5 หนังสือเล่มแรก

“กลับมาแล้วครับ” ซัมเมอร์เอ่ยบอกกับชายชราที่ไม่รู้ว่าไปอยู่ไหนเสียแล้ว ดึกดื่นปานนี้จะหายไปไหนกัน เขายกของทั้งหมดไปวางบนโต๊ะไม้ตัวยาว กลิ่นหอมเฉพาะของเนื้อแกะทำให้เสือตัวน้อยยืดแข้งขา ก้าวออกมาจากที่นอนของตน

“ได้กลิ่นก็มาเลยนะ” ซัมเมอร์ย่อตัวลงลูบหัวมันอย่างอ่อนโยน เขาเดินนำเจ้าทิกเก็ตไปที่ถาดอาหารแล้วนั่งลง

“เนื้อแกะคงได้กินพรุ่งนี้นะ” ทันทีที่เขาเอ่ยประโยคนั้นจบเจ้าเสือน้อยก็สะบัดหางของมันไปมาราวกับต้องการจะประท้วง สายตาจับจ้องมาที่ใบหน้าของเด็กหนุ่ม

“มองอะไรหืม? รอคุณตามาเถอะ ฉันจะไปนอนแล้ว” ซัมเมอร์ขยี้ศีรษะทุยของเสือโคร่งอีกสองสามครั้งแล้วเดินขึ้นห้องไป

ภายในห้องขนาดกลาง ม่านโปร่งสีครีมถูกรวบไว้ด้วยฝีมือเจ้าของห้อง เผยให้เห็นผืนฟ้าสีน้ำเงินเข้มซึ่งมีดวงดาวมากมายสว่างไสวขับกันและกันอยู่รอบจันทรา ซัมเมอร์เดินเข้าไปนั่งริมหน้าต่าง ที่นี่แตกต่างจากถนนสายหลักของเมืองมากนัก ด้วยว่าบ้านไม้หลังนี้ถูกสร้างขึ้นในป่าเขาที่ไม่มีผู้คนเลยแม้แต่น้อย ถูกโอบล้อมด้วยธรรมชาติที่งดงามและสิงสาราสัตว์นานาชนิด ส่วนทางเมืองหลวงเองก็ถูกล้อมรอบไปด้วยบ้านเรือนและแผงลอย มีความเจริญและคึกคักมากกว่าที่นี่ ดังเช่นตลาดราตรีแห่งนั้นที่เขาเพิ่งจะไปมา ในเมืองหลวงมีผู้คนอาศัยอยู่หลายเผ่าพันธุ์นัก ทำให้มีตรอกมีซอยมากมายทั้งขึ้นเขาลงน้ำล้วนมีให้เห็นเต็มไปหมด ทางทิศตะวันตกของอาณาจักรจะเชื่อมกับเขตแดนฝั่งอาณาจักรของเผ่าเงือก ทำให้บริเวณนี้มีแม่น้ำลำคลองทั้งเล็กใหญ่เต็มไปหมด เพราะเหล่าเงือกจะให้เส้นทางนี้ในการเดินทาง ส่วนทางเหนือขึ้นไปจะเป็นของเผ่าภูติวิหคผู้ซึ่งปลีกวิเวกไม่สนใจเผ่าอื่น คุณตาบอกว่ามีเพียงวันสำคัญเท่านั้นที่พวกเขาจะยอมลงมาจากเขา ส่วนเหล่าภูติธรรมดาหรือที่ชอบเรียกตนเองว่า ภูติบริสุทธิ์ นั้นก็อาศัยอยู่ที่เมืองหลวง บางส่วนในเผ่านี้นับถือและเชื่อมั่นยิ่งนักว่าตนเองยิ่งใหย่และวิเศษวิโสกว่าชาวบ้าน จึงมักทำตัวกร่างใส่เผ่าอื่น ๆ อยู่เสมอ

หลังจากอยู่ที่นี่ได้สามวันซัมเมอร์ก็เริ่มค้นพบว่าร่างกายของตนแปลกไป ราวกับมีกระแสไฟไหลผ่านร่างกายตลอดเวลาทว่าก็ไม่ได้รู้สึกแปลกอะไรนัก เพราะชายชราบอกไว้ว่าเป็นเรื่องปกติของโลกใบนี้ ที่ทุกคนจะมีสิ่งที่เรียกว่าพลังวิเศษอยู่ในตัว และจะเกิดประโยชน์มากน้อยก็ขึ้นอยู่กับเขาว่าจะดึงพลังออกมาได้หรือไม่ 

ดึงพลังมาใช้หรอ??

