโซฟามองเธอที่กำลังจะหนีออกไปจากห้อง รินรดาสะดุ้งหันไปมองชายร่างสูงผิวชาวซีด นัยน์ตาสีแดงเข้ม

“ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ ฉันสัญญาว่าจะหาเงินมาใช้หนี้คุณทุกบาททุกสตางค์”

“ฉันฟังคำนี้มาจนเบื่อละ”

“ฉันพูดจริงนะ หรือจะให้ฉันทำงานอะไรก็ได้ฉันยินดีและจะทำให้เต็มที่” รินรดาก้าวถอยหลังช้าๆ เพราะคนตรงหน้ากำลังเดินมาหาเธอด้วยแรงกดดันสูงราวกับเขาเป็นเสือที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อตลอดเวลา

“เธอมาเป็นอาหารของฉันมั้ยล่ะ” คริสต์ก้าวเท้าเข้าประชิดตัวเธอทันที ตอนนี้เธอก็เหมือนกับอาหารเหมือนกับเหยื่อที่ผ่านมาของเขาเท่านั้น ที่แค่เขาฝังเขี้ยวที่คอเธอก็จะกลายเป็นผุยผงทันทีเมื่อเขาดื่มเลือดเธอหมดตัว

“ฉะ..ฉันทำงานได้ทุกอย่างนะคะได้โปรด”

“ฉันไม่สนหรอกว่าเธอจะทำอะไรเป็นหรือไม่เป็น เพราะนี้ฉันหิวมาก และไม่จำเป็นต้องเก็บเธอไว้ด้วยซ้ำ” คริสต์กระชากแขนบางของเธอเข้ามาในอ้อมกอด รินรดาดิ้นสุดแรงแต่ไม่เป็นผลกับเขา เธอกลัวเขาสุดขีด เขาเป็นตัวอะไรกันแน่และเธอจะมีชีวิตรอดมั้ยหรือต้องมาจบชีวิตที่นี่ ไม่นะ! เธอยังไม่ได้ใช้ชีวิตให้คุ้มเลย ยังมีอีกหลายอย่างที่เธออยากทำจะมาจบชีวิตตรงนี้น่ะเหรอ

คริสต์ผลักเธอลงที่เตียงนอน ร่างเล็กตกใจดิ้นไปมาหาทางเอาตัวรอด ในตอนนี้เขาไม่สามารถทนความหิวโหยได้แล้ว ไม่รู้เพราะอะไรเวลาอยู่ใกล้เธอคนนี้เขาถึงได้คลุ้มคลั่งขนาดนี้ ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ในตัวของหญิงสาวมีอะไรที่แปลกออกไป เลือดของเธอนั้นหอมมากจนเขาอดใจไม่ได้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาก็ออกไปกินเลือดจนอาการดีขึ้นแล้วแต่พอเธออยู่ต่อหน้ากลับทำให้เขาหิวมากยิ่งขึ้น

“ปล่อยฉันไปเถอะค่ะฉันขอร้อง” รินรดายกมือไหว้ทั้งน้ำตาแต่เขาไม่สนใจ กระชากคอเสื้อออก แล้วปัดเส้นผมออกจากคอขาวผ่อง เลือดของเธอหอมมากจนเขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้วตอนนี้

“กรี๊ด.......” รินรดาหวีดร้องด้วยความตกใจ คริสต์ฝังเขี้ยวลงที่ลำคอของเธออย่างรวดเร็วดูดดื่มอย่างหิวกระหาย เธอดิ้นไปมาด้วยความเจ็บปวด ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินเข้มชั่วขณะและหายไป เธอรู้สึกราวกับกำลังจะตายภาพในอดีตฉายในหัวเธอไม่หยุด นี่เธอกำลังจะตายหรอเนี่ย หัวหมุนติ้วชาไปทั้งร่างกายรู้สึกถึงเลือดที่กำลังถูกดูดออกไปอย่างต่อเนื่อง คริสต์กระชากเสื้อออกจากตัวหญิงสาว ละจากลำคอขาวแล้วลากลิ้นลงไปที่สะดืออย่างช้าๆ แล้วกลับขึ้นมาที่หน้าอกขาวผ่อง รินรดาไม่มีแรงที่จะขัดขืนได้แต่ปล่อยให้เขาทำตามใจ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***