บทนำ

...บทนำ...

กริ๊งๆๆ~~

"สวัสดีค่าาร้านเบเกอร์รี่ยินดีต้อนรับค่ะ"

เสียงกระดิ่งหน้าประตูดังขึ้น บ่งบอกว่ามีคนเปิดประตูเข้ามาเยือน หญิงสาวตัวเล็กผอมบางแต่งชุดยูนิฟอร์มพนักงานของร้านหันไปที่ต้นทางพร้อมกับกล่าวทักทายต้อนรับลูกค้าอย่างสุภาพ ภายในร้านตกแต่งด้วยโทนสิน้ำตาล สไตล์ยุโรป มีโต๊ะเก้าอี้เรียงรายอย่างเป็นระเบียบ ด้านในสุดเป็นตู้โชว์ขนมปังแบบต่างหลาหลากหลายรสชาติ ด้านข้างเป็นเคาว์เตอร์คิดเงินที่ทันสมัย

   หญิงวัยกลางคนเดินตรงเข้ามาที่ตู้กระจกที่มีขนมปังเรียงรายหลายหน้า หลายรสชาติอย่างตั้งใจ พร้อมกับชี้นิ้วเรียวยาวไปที่ขนมปังครัวซองสอดไส้ครีมหน้าตาน่ารับประทานพร้อมเอ่ยกับพนักงาน 

"เอาครัวซองสองก้อนและมาการองหนึ่งชุดจ้ะ"

เธอเอ่ยกับพนักงานด้วยน้ำเสียงนุ่มพร้อมกับควักกระเป๋าเงินออกมาจ่ายให้กับพนักงานด้วยใบหน้ายิ้มกริ่ม

   หญิงสาวร่างบางที่สวมชุดพนักงานของร้านรับเงินจากลูกค้ามาพร้อมกับยื่นถุงขนมปังให้อย่างถ่อมตัว เธอยิ้มให้กับลูกค้าอย่างน่ารัก พร้อมกล่าวขอบคุณอย่างสุภาพ เมื่อหญิงวัยกลางคนเดินลับออกไปจากร้าน เธอจึงจัดการเก็บของต่างๆในร้าน ปัดกวาด ทำความสะอาดเตรียมตัวกลับบ้าน 

"ริน...วันนี้แกกลับบ้านเองนะวันนี้ฉันมีนัดกับพี่วินน่ะ เธอเดินกลับบ้านคนเดียวได้นะ"

เสียงแหลมตะโกนออกมาจากข้างในครัวหลังร้าน ทำให้หญิงสาวเจ้าของชื่อที่กำลังใช้ผ้าผืนเล็กถูโต๊ะนั้นหันมามองต้นเสียง

รินรดา. ทำหน้ามุ่ยพร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงงอลนิดๆ 

"อีกแล้วหรอ...ยัยลิลลี่ทุกวันนี้แกเห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนแล้วใช่มั้ยเนี่ย"

"แหม~~ก็พี่เค้าชวนฉันไปดินเนอร์ที่ร้านสุดหรอด้วยล่ะ และจะพาไปงานเทศกาลด้วย ฉันก็อยากมีโมเม้นต์หวานๆกับเค้าบ้าง"

ลลิตา พูดพร้อมกับทำหน้าเคลิ้มเมื่อนึกถึงสถานที่ที่เธอจะไปเดทกับแฟนหนุ่มสองต่อสองในค่ำคืนนี้

รินรดามองใบหน้าขาวใส่ของเพื่อนที่กำลังทำท่าทางเคลิ้มอยู่ด้วยความหมั่นไส้พร้อมกับเอ่ยขึ้น

"จ้าๆแม่สาวน้อยผู้มีความรัก ขอให้เที่ยวให้สนุกน้า~~"

เธอเอ่ยล้อๆพร้อมกับส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอา กับท่าทางของเพื่อนรัก

"แกก็กลับบ้านดีๆนะ ไว้วันหลังเราไปกินไอศกรีมกัน"

"ฉันจะรอนะยัยเพื่อนบ้า"

ทั้งสองคนหัวเราะลั่น สองมือก็จัดของไปพราง ด้วยความที่ทั้งสองคนบ้านใกล้กันและรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเด็ก ทำให้ทั้งสองนั้นสนิทกันมาก ไม่ว่าเรื่องอะไรก็พร้อมจะช่วยเหลือทุกอย่างจึงทำให้ทั้งสองนั้นไม่ค่อยมีปากเสียงกัน รินรดารักและไว้ใจเพื่อนสนิทของเธอมาก ถึงแม้ว่าเธอจะมีแฟนแล้วแต่ลลิตาก็ไม่คิดจะทิ้งหรือห่างจากยัยเพื่อนสาวตัวเล็กคนนี้ได้เลย ซ้ำยังตัวติดกันตลอด

  หลังจากเก็บร้านเสร็จ รินรดาล็อกกุญแจประตูร้านพร้อมกับเดินกลับบ้าน ไม่ลืมที่จะโบกมือลาเพื่อนสาว แล้วเดินแยกมาที่ฟุตบาทที่สองข้าวทางนั้นมีต้นแปะก๊วยใบสิแดงส้มต้นสูงลิ่วปลูกเรียงรายยาวลับตา รินรดาเดินชมด้วยความผ่อนคลายเธอมักเดินกลับบ้านทางนี้ทุกครั้งเพราะทำให้รู้สึกร่มรื่น และผ่อนคลาย ถึงแม้ว่ามันจะเป็นทางอ้อมกลับบ้านก็ตาม 

รินรดาเดินชมต้นไม้ข้างทางอย่างเพลิดเพิลนโดยที่ไม่รู้สึกตัวว่ามีเงาของใครบางคนกำลังเดินตามเธอโดยไร้เสียงฝีเท้า.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***