ยังไม่ทันได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ เสียงเคาะประตูก็เรียกความสนใจเขาไปเสียก่อน

“ข้าเข้าไปได้หรือไม่ซัมเมอร์” เสียงของชายชราดังขึ้นหลังจากเสียงเคาะ

“คุณตา” ซัมเมอร์เอ่ยเรียกเจ้าของเสียง พร้อมเดินไปเปิดประตูให้เขา “ดึก ๆ ดื่น ๆ คุณตาไปไหนมาครับ”

ชายชราคลี่ยิ้ม เขานั่งลงบนเตียงนุ่ม

“ก็ไปหาหนังสือมาให้เจ้านั่นแหละเด็กน้อย ข้าเห็นว่าเจ้ามาใหม่ คงยังไม่ชินกับที่นี่เท่าไหร่เลยเอาประวัติมาให้อ่านพลาง ๆ ” ว่าจบเขาก็ยื่นหนังสือเล่นหนามาให้เด็กหนุ่ม “เอ้า! ลองไปอ่านดู” เขาวางหนังสือไว้บนเตียงหนังสือไว้บนเตียงของซัมเมอร์แล้วลุกขึ้น ชายชราหันมาหาเขาก่อนจะออกจากห้อง “อีกเล่มเป็นการใช้พลังเวทย์อย่างถูกวิธี ไว้ว่าง ๆ ลองทำตามดูนะ”

“ครับคุณตา” ซัมเมอร์ตอบรับด้วยความขอบคุณ “ราตรีสวัสดิ์นะครับ”

“เช่นกัน”

ปัง!

หลังประตูปิดลงซัมเมอร์ก็เดินไปหยิบหนังสือขึ้นมาด้วยความอยากรู้ “พลังเวทย์หรอ อืม..” มือขาวพลิกเปิดหน้ากระดาษอย่างช้า ๆ ค่อย ๆอ่านไปทีละตัวอักษรอย่างใจเย็น แต่ละข้อความล้วนน่าสนใจยิ่งนัก ดวงตาของซัมเมอร์เปล่งประกายด้วยความสนใจ ไม่รอช้า เขานั่งลงกับพื้นแล้วหลับลง เพ่งสมาธิทั้งหมดไปที่กระแสเวทย์ในร่างกาย ทว่าหลังจากพยายามเรียนรู้วิธีเค้นพลังออกมาอยู่ค่อนคืนทว่าก็ยังไม่ได้อะไร เมื่อมองไปนอกหน้าต่างเขาก็พบว่าท้องฟ้ามืดสนิทเสียแล้ว แสงไฟที่เห็นได้เลือนลางจากถนนเส้นหลักก็น้อยลงทุกขณะ เด็กหนุ่มจึงปิดหนังสือแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป 

ที่แห่งนี้เเม้จะเข้าวสันตฤดูมาได้สักพักแล้ว แต่ก็ยังคงมีลงหนาวพัดผ่านดังเช่นเช้านี้ ชายชราที่ตื่นนอนก่อนแล้วก็ลงมากวาดใบไม้บนถนนหินพร้อมด้วยอาภรณ์ที่ค่อนข้างจะเบาบาง เจ้าทิกเก็ตเองก้มาวิ่งเล่นอยู่ในสวนข้างบ้านอย่างอารมณ์ดี เสียงของเหล่าปักษาที่ร้องทักทายกันและกันเสริมให้บรรยากาศ ยิ่งดุผ่อนคลาย ซัมเมอร์เองก็ตื่นแล้วเช่กัน ในเวลานี้เด็กหนุ่มกำลังออกฝีไม้ลายมือในการทำอาหารอยู่ในครัว ซึ่งเมนูที่เขาทำก็จะเป็นเมนูง่าย ๆ ที่เด็กหอควรจะทำเป็นล่ะนะ แล้วเมนูที่ว่านี้ก็คือชาบูยังไงล่ะ

เขายกหม้อไปวางบนโต๊ะไม้ เมื่อจัดเตรียมทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็ออกมาเรียกเจ้าของบ้าน “อาหารเสร็จแล้วครับคุณตา”

“หืม รวดเร็วยิ่งนัก กินได้แน่นะเจ้าซัมเมอร์” ชายชราเอ่ยติดตลก เขามองซัมเมอร์ด้วยความเอ็นดูก่อนจะเก็บไม้กวาดแล้วเดินไปที่สวน เขาอ้าแขนโอบรับเจ้าเสือโคร่งที่กระโดดเข้าใส่อย่างมั่นคง

ซัมเมอร์มองเจ้าก้อนในอ้อมกอดของชายชราด้วยความเอ็นดูในขณะที่เดินเข้าบ้านไป

หลังให้อาหารเจ้าทิกเก็ตแล้ว ชายชราก็เข้ามานั่งร่วมโต๊ะด้วย

“หน้าตาพิลึกนัก”

“คุณตาก็..หน้าตาอาจจะแปลกไปหน่อย แต่กินได้แน่นอนเชื่อผม” เด็กหนุ่มตอบกลับ ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

“มันคือสิ่งใดรึซัมเมอร์?”

