3 พบพานท่านกลางกระแสธาร

ทางฝั่งของซัมเมอร์เองก็กำลังขัดขืนชายที่ฉุดตนอย่างสุดความสามารถ

“ปล่อยนะเว้ย คุณเป็นอะไรของคุณ ปล่อย!!” ซัมเมอร์ตวาดพร้อมสะบัดข้อมืออย่างแรง

ชายตรงหน้าหันมาหาเขาช้า ๆ พร้อมกับแสยะยิ้ม

โกสต์ปะครับเนี่ย? 

ซัมเมอร์ขนลุกเกรียว สองขาก้าวถอยหลังไปโดยอัตโนมัติ ส่วนชายคนนั้นเมื่อพบว่าซัมเมอร์กลัวก็ยิ่งฉีกยิ้มกว้างเข้าไปใหญ่ เดินเข้าหาเขาช้า ๆ  ตัวเด็กหนุ่มเองที่เริ่มวิตกก็ควานหาคัตเตอร์ในกระเป๋าอย่างรวดเร็ว

แกร้ก

“อย่าเข้ามานะ! ไม่งั้นแทงจริงด้วย” ซัมเมอร์ชูคัตเตอร์ขึ้นมา พร้อมสองขาที่หยุดนิ่ง

ชายคนนั้นเห็นเช่นนี้ก็หัวเราะก่อนจะพุ่งเข้ามาหาเขาจริง ๆ เสียงหัวเราะแสนโรคจิตดังไปทั่วบริเวณ ซัมเมอร์ยิ่งวิตกเข้าไปใหญ่ สองขาก้าวถอยหลังจนแทบจะพันกัน 

“ถอยออกไป!!!” เขาตวาดอีกครั้ง ชูมีดคัตเตอร์สูงขึ้นอีก ถึงอย่างไรเขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง แม้จะกลัวแต่ก็จะไม่หนีเด็ดขาด

เสียงหัวเราะที่แสนโรคจิตดังขึ้นเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ พร้อมกับชายคนนั้นเดินมาใกล้เขา

มือหนาพุ่งเข้ามาหาลำคอขาวอย่างรวดเร็ว

ฉึบ..

เมื่อหยดเลือดกระเซ็นมาเปื้อนมือ เขาถึงได้รู้ตัวว่าได้ทำอะไรลงไป ซัมเมอร์มองชายแปลกหน้าที่ล้มลงกุมพวงแก้ม เจ้าของร่างอวบมองมาที่เขาอย่างโกรธแค้น ตามซอกนิ้วมีเลือดไหลออกมาเต็มไปหมด ซัมเมอร์หวาดผวาพุ่งตัวหนีอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งไปถึงใจกลางป่า 

เบื้องหน้าของเด็กหนุ่มมีไอน้ำลอยละล่องเต็มไปหมด เมื่อรวมเข้ากับไม้นานาพรรณก็ทำให้ที่แห่งนี้ดูราวกับภาพฝันอย่างไรอย่างนั้น 

เขาหลงลืมความหวาดกลัวไปชั่วขณะ ความอบอุ่นของไปน้ำทำให้รู้สึกราวกับว่ามีคนกอดปลอบ

ซัมเมอร์เดินฝ่าไอน้ำไปเมื่อพบกับธารน้ำใสก็ตกตะลึงในความงาม เขารีบก้าวเข้าไปล้างเลือดอย่างรวดเร็ว พอล้างเสร็จเดิมทีก็จะรีบออกไปทว่าร่างกายกลับทำสิ่งตรงกันข้าม เขาถอดรองเท้าและกระเป๋าวางเอาไว้ที่โขดหิน ก่อนจะค่อย ๆ เดินลงไปในลำธาร

อุ่นดีจัง 

ยังไม่ทันจะได้นั่งซัมเมอร์ก็รู้สึกว่าเอวตนตึงวูบ และในจังหวะต่อมาก็พบว่าตนถูกฉุดเข้าไปในอ้อมกอดแข็งแรงของใครสักคนเสียแล้ว 

อ้อมกอดนี้อ่อนโยนและอบอุ่นเป็นยิ่งนัก ทำเอาเขาลืมความผวาเมื่อครู่เลยทีเดียว 

“ซัมเมอร์.. ใช่หรือไม่”

เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นเหนือหัว เรียกให้เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมอง และทันทีที่ดวงตาประสานเข้ากับนัยน์ตาสีไพลินความทรงจำเมื่อคืนวานก็ย้อนเข้ามาในหัว

ท่ามกลางมหาสมุทรที่หนาวเย็น ในช่วงเวลาที่ราวกับมีเข็มนับพันทิ่มแทงร่างกาย ก็มีชายคนหนึ่งว่ายเข้ามาหาเขา เครื่องประดับบนกายขาวขับเส้นผมสีน้ำเงินให้ดูโดดเด่น ริมฝีปากหยักอมชมพูคลี่ยิ้มเบาบาง ในขณะที่ดวงตามุ่งมั่นเข้ามาใกล้เขา ดวงตาของพวกเราสบประสานกัน อ้อมแขนแข็งแรงเข้ามาโอบกอดตัวเขาไว้ จากนั้นภาพทั้งหมดก็ดับไป

นอกจากความรู้สึกอบอุ่นเขาก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย..

