ตอนที่ 2 น้องสาวของฉัน

"ก๊อกๆๆ พี่ณิชาขาาาาาา" เสียงเรียกของทิชา ทำให้พี่สาวอย่างณิชาสะดุ้ง และรีบลุกขึ้นไปเปิดประตูห้องให้น้องสาวอย่างทันที

"มาแล้วหรอคะทิชา วันนี้จะให้พี่ติววิชาไหนคะ"

ทิชายื่นหนังสือเรียนที่ต้องการติวให้พี่สาวทันที

สองพี่น้องติวหนังสือและพูดคุยกันสนุกสนานจนมืดค่ำ

และวันต่อมาที่โรงเรียนมีจัดงานแสดงดนตรีและให้เด็กๆไปร่วมกิจกรรม ณิชา และ ทิชา ก็ขออนุญาตคุณพ่อคุณแม่แล้วเรียบร้อย

"อย่าดึกมากนะจ๊ะลูกอันตราย ถ้ามีอะไรให้รีบโทรหาแม่นะคะ" คุณแม่พูดด้วยความเป็นห่วง

"รับทราบค่าาา" เด็กๆทั้งสองประสานเสียงกันตอบรับคุณแม่เหมือนเช่นเคย

ที่งานกิจกรรมโรงเรียนเด็กๆทุกคนเข้าร่วมกิจกรรมกันอย่างสนุกสนาน มีทั้งให้เล่นเกมส์รับของรางวัล ตอบคำถามต่างๆนานา ทั้งณิชาและทิชาต่างได้ของรางวัลติดไม้ติดมือกันมากมาย

แต่แล้วสายตาของณิชาก็เหลือบมองไปเห็นภูมิที่นั่งอยู่คนเดียวโดยไม่ไปร่วมกิจกรรมใดๆของโรงเรียนเลย ทำให้เธอเกิดความสงสัยและเดินเข้าไปสอบถามเพื่อน

"ภูมิ นายเป็นอะไรหรือเปล่า ไม่สบายหรอ ไม่เห็นไปร่วมกิจกรรมกับเพื่อนๆเลย"

ณิชาเอ่ยถามเพื่อน ทั้งณิชายังสังเกตได้ว่าภูมิมีหน้าตาที่เศร้าหมอง เหมือนมีเรื่องอะไรในหัวเยอะแยะ เธอเลยไม่อยากรบกวนหรือเซ้าซี้เพื่อนมาก

"งั้นเราไปก่อนนะ ถ้ามีอะไรก็บอกเราได้เลย"

ณิชาพูดทิ้งท้ายก่อนจากไป

"อื้ม ขอบใจนะ ที่เป็นห่วง เราโอเค" ภูมิกล่าวขอบคุณและยิ้มให้

"ทิชาไปไหนน๊า ใกล้จะถึงเวลากลับบ้านแล้ว เดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่เป็นห่วง ไปเดินหาตามซุ้มกิจกรรมดีกว่า" ณิชาพูดพลางเดินหาน้องสาว

ขณะนั้นเป็นเวลา 21.00น. คุณพ่อยังคงทำงาน รปภ.กะดึก ส่วนคุณแม่ก็ยังคงนั่งรอลูกๆกลับบ้าน พร้อมทำอาหารมื้อดึกไว้รอทุกคน เกรงว่าจะหิว

ในที่สุดณิชาก็ตามหาทิชาจนเจอ และชวนน้องสาวแสนซนกลับบ้าน

"ขอเกมส์นี้อีกทีเดียวค่ะพี่ณิชา จบเกมส์นี้กลับเลย นะนะ" ทิชาทำเสียงออดอ้อนพี่สาว

"ได้ แต่แค่เกมส์เดียวห้ามต่อแล้วนะคะ ดูสิพี่ได้ของรางวัลมาตั้งเยอะ หิ้วจนเมื่อยแล้ว" ณิชาเอ่ย

เมื่อถึงเวลา สุดท้ายทั้งคู่ก็จูงมือกันกลับบ้านที่อยู่ห่างไปไม่ถึง2กม. จนกระทั่งไปถึงบ้าน...