“นี่น่ะผมทำชาบูมาให้ลองครับ มันคือหมูต้มใส่ซุปเมื่อก่อนผมกินบ่อยม๊าก”

“ชาบู?” ชายชรามองอาหารในหม้อสลับกับใบหน้าของเด็กหนุ่มไปมา 

“ใช่ครับ อร่อยอย่างนี้เลยนะ” ซัมเมอร์ชูนิ้วหัวแม่โป้งขึ้นมาสองนิ้ว

“ลองดูครับ” ไม่ว่าเปล่าเขาให้ตะเกียบคีบหมูมาให้ชายชรา

“เจ้าทำอะไรน่ะ?” ชายชราดูตกใจไม่น้อยที่ซัมเมอร์ทำแบบนี้

“ก็..คีบหมูให้ไงครับ” เด็กหนุ่มทำหน้างง 

แปลกหรอวะ?

ชายชราถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง “เอาเถิด เจ้าคงยังไม่รู้จักธรรมเนียมของที่นี่ จำไว้ให้ดีนะซัมเมอร์ ห้ามไปคีบอาหารให้ใครมั่วซั่วเด็ดขาดเล่า สิ่งนี้นับเป็นสิ่งสำคัญมากเชียว เนื่องจากการคีบอาหารให้กันและกันถือเป็นการแสดงความใส่ใจอย่างสุดซึ้งเชียวสำหรับชาวเรา เพราะฉะนั้นเราจะคีบให้สำหรับคนรักและบุตรหลานเท่านั้น เข้าใจไหม?”

เมื่อได้ฟังซัมเมอร์ก็เริ่มจะทำความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ได้มากขึ้น ตกลงใจว่าจะไม่ทำอะไรมั่วซั่วอีก “ครับ”

ชายชราพยักหน้าพร้อมคีบหมูเข้าปาก “อืมรสชาติไม่เลวเลย ที่บ้านของเจ้ากินอะไรแบบนี้กันหรือ?”

“ใช่ครับ..กินกันทั่วบ้านทั่วเมืองเลย”ซัมเมอร์ตอบกลับก่อนจะคีบอาหารเข้าปาก

“อ้อ”

“...”

“รสชาติแปลกไปนิด แต่ก็อร่อยมาก” ชายชราเอ่ยชมอีกครั้งหลังจากกินเสร็จ ทำเอาซัมเมอร์ใจฟูเลยทีเดียว ใบหน้าน่ารักยกยิ้มขณะที่ป้อนอาหารให้ทิกเก็ตไปด้วย

แต่ในตอนที่กำลังนอนเล่นกับทิกเก็ตอยู่นั้นเสียงกรุ๊งกริ๊งจากเครื่องประดับบนเรือนผมก็เรียกความสนใจไปจากทั้งสอง ชายชราหันมามองเขา “ซัมเมอร์”

“ครับ?”

“เครื่องประดับนั่น เจ้ามีมันได้อย่างไร”

“คือ..” ใบหูของเด็กหนุ่มพลันขึ้นสีระเรื่อทันทีเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ซึ่งชวนใจเต้นในคืนนั้น “มี มีคนให้ผมมาน่ะ”

“ให้เปล่า ๆ เลยหรือ ผู้ใดกันรึ?”

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน..” จะว่าไม่รู้ก็ได้กระมัง ก็พวกเขาไม่รู้จักกันนี่นา

“ฮะฮะ คนผู้นั้นคงจะชอบพอเจ้ามากเชียวนะ เครื่องประดับนี่นอกจากหายากแล้ว ราคาก็สูงลิ่ว คนธรรมดาอย่างเรา ๆ หาซื้อมิได้หรอก ข้าว่านะเจ้าช่างโชคดีนัก ไปถูกตาของขุนนางท่านใดเข้าหนอ”

ซัมเมอร์หูแดงลามไปยันหน้า ก้อนเนื้อในอกเต้นระรัว คำบอกเล่าของชายชราดังก้องอยู่ในหัว  สลับกับภาพที่ชายร่างกำยำรวบผมให้เขาอย่างอ่อนโยนในคืนนั้น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***