เจ้าของเสียงยังคงจ้องมองเขาไม่วางตา ซัมเมอร์เองก็มองเขาด้วยความสงสัยเช่นกัน เขาขยับตัวออกห่างเล็กน้อย ทว่าเพียงอีกฝ่ายกระชับวงแขนเขาก็กลับมาแนบชิดกันอีกครั้ง

“คุณ..” เด็กหนุ่มอ้ำอึ้ง ว่ากันตามจริง การกระทำแบบนี้ถือเป็นการลวนลามอย่างหนึ่ง สำหรับคนแปลกหน้าอย่างพวกเขา ทว่าซัมเมอร์ก็พูดท้วงอะไรไม่ออกเลยเมื่อมองเข้าไปในดวงตาคู่นั้น

ราวกับอ่านใจได้ เสียงหัวเราะที่แสนเอ็นดูดังขึ้นข้างหู พร้อมกับแขนที่คลายกอด ร่างสูงตรงหน้ายังคงมองเขาไม่วางตาในขณะที่เอื้อมไปแตะกลุ่มผมอย่างเบามือ

“ผมเจ้าเปียกหมดแล้ว”

เขากล่าวพร้อมกลับรวบผมให้อย่างอ่อนโยน ซัมเมอร์ยืนนิ่งราวกับตกอยู่ในภวังค์ หมู่ดาวที่พร่าวพราวอยู่บนฟ้ายังทอประกายไม่เท่าดวงตาคู่สีไพลินคู่นี้ ซัมเมอร์ไม่อาจละสายตาไปจากเขาได้เลยไม่ว่าจะเป็นใบหน้าได้รูป สันกรามคมชัด จมูกโด่ง ปากกระจับ ผิวขาวกระจ่าง เส้นผมสีน้ำเงินทอประกายขับกับเครื่องประดับสีเงิน ไหนจะท่าทางที่แสนอ่อนโยนนั่น เขาไม่เคยใจเต้นขนาดนี้มานานแล้ว ครั้งล่าสุดก็ตอนเด็กที่แอบรักสาวน้อยคนหนึ่งเท่านั้น

ใจเต้นแรงจังวะซัมเมอร์ หยุดความคิดมึงเลยนะ!!

เมื่อซัมเมอร์สะบัดหัวเล็กน้อยไล่ความคิดที่ฟุ้งซ่านต่าง ๆ ออกไป  ก็ได้ยินเสียงกรุ้งกริ้งใสกังวานดังขึ้น มือขาวยกขึ้นจับผมของตนตามสัญชาติญาณ นอกจากจะพบว่าผมของตนยาวมากแล้วก็พบว่าบนกลุ่มผมของเขามีเครื่องประดับห้อยยาวประบ่าอยู่ เส้นผมถูกรวบขึ้นอย่างเรียบร้อยแล้ว และเสียงกรุ้งกริ้งที่ดังขึ้นก็มาจากเครื่องประดับนี้นี่เอง 

ซัมเมอร์แปลกใจ เงยหน้าขึ้นโดยพลัน

“คุณเอาอะไร.. ”

หายไปแล้ว

จริงเสียด้วย เบื้องหน้าของเขามีเพียงไอน้ำที่ลอยอ้อยอิ่งอยู่เท่านั้น หาได้มีใครอีกคนไม่ เด็กหนุ่มมองไปรอบด้าน แต่นอกจากเสียงของเครื่องประดับที่กระทบกันอยู่ข้างหูก็ไม่ได้ยินอะไรอีก 

ซัมเมอร์หาได้รั้งอยู่นานเช่นกัน เมื่อแช่น้ำจนพอใจหายเหนื่อยล้าก็เร่งเดินเท้าออกไปทันที เด็กหนุ่มเดินสำรวจทางไปเรื่อย ๆ อย่างไม่อนาธรร้อนใจ ดวงตาของเขาเป็นประกายสุกใสท่ามกลางหมู่ดาราหยอกล้อกับประกายจากปีกผีเสื้อที่แสนระยิบระยับ เสียงร้องรำยังคงแว่วให้ได้ยินอยู่ไม่ขาดสาย ผ่อนคลายเป็นยิ่งนัก

เขาเดินตามทางที่อัดแน่นไปด้วยหินจนพบเข้ากับกระท่อมหลังหนึ่ง ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ใครคนหนึ่งจะเดินออกมา ซัมเมอร์ตกใจรีบเข้าไปหลบหลังต้นไม้ทันที 

แอ๊ด..

“ใครมาน่ะ” เสียงที่ไม่เบาไม่ดังมากนักแว่วมาให้ได้ยิน ฟังจากเสียงทำให้ซัมเมอร์พอจะเดาได้ว่าเป็นชายวัยกลางคนไม่ก็วัยชราผู้หนึ่ง 

“หลังต้นไม้น่ะ ข้าถาม” เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมเสียงใบไม้แห้งดังสวบสาบ

“ข้าถามทำไมไม่ตอบ?”

เฮือก..

เด็กหนุ่มหันขวับไปหาต้นเสียง พร้อมด้วยรอยยิ้มที่แสนแปลก

“แหะ ๆ คือผม.. ผม” 

ผมอะไรดีฟะ คิดไม่ออก!!

ซัมเมอร์ยังคงยิ้มอยู่อย่างนั้น พลางคิดหาคำตอบที่ดูจะปลอดภัยใส่ตัว จะบอกว่าเดินหลงมาก็ไม่ได้ เพราะนี่มันป่าลึกมาก ๆ แต่เขาโดนฉุดมาจริง ๆ นะ! หรือจะบอกว่าจะมาขอความช่วยเหลือดี แต่ไตร่ตรองแล้วก็พบว่า บอกไปแบบนั้นมีพิรุธกว่าเดิมอีก ดีไม่ดีเรื่องอาจสาวถึงผู้ชายคนนั้นที่เขาพึ่งไปกรีดหน้ามา ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงเขาได้ตายแน่

ระหว่างที่คิดหาวิธีอยู่นั้นซัมเมอร์ก็เห็นว่าชายชรารับจดหมายบางอย่างมาอ่าน

ชายชรายิ้มกว้าง กล่าวเชิญชวนซัมเมอร์อย่างเป็นมิตร

“เอ้า ๆ เข้ามาก่อนแล้วกัน มีคนฝากฝังเจ้าไว้กับข้าแล้วล่ะ”

“ค..ครับ?” เด็กหนุ่มชะงักไป นี่มคนแปลก ๆ นะ เขาคิด

“เอาหน่า ข้าไม่หาเรื่องถูกฟันคอให้ตนเองหรอก ที่บอกมีคนฝากก็คือมีคนฝากจริง ๆ ” ชายคนนั้นอธิบาย

ซัมเมอร์อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ อยู่สักพักแต่ก็ยอมเดินเข้าไปในกระท่อมพร้อมชายชราแต่โดยดี ก็นะเขาไม่มีที่ไป แถมไม่คุ้นทาง คุ้นถิ่น แทนที่จะเดินเร่ร่อนไปทั่วไม่สู้หาที่ซุกหัวนอนดีกว่า

“ระหว่างนี้เจ้าก็อยู่ที่นี่ไปก่อนแล้วกัน เขาบอกว่าจะฝากเจ้าไปสักพัก” ชายชราชูจดหมายขึ้นเป็นเชิงบอกใบ้ เขาบอกให้เด็กหนุ่มทำความคุ้นชินกับบ้านหลังนี้พร้อมขอเวลาไปจัดเตรียมห้องให้

“ที่นี่สวยดีแฮะ” นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนสะท้อนภาพมุมนั่งเล่นภายในห้อง เทียนถูกจุดขึ้นส่องสว่างขับเน้นกันและกัน เสริมให้กระท่อมหลังนี้ดูอบอุ่นยิ่งขึ้น ซัมเมอร์มองสำรวจด้วยความสนใจ จนกระทั่งไปสะดุดตาอยุ่กับเสือโคร่งตัวหนึ่ง เจ้าเสือน้อยมุดตัวอยู่ใต้ผ้าหนา ภายในรังของมันมีถาดอาหารวางไว้พร้อมด้วยอาหารที่พร่องไปกว่าครึ่ง ดูท่าคุณตาคงจะเลี้ยงไว้

เด็กหนุ่มยกมือขึ้นแตะผมตัวเองอีกครั้งอย่างใจลอย จนกระทั่งไปแตะถูกเครื่องประดับเย็นเฉียบอันนั้น ใจก็พลันเต้นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***